ตอนที่ 289 ความวุ่นวายในการซื้อเสื้อผ้า
มองเห็นใบหน้าของเด็กสาวที่ค่อยๆ ลดลงเรื่อยๆ รวมถึงใบ หน้าของเหมิงโม่ที่แข็งที่อมากยิ่งขึ้น ในใจของเธอก็ร้อง ออกมาว่าสะใจ!
เป้หมิง โม่เป็นนัยน์ตามามองเข้าไปในนัยน์ตาของฮอน ใช้น้ำเสียงแปลกประหลาด เย็นชา ที่เธอไม่เคยยินมาก่อน เอ่ยกับเธอ
“คุณผู้หญิง ถ้าหากว่าคุณไม่รังเกียจ ผมสามารถที่จะจ่าย ราคาที่เกินมาส่วนหนึ่งนั้นให้กับคุณ ขอเพียงแค่คุณยินยอม ที่จะให้เสื้อผ้าชุดนั้น!”
คุณผู้หญิง?
กู้ฮอนนัยน์ตาเบิกโต!
คุณต่างหากที่เป็นคุณผู้หญิง
ทั้งครอบครัวคุณล้วนเป็นคุณผู้หญิง
มาดามันเถอะ แกล้งเป็นหลานโง่ได้เหมือนจริงๆ
แกล้งทำเป็นไม่รู้จักเธอสินะ!
เธอกัดฟัน เหยียดริมฝีปากยิ้ม “คุณผู้ชายท่านนี้ คุณไม่ เคยได้ยินประโยคหนึ่งที่พูดว่า ความสุขเป็นสิ่งที่แม้กระทั่งมี เงินก็หาซื้อได้ยากหรือ ไม่บังเอิญจริงๆ ที่ฉันถูกใจเสื้อผ้าชุด นี้ จ่ายเงินให้เท่าไรฉันก็ไม่ยอมให้
นัยน์ตาเปหมิง ไม่สาดประกาย คงคาดไม่ถึงว่าฮอนจะไม่ ให้ความร่วมมือขนาดนี้ “ช่างมันเถอะ โม่ จริงๆแล้วคุณผู้หญิงท่านนี้ก็มา
ก่อน…….พวกเราไม่แย่งแล้วดีหรือไม่…. ” เด็กสาวบนรถเข็น จับไปมือของเหมิง ไม่แน่น ท่าทางเสียใจใกล้จะร้องไห้…….
ฮอนกวาดมองเด็กสาวครั้งหนึ่ง แม้ว่าเธออยากจะโจมตี ไปที่เด็กสาวว่า ตัวก็นั่งอยู่บนรถเข็นแล้ว จะยังสวมชุดเดรส อะไรอีก ไม่ใช่ว่ามันสิ้นเปลืองหรอกหรือ แต่สุดท้ายแล้ว ฮอนก็พูดคำพูดเหล่านี้ไม่ออก เธอรู้ว่ามันทําร้ายจิตใจคน เป็นอย่างมาก เธอไม่ได้อยากจะทำร้ายผู้ที่มีความบกพร่อง ทางร่างกาย
เห็นใบหน้าที่ใกล้จะร้องไห้ของเด็กสาวแล้ว ฮอนก็เกือบ จะใจอ่อน……..
แต่เป้หมิงไม่กลับตอบว่า “เฟยเอ๋อ คุณไม่ต้องกลัว ยากที่
คุณจะชื่นชอบ……
เฟยเอ๋อ!!!
ฮอนปลายนิ้วสั่น มองไปที่เด็กสาวคนนั้นอย่างไม่อยาก จะเชื่อ เธอก็คือเฟยเอ๋อ?
แสงจันทร์สีขาว ที่ถูกเปหมิงไม่เก็บซ่อนลึกไว้ภายในใจ
เฟยเอ๋อคนนั้น?
ตรงตามที่คิดไว้…….
