ตอนที่ 245 ที่แท้คุณก็มีสาวด้วย
กู้ขอนยืนอยู่หน้าประตูลานบ้านตระกูลเป่ยหมิง ชะเง้อคอยาว ดวงตาทั้งคู่เต็มไปด้วยความคาดหวัง รอคอยลูกน้อยทั้งสอง คนของเธอในครั้งแรก
อย่างไรก็ตาม เฉิงเฉิงยังไม่ทันจะมา ครอบครัวเป่หมิงเฟย หย่วนก็มาถึงก่อนแล้ว
ตอนที่ยี่เฟิงพบว่ากู้ฮอนก็อยู่ที่ตระกูลเป่หมิงนั้น ตาของ เขาทอประกายตกตะลึงชั่วครู่ แล้วก็รู้สึกตัวในทันที ราวกับ ว่าคาดเตาได้ถึงอะไรบางสิ่ง
ยี่เฟิงเดินไปถึงหน้ากู้ฮอน ไล่คนรับใช้ที่ดูแลอยู่ข้างกาย เธอออกไป เอ่ยทักเสียงอ่อนโยนเช่นเคย
“ฮอน ไม่เจอกันนานเลยนะ..”
กู้ฮอนมองยี่เพิ่งอย่างพินิจพิเคราะห์
ระยะห่างหลังจากที่แยกจากกับยี่เฟิงที่บ้านตระกูลเป่หมิง ครั้งนั้นจนถึงตอนนี้ ก็เกือบจะหนึ่งเดือนแล้วที่ไม่ได้พบเจอ เขา ราวกับว่าเขาซูบผอมไปไม่น้อย ตอนที่ 245 ที่แท้คุณก็มีสาวด้วย
กู้ขอนยืนอยู่หน้าประตูลานบ้านตระกูลเป่ยหมิง ชะเง้อคอยาว ดวงตาทั้งคู่เต็มไปด้วยความคาดหวัง รอคอยลูกน้อยทั้งสอง คนของเธอในครั้งแรก
อย่างไรก็ตาม เฉิงเฉิงยังไม่ทันจะมา ครอบครัวเป่หมิงเฟย หย่วนก็มาถึงก่อนแล้ว
ตอนที่ยี่เฟิงพบว่ากู้ฮอนก็อยู่ที่ตระกูลเป่หมิงนั้น ตาของ เขาทอประกายตกตะลึงชั่วครู่ แล้วก็รู้สึกตัวในทันที ราวกับ ว่าคาดเตาได้ถึงอะไรบางสิ่ง
ยี่เฟิงเดินไปถึงหน้ากู้ฮอน ไล่คนรับใช้ที่ดูแลอยู่ข้างกาย เธอออกไป เอ่ยทักเสียงอ่อนโยนเช่นเคย
“ฮอน ไม่เจอกันนานเลยนะ..”
กู้ฮอนมองยี่เพิ่งอย่างพินิจพิเคราะห์
ระยะห่างหลังจากที่แยกจากกับยี่เฟิงที่บ้านตระกูลเป่หมิง ครั้งนั้นจนถึงตอนนี้ ก็เกือบจะหนึ่งเดือนแล้วที่ไม่ได้พบเจอ เขา ราวกับว่าเขาซูบผอมไปไม่น้อย “อืม ยี่เฟิง เธอสบายดีไหม” เธอจงใจใช้น้ำเสียงค่อนข้าง สุภาพ ยิ้มให้เขาอย่างมีมารยาท
แววตายี่เฟิงมีร่องรอยเจ็บปวดอย่างชัดเจน “ผมไม่ โอเค.ฮอน ผมไม่โอเค.”
เธอสภาพจิตใจตึงเครียด มองไปทางใบหน้าหล่อเหลา ขาวซีดของยี่เฟิง มีเพียงความเศร้าโศก จู่ๆก็รู้สึกทนไม่ได้
“ยี่เฟิง อย่าทำแบบนี้”
“ฮอน เธอไม่ใช่ลูกสาวของกู้เชิงเทียนจริงหรือ” ลักษณะ ท่าทางของยี่เฟิงมีความทุกข์ทรมานที่เธอมองแล้วไม่เข้าใจ
“กู้อันซีบอกคุณใช่ไหม” เธอยิ้มขมขื่น ด้านหนึ่งก็รู้สึกดีใจ ที่ตัวเองไม่ได้มีความเกี่ยวข้องอะไรกับตระกูลกู้อีก อีกด้าน หนึ่งก็เกลียดชังตัวเองที่ถูกตระกูลกู้หลอกลวง ใช้ประโยชน์ ใส่ร้าย!
ยี่เฟิงส่ายศีรษะ “กู้อันขีบอกจุนฮาวว่า จริงๆแล้วคุณไม่ใช่ ลูกสาวของกู้เชิงเทียน ดังนั้นคุณถึงให้ลุงรองยกเลิกสิทธิ์ของ บริษัทกู้ชื่อ เพราะว่าคุณเกลียดตระกูลกู้ ต้องการแก้แค้น ตระกูลกู้” “อืม ยี่เฟิง เธอสบายดีไหม” เธอจงใจใช้น้ำเสียงค่อนข้าง สุภาพ ยิ้มให้เขาอย่างมีมารยาท
แววตายี่เฟิงมีร่องรอยเจ็บปวดอย่างชัดเจน “ผมไม่ โอเค.ฮอน ผมไม่โอเค.”
เธอสภาพจิตใจตึงเครียด มองไปทางใบหน้าหล่อเหลา ขาวซีดของยี่เฟิง มีเพียงความเศร้าโศก จู่ๆก็รู้สึกทนไม่ได้
“ยี่เฟิง อย่าทำแบบนี้”
“ฮอน เธอไม่ใช่ลูกสาวของกู้เชิงเทียนจริงหรือ” ลักษณะ ท่าทางของยี่เฟิงมีความทุกข์ทรมานที่เธอมองแล้วไม่เข้าใจ
“กู้อันซีบอกคุณใช่ไหม” เธอยิ้มขมขื่น ด้านหนึ่งก็รู้สึกดีใจ ที่ตัวเองไม่ได้มีความเกี่ยวข้องอะไรกับตระกูลกู้อีก อีกด้าน หนึ่งก็เกลียดชังตัวเองที่ถูกตระกูลกู้หลอกลวง ใช้ประโยชน์ ใส่ร้าย!
