บทที่ 370 ฉันไม่แพร่งพรายออกไปแน่
“ผมรู้สึกป่วยท้องหน่อย คุณกับลูกๆหาที่ นั่ง ทานอะไรไปก่อน ผมอาจจะนานหน่อยนะ ไม่ต้องรับ
หลังส่งเสร็จ บริศรีรู้สึกร่างกายเพลียไป
หมด
ตอนนี้เขาเพลียมากจริงๆ
หลังจากนรมนเห็นข้อความของบริศร์ แล้ว ก็รู้สึกเป็นห่วง
“คุณเป็นอะไรมั้ยคะ ?”
“ไม่เป็นไร ไม่เป็นอะไรจริงๆ ไม่ต้อง สนใจผมหรอกนะ เดี๋ยวผมไปหาพวกคุณเอง ”
ตอนนี้ บุรีศร์กลัวว่านรมนจะมีวิธีรักษา พิเศษอะไรอีก เขาคงรับไม่ไหวอีกแล้วจริง
เป็นถึงประธานทั้งคน กลับถูกภรรยาตัว เองบังคับจนกลายเป็นแบบนี้ เขาไม่รู้จะโทษ ใครได้จริงๆ
นรมนเห็นบุรีศร์พูดแบบนี้ เด็กๆเองก็ดีน เต้นอยากจะเข้าไปกันจนรอไม่ไหวแล้วเลย พูด : ได้ค่ะ เดี๋ยวคนเข้ามาหาเรานะคะ ถ้าคุณ รู้สึกไม่สบายจริง ต้องรีบบอกฉันนะคะ ฉันจะ ดามหมอมาให้ค่ะ โรคบางโรคจะปกปิดโดยที ไม่ไปรักษาไม่ได้นะคะ”
“ผมรู้แล้ว ภรรยาที่รักดีที่สุดเลย
บริศร์คุยกับนรมนต่ออีกหลายคำ ถึงวาง โทรศัพท์
ไม่นานป้องก็มาถึง
เขาได้เข้าไปที่ห้องน้ำตามที่บุริศร์สั่ง โดยตรง พอเห็นสีหน้าของบุริศร์ในตอนนี้แล้ว ก็อดหัวเราะขึ้นมาไม่ได้
” คุณหิวขนาดไหนกัน ? ถึงขั้นกำเดา ไหลได้
“อย่าเอาแต่พูดประชดอยู่เลย รีบช่วยฉัน รักษาเร็ว เช้านี้ ไม่รู้ว่าภรรยาฉันให้ฉันทานน้ำ ซุปยาอะไรลงไป รู้สึกร้อนทรมานไปทั้งตัว เหมือนจะระเบิดได้เลยอย่างไรอย่างนั้น
บริศ ถอนหายใจโล่งได้ซะที
ป้องเป็นตระกูลแพทย์แผนจีน เลยมี ประสบการณ์ด้านนี้มาก
“นี่คุณเป็นอะไรงั้นหรอ ? พี่สะใภ้ถึงให้ คุณทานยาบำรุงซะขนาดนี้ ? ไม่กลัวว่าจะ บำรุงจนเสียสุขภาพเลยรึไง ? ”
ป้องรีบทําการตรวจให้เขา ตอนที่สังเกต เห็นเศษซากที่เหลืออยู่ในร่างกายแล้ว หัวเราะจนลุกไม่ไหว
“อย่าบอกฉันนะ ว่านายแต่อายุสามสิบ ไดก็ไม่ดีแล้ว ? ทั้งหมดนี้มันเป็นอาหารบำรุง
ไตชั่นดีเลยนะ”
“หุบปากไปเลย ! ”
นี่เป็นครั้งแรกที่บุริศร์เสียหน้าขนาดนี้ แต่ฝ่ายตรงข้ามเป็นภรรยาของตัวเอง เขาจะ
ทํายังไงได้ล่ะ ? “ไหนรองพูดมา ว่าเกิดอะไรขึ้นกัน
แน่ ? ”
ป้องรู้สึกอยากรู้เป็นพิเศษ
“นายรักษาได้มั้ย ?
คุณไม่บอกกับผมๆจะรู้ได้ไงว่าจะรักษา คุณยังไง ?
