ตอนที่ 354 งานแต่ง และ งานศพ2

“ไชส์ เพลงนั่นแหละ เหมือนว่าเป็น เพลงที่โม่แต่งให้กับแม่เขาในปีนั้น ไม่คิดเลย ว่าเขาตั้งใจเล่นให้กู้ฮอนฟังอย่างจริงจัง และ ยังอยู่ในที่สาธารณะด้วยนะ”

ซูยิ่งหวั่นพยายามจะพูดว่า

เพลง ((Steel of Worry) นี้ เธอรู้ดีว่าเป้หมิง โม่จะไม่เล่นบทนี้ต่อหน้าคนอื่น นี่คงจะเห็นได้ ว่าเขาให้คุณค่ากับนางมากเพียงใด

เบื้องหลังเครื่องสําอางของเฟยเอ๋อนั้น แสดงออกถึงความตื่นตระหนกตกใจอย่างมาก

เธอรู้สึกเข่าอ่อนแล้วนั่งกระแทกลงไป กับเก้าอี้เครื่องสําอาง น

มือไม้อ่อนจนทําให้นิตยสารเล่มนั้น ตกลงไปกับพัน…..

“ยิ่งหวั่น นี่ไม่ใช่เรื่องจริงใช่ ไหม……..บอกฉันที่ยิ่งหวั่น ว่าที่บอกมันไม่ใช่ เรื่องจริง..……

เฟยเอ๋อสั่นไปทั้งหน้า แล้วน้ำตาก็ไหล ออกมาอย่างไม่อาจหยุดยั้ง…..

ซูยิ่งหวั่นทําตัวไม่ถูก

เธอเคยทดสอบเฟยเอ๋อ แต่เพิ่งจะรู้ว่า เฟยเอ๋อนั้นเหมือนถูกเป้หมิงไม่กักอยู่ใน ขอบเขต ชีวิตของเธอไม่ต่างอะไรกับอยู่ใน กะลา เธอแทบจะไม่มีสิทธิ์รับรู้เลยว่าเกิดอะไร ข็นในโลกภายนอก

ดังนั้นวันนี้เธอถึงได้เอานิตยสาร ออก มา เธอตั้งใจจะเอาข่าวดังนี้ให้นางดู เพื่อจะทำ ให้เฟยเอ๋อได้ถูกกระตุ้นจิตใจ ให้เฟยเอ๋อได้ รับรู้ว่า โม่ของนาง ก่อนที่จะหมั้นเขายังเล่น เปียโนให้ผู้หญิงอีกคนฟังอย่างไม่เกรงใจใคร

“เฟยเอ๋อ เธออย่าร้องเลย…… ต่อให้ไม่ จะเล่นเปียโนให้คนที่ชื่อกู้คนนั้น แต่วันนี้เขาก็ ตกลงจะหมั้นกับเธอแล้วไม่ใช่เหรอ คนที่อยู่ ในใจเขาคือเธอนะ เร็วเข้าหยุดร้องไห้ได้แล้ว เดี๋ยวจะสวยนะ……

ซูยิ่งหวั่นทําเหมือนปลอบใจนาง แต่ด้าน ในจิตใจเธอนั้นรู้สึกสะใจไม่น้อย เฟยเอ๋อง ร้องไห้หนักเท่าไหร่ นางก็ยิ่งรู้สึกมีความสุข เท่านั้น

…ยิ่งหวั่น เธอไม่เข้าใจหรอก…… เฟยเอ๋อยิ่งร้องไห้หนักขึ้น…….

น้ำตาร่วงไหลออกมาเหมือนน้ำตก ทําให้เครื่องสําอางในใบหน้าเป็นรอยเหมือน สาธาร……

ทําให้ช่างแต่งหน้าที่อยู่ข้าง ๆ ตกใจ จึง ต้องรีบเสริมเครื่องสําอางให้เธอต่อ

แต่เฟยเอ๋อผลักเขาออกไป………

“เฟยเอ๋อ เธอเป็นอะไรไปเหรอ โม่ไม่ ควรเล่นเปียโนให้กู้ฮอนฟังต่อหน้า สาธารณชนก็จริง แต่เรื่องมันก็ผ่านไปแล้ว…….. อีกอย่างมันก็ไม่ได้เป็นเรื่องหนักหนาอะไร มากมาย ต่อจากนี้เธอก็จับตาดูเขาดี ๆ ก็ พอแล้ว ไม่ร้องนะ ไม่ร้อง……

ซูยิ่งหวั่นเพิ่งรู้สึกว่าเฟยเอ๋อหวั่นไหว อย่างมาก เธอก้มลงพื้นแล้วมองไปที่ปก นิตยสาร นอีกครั้ง

รูปลักษณ์และหาทางอันหล่อเหลาของ โม มันช่างมีเสน่ห์ชวนให้หลงไหลเหลือ

เมื่อซูยิ่งหวั่นมองดูใบหน้านั้น อดไม่ได้ที่ จะหลงไหลอีกครั้ง…….จากนั้น การเล่นเปียโน เพลงนั้นเพื่อที่จะบรรเลงให้กู้ฮอนฟังจริง ๆ ซึ่ง มันทําให้ซูยิ่งหวั่นรู้สึกอิจฉาและเยือกเย็นใน แววตาอีกครั้ง

“ฮือ ๆ ๆ ………….. ยิ่งหวั่น ฉันเสียใจ………. เสียใจจริง ๆ .….…….. มันเจ็บใจมาเลย…… อ ๆ

เฟยเอ๋อร้องไห้ฟูมฟายไม่หยุด ทําให้คนที่อยู่ในสถานการณ์รู้สึกตกใจ

ไปด้วย เธอร้องจนเครื่องสําอางบนหน้าเลอะ หายไปหมด เพราะน้ำตาที่ไม่สามารถหยุดยั้ง

ยิ่งร้องต่อไป เธอรู้สึกเริ่มแน่นอกและ หายใจล่ามาก จนมีอาการสําลักออกมา……

“ยิ่งหวั่น ฉัน………ฉัน….. ” มือเธอกมไว้ที่ หน้าอก ในเวลานั้นรู้สึกหายใจไม่ออก……..