ยี่เฟิงส่ายศีรษะ “กู้อันขีบอกจุนฮาวว่า จริงๆแล้วคุณไม่ใช่ ลูกสาวของกู้เชิงเทียน ดังนั้นคุณถึงให้ลุงรองยกเลิกสิทธิ์ของ บริษัทกู้ชื่อ เพราะว่าคุณเกลียดตระกูลกู้ ต้องการแก้แค้น ตระกูลกู้” “ใช่ ฉันไม่ปฏิเสธ” เธอพยักหน้า “ถ้าอย่างนั้นกู้อันขีเคย พูดไหมว่า เธอใส่ร้ายฉันอย่างไรไหม”
เห็นได้ชัดว่ายี่เฟิงไม่รู้เกี่ยวกับสถานการณ์นี้ “ใส่ร้าย เธอ ใส่ร้ายอะไรคุณหรือ”
กู้ฮอนเงียบไปชั่วขณะ สุดท้ายก็ส่ายศีรษะ “ช่างมันเถอะ ฉันไม่อยากพูดถึงมันอีก ยี่เฟิง ตอนนี้คุณยังอยู่ที่บริษัทกู้ชื่อ ไหม”
เอ่ยถึงเรื่องนี้ แววตาของยี่เฟิงมีประกายขมขื่น “จริงๆแล้ว บริษัทกู้ซื่อเหลือเพียงแค่เปลือกนอกตั้งนานแล้ว จู่ๆลุงรองก็ ยกเลิกสิทธิ์ของบริษัทกู้ชื่อ เชื่อว่าไม่ต้องใช้เวลานาน บริษัท กู้ซื่อจะต้องล้มละลาย ส่วนวันนี้จู่ๆบริษัทกู้ชื่อก็มีตำรวจมาหา ถึงประตู ไต่สวนกู้เชิงเทียนบิดากับลูกสาว ไม่รู้ว่าเกิดเรื่อง อะไรขึ้น….ฮอน คุณรู้ไหม ผมเคยคิดว่าบริษัทกู้ซื่อมีความ สำคัญกับคุณมาก ดังนั้นผมจึงอยากแย่งชิงมันกลับมาให้ คุณ ผมเลยส่งจุนฮาวเข้ามาตั้งฐานทัพที่บริษัทกู้ซื่อ เดิมพัน ด้วยเงินทั้งหมดที่ผมสะสมมาหลายปีนี้ แม้แต่เงินทุนที่คุณปู่ ให้ผมเพื่อเริ่มต้นธุรกิจก็ยังลงทุนไป…” “ใช่ ฉันไม่ปฏิเสธ” เธอพยักหน้า “ถ้าอย่างนั้นกู้อันขีเคย พูดไหมว่า เธอใส่ร้ายฉันอย่างไรไหม”
เห็นได้ชัดว่ายี่เฟิงไม่รู้เกี่ยวกับสถานการณ์นี้ “ใส่ร้าย เธอ ใส่ร้ายอะไรคุณหรือ”
กู้ฮอนเงียบไปชั่วขณะ สุดท้ายก็ส่ายศีรษะ “ช่างมันเถอะ ฉันไม่อยากพูดถึงมันอีก ยี่เฟิง ตอนนี้คุณยังอยู่ที่บริษัทกู้ชื่อ ไหม”
เอ่ยถึงเรื่องนี้ แววตาของยี่เฟิงมีประกายขมขื่น “จริงๆแล้ว บริษัทกู้ซื่อเหลือเพียงแค่เปลือกนอกตั้งนานแล้ว จู่ๆลุงรองก็ ยกเลิกสิทธิ์ของบริษัทกู้ชื่อ เชื่อว่าไม่ต้องใช้เวลานาน บริษัท กู้ซื่อจะต้องล้มละลาย ส่วนวันนี้จู่ๆบริษัทกู้ชื่อก็มีตำรวจมาหา ถึงประตู ไต่สวนกู้เชิงเทียนบิดากับลูกสาว ไม่รู้ว่าเกิดเรื่อง อะไรขึ้น….ฮอน คุณรู้ไหม ผมเคยคิดว่าบริษัทกู้ซื่อมีความ สำคัญกับคุณมาก ดังนั้นผมจึงอยากแย่งชิงมันกลับมาให้ คุณ ผมเลยส่งจุนฮาวเข้ามาตั้งฐานทัพที่บริษัทกู้ซื่อ เดิมพัน ด้วยเงินทั้งหมดที่ผมสะสมมาหลายปีนี้ แม้แต่เงินทุนที่คุณปู่ ให้ผมเพื่อเริ่มต้นธุรกิจก็ยังลงทุนไป…” น้ำเสียงกู้ฮอนตะลึง “ยี่เฟิง คุณ.”
“เหอะๆ ผมมันโง่มากใช่หรือไม่ เติมผมคิดว่ายืมเปลือก ของบริษัทกู้ซื่อ เมื่อได้ครอบครองโครงการ “หยิง’ ก็จะ สามารถเงยหน้าอ้าปาก ประสบความสำเร็จในโลกธุรกิจ แล้วก็รวบบริษัทกู้ชื่อได้ในครั้งเดียว สร้างอาณาจักรที่เป็น ของตัวเอง แข่งขันกับลุงรองว่าใครจะเป็นผู้ชนะ….แต่ที่คิด ไม่ถึงคือ ดูเหมือนว่าผมจะเดิมพันผิดข้าง เมื่อบริษัทกู้ชื่อล้ม ละลาย เงินทุนของผมราวกับเติมเข้าไปในหลุมลึกไม่มีที่สิ้น สุด ไม่ต้องพูดว่าจะต่อสู้กับลุงรองเลย น่ากลัวว่าแม้แต่ คุณสมบัติที่จะแข่งกับเขาสักครั้งก็ไม่มีแล้ว….”