เห็นชัดป้องตั้งใจอยากจะรอหัวเราะเยาะ
บริศร์ชัดๆ ตอนนี้ บุริศร์ทรมานแทบตาย ไม่มีเวลา
มาสนใจว่าป้องจะหัวเราะเยาะแล้ว ราวเรื่อง ทั้งหมดของที่บ้านอย่างติดๆ ขาดๆ ให้ป้องฟัง หมด
หลังได้ฟังจบป้องก็ไม่ได้หัวเราะต่อ เมื่ออดีต ภรรยาของเขาก็เป็นแบบนี้ เหมือนกัน ความขมขื่นใจนั้นเขารู้ดีกว่าใครๆ
“เรื่องนี้ คุณไม่กะให้พี่สะใภ้รู้เลยหรอ ? ”
“ให้เธอรู้แล้ว จะทำอะไรได้ ? มีแต่จะให้ เธอเสียใจเปล่าๆ คุณหมอบอกว่า อาการจะ ฟื้นฟูได้ถึงแค่ไหนก็ยังไม่รู้ ภายในปีสองปีนี้ พยายามอย่ามีลูก ไม่อย่างนั้นอาจจะเป็น อันตรายทั้งผู้ใหญ่และลูกในท้องได้ เรื่องบาง เรื่อง ผู้ชายอย่างเราแบกรับไว้คนเดียวก็พอ
บุรีศร์จุดไฟบุหรี่ขึ้นมาม้วนนึง แล้วสูบลม หายใจลึกๆ นึง
ป้องเข้าใจหัวอกของเขาดี ก็ไม่พูดอะไร แล้วฉีดยาให้เขาไปเข็มนึง ปล่อยให้ความร้อน ในตัวได้ระบายออกมา
“การที่คุณทําแบบนี้ ก็ไม่ใช่วิธีที่แก้ ปัญหาเลยนะ ในเมื่อพี่สะใภ้เธอคิดว่าคุณเป็น โรคแบบนี้แล้ว ต่อจากนี้หลายวัน ยาบำรุงไม่ ขาดสายแน่ ท่านประธานบุรีศร้คงไม่ใช่จะให้ ผมมาช่วยถอนสารพิษทุกวันหรือมั่งครับ ?
ปัญหาที่ป้องพูดออกมานั้นถูกต้องเลย ทําให้บริศ พูดไม่ออกเลย
นั้นจะให้ฉันทำยังไงล่ะ ? ถ้าไม่ได้จริงๆ ฉันก็ออกไปหลบ
“แล้วคุณจะหลบไปไหนได้ ? พวกคุณ สองคนเป็นสามีภรรยากัน อยู่บ้านเดียวกัน คุณ จะไม่เจอหน้าพี่สะใภ้ได้ตลอดงั้นหรอ ? ไม่ กลัวว่าจะกระทบต่อความสัมพันธ์สามีภรรยา กันนั้นหรอ ? ”
คำพูดของป้องทำให้บริศร์รู้สึกหดหู
“แล้วนายว่าหายังไงล่ะ ? ”
“เอาอย่างนี้ ยล่ะ ในเมื่อช่วงนี้ คุณก็ไม่ คิดจะมีอะไรกับพี่สะใภ้อยู่แล้ว ผมจะจ่ายยาให้ คุณไปกิน คุณก็จะมีอาการเหมือนอย่างที่คุณ ว่า พอพี่สะใภ้ให้คุณทานน้ำซุปยา คุณก็ทาน ไป แต่คุณจะไม่ทรมานได้คิดเรื่องนั้นอีก”
ป้องหยิบยาออกมาแล้วยื่นให้บุริศร์ไป
“นายหมายความว่า ช่วงนี้ฉันก็จะนกเขา ไม่ขันจริงๆงั้นหรอ ? ”
“ถ้าคุณอยากจะเอา ก็ได้ ก็แค่หยุดทาน ยา แต่ฉันขอบอกคุณไว้ก่อนเลยนะ ยานี้มีผล ข้างเคียง มากสุดทานได้แค่เดือนเดียว หลัง จากหนึ่งเดือน คุณก็ต้องหยุด ไม่อย่างนั้น เดี่ยวกลายเป็นนกเขาไม่ขันถาวรแล้วล่ะก็ พอ ถึงตอนนั้น ผมยังต้องช่วยรักษาคุณอีก”
ป้องรีบเปิดปากพูด
บริศ รีบพยักหน้าแล้วพูด : “รู้แล้ว เรื่อง
วันนี้..….…..
