ตอนที่ 211อดีตที่ยากเกินรับได้ 2

ตอนที่ 211 อดีตที่ยากเกินรับได้2

“5ปีเหรอ?” กู้ฮอนตะคอกตัดบทหนูฟืนที่กำลังพูดอยู่ ด้วย น้ำเสียงที่ต่ำและแหบพร่า “ที่แท้แค่5ปีเท่านั้นใช่ไหม? เพราะ5ปีก่อน ตอนที่คุณนอนป่วยอยู่ที่โรงพยาบาลนั้น ทุก คนต่างทอดทิ้งคุณไปอย่างไม่ไยดี มีเพียงฉันที่คอยดูแลไม่ เคยห่างไปไหน….เหอะๆ มิน่าล่ะ คุณถึงขอบคุณฉันไม่หยุด แบบนั้น..”

คนที่เป็นแม่ลูกกันจริงๆ นั้น ไม่จำเป็นต้องกล่าวคำว่า “ขอบคุณ” ต่อกันหรอก!

“ฮอนฮอน..” หยูฟ้นร้องไห้ออกมา เพราะที่สุดแล้ว ความดีที่กู้ฮอนมีให้กับเธอตลอดหลายปีที่ผ่านมานี้ เธอเองก็ มองเห็นและรับรู้มาตลอด..น้ำหยดลงหินทุกวัน หินมันยัง กร่อน แล้วนับประสาอะไรกับใจคน? เพราะฉะนั้นหยูฟินรู้สึก ซาบซึ้งจากใจจริง ถ้าจะผิด ก็ผิดที่เธอไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของตัว เอง

หนูฟืนยังอยากจับมือกู้ฮอนอีกครั้ง เหมือนแม่จับมือ ลูกสาวเมื่อครั้งวันวาน แต่กลับโดนกู้ฮอนสะบัดทิ้งอย่างแรง ในทันควัน “อย่ามาแตะต้องฉัน!”
น้ำตาเธอไหลพรากลงมาเป็นทาง แม่ที่เธอเคารพรักมา นานหลายปี อยู่ดีๆกลับมาบอกเธอว่า แค่ต้องการหาผล ประโยชน์จากเธอเท่านั้น!

แล้วจะให้เธอยอมรับยังไงไหว?

“เพราะอะไร? ถึงแม้ว่าเราสองคนไม่ใช่แม่ลูกกันจริงๆ แต่ ความสัมพันธ์ของเราตลอดยี่สิบกว่าปีมานี้ ก็ล้วนเป็นเรื่องไม่ จริงทั้งหมดเลยหรือ? ทำไมต้องมาหลอกใช้ฉันครั้งแล้วครั้ง เล่า? เพราะอะไรกัน….” กู้ฮอนเอามือปิดปาก แล้วถามด้วย น้ำเสียงสะอึกสะอื้นว่า “ทำไมคุณถึงใจไม้ไส้ระกำถึงเพียง นิ้ว”

ดังคำโบราณว่าไว้ แม่บังเกิดเกล้า ก็ไม่เท่าแม่ที่คอยเลี้ยง ดูอุ้มชูลูกจนเติบใหญ่ ถึงแม้ยูฟินจะไม่ใช่แม่บังเกิดเกล้า ของเธอ แต่อย่างน้อยหลายปีที่ผ่านมานี้ พวกเธอก็ต่างได้ ประพฤติต่อกันดังคำสอนที่ว่า มารดาเมตตา บุตรกตัญญู เสมอมา

แต่แท้จริงแล้วสิ่งต่างๆเหล่านี้ ล้วนเป็นเรื่องโกหกใช่ไหม? ทุกอย่างเป็นเพียงละครฉากหนึ่งที่ยูจินแสดงใช่ใหม?

