ตอนที่ 317 ทำไมถึงขี้ขลาดแบบนี้

ทุกครั้งที่เธอรู้สึกไม่สบายใจ แค่คิดถึงลูกๆ ทั้งสามคน ก็เหมือน ภาพที่เด็กน้อยเห็น (เจ้าเทพสุขา อารมณ์ที่ไม่ดีทั้งหลาย ราวกับว่ามันถูกชะล้างออกไปจนหมด…….

” เฉิงเฉิงมองเธอ เขาทำหน้ามุ่ยอย่างเศร้าใจ “ถ้าพ่อ กับแม่ตัดสินใจว่าจะไม่อยู่ด้วยกันแล้ว งั้นเฉิงเฉิงกับหยางหยาง ก็หวังว่าแม่ต้องมีความสุขมากกว่าพ่อเป็นร้อยเท่า

“แม่……

มีความสุขเป็นร้อยเท่าหรือ

พอฟังแล้ว ทำให้จิตใจรู้สึกมีแรงฮึดได้จริงๆ

กู้ฮอนสูดน้ำมูก กอดเฉิงเฉิงไว้แน่น เธอตื้นตันจนพูดอะไรไม่ ออก เธอซาบซึ้งมาก…….

เธอซะงัก แล้วหันกลับไปยิ้มหวานให้หยุนเพิ่ง

“แต่ว่า ก่อนที่ฉันยังไม่ได้ตัดสินใจเลือกผู้ชายคนไหน ฉันหวัง

ว่านายชูหยุนเฟิง จะมาออกเดทกับฉันเหมือนคู่รัก”

“หา” ชูหยุนเพิ่งตกใจจนขากรรไกรแทบจะหล่นไปกองบนพื้น

เหมิงเอ้อหมั้น ส่วนเธอออกเดต

ทำไมสองคนนี้ต้องพูดจริงทำจริงด้วยนะ…

แต่ว่า ไม่ต้องมายุ่งกับเขาจะได้ไหม……..วใจของซูหยุนเฟื กำลังร้องไห้.
เฉิงเฉิงไม่เข้าใจ

ฮอนสูดลมหายใจเข้าลึก ยิ้มอย่างมีความหมาย “หยุนเฟิง เรื่องเล็กแค่นี้เอง นายจะไม่ยอมช่วยฉันเลยหรือ

“เปล่า ไม่ใช่แน่นอน……. หยุนเฟิงพูดติดอ่างเล็กน้อย ท่าที เปลี่ยนจากก่อนหน้า เขาอยากจะจับมือบอนไปออกเดตใจจะ ขาด แต่ว่าตอนนี้….เหมิงเอ๋อเพิ่งพูดเอาไว้ว่า ไม่ให้เขาไปยุ่ง บฮอน แค่คิดก็ไม่ได้……..

“ในเมื่อไม่ใช่ ก็ถือว่าอาซูเอ้อรับปากแม่แล้ว และเฉิงเฉิงคิด ว่า อาซูเอ้อควรจะชดใช้ให้กับเรื่องนี้บ้าง ว่าไหมครับอาชูเอ้อ อยู่ๆเฉิงเฉิงก็ยิ้ม แม้ว่าเขาจะไม่เจตนาของแม่ แต่เขาก็สนับสนุน การตัดสินใจของแม่อย่างไม่มีเงื่อนไข

“เอ่อ…..” ซูหยุนเพิ่งเห็นรอยยิ้มของหนุ่มน้อยเฉิง แล้วรู้สึก

เย็นวาบทีหลัง

สุดท้าย ซูหยุนเฟิงไม่รู้ว่าตัวเองถูกผีทุบหัวอยู่หรือเปล่า ถึง กล้าตอบรับไปอย่างไม่กลัวตายแบบนั้น……

ดังนั้น สิ่งที่กลัวว่าจะเกิดขึ้นที่สุดในฤดูหนาวนี้ กำลังจะเกิดขึ้น

แล้ว………

หิมะหยุดตกแล้ว

ใกล้สิ้นปีแล้ว มีผู้คนออกมาซื้อของสำหรับเทศกาลตรุษจีน

มากมาย
ทางเข้าโรงภาพยนตร์ไฟแตก มีคู่รักหนุ่มสาวอยู่เต็มไปหมด กำลังดื่ม กับความทรงจำหอมหวานในสายลมหนาวในปีก่อน

กู้ฮอนสวมเสื้อคลุมขนสัตว์ทั้งตัว เอาหัวสวมเข้าไปในหมวก เสื้อคลุม สะพายกระเป๋าเป้ ดูแล้วเหมือนเด็กนักเรียนมาก เธอ มือเล็ก ยืนปะทะสายลมอยู่หน้าประตูโรงภาพยนตร์

เธอรออยู่ที่นี่มายี่สิบนาทีแล้ว

จนภาพยนตร์ใกล้ฉายแล้ว เธอถึงมองเห็นเงาคน เขาสวมเสื้อ กันลมสีดำทั้งตัว สวมหมวกแก๊ปและแว่นกันแดดขนาดใหญ่ เดิน ลับๆล่อมา……

เธอขมวดคิ้ว เธอก้าวไปข้างหน้าและจับคอเสื้อของซูหยุนเพิ่ง “ซูหยุนเฟิง นายทําอะไรเนี่ย แสดงหนังเรื่อง007 หรือสอดแนม สมิธอยู่หรือไง”

