คนยังไม่ทันหันมามอง แสงสีขาวนั้นก็รีบหาย ไปจากสายตาของผู้คน……
ลมเย็นพัดโชย
โอ้ โอ้มายก้อด ตกลงว่าเกิดเรื่องไรกันขึ้น?
คนที่รักษาความสะอาดหมดจดระเบียบเรียบ ร้อยแบบเป่หมิงโม่ ตอนนี้ขนาดเสื้อก็ยังไม่ทันใส่เสื้อ ใส่รองเท้าก็รีบวิ่งออกไปอย่างอัปยศออกจาก
โรงแรม….
ตอนนั้นเป่หมิงโม่รีบวิ่งเข้าซอยไปอย่างเร็ว เตรียมหลักอย่างดี เตรียมตัวเอาวิชาเทควันโดสาย นําออกมาอีกครั้ง
“…วาดอีก! ใครไม่วาดกลมๆครบพันอัน ฉันจะ
ตุ่นมันซะ…”
ท่านโม่เตรียมยกขาเรียว ขนหน้าแข้งแบบ มรสุม หยุดอยู่กลางอากาศ! จ้องอย่างไม่น่าเชื่อกับพวกผมทองที่นั่งวาดก
และเป็นท่าที่ไม่สง่าด้วย!
หน้าหล่อของท่านโม่นั้นกึก!
ลมๆ
ไรวะ สถานการณ์อะไรกัน?!!
ภาพในสมองเขาออกมาหลายฉากที่หล่อนไคนพวกผมทอง กระชากเสื้อผ้าหลุดจนไม่สามารถ ขอความช่วยเหลือได้…
คิดสภาพที่หล่อนร้องไห้ ร้องช่วยเหลือ….
แต่ ความเป็นจริงละคืออะไร?
ผู้หญิงคนนี้ยืนโดๆอยู่หน้าเขา
ถึงขั้นสภาพมือใส่เอาดูดุดันน่ากลัวกำลังสั่ง สอนให้พวกผมทองนั่งวาดกลมๆสำนึกผิด!
พอพวกผมทองเห็นเป้หมิงโม่ก็รีบเปลี่ยน สีหน้าเป็นดีใจมากแม่ เกือบจะตะโกนให้ฟ้าได้ยิน ขอบคุณ นายมา….
ใครจะไปรู้ ผู้หญิงคนนี้ดุดันมากกว่าที่พวกเขา
“เป้หมิงโม่? ! ” ฮอนกรี้ด ตกใจ “เธอ…เธอ มาอยู่นี้ได้ไง?!”
ผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าหล่อน ผู้ชายที่ใส่แค่
ผ้าคลุมสีขาว คือเป้หมิงโม่หรอ? ผมเขาที่ยุ่งเพราะเมื่อกี้วิ่งอย่างเร็วจนยุ่งเหยิง และมีเสน่ห์อยู่หน่อย
คิ้วเข็มยาว สายตาคมชัด จมูกสูงโด่ง ริมฝีปา กบางๆ…
โคตรเพอร์เฟค!
แต่นายนี้เท้าเปล่า !
จากมุมหลอนแล้ว ถึงขั้นยังสามารถเห็นใต้เท้า ที่เต็มไปด้วยสีดำๆอีก….
หล่อนถึงขั้นไม่กล้าเชื่อ ขยี้ตาตัวเองกะพริบส รอบ แน่ใจว่าตัวเองไม่ได้ตาลาย ไม่ใช่ความรู้สึกที่ คิดไปเอง ไม่ได้มองผิด
หล่อน หล่อนดันมาเจอนาย ที่เมืองซาบาห์
“อ้ากกกกก— ”
ในที่สุดหล่อนก็อดไม่ได้ที่จะกรี๊ดเหมือนเจอ
“เงียบปาก!”
เป้หมิงโม่กัดฟันพูด และรีบเก็บขาที่ลอยอยู่ กลางอากาศ
คิดว่าเขาจะได้โชว์สกิลความโหดของการ ต่อสู้โดยการเตะสักอีก
และได้แสดงแบบพระเอกช่วยนางเอกเหมือน พวกละครต่างๆ
ถึงแม้ เขาไม่ชอบเป็นพระเอก แต่—
เขาอุตส่าหรีบมาอย่างเร่งรีบแบบนี้ แต่อะไรก็ ไม่เกิดขึ้น!