“วางใจเถอะ ผมไม่แพร่งพรายออกไป
ป้องรู้ว่าบุริศร์กังวลเรื่องอะไรอยู่
“ใช่แล้ว อีกอย่าง ถ้ามีเวลาพาพี่สะใภ้มา ให้ผมดูหน่อย ถ้ายังไม่ดี เดี๋ยวผมจะช่วยจัดยา ให้ไปบำรุงด้วย ปกติยิ่งต้องระวังให้มาก อย่า เดินโดยเท้าเปล่าที่พื้น ยิ่งตอนที่ประจำเดือน มายิ่งต้องห้ามเลยนะครับ และต้องให้ร่างกาย อบอุ่นอยู่ตลอดเวลา อย่าไปทานของเย็น นัด เดียวก็ไม่ได้ ตอนนี้ เธอต้องดูแลเป็นพิเศษนะ ครับ”
แบ “ขอบใจมากนะ”
บริศ เห็นว่าเวลานานแล้ว กลัวว่านรม นกับลูกๆจะรอนาน ถึงพูดขึ้นด้วยเสียง เบา : “เอาไว้เราค่อยคุยกัน วันนี้ ฉันพาลูกๆมา ด้วย เดี๋ยวจะรอนานไป
“ได้ครับ เดี๋ยวคุณกำลังกายสักหน่อย ให้ เหงื่อออกก็น่าจะไม่มีอะไรแล้วครับ
“อืม ! ”
บุรีศร้เดินออกจากห้องน้ำอย่างไว รู้สึก ตัวเบาเป็นพิเศษ
เขาไปหาที่ๆนรมนและเด็กๆอยู่ แล้วรีบ วิ่งเข้าไปหา
“เป็นอะไรมั้ยคะ ?”
นรมนเป็นห่วงแทบแย่ แต่อยู่กับเด็กๆก็ พูดอะไรไม่ได้ ตอนนี้เห็นบุรีศร์วิ่งมาเลยรีบ
กาม
“ผมไม่เป็นไร” บุรีศรีปลอบใจเธอด้วยรอยยิ้ม รู้สึกอบอุ่น
ในใจ
นี่ช่างเป็นภาระที่หวานชื่นจริงๆ !!
เด็กๆเห็นบริศร์กลับมา ก็ทำท่ารอไม่ไหว แล้ว
“แด๊ดดี้คะ หนูจะนั่งม้าหมุนคะแด๊ดดี้พา หนูไปได้มั้ยคะ ? ”
กมลมาที่นี่ครั้งแรก รู้สึกว่าที่ตรงนี้เป็น เหมือนโลกแห่งเทพนิยายเลย
เธอจับมือและซื้อบุรีศร์ไว้ แววตาที่เฝ้า หวังมองจนบุริศร์เจ็บปวดใจ
“ได้ครับ แด๊ดดี้จะพาหนูไปนั่งม้าหมุนนะ ครับ ! ” บริศร์อุ้มเธอมา ที่คอของเขา แล้ววิ่งไป
อย่างเร็ว
เสียงหัวเราะของกมลใสและหวานน่าฟัง มาก ดึงดูดความสนใจของผู้คนมากมายใน พริบตา
นรมนยิ้มและมองพวกเขา แล้วพูดกับ กานต์ : “พวกเราก็ไปทางโน้งกัน ?”