ยี่เฟิง ฉันทำให้คุณเดือดร้อนใช่หรือไม่” เธอคิดไม่ถึง เลยว่า ขณะเดียวกันกับที่แก้แค้นตระกูลกู้ ก็เพียงพอที่จะทำ ให้ยี่เฟิงแพ้ทั้งกระดาน
“ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับคุณ…” ยี่เฟิงส่ายศีรษะ “เพียงแค่ ผมไม่คิดมาก่อนว่า ที่แท้คุณก็ไม่ใช่ลูกสาวของกู้เชิงเทียน ดังนั้น บริษัทกู้ชื่อไม่มีความสำคัญอะไรกับคุณ เลย..แท้จริงแล้วตลอดมาล้วนเป็นผมที่คิดไป น้ำเสียงกู้ฮอนตะลึง “ยี่เฟิง คุณ.”
“เหอะๆ ผมมันโง่มากใช่หรือไม่ เติมผมคิดว่ายืมเปลือก ของบริษัทกู้ซื่อ เมื่อได้ครอบครองโครงการ “หยิง’ ก็จะ สามารถเงยหน้าอ้าปาก ประสบความสำเร็จในโลกธุรกิจ แล้วก็รวบบริษัทกู้ชื่อได้ในครั้งเดียว สร้างอาณาจักรที่เป็น ของตัวเอง แข่งขันกับลุงรองว่าใครจะเป็นผู้ชนะ….แต่ที่คิด ไม่ถึงคือ ดูเหมือนว่าผมจะเดิมพันผิดข้าง เมื่อบริษัทกู้ชื่อล้ม ละลาย เงินทุนของผมราวกับเติมเข้าไปในหลุมลึกไม่มีที่สิ้น สุด ไม่ต้องพูดว่าจะต่อสู้กับลุงรองเลย น่ากลัวว่าแม้แต่ คุณสมบัติที่จะแข่งกับเขาสักครั้งก็ไม่มีแล้ว….”
ยี่เฟิง ฉันทำให้คุณเดือดร้อนใช่หรือไม่” เธอคิดไม่ถึง เลยว่า ขณะเดียวกันกับที่แก้แค้นตระกูลกู้ ก็เพียงพอที่จะทำ ให้ยี่เฟิงแพ้ทั้งกระดาน
“ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับคุณ…” ยี่เฟิงส่ายศีรษะ “เพียงแค่ ผมไม่คิดมาก่อนว่า ที่แท้คุณก็ไม่ใช่ลูกสาวของกู้เชิงเทียน ดังนั้น บริษัทกู้ชื่อไม่มีความสำคัญอะไรกับคุณ เลย..แท้จริงแล้วตลอดมาล้วนเป็นผมที่คิดไป เองฝ่ายเดียวใช่ไหม ฮอน”
กู้ฮอนสีหน้าซีดขาว มองใบหน้าระทมทุกข์ของยี่เฟิง เธอ พบว่าลำคอของเธอตีบตัน ประโยคปลอบใจหนึ่งประโยคก็ พูดไม่ออก
อย่างไรเธอก็คาดไม่ถึงว่า เพื่อเธอแล้ว ยี่เฟิง..ลงเดิม พันที่หนักมากแบบนี้
นัยน์ตางดงามของยี่เฟิง มีท่าทางโศกเศร้า เอ่ยพูดกับตัว เองต่อไป “บางทีในปีนั้น ตอนที่กู้อันขีแทรกเข้ามาระหว่าง พวกเรา เมื่อสองคนเปลี่ยนเป็นสามคนแล้ว ตอนที่คุณเลือก ถอยออกไปอย่างเงียบๆ ผมก็ควรจะเข้าใจแล้วว่า ถ้าหาก คุณรักผมจริงๆ คุณจะไม่ปล่อยมืออย่างง่ายดาย..”
เธอมองเขานิ่ง มองเข้าไปในนัยน์ตาลึกล้ำของเขา ราวกับ มองเข้าไปถึงจิตวิญญาณอันโศกเศร้าของเขา เด็กหนุ่มผู้ที่ เคยมอบแสงสว่างให้กับเธอ เด็กหนุ่มผู้ที่เคยผ่านเข้ามาใน ช่วงวัยเยาว์ของเธอ ในฉับพลันที่มองกลับมา เพิ่งจะค้นพบ ว่า ที่แท้ก็เหลือเพียงแค่แสงจันทร์สีขาวที่เยียบเย็น..
บางทีในตอนนั้น พวกเขาเยาว์วัยเกินไป ไม่ เองฝ่ายเดียวใช่ไหม ฮอน”
กู้ฮอนสีหน้าซีดขาว มองใบหน้าระทมทุกข์ของยี่เฟิง เธอ พบว่าลำคอของเธอตีบตัน ประโยคปลอบใจหนึ่งประโยคก็ พูดไม่ออก
อย่างไรเธอก็คาดไม่ถึงว่า เพื่อเธอแล้ว ยี่เฟิง..ลงเดิม พันที่หนักมากแบบนี้
นัยน์ตางดงามของยี่เฟิง มีท่าทางโศกเศร้า เอ่ยพูดกับตัว เองต่อไป “บางทีในปีนั้น ตอนที่กู้อันขีแทรกเข้ามาระหว่าง พวกเรา เมื่อสองคนเปลี่ยนเป็นสามคนแล้ว ตอนที่คุณเลือก ถอยออกไปอย่างเงียบๆ ผมก็ควรจะเข้าใจแล้วว่า ถ้าหาก คุณรักผมจริงๆ คุณจะไม่ปล่อยมืออย่างง่ายดาย..”
เธอมองเขานิ่ง มองเข้าไปในนัยน์ตาลึกล้ำของเขา ราวกับ มองเข้าไปถึงจิตวิญญาณอันโศกเศร้าของเขา เด็กหนุ่มผู้ที่ เคยมอบแสงสว่างให้กับเธอ เด็กหนุ่มผู้ที่เคยผ่านเข้ามาใน ช่วงวัยเยาว์ของเธอ ในฉับพลันที่มองกลับมา เพิ่งจะค้นพบ ว่า ที่แท้ก็เหลือเพียงแค่แสงจันทร์สีขาวที่เยียบเย็น..