ซูยิ่งหวั่นพูดไม่ผิด ความอ่อนโยนที่เป็นมิงโม่มีให้กับเฟย เอ๋อ เป็นสิ่ง ที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน
หัวใจของฮอนราวกับถูกอะไรบางสิ่งฉีกเป็นรูโหว่รูหนึ่ง บางทีเธอก็เคยคิด เฟยเอ๋อคนนั้นจะต้องเป็นผู้หญิงที่
งดงามยิ่งกว่า ยิ่งหวั่นอย่างแน่นอน……..
แต่ทว่า คิดไม่ถึงเลยว่า จะน่าสงสารขนาดนี้……..
ไม่รู้ว่าคุณเคยได้ยินหรือไม่ว่า ระหว่างผู้หญิงสองคน คน หนึ่งงดงาม คนหนึ่งมีความบกพร่องทางร่างกาย ถ้าหากว่าผู้ชายรักผู้หญิงที่มีความ บกพร่องทางร่างกายแล้วล่ะก็ ถ้าอย่างนั้นผู้หญิงที่งดงามนั้น ก็ถูกกำหนดให้เป็นผู้แพ้แล้ว !
อีกทั้งยังพ่ายแพ้อย่างราบคาบด้วย!
เพราะว่าผู้หญิงที่มีความบกพร่องทางร่างกาย จะต้องมี อะไรบางสิ่งที่ทำให้ผู้ชายไม่สามารถตัดใจปล่อยมือไป ……….อีกทั้งยัง ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถเทียบได้
แต่ว่า
ฮอนหลุบตามองกระโปรงที่คล้ายคลึงกับเทพธิดาแห่ง ดวงจันทร์ที่อยู่บนร่าง เธอกัดฟัน “ขอโทษด้วยจริงๆค่ะคุณ ผู้ชาย ฉันก็ยากที่จะชอบสิ่งๆหนึ่ง! กระโปรงชุดนี้ฉันปล่อย มือไปไม่ได้ ขอให้คุณตัดใจเสียเถอะ!”
เป้หมิง โม่คุณก็มีเฟยเอ๋อที่เป็นแสงจันทร์สีขาว ( นี้อยู่ข้าง
กายแล้ว
ส่วนเธอล่ะ นอกจากกระโปรงของเทพธิดาแห่งดวงจันทร์ ชุดนี้ เธอยังเหลืออะไรอีก
ไม่รู้ว่าเป็นการเดิมพันครั้งหนึ่ง หรือว่าความรู้สึกอันซับซ้อนที่ไม่มีชื่อเรียกอื่นๆ อย่างไรก็ตามฮอน ต้องการซื้อชุดนี้อย่างแน่นอน!
ให้ตายก็ไม่ยอมที่จะถอยให้
เฟยเอ๋อเค้นรอยยิ้มขอโทษออกมา จับมือเปหมิงไม่แน่น “ขอโทษด้วยนะคะคุณผู้หญิง…. ง……พวกเรารบกวนคุณ
จู่ๆ ฮอนก็รู้สึกว่าหัวใจทนไม่ไหว เธอรีบเบนสายตาหนี กลัวว่าจะเห็นความรู้สึกอ่อนแอของเฟยเอ๋อ….
แบบนั้นยิ่งทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองคือเพชฌฆาตคนหนึ่ง แม้กระทั่งบุคคลที่ความบกพร่องทางร่างกายก็ไม่ยินยอมที่ จะอ่อนให้สักนิด
“โม พวกเราไปกันเถอะ………………
ใบหน้าเป้หมิงโม่อึมครึมบางส่วน ภายใต้การฉุดลากของ เฟยเอ๋อ พวกเขาก็ออกไปจากร้านนี้แล้ว……..
