ตอนที่ 254 ชีวิตบนออสเตรเลียที่เปิดเผยไม่ได้

ตอนที่ 254 ชีวิตบนออสเตรเลียที่ลับๆ ล่อๆ

จากนั้นก็ขยำเศษกระดาษ ทิ้งไว้บนสีน้ำมันเหล่านั้นที่ยังไม่แห้งสนิท

ทำลายจนสะอาดหมดจด

ถึงชั่วตกใจ ดูแล้วเจ้านายคงโกรธจนเพี้ยนไปแล้ว

“แกคิดว่าฉันยังจะสนใจคนที่หักหลังฉันอีกเหรอ?” สายตาอันเยือก เย็นของเป้หมิงโม่ราวกับเย็นยะเยือกมานับพันปี คำต่อคำ “ไม่ว่าเธอจะ ผ่านประสบการณ์อะไรมา ฉิงฮัว จากนี้ไปฉันจะไม่สนใจอีกแล้ว”

ต่อให้สนใจจะมีผลอะไร?

เมื่อคืนเธอยังนอนอยู่ใต้ร่างเขา ราวกับมีแคกันและกันยังไงยังงั้น

แต่แค่พลิกตัว ก็หนีตามผู้ชายอีกคนไป เขาจะไม่โกรธได้ยังไง? จะไม่โมโหได้ยังไง? จะไม่เจ็บใจได้ยังไง?

เธอถามเขาสำหรับเขาเธอเป็นใคร เขาตอบแล้ว

เธอถามเขาต้องการอะไร เขาก็ตอบแล้ว

เธอถึงขั้นถามว่าเขารักเธอไหม เขาก็ตอบไปแล้ว

เธอยังไม่พอใจตรงไหนอีก?

เธอยังอยากให้เขาทำอะไร ถึงจะยอมอยู่ข้างกายเขาอย่างสงบ?

ตั้ง

ทันใดนั้น หมัดหนักๆ พุงไปที่ผนังที่หนึ่ง

ฉิงฮัวตะลึง “เจ้านาย….*

เห็นแค่คราบเลือดที่เล็ดออกมาจากหมัดของเป่หมิงโม่ ไหลลงมา ตามแนวผนัง แดงเปื้อนไปทั่วรูปบนผนัง

เปื้อนเรี่ยราดไปทั่วรวมกับสีน้ำมันเหล่านั้น สยดสยอง

มุมหน้าแบ่งแยกอย่างชัดเจน ใบหน้าอันเย็นชาที่คุ้นเคย ขณะนี้ ราวกับว่าธารน้ำแข็งจะละลายและค่อยๆ แตกเป็นนิ้วๆ

ครูใหญ่ เขาก็วางมือ ยืนตรง ร่างอันแข็งแกร่งเต้มไปด้วยความเย็น ยะเยือกมากกว่าเมื่อก่อน

ดวงตาบูดบึ้งของเขา ราวกับว่าเขาสูญเสียสีสันไป ทั้งว่างเปล่าและ เยือกเย็น

นี่คือบ้านที่เขาตั้งใจซื้อให้เธอ

เพราะเธอไม่ชอบเย่หญิงอีพิน เธอไม่ชอบห้องสูทของโรงแรมแมน

ดาริน

ดังนั้น นี่จึงเป็นของขวัญที่เขาเตรียมไว้ให้เธอ

เขาถึงกับตั้งชื่อให้กับบ้านหลังนี้ว่าเยโม่ฮอนหวี

ที่น่าขำก็คือ เพราะเขาอยากชดใช้ให้เธอ จึงลงมือวาดรูปทิวทัศน์ ด้วยสีน้ำมันลงบนผนังด้วยตัวเอง

จากนั้น เขาก้าวถอยออกมาเพ่งมองไปที่ภาพบนฝาผนังที่ถูก ทำลายไป ทำรูปปากราวกับประชด เขาหยอกเย้าตัวเอง มีสิทธิ์อะไรไปคิดว่าเธอจะต้องการของขวัญ

จากเขา?

ครูใหญ่ นิ้วมืออันแข็งแรงค่อยๆปลดกระดุมสูทตรงอกออกทีละเม็ด ถอดสูทที่เปื้อนไปด้วยสืออก จากนั้นก็ทิ้งลงบนพื้นอย่างรุนแรง

ปีง!