บางทีในตอนนั้น พวกเขาเยาว์วัยเกินไป ไม่ เข้าใจว่าอะไรที่เรียกว่ารัก
ดังนั้นจึงปล่อยมือได้อย่างง่ายดาย
จนกระทั่งหลายปีต่อมาหลังจากนั้น เมื่อคิดถึงแสงจันทร์สี ชาวในกันบึงของหัวใจ กลับทำได้เพียงแค่ถอนหายใจอย่าง เศร้าหมอง
บางทีเป็นเพราะโชคชะตา ตั้งแต่ที่เธอพบกับเป่หมิงโม่ใน ตอนนั้น ก็เริ่มตีตัวออกห่างจากเส้นทางของยี่เฟิงแล้ว
ยิ่งเดินก็ยิ่งไกล
“ยี่เฟิง ขอโทษ… สุดท้ายเธอก็กระซิบออกมาไม่กี่คำ
“เหอะ..คุณควรจะรู้ว่า ผมไม่ต้องการคำขอโทษของ
คุณ.
ยี่เฟิงรู้สึกใจวูบโหวงกะทันหัน กู้ฮอนเป็นสิ่งที่เขาศรัทธา มากที่สุด แต่หลายปีผ่านไปหลังจากนั้น สุดท้ายแล้วก็กลาย เป็นบาดแผลที่ไม่มีวันจางหาย…
ปริ้นๆๆๆ
เสียงแตรรถดังขึ้นไม่กี่ครั้ง ทำลายบรรยากาศท้องฟ้าอัน
โพล้เพล้ เข้าใจว่าอะไรที่เรียกว่ารัก
ดังนั้นจึงปล่อยมือได้อย่างง่ายดาย
จนกระทั่งหลายปีต่อมาหลังจากนั้น เมื่อคิดถึงแสงจันทร์สี ชาวในกันบึงของหัวใจ กลับทำได้เพียงแค่ถอนหายใจอย่าง เศร้าหมอง
บางทีเป็นเพราะโชคชะตา ตั้งแต่ที่เธอพบกับเป่หมิงโม่ใน ตอนนั้น ก็เริ่มตีตัวออกห่างจากเส้นทางของยี่เฟิงแล้ว
ยิ่งเดินก็ยิ่งไกล
“ยี่เฟิง ขอโทษ… สุดท้ายเธอก็กระซิบออกมาไม่กี่คำ
“เหอะ..คุณควรจะรู้ว่า ผมไม่ต้องการคำขอโทษของ
คุณ.
ยี่เฟิงรู้สึกใจวูบโหวงกะทันหัน กู้ฮอนเป็นสิ่งที่เขาศรัทธา มากที่สุด แต่หลายปีผ่านไปหลังจากนั้น สุดท้ายแล้วก็กลาย เป็นบาดแผลที่ไม่มีวันจางหาย…
ปริ้นๆๆๆ
เสียงแตรรถดังขึ้นไม่กี่ครั้ง ทำลายบรรยากาศท้องฟ้าอัน
โพล้เพล้ รถพี่เลี้ยงเด็กคันหรูคันหนึ่งค่อยๆขับเข้ามาในบ้านตระกูล
เป็หมิงหลังใหญ่
หัวใจกู้ฮอนบีบรัด
ยี่เฟิงมองตามไป
หลังจากรถพี่เลี้ยงเด็กจอดนิ่งแล้ว คนรับใช้รีบเปิดประตู รถ ตะโกนเอ่ย “คุณชายน้อยเฉิงเฉิงกลับมาแล้ว!”
เสียง โครม ดังขึ้น
ร่างเล็กเกือบจะใช้ท่าทางกลิ้งลงมาจากรถ กลิ้งเข้าไปใน อ้อมแขนของคนรับใช้ “โอ้แม่เจ้า เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว…เสียงอ่อนนุ่มของเด็ก อ่อนแรง เหนื่อยจนลิ้นเหยียดไม่ตรง แล้ว
น้ำเสียงไม่ดังไม่เบาดังเข้ามาในหูกู้ฮอน ปลายนิ้วเธอสั่น
นั่นคือหยางหยาง!
เมื่อเธอเห็นอ้อมแขนของคนรับใช้อย่างชัดเจน เด็กชายที่ แต่งตัวสะอาดคนนั้น กลับพูดจาด้วยสไตล์หยางหยาง เธอ เดาได้ว่าหยางหยางแกล้งสวมรอยเป็นเฉิงเฉิงอีกแล้ว
เพียงแต่ว่า
เฉิงเฉิงล่ะ รถพี่เลี้ยงเด็กคันหรูคันหนึ่งค่อยๆขับเข้ามาในบ้านตระกูล
เป็หมิงหลังใหญ่
หัวใจกู้ฮอนบีบรัด
ยี่เฟิงมองตามไป
หลังจากรถพี่เลี้ยงเด็กจอดนิ่งแล้ว คนรับใช้รีบเปิดประตู รถ ตะโกนเอ่ย “คุณชายน้อยเฉิงเฉิงกลับมาแล้ว!”
เสียง โครม ดังขึ้น
ร่างเล็กเกือบจะใช้ท่าทางกลิ้งลงมาจากรถ กลิ้งเข้าไปใน อ้อมแขนของคนรับใช้ “โอ้แม่เจ้า เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว…เสียงอ่อนนุ่มของเด็ก อ่อนแรง เหนื่อยจนลิ้นเหยียดไม่ตรง แล้ว
น้ำเสียงไม่ดังไม่เบาดังเข้ามาในหูกู้ฮอน ปลายนิ้วเธอสั่น
นั่นคือหยางหยาง!