ฮอนราวกับว่าทำสงครามไปรอบหนึ่ง ชั่วพริบตาก็เรื่อง ซึมไป
พนักงานในร้านเดินเข้ามา สอบถาม “คุณผู้หญิง คุณจะ เปลี่ยนชุด หรือว่า ใส่ไว้บนร่างกายแบบนี้คะ
“อ่อ……ฉันไปเปลี่ยนชุดก็แล้วกัน….. เธอรู้สึกหดหู จิตใจก็หนักอึ้งกะทันหัน
“ได้ค่ะ ถ้าอย่างนั้นอีกสักครู่จะช่วยห่อให้คุณนะคะ สุดท้ายก็ซื้อกระโปรงชุดนี้มาด้วยวิธีนี้
คิดถึงราคาที่แพงลิบลิ่ว ฮอนก็รู้สึกเจ็บปวดหัวใจ…….. มองไปด้านนอกของร้าน ก็ไม่เห็นเงาของเป้หมิงโม่และ เฟยเอ๋อตั้งนานแล้ว
กู้ฮอนเดินถือชุดกระโปรงเข้าไปในห้องลองเสื้อผ้าอย่าง
เพิ่งจะปิดประตูห้องลองเสื้อผ้า แต่ยังไม่ทันจะกดล็อก
ประตู
จู่ๆก็มีเสียงตึงดังขึ้น!
ประตูถูกผลักให้เปิดออกอย่างรุนแรง
เธอรู้สึกว่าร่างกายถูกผลักโซเซเข้าไปในห้องลองเสื้อผ้า วินาทีถัดไป ร่างสูงใหญ่ของเปหนึ่ง ไม่ก็เบียดเข้า
มาในชั่วพริบตา
“คุณ……อบ……
นัยน์ตาเธอเบิกโพลงตกตะลึง เพิ่งจะอ้าปาก ก็ถูกมือใหญ่ ของเขาปิดอยู่ที่ริมฝีปาก เสียงก็จางหายไป…..
ไอ้ลูกหมา! เมื่อตะกี้ผู้ชายคนนี้ไม่ได้จากไปแล้วหรอกหรือ
ที่แท้ก็ย้อนกลับมา ทั้งยังบุกเข้ามาภายในห้องลองเสื้อผ้า เขาหมายความว่าอย่างไรกันแน่!
“อุบ…… ฮอนดิ้นรนขึ้นมา
จนปัญญาที่ภายในห้องเสื้อผ้านั้นคับแคบ ถูกเป้หมิงไม่ เบียดเข้ามา เธอก็แทบจะไม่เหลือทางให้ถอยหลังแล้ว!
มือหนาใหญ่ของเขาอุดอยู่ที่ปากเธอ อีกมือหนึ่งก็วางทาบ ลงมาบนหน้าอก หายใจติดขัดของเธออย่างไม่เกรงใจ……..
น้ำเสียงแหบใกล้เข้ามาที่ข้างหูของเธอ “มีความ สามารถ คุณก็ส่งเสียงร้องให้ดังกว่านี้… ที่อยู่ด้านนอกนั้น จะได้เรียกให้คนฟังว่าคุณร้องอย่างไร…….
“อุบ….. กูฮอน โกรธจนอยากจะเตะไอ้ลูกหมา นี่ให้ตาย
จริงๆ!
นัยน์ตาจ้องเขม็งไปที่เขา กลับพบว่าแม้กระทั่งขาของเธอ เขาก็พันธนาการเอาไว้แล้ว
เธอราวกับหนังแกะย่างที่ถูกตรึงแขนขาทั้งสี่ด้วยส้อมอยู่ บนกำแพง ไม่สามารถขยับเขยื้อนอะไรได้
ชีวิตของคนเราถูกกำหนดมาให้ไม่เท่าเทียมกัน ผู้ชายกับ ผู้หญิง ในเรื่องของพละกำลังนั้นเกิดมาพร้อมกันกับความ แตกต่างตลอดกาล!
“ชื่นชอบเสื้อผ้าชุดนี้จริงๆนะหรือ
ปีศาจร้ายเป้หมิง โม่เอ่ยถาม นัยน์ตาดำมืดจ้องเขม็งจน ฮอนขนลุก!
จากนั้น มือของเขาก็ล้วงไปทางด้านหลังเธอ เริ่มต้นรูดซิป เสื้อผ้าลงมา……..