ก็เหมือนกับทิ้งความทรงจำอันแปดเปื้อนเหล่านี้

ทำไมเขาต้องอดกลั้นมลทินเหล่านี้ของเธอด้วย?

ดูจากตอนนี้ ก็แค่หัวเราะเยาะเขาที่เป็นแค่คนปัญญาอ่อนคนหนึ่ง สูดหายใจเข้าลึกๆ ใบหน้าที่เย็นชาของเขา หันกลับไปอย่างเยือก เย็น ก้าวเท้ายาว และก้าวออกจากบ้านสุดหรูนี้อย่างรวดเร็ว

จะให้เขาเชื่อได้อย่างไร ที่แท้เขาไม่สามารถกระตุ้นภายใต้ติดใจ เธอได้เลย ไม่ได้เลยสักนิด

มองเงาอันโดดเดี่ยวของเจ้านาย ฉิงฮัวมองไปที่รอยแปดเปื้อนบน ผนังและบนพื้น แฟ้มประวัติเล่มนั้นก็ขาดหลุดลุ่ยไป เขาอดไม่ได้ที่จะ ถอนหายใจ รีบตามหลังไป “งั้น….เจ้านายครับ เรื่องของคุณชายยี่เฟิง จะทำยังไงต่อครับ?”

เป็หมิงโม่ทำหน้าเข้ม เดินออกมาจากบ้าน และมีรอยย่นมากมาย ระหว่างคิ้ว

“อายัดทรัพย์สินของเป้หมิงยี่เฟิงทั้งหมด ขับไล่เขาออกจากตระกูล เหมิง สิทธิ์ผู้ถือหุ้นลูกชายคนโตของตระกูลเป่หมิง 20% แกต้องใช้วี ไหนก็ได้ทำให้เขาเซ็นมอบอำนาจโดยเร็วที่สุด และ….” เสียงของเขา เยือกเย็นมากกว่าเมื่อก่อนเป็นพันเท่าหมื่นเท่า “ทำลายโอกาสการ เลือกตั้งครั้งหน้าของนายกรัฐมนตรีเป่ยให้ถึงที่สุด ให้เขาขยับตัวไม่ ได้ ไม่ว่าจะด้วยวิธีอะไรก็ตาม ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าใครจะเล่นงาน ใครกันแน่”

ฉิงฮั่วหยุดเกิน มีความลังเลเล็กน้อย “แต่เจ้านายครับ ขับไล่คุณชาย ยี่เฟิงออกจากตระกูลเป็หมิง เกรงว่าคุณท่านจะไม่เห็นด้วยนะสิครับ ยิ่งไปกว่านั้น เอามิตรภาพของทั้งสองตระกูลไปทำลายอิทธิพลของ ตระกูลเปีย คุณท่านคงทำใจไม่ได้ ถึงยังไงตระกูลเป่ยก็เคยมีบุญคุณ กับตระกูลเป่ยหมิงนะครับ”

“ต่อให้มีบุญคุณ มันก็เป็นเรื่องของชาติที่แล้ว ถ้าจะตอบแทนบุญ คุณก็ให้คุณปู่ไป แกแค่ทำตามคำสั่งของฉันก็พอ สรุปก็คือ ฉันจะไม่ไว้ หน้าพวกเขาอีกแล้ว” น้ำเสียงอันเยือกเย็น ไม่มีที่ท่าว่าจะเปลี่ยน

เมื่อเป่ยหมิงโม่ผู้ไร้อารมณ์พูดจบ เขาก็เดินตรงไปที่รถหรูลัมโบร์กินี นิ้วยาวเรียวกดไปที่รีโมท ประตูรถก็ค่อยๆ เปิดออก

เขาหยุดไปพักหนึ่ง ราวกับสันหลังแข็งแรงมาก

นิ้งฮัวยืนอยู่ด้านหลังเขา ได้แค่พยักหน้า “ครับ” “อีกอย่าง…ภาพด้านหลังเป็หมิงโม่เยือกเย็น กำหมัดแน่น นิ้วก็เย็น ไปหมด “เหลือชื่อของบริษัทกู้ซื่อไว้ จัดการให้ 2 แม่ลูกกู้อันขีและหยู ฟื้นเข้าครอบครองบริษัทกู้ชื่อ”