เมื่อเธอเห็นอ้อมแขนของคนรับใช้อย่างชัดเจน เด็กชายที่ แต่งตัวสะอาดคนนั้น กลับพูดจาด้วยสไตล์หยางหยาง เธอ เดาได้ว่าหยางหยางแกล้งสวมรอยเป็นเฉิงเฉิงอีกแล้ว
เพียงแต่ว่า
เฉิงเฉิงล่ะ เธออยากจะย่างก้าวไป กลับหยุดชะงักอีกครั้ง
หนึ่งคือ ยี่เฟิงที่อยู่ข้างกายตัวเอง เธอไม่กล้าแสดงออกมา ว่าตื่นเต้นมากไป สองคือ เธอกลัวว่าหยางหยางจะคุม อารมณ์ไม่อยู่ ถ้าหากว่าเห็นเธอแล้วมีพิรุธจะทำอย่างไร
ยี่เฟิงที่เห็นเด็กๆ ในตอนนั้น แววตา โศกเศร้าก็อบอุ่นขึ้น มาเล็กน้อย “เป็นเฉิงเฉิง ลูกชายของลุงรอง”
“อืม..” กู้ฮอนจงใจแสดงออกอย่างเรียบเฉย ร่างกาย เขยิบเข้าไปอยู่ด้านหลังของยี่เฟิงโดยไม่รู้ตัว หวังว่าหยาง หยางจะไม่เห็นเธอเร็วเกินไป
ทันใดนั้น ก็มีเงาร่างเล็กๆเดินลงมาจากรถพี่เลี้ยงเด็กอีก
คน
กู้ฮอนนึกว่าเป็นเฉิงเฉิง แต่คิดไม่ถึงเลยว่าจะเห็นเด็กผู้ หญิงสวมชุดกระโปรงยาวสะพายกระเป๋าหนึ่งคน
เด็กผู้หญิงเหมือนกับเด็กสาวผิวสีแอฟริกาอย่างนั้น บน ศีรษะเกล้าผมทรงถักเปียเล็กๆ ดูแล้วน่ารักมาก เธออยากจะย่างก้าวไป กลับหยุดชะงักอีกครั้ง
หนึ่งคือ ยี่เฟิงที่อยู่ข้างกายตัวเอง เธอไม่กล้าแสดงออกมา ว่าตื่นเต้นมากไป สองคือ เธอกลัวว่าหยางหยางจะคุม อารมณ์ไม่อยู่ ถ้าหากว่าเห็นเธอแล้วมีพิรุธจะทำอย่างไร
ยี่เฟิงที่เห็นเด็กๆ ในตอนนั้น แววตา โศกเศร้าก็อบอุ่นขึ้น มาเล็กน้อย “เป็นเฉิงเฉิง ลูกชายของลุงรอง”
“อืม..” กู้ฮอนจงใจแสดงออกอย่างเรียบเฉย ร่างกาย เขยิบเข้าไปอยู่ด้านหลังของยี่เฟิงโดยไม่รู้ตัว หวังว่าหยาง หยางจะไม่เห็นเธอเร็วเกินไป
ทันใดนั้น ก็มีเงาร่างเล็กๆเดินลงมาจากรถพี่เลี้ยงเด็กอีก
คน
กู้ฮอนนึกว่าเป็นเฉิงเฉิง แต่คิดไม่ถึงเลยว่าจะเห็นเด็กผู้ หญิงสวมชุดกระโปรงยาวสะพายกระเป๋าหนึ่งคน
เด็กผู้หญิงเหมือนกับเด็กสาวผิวสีแอฟริกาอย่างนั้น บน ศีรษะเกล้าผมทรงถักเปียเล็กๆ ดูแล้วน่ารักมาก เธอเห็นเพียงแค่เงาด้านหลังของเด็กสาว เธอเป็นใคร
เดี๋ยวก่อน!
กู้ฮอนรู้สึกคุ้นเคยกับเงาด้านหลังนั้นกะทันหัน
พระเจ้า!
เธอรู้สึกตัวขึ้นมาทันที –
หรือว่านี่จะเป็นวิธีการที่เฉิงเฉิงพาหยางหยางกลับมาบ้าน ตระกูลเป่ยหมิงแล้วอยู่อย่างสงบโดยไม่มีการทะเลาะเบาะแว้ง ซึ่งกันและกัน
ร่างเหนื่อยล้าของเฉิงเฉิงลงมาจากรถ มีชีวิตอยู่มา 5 ปีนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเที่ยวเล่นบ้าบอแบบนี้ เหนื่อยแบบนี้ เล่น จนขาของเขาอ่อนแรงแล้ว ยังต้องเดินลงมาจากรถอย่าง เยือกเย็น แสร้งเป็นเด็กหญิงผิวสีที่เฉลียวฉลาดคนหนึ่งไม่ สามารถพึ่งพาคนรับใช้ได้
ดูเหมือนว่าความทรงจำก่อนออกเดินทางไปต่างประเทศนี้ ทุกข์แสนสาหัสจริงๆ!
เฉิงเฉิงมองหยางหยางที่อยู่ในอ้อมแขนของคนรับใช้ อย่างดูถูก เจ้าเด็กนี้ วิธีการพึ่งพิง เธอเห็นเพียงแค่เงาด้านหลังของเด็กสาว เธอเป็นใคร
เดี๋ยวก่อน!
กู้ฮอนรู้สึกคุ้นเคยกับเงาด้านหลังนั้นกะทันหัน
พระเจ้า!
เธอรู้สึกตัวขึ้นมาทันที –
หรือว่านี่จะเป็นวิธีการที่เฉิงเฉิงพาหยางหยางกลับมาบ้าน ตระกูลเป่ยหมิงแล้วอยู่อย่างสงบโดยไม่มีการทะเลาะเบาะแว้ง ซึ่งกันและกัน
ร่างเหนื่อยล้าของเฉิงเฉิงลงมาจากรถ มีชีวิตอยู่มา 5 ปีนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเที่ยวเล่นบ้าบอแบบนี้ เหนื่อยแบบนี้ เล่น จนขาของเขาอ่อนแรงแล้ว ยังต้องเดินลงมาจากรถอย่าง เยือกเย็น แสร้งเป็นเด็กหญิงผิวสีที่เฉลียวฉลาดคนหนึ่งไม่ สามารถพึ่งพาคนรับใช้ได้
ดูเหมือนว่าความทรงจำก่อนออกเดินทางไปต่างประเทศนี้ ทุกข์แสนสาหัสจริงๆ!
