เหมือนกับ7ปีก่อน ที่หล่อนท้องให้ชายแปลก หน้า ความรู้สึกแบบนั้น

แต่แล้ว ชีวิตของหล่อนมืดมน แต่เพราะลูกนั้น ทำให้หล่อนมีความหวัง

แต่ป้าหรูเจี๋ยนั้นไม่เหมือนกัน ชีวิตหล่อนนั้น สมบูรณ์มีความสุขดีอยู่แล้วแต่โดนคนมาทำลาย ฉะนั้นลูกจึงเป็นฝันร้ายของหล่อนแหละ….

สีหน้าเป่หมิงโม่นั้นเย็นเฉียบ ตายิ่งอยู่ยิ่งแดง นั้นเป็นความโมโหและความเจ็บปวด

“โม่ ตอนนั้นแม่โดนความแค้นโกรธบังตาก็เลย ส่งผลกระทบมาถึงเธอ แม่ผิดเองแม่ ขอโทษ…หลายปีแล้ว ถึงแม้แม่จะอยู่กับจิ่งเฉิง ชีวิต ประจําวันเงียบสงบและมีความสุขมาก…. แต่รอย แผลในเมื่อก่อนยังไงก็ยังจำได้อยู่ดี…. แม่ถึงรู้ แม่ ทําร้ายคนที่ไม่รับรู้อะไรและบริสุทธิ์ที่สุด นั้นก็คือ เธอ… หลายปีมานี้ แม่สวดมนต์ทุกวัน หวังว่าสักวัน เธอจะให้อภัยแม่…..

“งั้นทําไมเธอไม่ไปตาย?” เสียงเย็นของเป่หมิง โม่ทำให้ทุกคนอึ้งค้าง “ในเมื่อเธอทรมานขนาดนั้น ทำไมยังอยู่บนโลกนี้? ตายๆไปเลยสิสบายกว่าไม่ใช่ หรอ!”

หวีหรูเจียปิดปากแล้วร้องไห้สุด

กู้ฮอนกลับจับมือเป่หมิงโม่ไว้แน่น รู้สึกได้ว่ามือเขาเป่น ในใจยุ่งเหยิงไปหมด

ไมจึงเฉิงมองเป้หมิงโม่อย่างโมโห !” ไอ่เต็ก เวร ทำไมไม่กตัญญู? หล่อนจะผิดยังไงก็เป็นแม่ เธอ! อีกอย่างหล่อนหาความสุขตัวเองแล้วผิดตรง ไหน? ถ้าจะไปว่าก็ไปว่าพ่อเธอ! เพียงเพราะว่าหรู เจี๋ยหน้าเหมือนภรรยาเก่าเขาที่ตายไปแล้ว ไม่ว่ายัง ไงก็จะแต่งงานกับแม่เธอ! เธอควรเกลียด พ่อที่ เหมือนสัตว์ที่โหดร้ายถึงจะถูก!

กู้ฮอนอึ้งอีกครั้ง!

พูดไม่ออก………

ท่านปูเปหมิงที่แท้เพราะว่าป้าหรูเจียหน้าตา เหมือนแม่ของคุณชายใหญ่เป่หมิง เป้หมิงเฟยหย่วน ฉะนั้นจึงไม่ว่าจะใช้มือไม้ไหนก็จะเอาป้าหรูเจี้ยให้ ได้?

ถ้าพูดแบบนั้น งั้นการเป็นอยู่ของเป่หมิงโม่ก็ แค่เรื่องตลก

ที่แท้เพราะพอเขาหาคนมาแทนที่ และเป่หมิง โมก็เป็นแค่ของที่เป่หมิงเจิ้งเทียนข่มขืนหวีหรูเจี้ย และถูกกำเนิดออกมา….

ไม่น่าละ——

เป้หมิงโมไม่สนใจพอเขาเลย เกลียดจนอยาก จะทําให้พ่อตัวเองเป็นลมตาย

ไม่น่าละ ทําไมเขาถึงเกลียดสามีภรรยาคู่เปร มิงเฟยหย่วน ถึงขั้นเกลียดยี่เฟิงขนาดนั้น…

ตอนนั้นที่ไม่สนใจและหลอกใช้หล่อนเพื่อพนันบท่านปูเปหมิงเพื่อที่จะเอาหุ้นจากมือเปหมิงเฟย หยวน20%

กู้ยอนมองหน้าด้านข้างของเปหมิงโม่

มือจับมือเขาแน่น….

รู้สึกห้ามความรู้สึกไม่ได้ เพราะว่าผู้ชายคนนี้มี สภาพแวดล้อมแบบนี้ รู้สึกบีบหัวใจ…. นี่เป็นสาเหตุที่เขาไม่รักเฉิงเฉิงกับหยางหยาง

ไม่ใช่หรอ?

