ตอนที่ 222 ถ่ายโฆษณา1

กู้ฮอนหน้าแดงในหัวหวนนึกถึงฉากเร่าร้อนเมื่อคืนกับ เป็หมิงโม่ที่ (โรงแรมรักเธออายจนไม่กล้าสบตากับหยิน ปู่ฝันตรงๆ

…

เธอต่อว่าหยินฝันด้วยความโกรธ “หยินปู้ฝัน ทำไมนาย รำคาญแบบนี้”

ปฏิเสธไม่ได้ว่าความอบอุ่นของเป่ยหมิงโม่เมื่อคืนเป็น เหมือนยาใจชั้นดี ที่ฉีดเข้าไปในบึงหัวใจเธอ เหมือนมัน ค่อยๆซ่อมแซมหัวใจที่ได้รับบาดเจ็บของเธอได้

แต่ว่า ความสัมพันธ์ที่ระหว่างเธอกับโม่ที่ไม่ชัดเจน แบบนี้ มันจะอยู่ได้อีกนานแค่ไหน

หยางหยางทำหน้าไม่เข้าใจ มือเล็กเกาหน้าผาก ถามขึ้น อย่างแปลกใจ “แม่ เล่นกีฬานอกบ้านหมายความว่าอะไร”

กู้ฮอนเบ้ปากไม่พอใจ ตอนที่กำลังคิดว่าควรอธิบายให้ หยางหยางฟังยังไง

กลับโดนหยินฝันแย่งพูดก่อน –

“การเล่นกีฬานอกบ้าน ก็คือการออกไปเล่นกีฬานอกสถานที่ ถ้าจะพูดให้เข้าใจอีกหน่อยก็คือ..”

“หยิน ปู่ ฝัน” กู้ฮอนพูดขัดเขาด้วยความโกรธ จริงเอา เท้าเตะผู้ชายคนนี้ให้ตายจริงๆ

หยางหยางเบิกตาโต นึกได้ในทันที รีบเข้าไปดึงมือแม่ “อ่อๆ แม่คราวหน้าพวกเราก็ออกไปเล่นกีฬานอกบ้านบ้างดี ใหมครับ”

หยินปู้ฝันพูดแทรกอีกครั้งอย่างไม่กลัว “ไม่ได้นะสิ การ เล่นกีฬานอกบ้านมีแค่ผู้ชายที่โตแล้วทำได้เท่านั้น ส่วนนาย น่ะยังเด็กเกินไป -” เขายังเหลือบไปมองกางเกงตัวเล็ก ของหยางหยางอย่างไม่เกรงใจ “รอนกน้อยโตแล้วค่อยพูด แล้วกัน”

“โห่ -” หยางหยางร้องอย่างถอดใจออกมา “นกน้อย ต้องโตเหมือนกับของพ่อก่อนหรือครับ”

หยางหยางพูดประโยคที่น่าตกใจออกมา ตาของหยิน ฝันแทบจะหลุดออกมาจากเบ้า เขาขยับเข้าไปใกล้กู้ฮอน “เห้ ฮอนฮอน ฉันรู้สึกสงสัย เป่ยหมิง โม่ไม่รู้ว่าเธอเก็บลูกไว้ ไม่ใช่หรือ แล้วทำไมหยางหยางเคยเห็นนกน้อยของเขาด้วย ล่ะ”

หัวใจกู้ฮอนบีบรัดแน่น เธอมองหยางหยางด้วยสายตา สงสัย สรุปแล้วหยินปู้ฝันรู้เรื่องแค่ไหนกันแน่
หยินปู่ฝันไม่รอให้เธอตอบ เขาก็พูดขึ้นเองอีกครั้ง “โดย ปกติแล้วจะมีแค่สองกรณีที่นกน้อยของพ่อจะถูกลูกชายเห็น เข้า กรณีแรกคือ พ่อลูกอาบน้ำด้วยกัน เมื่อคืนแค่โทรศัพท์ เขายังไม่กล้าโทรหาเป้หมิงโม่ ถ้างั้นก็ต้องเป็นกรณีที่สองคือ ตอนที่เป้หมิงโม่กำลังอู้อ้าๆอยู่นั้น ถูกหยางหยางเห็น เข้า….”

“หยินปู้ฝัน นายหุบปากสักที” ดวงตากู้ฮอนลุกเป็นไฟ

“แหะๆ ผ่อนคลายหน่อยเถอะ ช่วยไม่ได้ คุณชายรองเปห มิงโม่แห่งเมืองA ได้แล้วทิ้ง บังคับผู้หญิงทำแท้ง ถ้าข่าวนี้ถูก แพร่ออกไป เมืองAคงสั่นสะเทือน ฉันคิดว่ามันคงหลีกเลี่ยง ไม่ได้แน่”

กู้ฮอนเงยหน้าขึ้น บังคับผู้หญิงทำแท้ง ได้แล้วทิ้ง พระเจ้า หยางหยางไปพูดเรื่องไร้สาระอะไรกับหยินปู่ฝันอีก “กู้ หยาง หยาง”

