ตอนที่ 334เขาเล่นเปียโนเป็นด้วย2

ผู้ชมในโรงละครเงียบกริบไป5วินาที

Depmelsรับปรบมือให้เป่หมิงโม่เป็นคน แรก “ยอดเยี่ยมมาก! ผมภูมิใจในตัวคุณจริงๆ เพื่อนรัก!”

จากนั้น เสียงปรบมือก็ดังกระหึ่มขึ้นมา เป็นระลอกอย่างไม่ขาดสาย!

พอกู้ฮอนได้สติ ก็ลูปแก้มเย็นเยือกที่ อาบด้วย………..

เธอฟังจนร้องไห้เลยทีเดียว……..

หนึ่งในผู้ชมที่มาร่วมชมครั้งนี้ ตะโกนขึ้น มาเหมือนจะจําเป่หมิงโม่ได้ “เฮ้ย เขาค้อเปีห มิงเอ้อใช่ไหม?”

“เหมือนเป่หมิงเอ้อมากเลย……

“หล่อมากเลย……….หมิงเอ้อหล่อกว่าใน

รูปอีกนะเนี่ย… “พระเจ้า เขาเล่นเปียโนเป็นด้วย………ขา สามารถเป็นราชาแห่งนักเปียโนได้เลยนะ

“ซาบซึ้งใจมาก

เลย…. ที่แท้Depmelsเป็นเพื่อนเก่าของเขา

นี่เอง…….

“คนเก่งอ่ะ……

จังหวะที่เหล่าผู้ชมที่จำเป้หมิงโม่ได้ กำลังเตรียมกูขึ้นไปล้อมวงบนเวทีนั้น

เป้หมิง โมรีบเดินลงมาจากเวที ก่อนจะ จับมือเธอขึ้นมา เม้มปากยิ้มอย่างอ่อนโยน “คุณเข้าใจหรือยัง?”

“หา?” เธอตอบอย่างงงงวย น้ำตาแห่ง ความปลาบปลื้มยังคงอาบแก้มอยู่

เธอมองนัยน์ตาประกายแวววาวดุจ ดวงดาวคู่นั้นของชายหนุ่ม วินาทีนี้ เธอรู้สึกว่า เป้หมิงโม่ที่เล่นเปียโนนั้นหล่อเหลาเหลือ เธอมองเขาที่ยิ้มอย่างได้ใจนั้น มองใน หน้าคมสันอันหล่อเหลาไว้ที่ดีนั้น

หากไม่ใช่เพราะเธอรู้จักเขาเป็นอย่างดี มาก่อน คงหลงเสน่ห์ผู้ชายที่สมบูรณ์แบบคนนี้

ไปแล้ว!

เพียงแค่

น้ำตาของเธอไหลรินเพราะซาบซึ้งกับ บทเพลงที่เศร้าโศกบทนี้

ไม่ใช่เพราะชายหนุ่มคนนี้

อีกอย่าง เขาผู้ที่กำลังจะหมั้นหมายกับผู้ หญิงอีกคน จะมานั่งเล่นเปียโนแบบนี้ให้เธอ ได้อย่างไร?

ไม่ว่าเขาจะเล่นเปียโนเก่งแค่ไหน ไม่ว่า เขาจะหล่อเหลาเพียงใด ไม่ว่าตอนนี้เขา ต้องการสื่อความรู้สึกบางอย่างกับเธอก็ตาม เธอก็ไม่เชื่ออีกแล้ว!

กู้ฮอนรีบเช็ดน้ำตาที่อาบแก้ม ก่อนจะ เม้มปากตอบเขาไปว่า “เพลงที่เศร้าหดหู่ใจ ของคุณพลงนี้ ฉันฟังเข้าใจแล้วล่ะ คุณ สบายใจได้เลยนะ หากคุณตายไป ฉันจะเผา กงเต๊กไปให้คุณแน่นอน!!

สีหน้าของเขาหมองหม่นลงทันที

ทันใดนั้น แฟนคลับก็กรูเข้ามาล้อมเขา ไว้ในชั่วพริบตา พร้อมตะโกนเรียกชื่อเขา “เป่หมิงเอ้อ เป่หมิงเอ้อ ช่วยแจกลายเซ็นให้ พวกเราหน่อย……

ผู้คนเบียดเสียดกันเข้ามาเรื่อยๆ จน ฮอนถูกเบียดให้ออกห่างจากเขาไปไกลหลาย เมตร……

ท่ามกลางฝูงชนที่กั้นเขาและเธอออก จากกัน ดวงตาลุ่มลึกสุดจะหยั่งถึงของเขาจ้อง มองเธออย่างไม่วางตา ประหนึ่งเสือดาว จดจ้องเหยื่อที่เตรียมจะตะครุบ

มองดูเธอค่อยๆ ถอยห่างออกไปทีละ ก้าวพร้อมรอยยิ้มบางๆของเธอ อีกทั้งยัง โบกมือลาเขาพร้อมขยับปากเหมือนพูดบาง อย่างกับเขา

“ลาก่อน เป่หมิงจอมโง่”

ลาก่อน เปีหมิง ปีศาจร้ดดิกาล

ก่อนจะหันหลังเดินออกจากโรงละครไป อย่างไม่อาลัยอาวรณ์……..