เพราะว่าตัวเขานั้นเป็นแค่เรื่องตลก

แต่… เฉิงเฉิงและหยางหยางไม่ใช่สิ่งที่ไม่ ยินยอมและกําเนิดออกมา แต่ก็ดันเป็นแค่ของแลก เปลี่ยน…..

ฉะนั้นเขาไม่อาจรักลูกชายทั้งสองได้ใชมั้ย? นึกถึงตรงนี้ กู้ฮอนตาเริ่มแดง…….

“ฉันจะเกลียดใคร นั้นก็เป็นเรื่องของฉัน! ไม่ใช่เรื่องของเธอ!” เป้หมิงโมตอบกลับ สายตามอง ผ่านความอัปยศ จ้องหวีหรูเจี่ย”อีกอย่าง ถึงแม้พ่อไม่ ได้รักฉัน เขาก็ไม่เหมือนเธอ เลือดเย็นจนจะฆ่าลูก ตัวเอง!”

กู้ฮอนหายใจเย็นเฉียบ!

หวีหรูเจี้ยตัวสั่นเหมือนโดนดึงวิญญาณแล้วล้ม ลงไปกับพื้น..

คํานี้ “เลือดเย็นจนจะฆ่าลูกชายตัวเอง ซึ่ง ทําให้ต่างคนต่างอึ้ง!
สายตาหวีหรูเจี๋ยนั้นเต็มไปด้วยความรู้สึก

หรูเจี่ย….. โม้จิ่งเฉิงลงไปกอดหล่อนอย่าง

สงสาร

แต่โดนหล่อนร้องไห้และปฏิเสธใส่…

หล่อนล้มลง เพราะไม่มียึดไว้ พึ่งตัวเอง ขยับเขยื้อนตัวเองไปข้างๆขาเป่หมิงโม่ ร้องห่ม ร้องไห้ดั่งสายน้ำ

“โม่ แม่ขอร้องเถอะให้อภัยแม่ด้วย….. แม่ผิด แล้ว…. ผิดจริงๆ….. ลูกให้อภัยแม่เถอะนะ…. ตอนนั้น แม่ก็ไม่ได้อยากไปจากเธอ…โม่ แม่ขอร้องให้โอกาส

แม่ด้วย แม่รักเธอจริงๆนะ……

“เงียบ! เงียบซะ! ฉันไม่อยากฟังคำน่า ขยะแขยงของเธอ….. “เป่หมิงโม่พูดอย่างโมโห!

เหอะคำว่ารัก ก็เป็นสิ่งที่ฮอนเอ๋อพูดไม่ใช่หรอ นั้นแค่สร้างขึ้นเอง ตัวเองก็ยังจะจมปลักกับคำจอม ปลอมหรอ?

เหอะ….ก็ว่าละเมื่อคืนฮอนเอ๋อถึงไม่เชื่อเขา

เพราะว่าคำว่ารักของหวีหรูเจี๋ย ที่ออกมาจาก ปาก เขาก็ไม่เชื่อเหมือนกัน!

หายใจไม่เป็นระยะ

โ…ออออ…ขอโทษ..” หวีหรูเจี้ยล้มลง พื้น ร้องไห้ไม่เป็นเสียง…..

โม้จึงเฉิงขมวดคิ้วสับสน ถึงจะโมโหแต่ก็ทำ อะไรเพื่อหวีหรูเจียไม่ได้
“ขอโทษ?” เป้หมิงโม่หัวเราะเยาะ, “ฉันไม่ ต้องการ! ถึงแม้เธอจะสวดมนต์ทุกวัน ก็แค่อยาก ทำให้ใจเธอดีขึ้นเท่านั้นเอง! หวีหรูเจี่ยตั้งแต่เธอโดด ทะเลไปครั้งนั้น ฉันก็บอกตัวเอง แม่ของฉันเป่หมิงโม่ ตายไปแล้ว! ตายไปแล้ว!

เป่หมิงโม่พูดจบแล้วดึงมือกู้ฮอนก้าวขาออก

” รอบนี้ กู้ฮอนไม่ได้ปฏิเสธ แต่แค่อดไม่ ได้ที่จะหันไปมองโม้จิ่งเฉิงและหวีหรูเจี๋ย สุดท้ายก็ เดินตามเป้หมิงโม่แล้วหายจากลานบ้าน…..

หวีหรูเจี๋ยร้องไห้ในอ้อมกอดโม้จิ่งเฉิง อย่าง เจ็บปวดทรมานเหมือนตายทั้งเป็น—