ถึงขั้น ผู้หญิงคนนี้ยังทำท่าอย่างกับราชินี บังคับพวกผมทองให้นั่งลงวาดกลมๆ?
โห่ ! ผู้หญิงคนนี้ก็แก้เผ็ดจริงๆ!
ชาตินี้ ท่านโม่ยังไม่เคยขายขี้หน้าสักครั้ง! แต่ไม่เป็นไร ท่านไม่สามารถแอ๊บเป็นไม่ขาย หน้า!
เขาดึงหน้ากลับมาเย็นชา หรี่ตา มองไปหา พวกผมทองที่โดนกู้ฮอนสั่งสอนอย่างเรื่อง
พวกเธอหาอะไร?” เขาขมวด ว น้าเสียงยัง เย็นชาเหมือนเดิม
กู้ยือนก็ขมวดคิ้ว ในใจยังชัดเจนว่ายังเต้น จังหวะปกติ จ้องมองเขา “เปหมิงโมเธอสะกดรอย ตามฉัน?!”
หล่อหาสาเหตุที่สองว่าทำไมเขามาที่นี่อีกไม่ ได้แล้ว?
พระเจ้า ใจหล่อนสั่นอีกแล้ว !
นาย แอบตามหล่อนตลอดเลยหรอ?
รู้ว่าตัวน้อยอยู่ไหนแล้ว? คําว่า สะกดรอยตาม ฟุ้งซะท่านโม่จะกระอัก เลือด!
“ฉันสะกดตามรอยเธอ? ” เขาหัวเราะ “ฉันยัง ไม่ได้ถามเลยว่าเธอมาอยู่นี้ได้ไง เธอดันมาถามฉัน ก่อนเลยหรอ!”
ทำไมไม่ได้? อย่างน้อยฉันก็เคยอยู่ที่นี่2ปี!ไม่ “ เธอละ? จู่ๆก็โผล่ออกมาที่นี่ ขนาดรองเท้าก็ไม่ใส่ ออกมา…” หล่อนกวาดตามองเขา เบิกตากว้าง “เปห มิงโ……. ตะกี้เธอคงคิดว่าฉันมีอันตรายใช่มั้ย?”
รับรู้ว่าอย่างน้อยเขาก็ยังมีใจช่วยหล่อนนิดๆ หน่อยๆ หน้าหล่อนถึงจะเพลาๆลง
เขานั้นแข็งทั้งตัว คัดจมูก กำมัดแน่นไม่พูด อะไร
ก็รู้อยู่แก่ใจว่าโม้จิ่งเฉิงตั้งใจวางแผน เขาดัน อกกับดัก!
บัญชีนี้เขาคิดไว้แน่!
พวกผมทองที่นั่งไว้ตรงพื้น ไม่มีอารมณ์มา มองพวกเขาจ้องตาเล็กตาโต ฉะนั้น พวกเขาเลย แอบๆย้ายที่ กำลังเตรียมหนี…
” หยุด! ยังกล้าวิ่งอีก? นั่งไว้ให้หมด!”
กู้ฮอนตะโกน เหมือนแม่ที่กำลังสั่งสอนพวก เด็กไม่ดี ชี้หัวพวกเขาไว้ “วาดกลมๆอีก!”
โอ้ย……
พวกผมทองนั่งเครียดขมวดคิ้ว แล้วนั่งวาดก ลมๆต่อ
เป่หมิงโม่เห็นฉากนี้ ก็รู้สึกว่าตัวเองนั้นเป็นแค่ ส่วนเกิน!
ดูจาก2ปีนี้มาแล้ว ผู้หญิงคนนี้คงเรียนรู้การ ปกป้องตัวเองที่อยู่เมืองซาบาห์แล้วแหละ
“เป่หมิงโม่ เธอเห็นแล้วนะ! พวกเขาไม่กล้าทำ อะไรฉันหรอก! ” กู้ฮอนหันไปมองเขาแล้วพูด “ฉะนั้น เธอไม่ต้องสะกดรอยตามฉัน…..
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
