ตอนที่383แต่งงานแทนเดือนเดียว

ตอนที่383 แต่งงานแทนเดือนเดียว1 แต่ประเด็นคือเขาให้ครั้งแรกต่อผู้หญิงที่ ชื่อกู้ฮอนดั่งหลายครั้ง

เขาไม่รู้ว่าตัวเองนั้น กลายมาเป็นแค หล่อนตั้งแต่เมื่อไหร่

ถึงขั้นทํานอกกฏตัวเอง เพื่อให้เหลือ หล่อนไว้…

เขาไม่อยากให้หล่อนหนีไปอีก เขาไม่ อยากรอหล่อนโง่ๆที่เมืองA เขายังงไม่อยาก นอนเตียงใหญ่คนเดียว คืนนับหลายคืน นอน ไม่ได้ถึงพรุ่งนี้เช้า……

เขาถึงขั้นเหยียบเข้าเมืองซาบาห์เพื่อ

หล่อน!!

เขาเคยสาบานว่า ที่ๆไหนที่มีหวีหรูเจี้ยผู้ หญิงคนนี้อยู่ ทั้งชีวิตของเขาก็จะไม่เข้าไป เหยียบอีก แต่เขาก็มา และตอนนี้ยืนอยู่ที่พื้นดินของเมืองชา

หล่อนคิดว่าเขามาเพื่องานสร้างไฟไหม้ จริงหรือ?!

แต่หล่อนละกังวลตื่นเต้นกับสร้อยเพชร ของผู้หญิงคนนั้น กังวลตื่นเต้นมากกว่าเขา…

เขากลืนน่าลายสักพัก ยื่นมือเรียวยาวมา จับหน้าหล่อน มองหล่อนไว้ หายใจเข้าลึกๆ ถามขืน

“เธอเอาลูก ฉันให้ได้! แค่ว่า ฉันมีคําถาม ที่อยากถามครั้งสุดท้าย—— ” เขานิ่งแป๊บๆ ค่อยๆพูดขึ้น เธอรักฉันมั้ย?”

เธอรักฉันมั้ย?

ตอนนั้นที่เขามอบดอกไม้ให้หล่อน และ ชวนหล่อนไปงานแสดงเปียโน ของDepmelsคืนนั้นเขาก็ถามคำๆนี้

แต่คําถามนี้ 2ปีก่อนก็จะเป็นหล่อนถาม

เขาตลอด ตอนนี้ดันกลายเป็นเขาถามหล่อน

“เหอะ เมื่อไหร่กัน เป่หมิงเอ้อที่สูงสง่า น้มจะมีความสนใจต่อคำว่ารัก? ” หล่อนยิ้ม “เธอบอกว่ามันไร้สาระไม่ใช่หรอ ? ตอนนี้ดัน ถามคําถามที่เธอดูถูกมาก่อน?”

มือเขาแน่น ขมวดคิ้ว “ก็นับว่าฉันดูถูกตัว เองละกัน! ตอบฉัน….

หน้าหล่อนซีดขาว มองเขาอย่างจริงจัง กวาดมองตาจมูกปากเขา ทุกอย่างของเขา

ในที่สุดหล่อนก็ยิ้มแล้วพูด

“ฉันเคยรักเธอมาก่อน!”

สายตาเขาสว่างขึ้นทันที!

สมองเหมือนสดอกไม้ไฟจุดปะท

ต่อจากหล่อนก็พูดอีกว่า “นั้นเป็นเรื่อง ของเมื่อก่อน…. ตั้งแต่2ปีก่อน ที่เธอมองฉัน ผิดแล้วทําอะไรแบบนั้นกับฉัน ไม่ว่ายังไงก็จะ แย่งหยางหยางไป ณ ตอนนั้น ฉันก็ตายใจกับ เธอไปละ! ฉะนั้นเปหมิงโม่ ฉันไม่รักเธออีก แล้ว และไม่สามารถรักได้อีก เธอฟังชัดเจน ยัง?”

สายตาเขามืดลงไป

เมื่อกี้ในสมองที่เป็นดอกไม้ไฟตอนนี้คง เหลือแค่ เถ้า….