เฉิงเฉิงมองหยางหยางที่อยู่ในอ้อมแขนของคนรับใช้ อย่างดูถูก เจ้าเด็กนี้ วิธีการพึ่งพิง แบบนี้ ช่างไม่มีความหยิ่งทระนง ไม่มีกระดูกหรือไงกัน!
“อาอาอา วันนี้มีความสุขมากจริงๆ แต่ว่าเหนื่อยมาก เหนื่อยมากเลย” หยางหยางยิ้มพึงพอใจไปพลาง พลางหัน ศีรษะกลับไปมองเฉิงเฉิงที่เดินโคลงเคลงลงมาจากรถ “นั่น น่ะ มาคนหนึ่งมาอุ้มน้องสาวดำหน่อย น้องสาวดำขาไม่มีแรง แล้ว..”
เฉิงเฉิงที่ได้ฟัง ก็ประสาทตึงเครียด
เจ้าเด็กนี่ร่างกายของตัวเองเหนื่อยแย่แล้ว ก็ยังพาให้ สมองเป็นอัมพาตไปด้วยหรือไง ถึงได้เรียกคนรับใช้มาอุ้ม เขา เขาในตอนนี้แต่งกายเป็นผู้หญิงแอฟริกา มีJJน้อยมา ด้วยก็ช่างมันเถอะ แต่น้ำหมึกสีดำพวกนั้น มันสีตกได้นะ เข้าใจไหม!
เฉิงเฉิงถลึงตาใส่หยางหยางรอบหนึ่ง หาที่ตายหรือ! !
โชคดีที่เฉิงเฉิงในตอนนั้นอยู่ในสภาพที่ดำจนน่าเกลียด ทำให้คนรับใช้เหล่านั้นลังเลเล็กน้อย คนรับใช้ไม่กี่คนนั้นได้ แต่มองหน้ากันไปมา ก็ไม่มีใครสักคนที่จะยินยอมยื่นมือ แบบนี้ ช่างไม่มีความหยิ่งทระนง ไม่มีกระดูกหรือไงกัน!
“อาอาอา วันนี้มีความสุขมากจริงๆ แต่ว่าเหนื่อยมาก เหนื่อยมากเลย” หยางหยางยิ้มพึงพอใจไปพลาง พลางหัน ศีรษะกลับไปมองเฉิงเฉิงที่เดินโคลงเคลงลงมาจากรถ “นั่น น่ะ มาคนหนึ่งมาอุ้มน้องสาวดำหน่อย น้องสาวดำขาไม่มีแรง แล้ว..”
เฉิงเฉิงที่ได้ฟัง ก็ประสาทตึงเครียด
เจ้าเด็กนี่ร่างกายของตัวเองเหนื่อยแย่แล้ว ก็ยังพาให้ สมองเป็นอัมพาตไปด้วยหรือไง ถึงได้เรียกคนรับใช้มาอุ้ม เขา เขาในตอนนี้แต่งกายเป็นผู้หญิงแอฟริกา มีJJน้อยมา ด้วยก็ช่างมันเถอะ แต่น้ำหมึกสีดำพวกนั้น มันสีตกได้นะ เข้าใจไหม!
เฉิงเฉิงถลึงตาใส่หยางหยางรอบหนึ่ง หาที่ตายหรือ! !
โชคดีที่เฉิงเฉิงในตอนนั้นอยู่ในสภาพที่ดำจนน่าเกลียด ทำให้คนรับใช้เหล่านั้นลังเลเล็กน้อย คนรับใช้ไม่กี่คนนั้นได้ แต่มองหน้ากันไปมา ก็ไม่มีใครสักคนที่จะยินยอมยื่นมือ ออกมาอุ้มเฉิงเฉิงเลย
บนโลกใบนี้ไม่ใช่เด็กทุกคนที่จะน่ารักเข้าใจไหม และ ไม่ใช่เด็กทุกคนที่จะทำให้ผู้ใหญ่ปรารถนาที่จะหยิกแก้ม เข้าใจไหม ยิ่งไปกว่านั้น ไม่ใช่ว่าเด็กทุกคนที่จะทำให้ผู้ใหญ่ แย่งกันอุ้ม…
กลับคาดไม่ถึงว่า ภายใต้ความลังเลของคนรับใช้ จู่ๆก็มี เงาสูงยาวเดินเข้ามา ไม่พูดอะไรอุ้มเฉิงเฉิงที่หลบหนีไม่ทัน ขึ้นมา –
“ทำไมหรือ ทุกคนไม่ยินยอมที่จะอุ้มเธอ เป็นเพราะว่าเธอ ป่วยหรือไงกัน” เสียงอ่อนโยนของยี่เฟิงลอยเข้ามา
เฉิงเฉิงมองกลับไป ร่างเล็กอดไม่ได้ที่จะสั่นเล็กน้อย ดวงตาส่องแสงแวววาวใต้กรอบแว่นใหญ่สบเข้ากับดวงตา ของยี่เฟิง –
ยี่เฟิงตกตะลึงเล็กน้อย
เด็กสาวตัวน้อยคนนี้มีสีผิวดำมาก ยิ่งไปกว่านั้นดำซะจน มันเงางามไม่ค่อยเป็นธรรมชาติประเภทนั้น! สวมผ้าปิดปาก ผืนใหญ่ อำพรางใบหน้าไปส่วนหนึ่ง ทำให้คนไม่สามารถ มองเห็นหน้าตาของเธอได้อย่างชัดเจน ออกมาอุ้มเฉิงเฉิงเลย
บนโลกใบนี้ไม่ใช่เด็กทุกคนที่จะน่ารักเข้าใจไหม และ ไม่ใช่เด็กทุกคนที่จะทำให้ผู้ใหญ่ปรารถนาที่จะหยิกแก้ม เข้าใจไหม ยิ่งไปกว่านั้น ไม่ใช่ว่าเด็กทุกคนที่จะทำให้ผู้ใหญ่ แย่งกันอุ้ม…