“ได้ครับ”
กานต่เหมือนกับเด็กแก่แดดคนนึง เดิน จูงมือนรมนไว้แล้วเดินไป
กมลราวกับเป็นเจ้าหญิงตัวน้อยที่ออกมา จากปราสาทเห็นอะไรก็แปลกใหม่ไปหมด สนใจทุกอย่าง ตอนที่เธอนั่งอยู่บนม้าหมุน แล้วเห็นนรมนกับกานต์หัวเราะมีความสุขเป็น พิเศษ
เธอโบกมือให้กับบรมนกับกานต์
“หม่ามี้ พี่คะสนุกจังเลยค่ะ ! พวกพี่รีบ ข็นมาสิคะ ! ”
คงเป็นเพราะถูกอารมณ์ดีของเธอพาไป ด้วย นรมนก็อารมณ์ดีเป็นพิเศษ
“กานต์ ลูกจะเล่นมั้ย ? กานต์สายหัวแล้วพูด : “ของเล่นของผู้
หญิง ผมไม่ค่อยชอบ แต่ถ้ากมลชอบ ก็ให้เธอ เล่นให้อิ่มเถอะครับ”
เห็นว่ากานต์ไม่ค่อยชอบ นรมนก็อยู่เป็น เพื่อนกานต์
กมลตื้อให้บริศ เล่นม้าหมุนเสร็จ แล้วไป นั่งเครื่องบินต่อ เล่นติดต่อกันไม่หยุด แต่บุรีศรี ก็ไม่รู้สึกเหนื่อยเลยสักนิด
นรมนตกปลาเป็นเพื่อนกานต์ และไป เล่นยิงปืน ทั้งสองคนยังกะจะเข้าไปในบ้านผี งด้วย
ถ้าไม่ใช่ถูกบุริศร์ห้ามเอาไว้ ไม่แน่ว่าทั้ง สองคนคงได้เข้าไปนานแล้ว
เห็นว่าเข้าไปบ้านผีสิงคงไม่มีหวังแล้ว นรมนเลยพากานต์ไปนั่งรถไฟเหาะ
กมลเห็นรถไฟเหาะน่ากลัวมาก เลยพูด ด้วยความกลัว : “แด๊ดดี้คะ หนูกลัว พวกเราไม่ ขึ้นไปได้มั้ยคะ ? ?” “ใสสิคะ ! ”
บุรีศร์อุ้มกมลอยู่ข้างล่าง
กมลรู้สึกเล่นจนเหนื่อยแล้ว อยากจะ ทานไอศครีม
บริศร์พูดด้วยเสียงเบา : “เพิ่งจะกำลัง
กายเสร็จทานของเย็นไม่ได้นะคะ เดี๋ยวจะปวด ท้องได้ กมลรู้ใช่มั้ยว่าถ้าไม่สบายต้องฉีดยา และกินยา ใช่มั้ยคะ ? ”
“ได้ค่ะ แล้วหนูจะทานได้เมื่อไหร่คะ ? ” กมลอยากจะกินมากแล้ว
บุริศร์พูดด้วยรอยยิ้ม : “รอเราพักช่วงนึง ก่อนก็ทานได้แล้วครับ”
“โอเคค่ะ”
ถึงแม้กมลจะรับปากแล้ว แต่ตาก็จ้อง ไอศครีมในมือของเด็กคนอื่น และอดไม่ได้ เลียริมฝีปากตัวเองที ง
อยากกินจัง ! เธอพยายามไม่ให้ตัวเองไปมอง แต่ก็อด
ไม่ได้อยู่ดี
โทรศัพท์ของบุรีศร์ดังขึ้น
ตอนที่เขาหยิบมือถือออกมารับนั้น กมล ก็พูดด้วยเสียงเบา : “แด๊ดดี้คะ หนูอยากเข้า ห้อง ค่ะ”
“ได้ เดี๋ยวแด๊ดดี้พาไป
บุริศร์อุ้มกมลมาถึงหน้าห้องน้ำ แต่ เสียดายเขาเป็นผู้ชายตามกมลเข้าไปใน ห้องน้ำหญิงไม่ได้ เลยพูดด้วยเสียง เบา : “กมลคะ ลูกเข้าไปคนเดียวได้มั้ยคะ ?