“ห้ะ?” ฉิงฮัวตกใจอย่างมาก “บริษัทเป่ยหมิงเพิ่งกว้านซื้อบริษัทกู้ชื่อ มา อีกทั้งตอนนี้สองแม่ลูกหยูฟืนมีคดีติดตัว คดีหย่วนซู่ผิงถูกฆ่ายัง ไม่มีความจริงปรากฏออกมา ยังพิสูจน์ว่าทั้งสองแม่ลูกเป็นผู้บริสุทธิ์ไม่ ได้ ถ้าเจ้านายมอบอำนาจให้สองแม่ลูกหยูฟัน จะเป็นการทำลายชื่อ เสียงของบริษัทเป้หมิงเสียเปล่า”

“แล้วยังไง? ตอนนี้บริษัทกู้ชื่อขึ้นอยู่ที่ฉันไม่ใช่เหรอ? ฉันจะให้ โอกาสกับใคร คนนั้นก็ได้” ริมฝีปากอันเรียวบางของเป่หมิงโม่ไม่มี ความรู้สึกเลยแม้แต่น้อย

ยิงชั่รู้ว่าที่เจ้านายทำแบบนี้ ก็เพราะโกรธคุณกู้ฮอน

พฤติกรรมสองแม่ลูกหยูฟื้นทำกับกู้ฮอนในอดีต เขาก็คุ้นเคยไม่น้อย กู้ฮอนเกลียดแม่ลูกตระกูลกู้เป็นอย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้น ฉึงฮัวก็ไม่คิด ว่าแม่ลูกตระกูลกู้มีความสามารถที่จะบริหารบริษัทกู้ชื่อ เจ้านายกลับ จงใจเลื่อนขั้นให้กับสองแม่ลูกตระกูลกู้

เจตนาที่เจ้านายทำแบบนี้มันชัดเจนมาก แต่กู้ฮอนบินไปออสเตรเลีย แล้ว เจ้านายทำแบบนี้ไม่เป็นผลดีกับตัวเองเลย แต่จะเอื้อผลประโยชน์ ให้ศัตรูมากกว่า

จิงฮัวถอนหายใจ “งั้น….เจ้านายครับ งานโครงการก่อสร้างหยิงล่ะ ครับ? จะมอบให้ใครมาทำต่อ?”

เป่ยหมิงโม่หรี่ตา และหยุดไปสักพัก “พรุ่งนี้แจ้งให้ซูยิ่งหวั่นทราบ ให้ เขามาเข้าร่วมการประชุมและร่วมพิธีเปิดโครงการก่อสร้างหยิง ฉัน อยากให้ทั้งโลกรู้ว่า โครงการหยิงเป็นวังในฝันที่สร้างขึ้นโดยเป่หมิงโม่ สำหรับซูยิ่งหวั่นหญิงอันเป็นที่รัก”

เขาทิ้งท้ายด้วยประโยคอันเยือกเย็นน่ากลัวนี้ และปิดหลังคารถดัง ปีง! ปิดประตูรถอย่างแรง สตาร์ทเครื่องยนต์ และขับออกไปในที่สุด

ฉึงฮัวยังตกตะลึงอยู่ที่เดิม คำพูดเมื่อครู่ที่เจ้านายพูดไป ครึ่งค่อนวันแล้วเขาก็ยังไม่เข้าใจ ดูแล้ว การที่กู้ฮอนกับคุณชายยี่เพิ่งหนีตามกันไป คงจะเพราะเจ้า นายบีบบังคับจนถึงทางตัน

ฆ่าปิดปากคุณชายยี่เฟิงก่อน ค่อยเลื่อนขั้นให้แม่ลูกตระกูลกู้ สุดท้ายก็พาซูยิ่งหวั่นกลับมาอยู่ข้างกาย

ทุกก้าว ทุกการกระทำ ก็เพื่อโจมตีกู้ฮอนทั้งนั้น

เวลานี้ คุณกู้ผู้ซึ่งอยู่ที่ออสเตรเลียจะรู้ไหมนะ?