กลับคาดไม่ถึงว่า ภายใต้ความลังเลของคนรับใช้ จู่ๆก็มี เงาสูงยาวเดินเข้ามา ไม่พูดอะไรอุ้มเฉิงเฉิงที่หลบหนีไม่ทัน ขึ้นมา –
“ทำไมหรือ ทุกคนไม่ยินยอมที่จะอุ้มเธอ เป็นเพราะว่าเธอ ป่วยหรือไงกัน” เสียงอ่อนโยนของยี่เฟิงลอยเข้ามา
เฉิงเฉิงมองกลับไป ร่างเล็กอดไม่ได้ที่จะสั่นเล็กน้อย ดวงตาส่องแสงแวววาวใต้กรอบแว่นใหญ่สบเข้ากับดวงตา ของยี่เฟิง –
ยี่เฟิงตกตะลึงเล็กน้อย
เด็กสาวตัวน้อยคนนี้มีสีผิวดำมาก ยิ่งไปกว่านั้นดำซะจน มันเงางามไม่ค่อยเป็นธรรมชาติประเภทนั้น! สวมผ้าปิดปาก ผืนใหญ่ อำพรางใบหน้าไปส่วนหนึ่ง ทำให้คนไม่สามารถ มองเห็นหน้าตาของเธอได้อย่างชัดเจน เพียงแต่ว่า ยี่เฟิงที่บังเอิญได้สบเข้ากับดวงตาใสสะอาด ของเด็กน้อย ก็รู้สึกว่าคุ้นเคยมาก ราวกับเคยเห็นที่ใหนมา ก่อน…
หยางหยางมองไปที่ชายหนุ่มที่อ้อมเฉิงเฉิงขึ้นมาอย่าง ประหลาดใจ ตอบสนองด้วยการขมวดคิ้ว เม้มปาก เอ่ยด้วย ท่าทางเหยียดหยาม”เฮ้ คุณเป็นใครกัน ปล่อยผู้หญิงของผม นะ!”
คำพูดหยางหยางที่เอ่ยออกมา ทำให้มุมปากของเฉิงเฉิงก ระตุก กวาดตาคมกริบมองหยางหยาง มารดามันเถอะ ใคร เป็นผู้หญิงของนายกัน
แต่ก็ไม่สามารถโต้กลับคำพูดของหยางหยางได้ กลัวว่า ถ้าเปิดปากพูดแล้วจะเผยพิรุธ
“น้องชายเฉิงเฉิง เธอไม่รู้จักฉันแล้ว” ยี่เฟิงดวงตาเบิกโต อย่างสงสัย คาดไม่ถึงเล็กน้อย ลูกของลุงรองไม่รู้จักเขาหรือ แต่ว่าครั้งที่แล้วที่บ้านตระกูลเป่หมิงคืนนั้น เขาจำได้อย่าง ชัดเจนว่าเฉิงเฉิงเคยเจอเขานะ
หยางหยางปากแห้ง กำลังจะเอ่ย “รู้จักชายแก่อย่างคุณ” ออกมา ก็ถูกกู้ฮอนที่รีบตามมาตัดบทไป –
“ขี่เฟิง ตอนนี้ก็สายแล้ว จะเริ่มรับประทาน เพียงแต่ว่า ยี่เฟิงที่บังเอิญได้สบเข้ากับดวงตาใสสะอาด ของเด็กน้อย ก็รู้สึกว่าคุ้นเคยมาก ราวกับเคยเห็นที่ใหนมา ก่อน…
หยางหยางมองไปที่ชายหนุ่มที่อ้อมเฉิงเฉิงขึ้นมาอย่าง ประหลาดใจ ตอบสนองด้วยการขมวดคิ้ว เม้มปาก เอ่ยด้วย ท่าทางเหยียดหยาม”เฮ้ คุณเป็นใครกัน ปล่อยผู้หญิงของผม นะ!”
คำพูดหยางหยางที่เอ่ยออกมา ทำให้มุมปากของเฉิงเฉิงก ระตุก กวาดตาคมกริบมองหยางหยาง มารดามันเถอะ ใคร เป็นผู้หญิงของนายกัน
แต่ก็ไม่สามารถโต้กลับคำพูดของหยางหยางได้ กลัวว่า ถ้าเปิดปากพูดแล้วจะเผยพิรุธ
“น้องชายเฉิงเฉิง เธอไม่รู้จักฉันแล้ว” ยี่เฟิงดวงตาเบิกโต อย่างสงสัย คาดไม่ถึงเล็กน้อย ลูกของลุงรองไม่รู้จักเขาหรือ แต่ว่าครั้งที่แล้วที่บ้านตระกูลเป่หมิงคืนนั้น เขาจำได้อย่าง ชัดเจนว่าเฉิงเฉิงเคยเจอเขานะ
หยางหยางปากแห้ง กำลังจะเอ่ย “รู้จักชายแก่อย่างคุณ” ออกมา ก็ถูกกู้ฮอนที่รีบตามมาตัดบทไป –
“ขี่เฟิง ตอนนี้ก็สายแล้ว จะเริ่มรับประทาน อาหารมื้อดึกแล้วนะ..”
กู้ฮอนเอ่ยพูดอย่างไม่ค่อยเป็นธรรมชาติ ในใจแอบร้องว่า แย่แล้ว หยางหยางยังไม่เคยเจอยี่เฟิง! มีเพียงแค่เฉิงเฉิงที่ เคยเจอ!
แท้จริงแล้ว ตอนที่เธอเห็นยี่เฟิงอุ้มเฉิงเฉิงขึ้นมานั้น ตกใจ จนถุงน้ำดีสั่นเบี้ยวไปแล้ว!
