ตอนที่ 283 ผู้หญิงเฮงซวย

ดวงตาสีดำของเขาจ้องมองร่างของเธอที่ลอยอยู่กลาง อากาศจนกระทั่งตกลงไปในสระนั่นในที่สุด…

เขามองฝ่ามือใหญ่ๆของเขาด้วยความขมขื่น ทำไมตอน ที่เธอบอกว่าเกลียดเขา เขาถึงได้รู้สึกเจ็บปวดขนาดนั้นนะ

ทำไมกัน

ร่างของเธอถูกปกคลุมไปด้วยน้ำเพียงชั่วพริบตา!

“อีก..”

กู้ฮอนพยายามดิ้นรนอย่างสุดชีวิต แต่ดูเหมือนว่าจะมี แค่นรกเท่านั้นที่กำลังทักทายเธออยู่

ขณะที่กู้ฮอนจมลงไปใต้ผิวน้ำ เธอก็ได้จ้องมองเข้าไปใน ดวงตาของเขา สิ่งที่เธอเห็นในดวงตาของเขาคือความโศก เศร้า หรือว่าเธอมองผิดไปนะ

มันเป็นไปไม่ได้หรอกที่เขาจะเศร้า เพราะเขาเป็นคนผลัก

เธอลงมาเองนี่นา

คนที่ต้องเศร้าควรจะเป็นเธอ!

เธอถูกน้ำที่เย็นจัดกัดเซาะตามร่างกาย

“ฮอน..” ขณะที่ลั่วเฉียวอุทานออกมา เชือกที่มัดเธออยู่ นั้นก็ขาดพร้อมกับร่างของเธอที่ร่วงหล่นลงมา!

เธอทั้งสองตกลงไปในสระทั้งคู่

“อีก..”

กู้ฮอนเห็นอย่างนั้น ก็ใช้ความพยายามอย่างหนักที่จะว่าย ไปถึงลั่วเฉียวกลับขึ้นมานอนคว่ำข้างสระว่ายน้ำ

“เป็นไงล่ะ รสชาตินี้

ทันใดนั้น เสียงทุ้มต่ำก็ดังขึ้นมาเหนือหัวของเธอ เป้หมิงโม่เดินเข้ามาใกล้

กู้ฮอนเงยหน้าขึ้นจ้องมองผู้ชายที่เดินเข้ามาใกล้เธอด้วย ลมหายใจติดๆขัดๆ ดวงตาของเขานั้นเต็มไปด้วยความเกลียด ชังที่เขามีต่อเธอ!

“รู้ไหม ว่าฉันเกลียดเธอมากแค่ไหน…

พอเขาพูดอย่างนั้น สายตาของเขาก็เย็นชามากขึ้นกว่า เดิม เธอรู้แล้วว่าเขาเกลียดเธอแค่ไหนตั้งแต่ที่รูปภาพที่เขา วาดที่ Gold Coast นั่นถูกเขาทำลายทิ้ง!

คุณจะมากเกินไปแล้วนะคุณชายโม่! คนที่คุณกำลังพูด “ ว่าเกลียดคือแม่ของลูกๆคุณนะ! เธอไม่ควรจะโดนแบบนี้! ถ้า คุณไม่พอใจฉัน คุณก็มาลงกับฉันสิ! จะไปลงกับเธอทำไม!” ลั่วเฉียวพูดอย่างเกรี้ยวกราด

“นี่มันเรื่องของเรา เธออย่าแส!” เขาพูดเสียงแข็งจนลั่ว เฉียวสั่นไปหมด

” จู่ๆ กู้ฮอนเขาก็เค้นเสียงหัวเราะลอดไรฟันออก มา

คุณเป้หมิง ขอบคุณที่ทำให้ฉันได้ลิ้มลองรสชาตินี้นะ “ มันไม่เลวเลย” กู้ฮอนพูดทั้งๆที่มุมปากของเธอยังมีหยดน้ำ เกาะอยู่

เธอหัวเราะใส่เขาโดยไม่เกรงกลัวสายตาที่เย็นชาคู่นั้น ของเขาเลย หลังจากนั้นเธอลุกขึ้นพลางยิ้มที่มุมปาก

แต่เป้หมิงโป การที่คุณเกลียดฉันแล้วผลักฉันลงไปใน สระนี่ คุณไม่คิดว่ามันง่ายไปหน่อยเหรอ”

พอพูดจบ เธอก็กระโดดขึ้นกลางอากาศพลางใช้ขาของ

เธอกับเขาเป่าอย่างแรง

“กู้ฮอน… เธอมันเฮงซวย…

ฮอนไม่พูดตอบอะไร!