อีกมือหนึ่งก็ปล่อยริมฝีปากเธอออก พันธนาการมือที่อยู่ ไม่สุขคู่นั้นของเธออย่างชั่วร้าย…….
กู้สอนเพิ่งจะสูดลมหายใจเฮือกหนึ่ง กัดริมฝีปาก แต่ว่าภายในห้องลองเสื้อผ้า ประสิทธิภาพการเก็บ เสียงนั้นไม่ค่อยดีเท่าไร เธอทำได้เพียงแค่กัดฟัน คราม เสียงเบส
“คุณทำอะไร! คุณผู้ชาย! ฉันไม่รู้จักคุณ! เชิญคุณไสหัวไป ให้พ้นนะ!”
เมื่อสักครู่เจ้าหมอนี่อยู่ต่อหน้าเฟยเอ๋อ ไม่ใช่ว่ายังแกล้ง ทําเป็นไม่รู้จักเธอหรือ
“พรืด…… เขาหัวเราะเสียงเบา โน้มตัวลงจูบไปที่ริม ฝีปากของเธอที่กำลังโมโหอย่างกะทันหัน ราวกับแมลงปอ แตะผืนน้ำ แต่ทว่าชั่วร้ายยิ่งกว่าอะไร ! เมื่อสักครู่นี้ไม่ใช่ว่า ทะนงตัวอยู่หรอกหรือ ทำไมตอนนี้กลับอ่อนลงซะล่ะ คือ
“อ่อนบ้านคุณสิ!” ฮอนโกรธจนตัวสั่น ดิ้นรนมองไป รอบด้านหาของมาทุบตีเขา ทว่าจนปัญญาที่ภายในห้องลอง เสื้อผ้าไม่มีอะไรอยู่เลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงซ้อน ใส่รองเท้าอะไร พวกนั้นเลย!
เขารูดซิปทางด้านหลังเธอได้อย่างง่ายดาย น้ำเสียงเย็น สบายเอ่ยชื่นชม
“เสื้อผ้าชุดนี้สวยจริงๆ….ไม่มี ควรจะพูดว่า ออนฮอนของผมสวยมากเลย….”
เธอรู้เพียงแต่ว่ากระดูกสันหลังเย็นวูบ! จึงโค้งตัวลงอย่าง กลับ
“สารเลว! ใครเป็นฮอนชอนของคุณกัน คุณมันสมควร ตายไม่ไปแสดงความรักปานจะกลืนกินกับเฟยเอ๋อของคุณ ล่ะ วิ่งมาห้องลองเสื้อผ้าทำอะไร คุณมันไอ้โรคจิต หยุดมือ เดี๋ยวนี้นะ!”
ลางสังหรณ์ที่หวาดกลัวน่าขนลุกประเภทหนึ่งแวบเข้ามา
ในสมองของเธอ
เป็นอย่างที่คิดเอาไว้ เสียงพรึบดังขึ้น
ชุดเสื้อผ้าสีงาช้างคล้ายกับเทพธิดาแห่งดวงจันทร์ชุดนั้น หลุดลงจากร่างของเธออย่างเงียบๆ…….
“ว้าย……” เธอร้องตกใจ!
เปิดเผยผิวขาวเนียนใสกลางอากาศ……..
ชั่วขณะที่ลมเย็นวูบพัดผ่านร่างกายไป
ชุดชั้นในปักลายลูกไม้ที่ไร้สิ่งปกปิดก็ถูกเปิดเผยสู่สายตา
ของเขา……
เธอหดตัวลง โดยจิตสํานึก
นัยน์ตาเขา มืดในทันที รู้สึกถึงสิ่งบางอย่างอันแรงกล้า อย่างหนึ่งรวมตัวกัน………
เธอยังไม่ทันที่จะตอบโต้ ก็ถูกชายหนุ่มครอบครองริม ฝีปากคู่นั้นอย่างเอาแต่ใจป่าเถื่อน
ความรู้สึกเย็นเยียบราวกับน้ำแข็ง ผสมปนเปกับลม หายใจกลิ่นยาสูบจางๆ ริมฝีปากที่คุ้นเคย………
เข้าครอบครองประสาทสัมผัสทั้งหมดภายในร่างกายของ เธอในทันที!