และประโยค “คุณเป็นใครกัน” นั้นของหยางหยาง ยิ่ง ทำให้ตับและถุงน้ำดีของเธอถูกบด เธอรู้ เจ้าเด็กนี่ทำให้คน อดเป็นห่วงไม่ได้เกินไปแล้ว
เฉิงเฉิงตกตะลึง เบนสายตากลับไปตามจิตใจสำนึก – ตอนที่พบกับคุณแม่นั้น ในใจของเฉิงเฉิงมีเกลียวคลื่น
กระเพื่อมเป็นระลอก
หยางหยางนั้นมองคุณแม่ที่ปรากฏตัวออกมาด้านหน้า สายตาของตัวเอง ปากเล็กๆกำลังจะยิ้มกว้าง แต่ก็ถูกกู้ฮอ นมองอย่างดุดันจนตกใจกลับไป
“เอ่อ..หยางหยางมุมปากกระตุกเล็กน้อย อาหารมื้อดึกแล้วนะ..”
กู้ฮอนเอ่ยพูดอย่างไม่ค่อยเป็นธรรมชาติ ในใจแอบร้องว่า แย่แล้ว หยางหยางยังไม่เคยเจอยี่เฟิง! มีเพียงแค่เฉิงเฉิงที่ เคยเจอ!
แท้จริงแล้ว ตอนที่เธอเห็นยี่เฟิงอุ้มเฉิงเฉิงขึ้นมานั้น ตกใจ จนถุงน้ำดีสั่นเบี้ยวไปแล้ว!
และประโยค “คุณเป็นใครกัน” นั้นของหยางหยาง ยิ่ง ทำให้ตับและถุงน้ำดีของเธอถูกบด เธอรู้ เจ้าเด็กนี่ทำให้คน อดเป็นห่วงไม่ได้เกินไปแล้ว
เฉิงเฉิงตกตะลึง เบนสายตากลับไปตามจิตใจสำนึก – ตอนที่พบกับคุณแม่นั้น ในใจของเฉิงเฉิงมีเกลียวคลื่น
กระเพื่อมเป็นระลอก
หยางหยางนั้นมองคุณแม่ที่ปรากฏตัวออกมาด้านหน้า สายตาของตัวเอง ปากเล็กๆกำลังจะยิ้มกว้าง แต่ก็ถูกกู้ฮอ นมองอย่างดุดันจนตกใจกลับไป
“เอ่อ..หยางหยางมุมปากกระตุกเล็กน้อย ที่แท้ก็คือพี่ชายยี่เฟิงที่เฉิงเฉิงเคยพูดถึง ไอ้หมอนั่น พี่ชาย เฟิงคนนั้นที่ทำให้คุณแม่ผอมลง!
หยางหยางรู้สึกเกลียดเขา แก้มเล็กๆพองขึ้น เก็บคำพูด นั้นกลับลงกระเป๋าไป
“คุณคิดว่าคุณเป็นใคร! เรียกผมว่าน้องชาย เรียกคุณพ่อ ผมว่าลุงรอง ก็สามารถอุ้มน้องสาวดำได้ตามสบายหรือ คน เลวทรามต่ำช้า ปล่อยเด็กผู้หญิงนั่นซะ!”
“คนเลวทรามต่ำช้า ปล่อยเด็กผู้หญิงนั่นซะ” ประโยคนี้ไม่รู้ ว่าหยางหยางไปเรียนมาจากบทพูดในละครเรื่องไหน เหนือ ความคาดหมายซะจนทำให้เฉิงเฉิงที่ฟังอยู่ตกตะลึง
กู้ฮอนริมฝีปากแข็งที่อ หยางหยางเด็กคนนี้ใช้ทุกอย่าง เพื่อโอ้อวดให้เห็นถึงความแตกฉานในภาษาจีนของตัวเอง จริงๆ..
ยี่เฟิงเพิ่งจะเข้าใจ ที่แท้เขาอารมณ์ไม่ดีแล้ว ทำได้เพียงแค่ ยักไหล่ แล้วปล่อยเด็กผู้หญิงผิวสีที่ยังอุ้มไม่ทันร้อนลงจาก อ้อมแขน ยิ้มเล็กๆ “เหอะๆ เฉิงเฉิง เธออย่าเข้าใจผิด ฉันไม่รู้ ว่าที่แท้แล้วเธอยังมีเด็กสาวตัวน้อย ที่แท้ก็คือพี่ชายยี่เฟิงที่เฉิงเฉิงเคยพูดถึง ไอ้หมอนั่น พี่ชาย เฟิงคนนั้นที่ทำให้คุณแม่ผอมลง!
หยางหยางรู้สึกเกลียดเขา แก้มเล็กๆพองขึ้น เก็บคำพูด นั้นกลับลงกระเป๋าไป
“คุณคิดว่าคุณเป็นใคร! เรียกผมว่าน้องชาย เรียกคุณพ่อ ผมว่าลุงรอง ก็สามารถอุ้มน้องสาวดำได้ตามสบายหรือ คน เลวทรามต่ำช้า ปล่อยเด็กผู้หญิงนั่นซะ!”
“คนเลวทรามต่ำช้า ปล่อยเด็กผู้หญิงนั่นซะ” ประโยคนี้ไม่รู้ ว่าหยางหยางไปเรียนมาจากบทพูดในละครเรื่องไหน เหนือ ความคาดหมายซะจนทำให้เฉิงเฉิงที่ฟังอยู่ตกตะลึง
กู้ฮอนริมฝีปากแข็งที่อ หยางหยางเด็กคนนี้ใช้ทุกอย่าง เพื่อโอ้อวดให้เห็นถึงความแตกฉานในภาษาจีนของตัวเอง จริงๆ..
ยี่เฟิงเพิ่งจะเข้าใจ ที่แท้เขาอารมณ์ไม่ดีแล้ว ทำได้เพียงแค่ ยักไหล่ แล้วปล่อยเด็กผู้หญิงผิวสีที่ยังอุ้มไม่ทันร้อนลงจาก อ้อมแขน ยิ้มเล็กๆ “เหอะๆ เฉิงเฉิง เธออย่าเข้าใจผิด ฉันไม่รู้ ว่าที่แท้แล้วเธอยังมีเด็กสาวตัวน้อย ด้วย..” ด้วย..”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