หยุนเพิ่งตกใจเล็กน้อย เขาก้มหน้า แล้วค่อยๆถอดแว่นกัน ออก “ฉันแต่งแบบนี้ เธอยังจําฉันได้อีกหรือ

กู้ฮอนกลอกตาใส่: “แค่ให้มาเดทกับฉัน นายก็ไม่ได้เป็นดารา ดังอะไร จําเป็นต้องป้องกันตัวถึงขนาดนี้ด้วยหรือ

“ไอ้หยา เธอไม่รู้อะไรเลย…. หยุนเพิ่งใส่แว่นกันแดดกลับ

เข้าไปอีกครั้ง เขาหันมองซ้ายมองขวา ถ้าถูกลูกสมุนของเป้หมิง

เอ้อเจอเข้าจะทำยังไง วันนี้เขากล้าหาญมาก ที่มาดูหนังกับผู้หญิงของเพื่อนรัก……

มีคนพูดว่า ไม่ควรอยากได้ภรรยาเพื่อน แต่ตอนนี้กลายเป็นยินดีต้อนรับภรรยาเพื่อน

ถ้าเปหมิงเอ๋อรู้เข้า เขาต้องแยกกระดูกเขาออกเป็นชิ้นๆแน่

“หยุดพูดมากได้แล้ว หนังใกล้จะฉายแล้ว ฉันซื้อตั๋วเรียบร้อย แล้ว พวกเราเข้าไปข้างในกันเถอะ……. สอนทำตัวสบายๆ เธอ พูดด้วยรอยยิ้ม พลางยื่นมือออกไปจับมือของซูหยุนเฟิง……

“ไอ้หยา….” ซูหยุนเพิ่งตกใจจนมือหด เขาจ้องมือเล็กขอ งฮอนอย่างรู้ชะตากรรม ฮือๆ เขาอยากจับมาก แต่เขาไม่กล้า

“เป็นอะไรไป” เธอกลอกตาใส่ หยุนเฟิงคนนี้ไม่ได้รู้จักกันใน นามคุณชายรองแก๊งมาเฟียหรือ ทำไมขี้ขลาดแบบนี้”

“อ้อ……ไม่มีอะไร พวกเราจะดูหนังอะไรกันหรือ” ซูหยุนเ เต้นรอยยิ้มที่น่าเกลียดยิ่งกว่าตอนร้องไห้ออกมา

เธอหลุบตาลง ควักตัวหนังในกระเป๋าออกมา แล้วหยิบใบ หนึ่งให้หยุนเฟิง “อ่ะ นายดูเองแล้วกัน”

ซูหยุ่นเฟิงรับตั๋วหนังมา แล้วเหลือบมอง เขาตกใจ

เสียงสั่น พูดขึ้น: ” (ฉันนอนกับแฟนสาวของเพื่อนรัก

เสียงซูหยุนเฟิงกระอักเลือดอยู่ในใจ ต้องดูหนังที่น่ากลัวแบบ นี้ด้วยหรือ…..เปมิงเอื้อต้องฆ่าเขาแน่ๆ……..

“อืม นี่เป็นภาพยนตร์ภาษาต่างประเทศที่เพิ่งเข้าฉายล่าสุดว่ากันว่าได้รับรางวัลด้วย ไปกันเถอะ เข้าไปหาชื่ออะไรกินกัน ” ฮอนพูด พร้อมตันหยุนเพิ่งเข้าไปในโรง

หน่อย…..

ภาพยนตร์

ในโรงภาพยนตร์มีขนมขายมากมาย เธอเร่งหยุนเฟิง ให้ไป

ซื้อมา……

ซูหยุนเพิ่งเดินไปอย่างไม่ค่อยเต็มใจ ด้วยท่าทางหลบๆซ่อนๆ เหมือนกับโจร แล้วตะโกนใส่คนขาย: “เอาป๊อปคอร์นสองที่ โค้ก หนึ่งกระป๋อง….” เขาชะงักแล้วพูดต่อ “วิสกี้หนึ่งขวด

“จัดการได้ไหม”

…..ขอโทษด้วยนะครับ พวกเราไม่มีวิสกี้ มีแต่เบียร์ชิงเต่า จะ รับไหมครับ”

“…” สีหน้าซูหยุนเฟิงดูไม่ดี “งั้นเอาไวน์ฝรั่งเศสชั่นดี”

…..ขอโทษด้วยนะครับคุณผู้ชาย ที่นี่เป็นโรง ภาพยนตร์…….. มีแต่เบียร์ชิงเต่า……. มีใครถือขวดไวน์ฝรั่งเศส เข้าไปดื่มในโรงหนังบ้าง ยิ่งกว่านั้น ไวน์ฝรั่งเศสมันเข้ากับป๊อป คอร์นด้วยหรือ

” หยุนเฟิงสีหน้าไม่ดี เขาตะโกนเสียงต่ำด้วยความ โมโห “งั้นเอาโค้กสองกระป๋อง”

“ครับ คุณผู้ชาย

เขาถือปอปคอร์นขนาดใหญ่สองอันกับโค้กสองกระป๋องมา อย่างไม่เต็มใจ แล้วเดินกลับมาข้างฮอนด้วยความโกรธ
แต่พอเห็นเธอถือแท็บเล็ตอยู่ แล้วขีดๆเขียนๆ ไม่รู้ว่ากำลังทำ

อะไร

“เธอกำลังเขียนอะไรอยู่หรือ” หยุนเพิ่งเดินเข้าไปใกล้