เป้หมิง โม่!
น่ากลัวเกินไปแล้ว! เธอรู้สึกว่าการรุกรานของเขาช่างน่า กลัวเกินไปแล้ว…….
เธอยังไม่ทันจะป้องกันตัวเอง……..
เหมือนกับสองปีก่อนหน้านี้ จูบของเขายังคงดุเดือดป่า เถื่อนเช่นเคย……..
สองปีแล้วที่เธอหนีเขาไปอีกครั้ง แอบคลอดเจ้าหนูน้อย ออกมาอย่างเงียบๆ การคงอยู่ของเจ้าหนูน้อยนั้นเป็นสิ่งที่ไม่ คาดฝัน แต่เธอก็ทำแท้งสิ่งที่ไม่คาดฝันนั้นไม่ลง
เธอถึงขนาดตื่นขึ้นมาในยามค่ำคืนนับครั้งไม่ถ้วน คิดถึง ความอ่อนโยนที่เขาเคยมีให้คิดถึงเขาที่กอดเธอเอาไว้ ภาพ ที่เขาเรียกเธอ ในแต่ละครั้ง แต่ละครั้งว่า ‘ฮอนชอน
กลับระเบิดร้องไห้ออกมาภายใต้ความทรงจำที่เขาแย่งชิง หยางหยางไปครอบครองไว้อย่างไม่มีเยื่อใย
จูบนี้ มาอย่างกะทันหัน ทำให้รับมือไม่ทัน……..
สติสัมปชัญญะและความเจ็บปวดค่อยๆกลับเข้ามาสู่ ภายในร่างของเธอ
เธออ้าปากกัดอย่างแรง!
“อืม….. ” เขาร้องออกมาเบาๆอย่างเจ็บปวด ผละออกจากกลีบปากเธออย่างรวดเร็ว
“เป้หมิง โม่! คุณทำเกินไปแล้วนะ!
เขาสูดลมหายใจลึก แตะที่ริมฝีปากเบาๆ โชคดีที่ไม่ได้ถูก เธอกัดจนแตก
หัวเราะเสียงต่ำ “เกินไปหรือ พวกเราแม้กระทั่งลูกก็มีแล้ว จูบปากนิดๆ หน่อยๆ จะเกินไปอย่างไรหรือ
เขาเอ่ยอย่างเหลาะแหละ พลางอุ้มเธอขึ้นมา…
“ว้าย…….. ขาทั้งคู่ของเธอลอยอยู่ในอากาศ “คุณจะทำ อะไร! ปล่อยฉันลงไปนะ..………..
ไม่กี่วินาทีหลังจากนั้น เธอรู้สึกได้ว่าชุดเดรสราคาแพงได้ ถูกเขาถอดออกจากร่างกายไปแล้วเรียบร้อย……..
เหลือเพียงแค่เสื้อชั้นใน กางเกงในที่อยู่บนร่างกาย รู้สึก หนาวขึ้นมา…….
จากนั้น เขาวางเธอลงมา
ตอนนั้น ในมือของเขาถือชุดเดรสสีขาวงาช้างราวกับ เทพธิดาแห่งดวงจันทร์นั้นแล้ว……
ดวงตาเธอเบิก โต คิดได้ในทันทีว่านี่คือเป้าหมายที่เขาบุก เข้ามาในห้องลองเสื้อผ้า
“เพื่อที่คุณจะมอบชุดนี้ให้กับเฟยเอ๋อของคุณ ถึงกับไม่ ลังเลเลยที่จะถอดมันออกจากร่างกายของฉัน!!”
อาการปวดร้าวในใจที่ไม่เคยมีมาก่อนเกิดขึ้น นิ้วมือเธอ สั่นระริก ใบหน้าขาวซีด ในชั่วพริบตา
เธอไม่เคยพบเจอเปหมิงโม่ที่เป็นแบบนี้เพื่อเฟยเอ๋อของเขา เพื่อแสงจันทร์สีขาว ของเขา ไม่ลังเลที่ จะบุกรุกห้องลองเสื้อผ้าของสตรี บีบบังคับให้เธอถอดมัน ออกมา!