ร่างของเขาถูกเธอถีบลงไปในสระที่เต็มไปด้วยน้ำแข็ง

นั่น!

บ้าเอ๊ย! กล้าดียังไงมาทำกับเขาแบบนี้

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ…

จริงๆ!”

” ลั่วเฉียวหัวเราะลั่น : “ฮอน เธอนี่สุดยอด

เป้หมิงโม่กวัดไกวนด้วยความอับอาย ถึงเขาจะประมาท เธอเกินไป แต่เขาก็แข็งแกร่งพอที่จะต้านทานน้ำในสระนั่นได้

ดวงตาของเขาจ้องมองไปที่ผู้หญิงที่ยิ้มเยาะเขาอยู่ข้าง สระทั้งสองด้วยอารมณ์โกรธจัด!

ผู้หญิงเฮงซวยเอ๊ย! เธอจะเอาใช่ไหม”

ช่า!

เขาตีนไปข้างสระ

กู้ฮอนหรี่ตาลงด้วยความโกรธ

เธอปาดน้ำออกจากใบหน้าของเธอพลางพูด : “เป่หมิงโม่ ฉันไม่มีเวลามาเล่นตลกกับคุณหรอกนะ พรุ่งนี้ฉันจะไปยื่นฟ้อง ศาล ตราบใดที่คุณยังไม่แสดงให้ฉันเห็นว่าคุณรักพวกเขาจริง ฉันก็จะหาทางเอาลูกๆฉันคืนมา!

พูดจบเธอก็ยิ้มแล้วดึงลั่วเฉียวกลับอย่างเย่อหยิ่ง ไม่ แม้แต่จะสนใจเป่หมิงโม่ที่โกรธจัดอยู่ในสระนั้นสักนิด

วันต่อมา หมายศาลก็ถูกส่งมาที่เป๊หมิงโม่ เขาจ้องเขม็งไปที่หมายศาลนั่น เขาไม่คิดว่าเธอจะดำเนิน เรื่องเร็วขนาดนี้!

“ท่านประธานเป่ ครั้งนี้คุณกู้เอาเรื่องที่ไม่เอื้อต่อคุณมา ฟ้อง… อย่างเรื่องที่คุณเอาใจใส่เด็กๆไม่เพียงพอ แล้วก็เรื่องที่ คุณชอบไปดื่มกับเพื่อนหลังเลิกงาน… และดูเหมือนว่าอีกฝ่าย จะมีภาพถ่ายบางอย่างที่เพียงพอที่จะพิสูจน์ว่าคุณไม่สามารถ ที่จะเลี้ยงดูเด็กๆได้ดีจริงๆ… ” ทนายของเป่หมิงโม่พูด

“รูปอะไรน่ะ” เป้หมิงโม่ขมวดคิ้ว

เอ่อ… ” ทนายลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะวางภาพถ่ายลงตรง

หน้าของเป้หมิงโม่

ภาพถ่ายพวกนั้น เป็นภาพคืนที่เขาอยู่ที่ Diamond MlAl เป็นคืนที่เขาหลงเธอหัวปักหัวป และในภาพนั้นเป็นภาพที่ เขาอยู่ในสภาพที่ใส่กางเกงแค่ตัวเดียว!

เห็นได้ชัดว่ารูปนั้นถูกถ่ายตอนที่เขาไม่มีสติ

ผู้หญิงคนนั้นฉวยโอกาสนี้ในการทำลายเขา เธอเรียก พวกผู้หญิงที่อยู่ในชุดบิกินี่มานอนรายล้อมรอบตัวเขาพร้อม กับถ่ายรูปนี้ออกมา!

แปะ!