รู้ส

ฉิงฮัวสามารถมั่นใจได้ว่า ต่อให้เจ้านายจะป่าวประกาศให้คนทั้งโลก รับรู้ ก็คงจะให้คุณกู้รูนั่นแหละ

หันหลังกลับมามองบ้านหรูที่อยู่ด้านหลัง ฉิงฮัวส่ายหัวและถอน หายใจ คุณกู้รู้ไว้นะ เจ้านายไม่เคยเอาใจผู้หญิงคนไหนมากขนาดนี้ เลย ต่อให้เป็น 10 ปีก่อน เจ้านายก็ไม่เคยทำเช่นนี้มาก่อน

มีเพียงคนเดียวเท่านั้นก็คือคุณกู้

ฉิงชั่วไม่คิดมากอีกต่อไป และเดินกลับไปที่รถของตัวเอง สตาร์ท เครื่อง และขับตามเจ้านายออกไป บ้านหลังนี้ในยามค่ำคืน การก่อสร้างสไตล์สเปนอย่างโดดเด่น ใหม่

เอี่ยมหรูหราราวกับป้อมปราการในนิทานสำหรับเด็ก

แต่ตอนนี้กลับมืดมิดอยู่ใต้แสงดาว

จนเกือบจะรกร้าง

ฉึงฮั่วอาจจะไม่รู้ ประมาณร้อยกว่ารายชื่อในแฟ้มเล่มนั้น ยังมีราย ชื่อหนึ่งที่จองตั๋วเด็ก นั่นก็คือกู้หยางหยาง

แต่กู้หยางหยางคือใครล่ะ? ฉิงฮัวไม่รู้จัก ดังนั้นจึงไม่สนใจ

จากจำนวนผู้โดยสารกว่าร้อยคน เลือกคนที่คุ้นเคยอย่างคุณชายยี่ เฟิงกับคุณกู้ออกมาเดี่ยวๆ ก็พอที่จะเป็นระเบิดลูกใหญ่ได้แล้ว บังเอิญยี่เฟิงก็มาหนีการแต่งงานในวันเดียวกัน

หลายๆ ครั้ง ความรู้สึกเสียดายก็เกิดจากแบบนี้นี่เอง

*

1 เดือนผ่านไป

ออสเตรเลียภายใต้ท้องฟ้าสีคราม กว้างใหญ่ไร้เมฆ ไกลสุดลูกหูลูก

ตา

ชายหาดที่ซิดนีย์กระจัดกระจายไปทั่วเหมือนกับดวงดาวดารดาษ ไปทั่วท้องฟ้า เป็นสไตล์ที่แตกต่างกันออกไป

เมื่อกู้ฮอนก้าวลงไปเหยียบพื้นดินแห่งนี้ ก็หลงรักที่นี่อย่างลึกซึ้ง ที่นี่ ไม่ใช่แค่อากาศดี สิ่งแวดล้อมก็สวยงาม วิวทิวทัศน์วิจิตรงดงาม ทัศนียภาพก็งดงาม ที่สำคัญคือ ที่นี่มีลูกของเธอทั้ง 2 คน มีอากาศ เพียงพอสำหรับให้พวกเขาสูดหายใจ

“ยู้ฮู

หยางหยางสวมกางเกงชายหาด และเปลือยท่อนบนอันขาวเนียน คล้องตัวด้วยห่วงยางเล็กๆ ตีลังกาหกคะเมนลงไปในทะเล เด็กน้อย เล่นโดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้น

กู้ฮอนสวมชุดว่ายน้ำนอนลงไปบนเปลเก้าอี้ อาบแดดอย่างขี้เกียจ ข้างๆ เธอก็มีสาวแซ่บฝั่งตะวันออกคนหนึ่งกำลังนอนอยู่

ผู้หญิงคนนี้คือเพื่อนที่เธอรู้จักหลังจากที่มาถึงออสเตรเลียได้ 1 เดือน

หรือจะพูดให้ถูกต้องก็คือ จริงๆ แล้วผู้หญิงคนนี้คือรุ่นน้องของหยิน ปู่ฝันชื่อลั่วเฉียว