เพียงแค่เพราะว่าเฟยเอ๋อพูดว่า เสื้อผ้าชุดนี้สวยมาก…
ถ้าอย่างนั้นเธอล่ะ เธอก็ชอบมันเหมือนกัน!
เสื้อผ้าชุดนี้ คุณใส่มันแล้วสวยมาก แต่ว่า ผมกลับชอบ คุณในตอนที่ไม่สวมมากกว่า แบบนั้นสวยยิ่งกว่า……..
เขาหัวเราะชั่วร้าย ถือชุดเดรส แล้วก็ออกไปจากห้องลอง
เสื้ออย่างรวดเร็ว……..
ตอนที่มากราวกับลมพัดวูบหนึ่ง
ตอนที่จากไปก็ยังคงราวกับลมพัดวูบหนึ่งเช่นเคย
ในตอนที่ประตูถูกปิดลงนั้น ร่างของฮอนยืนแข็งที่ออยู่ที่
ในที่สุดเธอก็ได้รู้ถึงเหตุผลที่เขาไม่พูดว่ารักเธอ……..
เขาถึงขนาดที่ก่อนหน้านี้ยังจูงมือกับเฟยเอ๋อของเขา จูงมือกับแสงจันทร์สีขาว ( ที่อยู่ภายในใจของเขาหลายสิบปี เดินผ่านหน้าเธอไปอย่างคน ไม่รู้จักกัน
แล้วก็กลับมา เบียดเข้ามาในห้องลองเสื้อผ้า บีบบังคับ เอาเสื้อผ้าของเธอไป…..
เห็นได้ว่า สถานะของเฟยเอ่อที่อยู่ในใจของเขา มีความ
สําคัญมากขนาดไหน
เขาเปามิงโม่ในก่อนหน้านี้เคยทำแบบนี้เพื่อผู้หญิงคน
หนึ่งหรือไม่
ไม่มี!
นอกจากแค่เฟยเอ๋อ!
ผู้หญิงที่นั่งอยู่บนเก้าอี้รถเข็น ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยแผล
เป็น บอบบางคนนั้น……..
เสียง เพลง ดังขึ้น ฮอนรู้สึกได้ว่าภายในมุมใดมุมหนึ่ง ของก้นบึงหัวใจพังทลายลงมา
ตอนนี้ ในที่สุดเธอก็เข้าใจแล้วว่า เป้หมิงโม่ไม่ใช่ไม่มี ความรู้สึก…….
เพียงแต่ว่าไมตรีจิตของเขาล้วนแล้วแต่มอบให้กับผู้หญิง ที่ชื่อว่าเฟยเอ๋อคนนั้น
แต่ว่า เธอยินยอมให้เขาไม่มีหัวใจ….
ผ่านไปชั่วครู่ ด้านนอกของห้องลองเสื้อผ้าที่มีเสียงของถั่ว เฉียวดังขึ้น “ฮอน ฮอน เธอยังอยู่หรือเปล่า”
พนักงานในร้านตอบเสียงเบาเล็กน้อย “อยู่ค่ะ คุณผู้หญิง ท่านนั้นเข้าไปนานแล้ว…….
เพราะว่าตอนที่เป็นมิงโมซื้อชุดเดรสนั้นไป ได้บอกกับ พนักงานในร้านไว้ว่า ไม่อนุญาตพูดเรื่องนี้ออกไป……..
กู้ฮอนที่ยืนตกตะลึงอยู่นั้นก็ดึงสติกลับมา
ใบหน้าขึ้นเล็กน้อย เธอยกมือขึ้นแตะ ทั้งหมดนั้นคือ น้ำตา……..
เช็ดน้ำตาให้เรียบร้อยอย่างรุนแรง เธอหัวเราะเย้ยตัวเอง แกล้งโง่อีกแล้วใช่ไหม
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