“ คุณผู้หญิง ยังไงฉันก็เป็นคุณชายรองของตระกูล ชู วันนี้ยอมทิ้งฐานะสูงส่งแล้วมาเดินตลาดกลางคืนกับ เธอ ก็ถือเป็นการไว้หน้าเธอพอแล้ว ฉันก็ขอให้เธอไว้หน้า ฉันบ้างเหมือนกัน OKไหม”

ชูหยุนเฟิงรู้สึกว่าย้อนกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้

จริงๆ

กู้ฮอนจ้องเขา: “หยุนเฟิง นายพูดความจริงมาเถอะ มีเรื่องเก็บไว้ในใจใช่ไหม ตลอดทั้งเย็นนายดูจิตใจไม่อยู่

กับตัวเลย……

ชูเอ้อจะกล้าพูดว่ามีได้อย่างไร เขาถอนหายใจ

“ไม่มีหรอก…..…..

เธอยิ้มมุมปาก “ไม่มีก็ดีแล้ว ไป พวกเราไปที่อื่นต่อ

กันเถอะ……”

พูดจบ เธอก็จับมือขวาที่กระดูกหลุดของชูหยุนเฟิง แล้วเดินเข้าไปในซอยลึกของตลาดกลางคืน..

“เอ๊ะ…..เธอจะไปไหนอีก นี่มันดึกแล้วนะ เธอควร กลับบ้านได้แล้ว…….โอ๊ย เธอไม่ต้องจับมือฉัน…..เจ็บๆ

ชูเอ้อนึกไม่ถึงเลยว่า สถานที่ที่กู้ฮอนลากเขามาจะ

เป็น——

เขตมั่วสุมในซอยด้านหลังของตลาดกลางคืนเมือง ไม่ผิด ในทุกเมืองมีสถานที่แบบนี้หลบซ่อนอยู่

อิมพีเรียล

สถานที่ที่คนไม่ค่อยจะได้เห็น และทำธุรกิจสกปรก
นายพูดอะไร”

ชูหยุนเฟิงตะโกนขึ้นด้วยความไม่อยากเชื่อ “เธอ จะให้ฉันพาไปเที่ยวซ่องหรือ”

“ชู่——” กู้ฮอนรีบเอามือปิดปากเขา เธอมองไป รอบๆ “เบาๆหน่อยสิ ฉันไม่ได้จะให้นายพาไปเที่ยวซ่อง สักหน่อย ฉันเป็นผู้หญิงนะ ฉันแค่จะให้นายเข้าไปเที่ยว จากนั้นฉันจะแอบสังเกตอยู่ตรงมุม..……….

ซูหยุนเฟิงอยากจะฆ่าตัวเองให้ตายจริงๆ

เขาดึงมือของกู้ฮอน แล้วสูดลมหายใจลึก: “หมาย ถึง เธอจะจับตาดูฉันเที่ยวโสเภณี”

“โธ่เอ๊ย บอกให้เบาหน่อยไง.

หญิงสาวที่เกิดในครอบครัวสุจริตอย่างกู้ฮอน มาส ถานที่อโคจรแบบนี้ครั้งแรก เธออดกลัวและประหม่าไม่ได้

แต่เพื่อเขียนผลงานหนังสือเล่มที่สองของเธอ เธอ

จะสู้

“ไม่ได้” ชูหยุนเฟิงไม่เห็นด้วยอย่างยิ่ง นี่ไม่ใช่แค่ เรื่องไม่ไว้หน้าแล้ว แต่มันเกี่ยวกับศักดิ์ศรีของเขาแล้ว

เขาเป็นถึงคุณชายรองของตระกูลชู อยากได้ผู้

หญิงแบบไหนก็ได้

ยังต้องมาเที่ยวซ่องอีกหรือ

ต่อไปเขายังต้องออกมามั่วสุมอีกไหม

“หยุนเฟิง…” กู้ฮอนรู้ก่อนแล้วว่าเขาต้องมี

ปฏิกิริยาแบบนี้ แต่ว่าผู้ชายที่อยู่ในโลกมืดอย่างชูหยุนเฟิง มันหาไม่ได้ง่ายๆเลย เธอต้องรักษาโอกาสนี้ไว้ มี

ประสบการณ์จริงสักหน่อยก็ดี

“ไม่ได้”
หยุนเทิงเฟิง”

ๆ ไม่ไป

เพิ่งเทิงน้อย..

“ไม่ไปแน่นอน

“เพิ่งน้อย เพ็ง

*** หยุนเฟิงโกรธแล้ว “เธอจะทำตัวน่าขนลุก ไปถึงไหน”

จนกว่านายจะรับปากฉัน ฮอนเบ้ปาก เฉินเฉิ งบอกว่านายต้องรับผิดชอบฉัน

หยุนเพิ่งหน้าซีด “อะไร หนุ่มน้อยเฉิงบอกว่าฉัน ต้องรับผิดชอบต่อเรื่องการหมั้นของเป้หมิงเอ๋อ ไม่ใช่เธอ สักหน่อย…

“เชอะ นายจะไปหรือไม่ไป เธอพยายามพูดจาดี ไปหมดแล้ว เธอทำหน้าขรึม “นายไม่ไปงั้นฉันไปคนเดียว ก็ได้อย่างมากสุดก็คงถูกคนอื่นมาซื้อบริการ