ในที่สุดเขาก็รู้ว่า วิแรกสวรรค์ วิต่อไป

นรกละ

“สองปีก่อน มันทําร้ายเธอจริงๆหรอ? “ เขาถาม

ตอนนั้น สิ่งที่หล่อนปิดบังและโกหกมันก็ ทําร้ายเขาเหมือนกัน?

แต่เขาแก้แค้นผิดวิธีหรอ? หรือตอนนั้น เขายังไม่รู้ว่าตัวเองแค หลอนขนาดไหน?

เวลานานเกิน เขาก็จำไม่ได้

เวลาสามารถทำให้ลืมคนๆหนึ่งได้

และสามารถหยุดคิดถึงจากคนๆหนึ่งได้ แต่สอง มา —

เขาที่คิดถึงแต่หล่อนนับวันยิ่งคิด

แต่หล่อนนั้นเลือกหนีไปที่เมืองซาบาห์ นั้นไม่ใช่เมืองตรงข้ามเมืองของเขา

เฟยเอ๋อก็กลับมาอย่างมีชีวิต นั้นเป็นค่า สัญญาที่ไม่สามารถละทิ้งไปได้

ถึงเป็นแบบนี้พวกเขาก็แข็งไว้กับเรื่องนี้

เขาคิด ถ้าไม่ใช่หล่อนกลับมา อาจจะถึง วันนี้ด้วย

เขาก็จะไม่เหยียบเข้าเมืองซาบาห์อีกต่อ

ไป!

หล่อนรู้รึเปล่า กว่าเขาจะมาตรงนี้เขา ต้องใช้ความกล้าแค่ไหน?

หล่อนดันพูดคําเดียว ไม่รักอีกแล้ว…..

“ไซ! แผลลึกมาก” หล่อนพยักหน้า ในใจ ก็นับด้วย การทําร้ายของเขามันแค่สองปีก่อน ที่ไหน? ตอนนี้ก็ยังทำร้ายเหมือนเดิมไม่ใช่ หรอ?

วันที่เขาจองงานแต่งวันนั้น ปล่อยมือ หล่อนไปอุ้มเฟยเอ๋อ หล่อนก็ตื่นจากฝัน

มีสติต่อหน้าผู้ชายคนนี้ มีสติต่ออนาคต ตัวเอง

หล่อนไม่ใช่ว่าไม่รักแล้ว แต่มันสูงเกิน

ต่างหาก….

วินาทีนี้มันใจเขาจะหยุดเต้น ปล่อยมือ ขมวดคิ้ว ยืนตัวตรง

มองคนตรงหน้า สายตานั้นมีความเจ็บ

ปวด…..

คิดแล้ว เขาคงต้องรู้ผลก่อนอยู่แล้ว คน แบบเขา ไม่เหมาะกับความรัก!

ชาตินี้ ผู้หญิงที่เขาเป่หมิงโม่แคร์ที่สุด คนที่กําเนิดเขามา ก็ใช่ คนที่ทอดทิ้งเขาตั้งแต่เด็กก็ใช่ เขาหัวเราะเยาะตัวเอง สุดท้ายก็พยัก

เหมือนกำลังตัดสินใจอะไรบางอย่าง

“ได้ ฉันตกลงกับเธอ คืนเด็กให้คนหนึ่ง!” เขากลับมาใจเย็น

จริงหรอ?สายตาหล่อนสว่างขึ้นทันที เหมือนเห็นความหวัง เหมือนมีสายรุ้งเข้ามา ในชีวิต! ไม่คิดว่าเขาจะคืนลูกให้คนหนึ่ง

สายตานั้นจ้องเขาอย่างอัปยศ

กระตุกมุมปาก ยิ้ม : ข้อแลกเปลี่ยน” “อย่าเพิ่งดีใจ ฉันมี

“ข้อแลกเปลี่ยนอะไร? หล่อนถาม ก็รู้ว่า นายนี้ไม่มีน้ำใจ!

เขาก้มหน้าลงมองด้วยสายตาครึ้ม นิ้วชี้ ไปที่ริมฝีปากแดงของหล่อน แล้วจูบแป๊บเดียว พูดอย่างอ่อนโยน—

“ฉันจะให้เธอแต่งงานแทนเดือนเดียว” เขาพูดอย่างกับคุณชาย พูดออกมาไม่กี่

ฟ้าผ่า!