หยางหยางรีบเอามือเล็กปิดตา ท่าทางดูไม่ได้ หัวทิ่มลง บนโซฟา ยกกันขึ้นสูง เหมือนกับนกกระจอกเทศตัวเล็กเลย เขาพึมพำ “ผมไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้น ไม่ได้พูดนะ…”

“เธออย่าไปโมโหลูกสิ เรื่องจริงคือเป้หมิงโม่ไม่ดี ไม่รับ ผิดชอบแล้วบังคับให้เธอไปทำแท้ง ฮอนฮอนเธอแอบคลอด หยางหยางออกมาถูกแล้ว ฉันหยินปู่ฝันจะเป็นคนแรกที่ สนับสนุนเธออย่างไม่มีเงื่อนไข”
กู้ขอนตะลึงไปสักพัก กลอกตาขึ้นอย่างจำใจ ไป สนับสนุนน้องสาวนายเถอะ”

หยินปู่ฝันทำหน้าน้อยใจ

ที่จริงแล้ว เธอก็แอบถอนหายใจเงียบๆ ดูแล้วหยินปู้ฝันคง คิดว่าเป้หมิงโม่เป็นชายทรยศ และเธอก็ขี้เกียจอธิบายแล้ว

เธอไม่สนใจหยินปู้ฝัน เธอมองลูกชายที่ยกก้นขึ้นสูงอย่าง อ่อนโยน “ไปหยางหยาง” เธอพูดไปพลางอุ้มหยางหยาง เดินไปที่ห้องน้ำ “รอแม่มาทั้งคืน ยังไม่ได้ไปอาบน้ำใช่ไหม หิม”

“ยังไม่ได้อาบ คุณอาปู๊่ฝันบอกว่า ผู้ชายที่ไม่อาบน้ำถึงจะ

มีกลิ่น”

**

“กลิ่นหรือ” เธอขมวดคิ้วและถอนหายใจ เด็กคนนี้ไม่ได้ นิสัยรักสะอาดของพ่อมาเลย ถึงพ่อของเขาจะรักความ สะอาดจนน่ารำคาญก็เถอะ

แต่เธอก็กลัวว่าหยินปู้ฝันและหยางหยางจะก่อเรื่องวุ่นต่อ ไป และสอนสิ่งที่ไม่ดีให้เด็ก “ลูกรัก ถึงแม้ว่าลูกจะเป็นเด็ก ผู้ชายตัวเล็กๆ ไม่อาบน้ำจะมีกลิ่นก็จริง แต่เป็นกลิ่นเหม็นนะ หยางหยางชอบหรือ”

“หา เหม็นหรือเหม็นหรือ” เด็กชายทำจมูกฟีดฟัด แล้วก้มลงไปตมร่างกายตัวเอง เขาเอาฝ่ามือมาลูบหน้าตัวเอง “หยางหยางไม่เอากลิ่นเหม็น หยางหยางจะเอากลิ่นหอม”

“ถ้าอย่างนั้นก็ต้องรักษาความสะอาด เด็กดีที่ขยันอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า ถึงจะมีกลิ่นหอมนะจ๊ะ”

“อิ้มอิ่ม หยางหยางจะอาบน้ำ….หยางหยางจะไม่ตัว เหม็นทึ่งเหมือนคุณอาปูฝัน”

“ใช่จะ แบบนี้สิถึงเป็นเด็กดีของแม่”

หยินปู้ฝันมองร่างของทั้งสองแม่ลูกเดินเข้าห้องอาบน้ำไป ตะโกนตามหลังพวกเขาไปอย่างไม่พอใจ “ใครตัวเหม็นทึ่ง กัน เขาเรียกว่ากลิ่นของลูกผู้ชาย เข้าใจไหม”

ปัง-๑

สิ่งที่ตอบกลับเขามา เป็นเสียงปิดประตูห้องอาบน้ำอย่าง

เย็นชา

สองแม่ลูกไม่ได้สนใจเขาเลย

…

กู้ฮอนยุ่งตั้งแต่เช้า หลังจากเตะคนหน้าด้านอย่างหยิน

ฝันกลับบ้านตรงข้ามไปแล้ว

เธอก็มาป้อนข้าวหยางหยาง แต่งชุดนักเรียนให้กับหยาง หยาง จัดกระเป๋านักเรียน บีบหน้าเล็กย่นของหยางหยาง”เด็กดี แม่ไปส่งหยางหยางขึ้นรถโรงเรียนนะ”

หยางหยางทำแก้มป่อง สีหน้าไม่เต็มใจ “แม่ครับ หยาง หยางไม่เรียนแล้วได้ไหม วิชาที่โรงเรียนน่าเบื่อจะตาย…”

“ลูกดูสิ แต่ละวิชาเฉิงเฉิงได้คะแนนเต็มร้อย แต่ลูกไม่ผ่าน ไม่เรียนแล้วจะไล่ตามเฉิงเฉิงทันได้ยังไงล่ะจ้ะ” กู้ฮอนถอน หายใจพร้อมกับจูงมือเล็กของเขา เธอเลี้ยงหยางหยางไว้กับ ตัวเองอย่างเห็นแก่ตัวแล้ว จะให้ลูกขาตการศึกษาอีกไม่ได้”