ตอนที่ 226 ไม่มีรักก็ไม่ต้องตกต่ำ1

ซูยิ่งหวั่นคิดไม่ถึงว่า กู้ฮอนเขาจะลากเธอลงทะเลต่อหน้า สายตาสาธารณชน

“อ้….” เธออ้าปากไม่ได้เพราะสำลักน้ำทะเล ซูยิ่งหวั่นพยายามดิ้น แต่ดิ้นยังไงก็ดิ้นไม่หลุด

รู้สึกเหมือนมีอะไรหลุดออกจากร่างกาย ซูยิ่งหวั่นเบิกตาก ว้างถึงรู้ว่ากู้ฮอนกำลังดึงบิกินี่ของเธออยู่

หวั่นดิ้นอย่างสุดกำลัง

กู้ฮอนไม่สนใจเธอ เธอรู้แค่ว่าความอับอายทั้งหมดเมื่อสัก ครู่นี้ ตอนนี้เธอจะเอาคืนเป็นสองเท่า

เธอโกรธการกระทำที่ชั่วช้าของซูยิ่งหวั่นอย่างมาก

เธอกลั้นหายใจ แล้วลากซูยิ่งหวั่นลงไปลึกกว่าเดิม

เปลือยกาย เธอนี่มันน่าโมโหจริงๆ

เปลือยกายแทน จุดประสงค์ที่แท้จริงที่หลอกเธอมาถ่าย โฆษณานี้สินะ คืออยากให้เธอกู้ฮอนเป็นคนเปลือยกายแทน ซูยิ่งหวั่น

ในฐานะที่เป็นแม่ของลูกทั้งสองคน เธอจะยอมให้ยิ่ง หวั่นมาทำลายชื่อเสียงของเธอแบบนี้ได้อย่างไร แม้ตัวเธอจะไม่สนใจ แต่เธอจะไม่ยอมให้ลูกทั้งสองถูกคนทั้งโลกหัวเราะ เยาะเด็ดขาด

ดี เธอจะรอดูว่าสุดท้ายใครกันแน่ที่จะเปลือยกาย

ด้วยเหตุนี้ เธอหลบการโจมตีของซูยิ่งหวั่น แล้วดึงบิกินี่ ออกจากร่างกายของเธออย่างรวดเร็ว

ซูยิ่งหวั่นตกใจมาก

เพราะปกติเป็นคนสง่าผ่าเผย ดังนั้นการต่อต้านกู้ฮอน จึง ดูเหมือนแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย

ผมยาวสีดำสนิทของกู้ฮอน ปลิวอยู่ในน้ำตามระลอกคลื่น เหมือนสาหร่ายทะเล

ผมของซูยิ่งหวั่นสั้นกว่าเล็กน้อย เพราะเนื่องจากเป็นนัก แสดง จึงมักใช้เจลจัดแต่งทรงผมอยู่บ่อยๆ พออยู่ในน้ำ เส้นผมจึงไม่สยายออก แต่รวมกันอยู่เป็นก้อนเดียว ไม่นุ่ม สลวยเท่ากับกู้ฮอน

ฉากต่อสู้ของทั้งสองคนใต้น้ำ น่าตื่นเต้นกว่าบนบกอย่าง

แน่นอน

ขนาดพวกปลาที่ว่ายผ่าน ยังพากันหลบไปไกล เพราะกลัว จะโดนลูกหลงไปด้วย

กู้ชอนถอดเสื้อผ้าบนตัวของซูยิ่งหวั่นออกจนหมด จากนั้น ก็ว่ายไปด้านหน้าซูยิ่งหวั่น ใช้กำลังทั้งหมดที่มีใต้น้ำ เงื้อมือขึ้น-

เพลี้ย-

พร้อมกับเสียงคลื่นน้ำ เธอประทับรอยนิ้วมือทั้งห้าไว้บน หน้าของซูยิ่งหวั่น

ซูยิ่งหวั่นเบิกตากว้าง มองกู้ฮอนอย่างคาดไม่ถึง เธอกลั้น ลมหายใจเอาไว้ ลมหายใจเริ่มอ่อนลง.

กำปั้นที่ก่อนหน้านี้ซูยิ่งหวั่นกำแน่นมาตลอด จู่ๆก็คลายลง มีสร้อยโลหะเส้นเล็กหล่นออกมาจากฝ่ามือของเธอ

กู้ฮอนเอื้อมมือไปจับ สายตาจ้องเขม็ง หัวใจบีบรัดแน่น

นึกไม่ถึงเลยว่าสร้อยคอเหล็กคุณภาพสูงเส้นนี้จะอยู่ในมือ ของซูยิ่งหวั่น

…

แต่สมองค่อยๆขาดออกซิเจน ทำให้เธอคิดอะไรไม่ออก

แล้ว

แทบจะกลั้นหายใจไว้ไม่ไหวแล้ว ขาทั้งสองข้างของกู้ฮอ นพยายามตีน้ำอย่างแรง พอจะว่ายขึ้นมาได้ ทันใดก็ถูกซูยิ่ง หวั่นดึงขาเอาไว้

เธอขมวดคิ้ว ไม่อยากที่จะเตะซูยิ่งหวั่น

” ร่างของซูยิ่งหวั่นจมลงไปอย่างรวดเร็ว….
กู้ฮอนว่ายขึ้นมาอย่างรวดเร็ว “แค่กๆๆ.”