“ฮ่าๆ ฮอน หยางหยางชั่งกลิ้งไปมาได้สนุกจริงๆ เธอดูสิ เขาเล่นฟอง ทะเลได้ดีเลยทีเดียว” ลั่วเฉียวหมายถึงหยางหยางมีความมุ่งมั่นที่จะ ใช้ห่วงยางเล่นน้ำ ดูแล้วช่างน่าเอ็นดูเสียจริง ถึงขั้นอดไม่ได้ที่จะ หัวเราะออกมา กู้ฮอนมองไปที่ลูกชายของตัวเอง ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ ในสายตา ของเด็กที่มืดมนและสดใส สะท้อนสีของท้องฟ้าและทะเล น้ำและ ท้องฟ้านั้นเชื่อมต่อกันด้วยสิฟ้าใสสะอาดและชัดเจน

“เด็กนั่นน่ะเหรอ อย่าสร้างความเดือดร้อนให้ฉันก็พอ เขาจะเล่น อย่างไร ฉันก็ไม่คัดค้านหรอก”

ลั่วเฉียวยิ้มและพยักหน้า “หยางหยางซนกว่าเฉิงเฉิงเยอะเลย ใช่สิ ทำไมยังไม่เจอเฉิงเฉิงมาอีกล่ะ?”

“เขามีเรียน อีกอย่างทุกวันต้องกลับไปให้ตรงเวลา จะออกมาแต่ละ

ครั้งไม่ง่ายเลย” พูดถึงเฉิงเฉิง สายตาของกู้ฮอนก็อ่อนโยนทันที

1 เดือนก่อน เธอพาหยางหยางมาออสเตรเลียด้วยกัน พอตามเฉิงเฉิ งมาถึงพบว่า เป้หมิงโม่ได้จัดการเรื่องที่พักไว้ให้เฉิงเฉิงเรียบร้อยแล้ว นอกจากคนใช้สองคนที่มาด้วยกัน และคนขับรถที่จ้างมาส่วนตัวแล้ว ก็ไม่มีคนอื่นอีกแล้ว

ดังนั้น การใช้ชีวิตที่ออสเตรเลียของเฉิงเฉิงจึงเรียบง่าย มีอิสรภาพ อาจจะเป็นเพราะว่าถูกอบรมสั่งสอนมาจากพ่อของเขาอย่างพิเศษ

แต่กู้ฮอนเพราะอยู่ภายใต้การจัดการของหยินปู่ฝัน ถึงได้รู้จักกับลั่ว เฉียว

ลั่วเฉียวมีที่พักสุดหรูอยู่ใกล้กับเฉิงเฉิง

ดังนั้น กู้ฮอนจึงกลายเป็นแขกของลั่วเฉียว

ลั่วเฉียวยังเรียนอยู่ที่ออสเตรเลีย มีนิสัยไม่ยี่หระ เปิดเผยกล้าพูด กล้าทำ ไปมาหาสู่กันกับกู้ฮอนไม่นาน ก็คลายเป็นมิตรภาพที่ยิ่งใหญ่ ไปซะแล้ว

ทุกคืนที่เฉิงเฉิงทานข้าวเย็นเสร็จ เขาก็จะกักตัวเองอยู่ในห้อง แกล้ง ทำเป็นเข้านอนเร็ว ความจริงกลับค่อยๆ ปืนออกทางด้านหน้าต่างเพื่อ มาหาแม่กับน้อง

แม่ลูก 3 คน ก็ใช้ชีวิตแบบลับๆ ล่อๆ แบบนี้เสมอมา เธอคงพอใจกับชีวิตแบบนี้แล้วจริงๆ “เฉิงเฉิงเชื่อฟังซะจนทำให้คนรักและเอ๊ยดู” เมื่อลั่วเฉียวพูดถึงเฉิง เฉิง ก็จะดูเคลิบเคลิ้มเป็นพิเศษ สายตาจะดูโดดเด่นออกมา “ถ้าฉันยัง วัยรุ่นกว่านี้สัก 20 ปี ฉันคงจะจีบเฉิงเฉิงไปแล้ว”

“ฝันไปเถอะ” กู้ฮอนหัวเราะและเคาะไปที่ศีรษะของลั่วเฉียวที่หนึ่ง “ฉันไม่อยากได้ลูกสะใภ้ที่ทั้งแก่และโง่แบบนี้หรอกนะ”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