ยิ่งหวั่นรู้สึกตกใจ “เฟยเอ๋อ เธอเป็น อะไรไป เฟยเอ๋อ…….

เฟยเอ๋อจับ ปกคอเสื้อไว้ นิ้วมือสีซีดไป หมด ด้วยมือที่สั่นแล้วชี้ไปที่กระเป๋าหนังบน โต๊ะแป้ง น “ยิ่ง………………

ซูยิ่งหวั่นจึงรีบทําตาม เธอรีบหยิบ กระเป๋าหนังออกมา แล้วเทของในกระเป๋านั้น ออกมาหมด ให้หยิบอะไร ยาเหรอ ยาใช่ไหม อันนี้…… หรือว่าอันนี้…….

เมื่อเห็นเฟยเอ๋อสําลักจนแทบหายใจไม่ ออก ซูยิ่งหวั่นกลัวจนเหงื่อแตก ถึงแม้เธออยากให้เฟยเอ๋อหายไปจาก โลกนี้ก็จริง แต่มันจะเป็นในเวลานี้ไม่ได้เด็ด ขาด ไม่งั้นเธอต้องมีส่วนเกี่ยวข้องด้วยแน่ เป้หมิงโมคงไม่ให้อภัยทั้งชีวิตแน่ ๆ เลย

“นี่…” เฟยเอ๋อ ขวดยาที่เธอถืออยู่

“อ้อ โอเค… ” ซูยิ่งหวั่นจึงรีบเอาขวดยา ในมือ กดสเปรย์พ่นเข้าในปากของเฟยเอ๋

เฟยเอ๋อหายใจอย่างแรง ผ่านไปครู่นึง ถึงจะสงบลง…….

เธอเริ่มหายใจปกติได้ แต่น้ำตายังคลอ เต็มขอบตา และมือไม้ยังสั่นไม่หยุด…….

“เฟยเอ๋อ เมื่อกี้เธอทําให้ฉันตกใจหมด เลย….” ซูยิ่งหวั่นเพิ่งรู้สึกสบายใจขึ้น

สีหน้าของเฟยเอ๋อจะคงเศร้าหมอง และ นํ้าตายังคงมาก่อนคําพูด……..

ยิ่งหวั่น เมื่อกี้นีขอบใจเธอมากนะ” เฟย เลือกุมหน้าอกไว้ด้วยมือที่ยังคงสั่นไหวอยู่ “ไฟไหม้ในปีนั้น มันทำให้หลอดลมของฉัน เสียหายหนัก เพราะสูดดมควันเข้าไปมากเกิน

“ยัยบ๊องเอ้ย แล้วยังจะตื่นเต้นทำไม ขนาดนี้ ร่างกายสําคัญกว่ารู้ไหม” ซูยิ่งหวั่น หยิบกระดาษทิชชูขึ้นมาแล้วช่วยเธอเช็ดน้ำตา

เฟยเอ๋อ าตาคลอ เธอกัดริมฝีปากไว้ แล้วส่ายหัว “ฉันก็รู้ดีอยู่……แต่ว่ายิ่งหวั่น เมื่อกี้ นี้ฉันรู้สึกเสียใจมากเลยนะ…….

เธอพูดไปแล้วสะอึกสะอื้นขึ้นอีกครั้ง

ซูยิ่งหวั่นขมวดคิ้ว “ดูสิ ๆ แค่เรื่องแบบนี้ เธอถึงเสียใจได้ขนาดนี้ แล้วอีกหน่อย แต่งงานกับโมไป สาว ๆ มีผู้หญิงมากมายรอบ ตัวเขา เธอคงต้องร้องอีกสักกี่รอบล่ะ

เฟยเอ๋อกัดริมฝีปากไว้ สายตาจ้องมอง ยิ่งหวั่นด้วยน้ำตา……..

“ไม่หรอก ยิ่งหวั่น โม่ไม่เคยเป็นผู้ชาย หลายใจหรอก…… ซูยิ่งหวั่นมองใบหน้าที่ร้องไห้จนบวม แดงไปหมดของเธอ อดไม่ได้ที่จะซ้ำเติม

จริงเหมือนกัน เป่หมิงไม่เป็นผู้ชายที่ รักษาคําพูด ไม่งั้นเขาจะเลือกเธอได้ไงล่ะ

แต่ในใจลึก ๆ ของซูยิ่งหวั่นนั้น ยอมให้

เป้หมิง โม่เป็นคนหลายใจ

เพราะอย่างน้อยข้างกายเขายังมี ตำแหน่งของซูยิ่งหวั่นอยู่

“เหอะ ๆ บางทีเธอก็พูดถูกเหมือนกันนะ ไม่งั้นเขาคงไม่รักษาคำสัญญาที่มีต่อเธอหลัง จากผ่านมาหลายปีหรอก ว่ามั้ย”

“รักษาคำสัญญา…….. เฟยเอ๋อกัดริม

ฝีปากแล้วพูดลอย ๆ ขึ้นมาสองคํา ด้วยสายตา ไร้ความรู้สึก…….