เหมือนเธอเพิ่งผ่านการรบมาอย่างนั้น เธอลอยขึ้นมาบน ผิวน้ำอย่างอ่อนแรง สำลักน้ำไม่หยุด หายใจหอบ

ผู้คนบนฝั่งตกตะลึงอีกครั้ง….

ทำไม มีแต่เธอที่ขึ้นมาคนเดียว ดาราดังSosoล่ะ

กู้ฮอนหายใจเข้าช้าๆ หยิบสร้อยคอที่หล่นออกมาจากมือ ของซูยิ่งหวั่นเมื่อครู่ออกมาดู-

ไม่ว่าจะเป็นวัสดุหรือรูปร่างของสร้อยเส้นนี้ มันเหมือนกับ สร้อยคอเหล็กคุณภาพสูงเส้นนั้นไม่มีผิด

เธอก็นึกถึงค่าพูดของซูยิ่งหวั่นเมื่อครู่ ว่านี่เป็นของที่ระลึก ที่เป่ยหมิงโม่ให้กับแฟนสาวทุกคน หัวใจเธอเจ็บปวดอย่าง ไม่มีเหตุผลขึ้นมา….

เขาเคยพูดไม่ใช่หรือ ว่านั่นเป็นตัวอย่างผลงานชิ้นแรก ของเขา เป็นของรักของหวงมาก

เธอคิดว่ามีเพียงอันเดียว ใครจะคิดว่า….

เธอกำลังใช้นิ้วมือลูบสร้อยเส้นนี้ และตอนที่กำลังจะ ยืนยันว่ามีตัวอักษรV.Qสลักอยู่บนสร้อยเส้นนี้

มันไม่มี

เธอพยายามหา แต่ก็หาตัวอักษรV.Qไม่เจอ นั่นคือเป่หมิงโม่Vicent.Q, เคยเป็นสัญลักษณ์ของชื่อสถาปนิกที่มีความ สามารถของวงการสถาปัตยกรรมยุโรป เพราะมีตัว อักษรVQถึงมีมูลค่า…..

แต่สร้อยเส้นนี้ของซูยิ่งหวันไม่มี

หัวใจที่บีบแน่นของกู้ฮอนผ่อนคลายลงทันที

เธอยืนยันได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ว่า สร้อยเส้นนี้ของซูยิ่งหวั่น เป็นของปลอม

เพราะคนที่หยิ่งยโสอย่างเป้ หมิงมู่ ถ้าเป็นของของเขา จริง ต้องมีชื่อของเขาสลักไว้แน่ เพื่อแสดงถึงความเป็น

เจ้าของ

มุมปากเธอปรากฏรอยยิ้มดีใจ จากนั้นก็โยนสร้อยในมือ ทิ้ง สร้อยจมลงไปในกันทะเลอย่างรวดเร็ว

ต่อจากนั้น เธอว่ายไปที่ชายฝั่ง เหมือนดอกบัวที่โผล่ขึ้นมา จากน้ำ ร่างสวยยืนขึ้นอย่างภูมิใจอีกครั้ง แล้วเหลือบมองคน ที่กำลังทำหน้าตะลึงงัน

โดยเฉพาะพวกนักข่าวปาปารัสซี่พวกนั้น

“จะอึ้งอะไรล่ะ ถ้าพวกคุณไม่ลงไปงมหาเธอ Sosoของ พวกคุณได้กลายเป็นศพได้ทะเลแน่….” เธอเลิกมุมปากขึ้น แล้วพูดเหน็บแนม

จากนั้นขายาวของเธอก็ก้าวขึ้นฝั่งอย่างสง่า
น้ำหยดลงมา

ในที่สุดก็มีคนเริ่มรู้สึกตัว และตะโกนขึ้นอย่างดัง “อ้าว เร็ว รีบลงไปช่วยSosoเร็ว”

เสียงป๋อมแป๋มดังขึ้นสองสามครั้ง ผู้ช่วยหลายคนกระโดด ลงไปในทะเล……

หลิวเจ๋อเฉิงรีบวิ่งเอาผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่มาคลุมให้กู้ฮอน “ฮอน เธอไม่เป็นไรใช่ไหม ขอโทษนะ ฉันไม่รู้ว่าวัน นี้Sosoจะมา…

กู้ฮอนพันผ้าเช็ดตัวไว้แน่น เช็ดหยดน้ำบนหน้า มองหลิว เจ๋อเฉิงหนึ่งครั้ง ก็พบว่าเธอยิ้มให้เขาไม่ได้อีกแล้ว “หลิวเจ๋อ เฉิง ถ้าฉันรู้แต่แรกว่านายเป็นผู้จัดการของซูยิ่งหวั่น ต่อให้ ฆ่าฉันให้ตาย ฉันก็จะไม่นัดดูตัวกับนาย

“หา” หลิวเจ๋อเฉิงหน้าซีด “ฮอนเธอโกรธฉันเพราะ เรื่องSosoเมื่อครู่หรือ ฉันสาบาน ฉันไม่รู้จริงๆว่าวัน นี้Sosoจะมา ไม่รู้ว่าทำให้เธอรู้สึกลำบากใจ…ฮอนเธอเชื่อ ฉันนะ ถ้าฉันรู้แต่แรกฉันห้ามเธอไว้แน่….”