เธอจงใจพูดอย่างสบายๆ แล้วทำท่าเดินไป

หยุนเพิ่งจะงักไปสามวินาทีสุดท้ายเขากัดฟัน “กลับมาก่อน ฉันพาเธอไปเอง

ฮือๆๆ เป้หมิงเอ๋อ เพื่อผู้หญิงของนาย แม้แต่ ศักดิ์ศรีของฉันก็ไม่เหลือแล้ว

กู้ฮอนแอบยิ้มเพราะแผนสำเร็จ

หยุนเพิ่งเอาใบหน้าซุกเข้าไปในคอเสื้อ แล้วพา ฮอนเข้าไปในร้าน ร้านตัดผมเมจ ด้วยท่าทางลับๆล่อๆ แม้จะแขวนป้ายว่าร้าน ลม และภายในร้านไม่มี

อุปกรณ์ตัดผมอยู่เลย
แล้วยังวางโซฟาหนังตัวยาวหนึ่งตัวเอาไว้

บนโซฟา มีหญิงสาวรูปร่างหน้าตาสวยงามหลาย คนนั่งอยู่……

เถ้าแก่เนี้ยออกมาต้อนรับพร้อมรอยยิ้ม

แหะๆ เสี่ย มาคนเดียวหรือคะ” เถ้าแก่เนี้ยมองกู้ ฮอนที่อยู่ข้างๆ ในเมื่อเธอมีประสบการณ์โชกโชนกับเรื่อง แบบนี้ เธอจึงถามขึ้นเสียงเบาว่า “3.Pหรือคะ”

กู้ฮอนตะลึง

สีหน้าชูหยุนเฟิงดูกลุ้มใจ

เขาพูดในลำคอ “อย่าพูดเยอะ จัดมาหนึ่งคน”

“ได้ค่ะ เสี่ยจะเลือกหน่อยไหมคะ” เถ้าแก่เนี้ย สาวๆที่นั่งอยู่บนโซฟาแล้วยิ้ม “พวกเธอต่างก็เป็นดาวเด่น เบอร์หนึ่งกันทั้งนั้น”

ชูหยุนเฟิงเกือบจะอาเจียนอยู่แล้ว

กู้ฮอนเห็นท่าทางของเขาแล้วก็ยิ้มไม่หยุด อายุน้อย ค่อนข้างเงียบ ค่อนข้างเขินอาย และคนที่ค่อน ข้างควบคุมง่าย จากนั้นเขาก็จูงกู้ฮอน แล้วขึ้นไปที่ห้อง เล็กบนชั้นสองอย่างรวดเร็ว……

ชูหยุนเฟิงใช้มือชี้ เขาเลือกผู้หญิงที่ดูแล้วค่อนข้าง

ตอนที่เป่หมิงโม่และบอดี้การ์ดในชุดทหารตามเธอ ไปจนถึงซอยด้านหลัง——

เป่หมิงโม่มองซูหยุนเฟิงที่จับมือเล็กๆของผู้หญิง ของเขา เข้าไปในร้านที่ชื่อว่า ‘ร้านตัดผมเมจิ…….

*สารเลว ชูเอ้อกล้าพาเธอมาเปิดห้องในสถานที่อ

โคจรแบบนี้ได้ยังไง…….”เอ่อ…ประธานเหมิง…สถานที่แบบนี้ปกติแล้ว เขามาเที่ยวผู้หญิงกันนะครับ” บอดี้การ์ดเบอร์หนึ่งพูด

“งั้น…พวกเราต้องเข้าไปด้วยไหมครับ บอด การ์ดเบอร์สอบถามขึ้น

เป่หมิงโม่กำหมัดแน่น

เส้นเลือดปูดขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลาภายใต้ ท้องฟ้ายามราตรี

เขากัดฟันกรอด: “ไป ฉันต้องไปดูว่า พวกเขาจะทำ อะไรกันแน่

ด้วยเหตุนี้ ผู้ชายร่างใหญ่หลายคนจึงเข้าไป ใน ร้านตัดผมเมจิ ที่เล็กและทรุดโทรม

“อ้าวเสียคะ” เถ้าแก่เนี้ยพอเห็นชายร่างใหญ่ หลายคนเข้ามา ก็รีบเข้ามาต้อนรับด้วยใบหน้าดีใจ ธุรกิจ คืนนี้จะดีเกินไปแล้ว

“หลิกไป” เป้หมิงโม่ตะคอกใสเสียงดัง เขาเอามา ขาวปิดปาก ใบหน้ารังเกียจ

เถ้าแก่เนี้ยตกใจ

เป้หมิงโม่พยายามระงับความโมโห เขาพูดเสียงต “คู่หนุ่มสาวเมื่อสักครู่อยู่ห้องไหน ฉันจะเอาห้องข้างๆ และ ต้องไม่มีที่เก็บเสียงด้วย

“ไม่มีที่เก็บเสียง” เถ้าแก่เนี้ยยิ้มอย่างตกใจ แล้วรีบ ดึงสติกลับมา เรื่องการจับคู่เธอก็เคยเห็นมาไม่น้อย ได้ เลยค่ะเสีย ตามฉันมา

ด้วยเหตุนี้ เถ้าแก่เนี้ยจึงพาเป้หญิงไปและคนพวก นั้นขึ้นไปที่ชั้นสอง เข้าไปในห้องที่อยู่ข้างๆ หยุนเพิ่ง

ห้องถูกคั่นด้วยไม้อัด