เขาปารูปพวกนั้นอย่างโกรธแค้น! ผู้หญิงคนนั้นเล่น สกปรกกับเขา

แล้วศาลว่าไงบ้าง” เขาพูดพร้อมกับสูดซิก้าเข้าปอด

อย่างกังวลใจ

“ศาลบอกว่าการที่ท่านประธานจะชนะความนี้ได้ ต้อง อาศัยรูปถ่ายที่ท่านประธานแสดงความเอาใจใส่ต่อเด็กๆ เท่านั้น ถ้าไม่มี คดีก็จะพลิก”

“นี่เธอจะไม่ยอมแพ้เลยใช่ไหมเนี่ย

“ดูเหมือนจะใช่ครับ…

“ตลอดชีวิตเลยใช่ไหม

ตลอดชีวิตเลยใช่ไหมนะ เป้หมิงไม่คิดพลางมองออกไป

นอกหน้าต่าง ผู้หญิงคนนี้ตั้งใจจะจองล้างจองผลาญเขาไปตลอดชีวิต

เลยงั้นเหรอ

จู่ๆ เขาก็รู้สึกเจ็บปวดขึ้นมาเล็กน้อย

หลังจากที่คิดอยู่สักพักใหญ่ เขาก็ตัดสินใจอะไรได้บาง

อย่าง…

กู้ฮอนโกรธลั่วเฉียวอยู่สามวัน ตั้งแต่หลังจากที่เกิด เหตุการณ์ที่สระว่ายน้ำนั่น

ลั่วเฉียวไม่กล้าที่จะพูดอะไรทั้งนั้น เพราะวิธีที่เธอคิดขึ้น มามันก็เป็นวิธีที่โง่จริงๆนั่นแหละ

ลั่วเฉียวแกล้งทำเป็นถูบ้านไปมา ในขณะที่หูของเธอนั้นก็ ฟังกู้ฮอนคุยโทรศัพท์อยู่นานกว่าหนึ่งชั่วโมง “อืม… ฉันจะโล่งใจถ้าเธอเป็นคนดูแลเด็กๆ … เธอจะกลับ มาแล้วเหรอ… เธออยากให้เด็กๆกลับมาเหรอ… แน่นอนว่าฉัน อยาก… แต่เธอก็รู้ว่ามันไม่ง่าย นั่นก็เป็นเพราะเป๋หมิงโม… แต่ ยังไงฉันก็เคารพการตัดสินใจของเธอ ที่รัก… ฉันจะรอเธอ กลับมา

พอกู้ฮอนวางสายลั่วเฉียวก็ถามขึ้น : “อะไรน่ะ “พวกเขาจะกลับมาแล้ว…. ” กู้ฮอนรู้สึกปวดหัวเล็กน้อย

“ว้าว! จริงเหรอ เด็กๆกำลังจะกลับมาแล้วเหรอ ยอดเยี่ยม ไปเลย..” ลั่วเฉียวโยนไม้ถูกพื้นทิ้งทันที

กู้ฮอนกลอกตาเล็กน้อยพร้อมกับพูด : “ดูเหมือนคุณ วจะดีใจมากกว่าฉันซะอีกนะ เธอรู้ไหมว่าการที่เด็กๆกลับมา มันหมายความว่าไง

“ก็หมายความว่าพวกเราจะไม่เหงากันอีกต่อไปไง”

“ถ้าเด็กๆกลับมา ก็หมายความว่า ฉันต้องเผชิญหน้ากับ เป้หมิงโมในศาลอีกครั้งไง! ซึ่งฉันไม่ต้องการเลย” เป้หมิงโม่ ต้องหาทางเอาชนะเธออีกแน่ๆ

สุดท้ายแล้ว ก็เหมือนกับว่าเธอก็ต้องบังคับให้เขารักเด็กๆ เพราะเธอไม่อยากให้เฉิงเฉิงและหยางหยางเติบโตขึ้นใน สภาพแวดล้อมที่ขาดความรักความเอาใจใส่จากพ่อของพวก เขา