“ได้ค่ะ ! แด๊ดดี้รอหนูอยู่ที่หน้าประตูก็
พอค่ะ”
“ได้ พอออกมา แด๊ดดี้จะรออยู่นี่นะ”
“ค่ะ”
กมลเข้าไปในห้องน้ำอย่างเชื่อฟัง
นี่เป็นครั้งแรกที่เธอมาเข้าห้องน้ำ สาธารณะที่มีคนเยอะขนาดนี้ ต้องเข้าแถวด้วย กมลเชือฟังมาก รอเธอเข้าห้องน้ำเสร็จ ออกมาจากห้องน้ำ บุริศร์ยังคุยโทรศัพท์อยู่
เธอมองบุริศร์ทีนึง แล้วเห็นที่ไม่ไกล มี เด็กผู้ชาย อายุไล่เลี่ยกับเธอ กำลังซื้อไอศ ครีมอยู่ข้างๆ
กมลเลยอดไม่ได้ตามไปโดยไม่รู้ตัว
“พี่คะ ของอันนี้อร่อยมั้ยคะ ? ”
กมลจู่ๆก็ถามขึ้นมา ทำให้เด็กผู้ชาย ตกใจ หันมาก็เจอเด็กผู้หญิงที่เหมือนตุ๊กตา พอร์ซเลนยืนอยู่ข้างๆ จ้องไอศครีมในมือของ เขาเหมือนอยากจะกินมาก
เขาพูดด้วยรอยยิ้ม : “ฉันเลี้ยงเธอเอา
มั้ย ?”
แด๊ดดี้ของหนูบอกว่า เพิ่งออกกำลัง กายเสร็จ ทานของเย็นไม่ได้ เดี๋ยวจะปวดท้อง หนูแค่ดูเฉยๆคะ จะถามว่าอร่อยมั้ย? ถ้า อร่อย เดี๋ยวหนูค่อยชอค่ะ” เสียงแบ๊วหวานนุ่มของกมลน่าฟังมาก
เด็กผู้ชายพูดด้วยรอยยิ้ม : “เธอเป็นเด็ก เชื่อฟังมากเลย เอาอย่างนี้มั้ย ฉันซื้อให้เธอ ก่อน เธออย่าเพิ่งกิน รอเธอพักเสร็จแล้วค่อย กินดี ย ? *
“แต่ว่าหม่ามี้กับแดดดี้เคยพูดว่า ห้ามกิน ของๆคนแปลกนะค่ะ หนูแค่ดูพี่กินก็พอค่ะ พี่ กินเสร็จแล้วบอกหนูว่าอร่อยมั้ย ได้มั้ยคะ มัน เป็นรสชาติอะไรดีมั้ยคะ ? ”
คำพูดของกมลทำให้เด็กผู้ชายอึ้งไปครู
“เธอไม่เคยกินหรอ ? ”
“ไม่เคยค่ะ หนูไม่สบายตั้งแต่เด็ก อยู่ใน โรงพยาบาลตลอด กินของพวกนี้ไม่ได้ ตอนนี้ หนูหายดีแล้วแต่ก็ต้องระวังค่ะ
ตอนที่กมลพูดพวกนี้ รู้สึกเศร้าใจอย่าง เห็นได้ชัด
เธอรู้สึกว่า ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าดูใจดีจัง เธอชอบคุยกับเขา
อีกอย่าง เขาหน้าตาดีมาก เหมือนพี่ กานต์เลย
เสียงของเขาก็น่าฟังมาก อ่อนโยนเหมือ นแดด เลย
กมลเลยรู้สึกดีกับเด็กผู้ชายตรงหน้า อย่างไม่รู้ตัว
เด็กผู้ชายได้ยินว่ากมลร่างกายไม่ดี ตั้งแต่เด็ก เลยรีบพูด : “ผู้ปกครองของเธอไม่ มาด้วยหรอ ? ”
“มาค่ะ แด๊ดดี้กำลังคุยโทรศัพท์อยู่ค่ะ เดี๋ยวหนูค่อยกลับไปหาเขา
“น้นพวกเราไปนั่งตรงนั้นก่อน
คําเสนอของเด็กผู้ชายกมลรีบพยักหน้า รับปาก
“ดีค่ะ !!
เด็กสองคนซื้อไอศครีมไปชั้นนึง แล้ว เดินจากบริศรไปอย่างเฉยๆแบบนี้
ตอนที่บุริศร์คุยโทรศัพท์เสร็จเวลาก็ผ่าน ไปสิบกว่านาทีแล้ว แต่ยังไม่เห็นกมลออกมา
เขาเลยอดไม่ได้เป็นห่วงข้นมา เด็กคนนี้คงไม่ใช่เกิดอะไรขึ้นในห้องน้ำ
หรอกนะ ?
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