“มีเรื่องอะไรกัน?” ทันใดนั้น เสียงของกู้อันซีก็ดังขึ้น

หญิงสาวในชุดนอน ขยี้ตาอย่างสะลึมสะลือ ก่อนจะ กวาดตาไปรอบห้อง และมาหยุดอยู่ที่กู้ฮอน กู้อันซีเริ่มก่นด่า ด้วยความเคยชิน “นังสารเลว แกมาก่อกวนพ่อแม่ฉันทำไม?”

หย่วนฟูผิงยกมุมปากขึ้นเล็กน้อยอย่างได้ใจ รอดูความ บันเทิงที่กำลังจะเกิดขึ้น ขายตามองไปแวบหนึ่ง เห็นกู้เชิง เทียนที่นั่งปิดปากเงียบอยู่บนเตียง หลังจากที่เธอฟังคลิป เสียงนั้นจบ เธอก็ได้รู้เช่นเห็นชาติของกู้เชิงเทียน

เธอหันไปมองกู้อันขี ด้วยสายตาที่อ่อนโยนลง “อันขี ลูก มาพอดีเลย บรรยากาศในบ้านหลังนี้ไม่ดีเลย ตูอึมครีมไป หมด อยู่ไม่ได้แล้วลูก แม่มาเพื่อมารับลูกไปจากบ้านหลังนี้!”

หย่วนซู่ผิงพูดไปพลางเดินเข้าไปหา เตรียมจะจูงมือกู้อันซี

“ไป?” กู้อันขีขมวดคิ้วอย่างสงสัย ก่อนจะผลักหย่วนซู่ผิง ออก “ตอนนี้ คุณไม่มีอะไรเลยสักอย่าง ทำไมฉันต้องไปกับ คุณด้วย?”

หย่วนซู่ผิงตกตะลึง มองไปที่กู้อันซือย่างไม่เชื่อหูตัวเอง “แกเป็นลูกฉัน ไม่ไปกับฉัน หรือแกจะอยู่บ้านหลังนี้ แล้ว เรียกนังสารเลวคนนี้ว่าแม่หรือไง?”

ใครจะไปคิดว่า กู้อันขีกลับเสยผมสลวยอย่างไม่แยแส ก่อนจะปรี่เข้าไปยืนข้างๆ หยูพื้น พร้อมจับมือของหยูฟืน ก่อนจะมองไปที่หย่วนชู่ผิง พร้อมพูดขึ้นว่า “ถูกต้องค่ะ! โอ้ว ลืมบอกไปค่ะ ฉันก็เพิ่งรู้ความจริงวันนี้เอง ว่าที่จริงแล้วหยู ฟื้นเป็นแม่แท้ๆของฉันต่างหากค่ะ หย่วนซู่ผิง!”
“เปรี้ยง” เสียงฟ้าแลบฟ้าร้องดังลั่น มาจากนอกหน้าต่าง

เสียงดังสนั่นราวกับสะเทือนไปทั้งบ้าน

คำว่า “หย่วนซู่ผิง” ที่กู้อันขีเอ่ยออกมานั้น ราวกับสายฟ้า ฟาดลงมาที่ตัวของหย่วนชู่ผิงอย่างจัง ร่างที่แข็งที่อราวร่างไร้ วิญญาณนั้น เซล้มฟุบไปกองกับพื้น ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียง ที่สั่นเครือ “ไม่จริง! พวกแก โกหก…พวกแกทุกคนกำลัง โกหก..”

หนูฟื้นหลบตาด้วยความละอายใจ ซึ่งมันยิ่งทำหย่วนซู่ ผิง รู้สึกหมดหวังมากกว่าเดิม

เธอคลานไปที่ขอบเตียง และดึงขาของกู้เชิงเทียน โดยไม่ ยอมรับความจริง “เชิงเทียน คุณบอกฉันหน่อย ว่าอันขี้ไม่ใช่ ลูกสาวของเธอ แต่เป็นลูกสาวของฉัน ใช่ไหม? เชิง เทียน.”