“ทําไมล่ะ เห็นได้ชัดว่าครั้งนี้เธอถือไพ่เหนือกว่าเขานะ แถมเธอยังมีคุณพ่อช่วยอีกด้วย ถ้าครั้งนี้เป่หมิงโม่ยังชนะอยู่ อีก เธอก็ต้องงัดเรื่องข่มขืนขึ้นมาเพื่อให้สังคมประณามเขา แล้วล่ะ..”พอลั่วเฉียวจินตนาการภาพที่เป่หมิงไม่ย่อยยับ เธอก็ หัวเราะขึ้นมา สอนเซงกับความคิดของลั่วเฉียวจริงๆ

ในขณะที่เธอคิดอยู่นั้น จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงดังมาจากข้าง

นอก

กู้ฮอนตรงไปเปิดประตู พอเปิดปรตูแล้ว เธอก็เห็นว่าห้อง

ตรงข้ามกำลังถูกซ่อมแซมอยู่

“คุณคะ คนเช่าคนใหม่จะย้ายเข้ามาอยู่เมื่อไหร่หรอคะ” เธอถาม

“ไม่ทราบเหมือนกันครับ ผมแค่ได้รับหน้าที่ให้มา ซ่อมแซมห้องนี้เฉยๆ ขอโทษที่รบกวนนะครับ” เขาตอบ ลั่วเฉียวโผล่หน้าออกมาดูบ้าง : “ดูเหมือนเราจะมีเพื่อน

บ้านใหม่นะ”

“มันสำคัญกับเธอยังไง เพราะยังไงเธอก็ไม่ได้อยู่ที่นี่นาน อยู่แล้ว” กู้ฮอนเลิกคิ้ว

“โห่ ให้ฉันอยู่ที่นี่อีกสักสองสามวันเถอะนะ ฉันอยากเห็น พวกเด็กๆง่า… ลั่วเฉียวพูดเสียงอ่อน

แต่กู้ฮอนกลับตอบกลับอย่างใจแข็ง : “ไม่! ฉันต้อง จัดการกับห้องนี้ไว้สำหรับพวกเด็กๆ คุณพ่อคุณแม่ของเธอบ้าง ถูกไหม ! แล้วเธอก็ควรจะไปหา

“รู้แล้วน่า… ~~

บ้านเป่หมิง

รถของเป้หมิงโม่ถูกเตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว

แม้หิมะจะละลายแล้ว แต่อากาศก็ยังคงเย็นอยู่

“คุณชายสอง แน่ใจหรอครับว่าจะไปส่งเด็กๆด้วยตัวเอง” คนรับใช้มองคุณชายสองของพวกเขาด้วยความกังวลใจ เป้หมิงโม่ขมวดคิ้ว : “ถ้ายังถามอีกครั้งล่ะก็ โดนไล่ออก

“…” คนรับใช้เงียบทันที

แป

หยางหยางสะพายกระเป๋าออกมาอย่างมีความสุข พอเขา ได้ยินพวกคนรับใช้พูดกันว่าวันนี้พ่อของพวกเขาจะไปส่งเขา และเหมิงซิเฉิงด้วยตัวเอง เขาก็ดีใจอย่างสุดๆ แต่เขายอมรับ ว่าที่เขาดีใจกว่าการที่พ่อของเขาไปส่งเขาที่โรงเรียน ก็คือ การที่ได้นั่งรถสุดหล่อของพ่อเขานั่นแหละ…

ส่วนเฉิงเฉิงก็สะพายกระเป๋าตามออกมาอย่างเงียบๆ และ

สง่างาม

หยางหยางขึ้นไปนั่งบนรถ Bugatti Veyron ของเป๊หมิง โม่พร้อมกับเค้กช็อคโกแลตในมือ

“ว้าว! รถคันนี้สุดยอดไปเลยแฮะ…

หยางหยางกระโดดโลดเต้นจนเค้กช็อคโกแลตหกใส่รถ ของเป๊หมิงโม่เต็มไปหมด

เป้หมิงโม่มองกระจกหลังด้วยความหงุดหงิดใจ : “เป่หมิง

ซีหยาง! ห้ามเอาไอก้อนนั่นขึ้นมาบนรถ!!

ก้อนเนี่ยนะ” หยางหยางมองเค้กช็อคโกแลตในมือแล้วก ลอกตา : “พ่อนี่ไม่มีรสนิยมเอาซะเลย!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