เสียงกรี๊ดของแฟนคลับที่ดังขึ้นมาอย่าง ไม่ขาดสาย

เขาถูกห้อมล้อมไปด้วยแฟนคลับสาว ที่ กรูเข้ามาจากทุกทิศทุกทาง จนคนที่สุภาพ ใจเย็นอย่างเขา ก็เกือบควบคุมสติไม่อยู่ มอง แผ่นหลังของเธอค่อยๆหายไปจากสายตาของ เขา……..

ชายหนุ่มที่ทําตัวเรียบง่ายมาโดยตลอด กลับมาดังเป็นพลุแตก เพราะการเปิดตัวอย่าง ยิ่งใหญ่บนเวทีการแสดงเปียโน ของDepmels! กลาง ก

ตึกระฟ้าที่อยู่อีกฟากฝั่งหนึ่งของเมืองนี้

ซูยิ่งหวั่นกำลังดูวิดีโองานแสดงเปียโน ของDepmels ที่มีคนอัปโหลดขึ้นไปบน อินเทอร์เน็ต โดยเฉพาะจังหวะที่เห็นเป่หมิง ไม่ขันไปบรรเลงเพลง (Steel of Worry) ตอนนั่น

เธอเกือบทุบโน๊ตบุ๊กทิ้งไปซะ !

ติ้งต่อง

เสียงกริ่งประตูดังขึ้น

ซูยิ่งหวั่นรีบไปเปิดประตูทันที วินาทีที่ เธอเห็นว่าเป็นป่ายมูซีนั้น สายตาของเธอเผย

แววผิดหวังออกมาอย่างชัดเจน

ไม่ใช่คนที่เธอเฝ้าคอย

“ยิ่งหวั่น” ป่ายมู่ขมวดคิ้วอย่างเป็นห่วง เป็นใย “คุณไม่เป็นไรใช่ไหม? ซูยิ่งหวั่นหันกลับไป ก่อนจะส่ายหน้า ด้วยสีหน้า เขียว ก่อนจะเดินตรงไปยัง โซฟา

ปาย เดินตามเข้ามาในห้อง ก่อนจะ มองไปยังขวดเหล้าเปล่าที่วางอยู่บนโต๊ะ “คุณ มเหล้าเหรอ?”

ซูยิ่งหวั่นกุมหน้าผาก ก่อนที่น้ำตาจะ ไหลลงมาเป็นสายอีกครั้ง “คถณป่าย……ฉัน เหนื่อยเหลือเกิน……….นมานานหลายปี แล้ว……. ฉันเหนื่อยมากจริงๆ ……

ป่ายมู่ ถอนหายใจอย่างเหนื่อยใจ ก่อน จะช่วยซูยิ่งหวั่นเก็บกวาดห้อง

ตอนที่เขากำลังถูห้องอยู่นั้น อยู่ๆ ยิ่ง หวั่นก็โผเข้ากอดเขาจากทางด้านหลังพร้อม เสียงสะอื้น

“คุณณป่าย ทําไมตอนนี้มีแค่คุณที่คอย อยู่เคียงข้างฉันล่ะ? ฮือๆ ……..

ป่ายมู่ซีสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะหยุดงาน ในมือลง หันกลับมาพร้อมขมวดคิ้วและดึงมือ ของซู งหวั่นลงมา “อย่าทำแบบนี้ ยิ่ง

ซูยิ่งหวั่นกลับโผเข้าไปในอ้อมอกของป่า ยม อย่างดื้อร้น ก่อนจะร้องไห้สะอึกสะอื้น “คถณป่าย…….ในเมื่อเขาส่งดอกไม้ให้ฉันดอ หน้าสื่อมวลชนแล้ว ทําไมกลับให้คนมา ทําลายดอกไม้นั้นทิ้งไป และยังบอกอีกว่า ทั้งหมดเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิดกันเท่านั้น? ฮือๆ……คถณป้าย เขาโหดร้ายเหลือ เกิน……..ฉันเฝ้ารักเขามาสิบปีแล้วนะ แต่สิ่งที่ ได้รับกลับมาคืออะไร? เฟยเอ๋อกลับมา พร้อม หน้าตาที่น่าเกลียดขนาดนั้น เขาก็ยังกลับไป หาเธอ! ทําไมเขาถึงไม่ยอมรับในตัวฉัน ล่ะ………ม? เพราะอะไรกัน………. ปาย……ฮือ……

ป่ายมซึมองซูยิ่งหวั่นที่ห้องห่มร้องไห้ อย่างเป็นห่วงเป็นใย ก่อนจะพูดขึ้นอย่างระอา “ยิ่งหวั่น ทําไมเธอถึงโง่ขนาดนี้นะ จนขนาดนี้ แล้วก็ยังตัดใจจากเขาไม่ได้อีกเหรอ?” “แต่ฉันไม่อยากยอมรับ…… ซูยิ่งหวั่น พูดเจ๋อเสียงสะอื้น “หลายปีมานี้…คนที่คอย อยู่เคียงข้างเขามาโดยตลอดคือฉันคน …….

“ช่างเถอะ ยิ่งหวั่น ในเมื่อเฟยเอ๋อกลับ มาแล้ว เป้หมิงโม่จะแต่งงานกับเธอ ก็เป็นเรื่อง ที่สมควรแล้วล่ะ….………..