กู้เชิงเทียนมองไปที่หยฟื้นกับกู้อัน ซี ถอนหายใจพร้อม สายหน้าไปมาอย่างอึดอัด ก่อนจะตอบหย่วนซู่ผิง “ซูผิง ที่ จริงแล้วตอนนั้น ลูกสาวที่เธอให้กำเนิดมาคนนั้น เสียไป ตั้งแต่เกิดด้วยภาวะร่างกายที่อ่อนแอเกินไป ผมกลัวว่าคุณ จะเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น อีกทั้งกลัวคุณพ่อคุณจะตำหนิผม ผมเองก็จนปัญญา พอดีตอนนั้น อาฟืนก็เพิ่งให้กำเนิดอันซี พอดี ผมไม่มีทางเลือก จึงต้องพาอันขีกลับมาที่บ้าน แล้ว บอกกับคุณว่า เด็กคนนั้นคือลูกสาวของคุณ”
ตอนนั้น หลังจากที่หย่วนซู่ผิงให้กำเนิดลูกสาว ร่างกาย เธอก็อ่อนแอลงอย่างมาก นอนป่วยอยู่บนเดียงนาน ถึง3เดือน จึงค่อยๆฟื้นตัวกลับมาได้ และด้วยความที่กู้เชิง เทียน ต้องอาศัยเงินทุน จากบ้านของหย่วนซู่ผิงมาโดย ตลอด จึงไม่กล้าพูดความจริงเรื่องที่เสียลูกสาวไป หากพูด ออกไปแล้ว กลัวว่าพ่อของหย่วนซู่ผิงอาจจะโกรธ และถอน เงินทุนออกไป

ประจวบกับปีนั้น ยูฟินก็ให้กำเนิดอันขีพอดี กู้เชิงเทียน จึงพาอันซีกลับบ้านตระกูล กู้ สวมรอยเป็นลูกสาวของหย่วน ผิง นับแต่นั้นเป็นต้นมา

“ไม่.. หย่วนซู่ผิงตะโกนร้องไห้ออกมาอย่างบ้าคลั่ง “กู้ เชิงเทียน คุณหลอกฉัน! ลูกสาวของฉันไม่มีทางตายเร็ว ขนาดนั้น….ไม่มีทาง.”

หย่วนซู่ผิงคงคิดไม่ถึง ว่าความจริงที่น่ากลัวกว่าการหย่า ร้างกัน กลับเป็นเรื่องลูกสาวที่เธอรักและเอ็นดูมานาน กว่า20ปีนั้น กลับไม่ใช่ลูกแท้ๆของตัวเอง!

กู้ฮอนก็ตกตะลึงเช่นกัน! เธอมองหนูฟันด้วยแววตาที่เศร้า สลด “ที่แท้.

ไม่ว่าฉันจะทำดีกับคุณมากแค่ไหน สุดท้ายคุณก็เลือกที่จะ สละฉัน..เพราะเธอต่างหากที่เป็นลูกสาวแท้ๆของคุณ.” จวนจนวินาทีนี้ กู้ขอนเข้าใจอย่างแจ่มแจ้งแล้ว..
มิน่าล่ะ ตลอดหลายปีที่ผ่านมานี้ ต่อให้กู้อันขี้จะกลั่นแกล้ง เธอยังไง หยูฝืนก็ไม่เคยยอมให้เธอตอบโต้เลย!

มิน่าล่ะ ไม่ว่ายังไง หยูฝืนก็จะเข้ามาเป็นคุณนายกู้ให้จง ได้! เพราะกู้อันชีต่างหาก ที่เป็นลูกสาวแท้ๆของเธอ!

หนูฟืนเผชิญหน้ากับกู้ฮอนด้วยความรู้สึกผิด เธอคอย หลบตา ไม่กล้าสบตากู้ฮอนตรงๆ “ฮอนฮอน ฉันรู้สึกซาบซึ้ง จากใจจริง ที่หลายปีมานี้ เธอคอยอยู่ดูแลฉัน โดยไม่ห่างไป ไหนเลย แต่ไม่ว่ายังไงอันขีก็เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของฉัน..