ตอนที่ 194 บ้านใหม่ เพื่อนบ้านใหม่1

เธอถอนหายใจยิ้มนิดๆ “ผู้ช่วยหลิว คุณแนะนำผู้ชายให้ฉัน ทั้งที ก็ควรแนะนำคนดีๆที่พึ่งพาได้หน่อยไม่ใช่หรือ? แค่คุย กันยังไม่รู้เรื่องเลย จะให้ฉันแต่งงานไปกับเขาได้ยังไงกัน?”

“แหม่ เธอคิดว่าเธอสูงส่งขนาดไหนกันเชียว! จะต้องให้ ฉันหาคุณชายตระกูลดี หน้าตาดี ให้เธอหรือไง? ไม่ส่อง กระจกดูตัวเองเสียมั้ง เธอเป็นแม่คนแล้วนะ แม้ว่าเรื่องนี้ฉัน จะช่วยปกปิดเอาไว้ก็ตามแต่ แต่เราก็รู้ๆกันดีอยู่ เธอจะหาคน ดีแค่ไหนมาแต่งงานด้วยได้ ฉันล่ะอยากรู้จริงๆ?”ในสายตา ของหลิวซุย กู้ฮอนเป็นแค่ผู้หญิงที่เห็นแก่เงินห้าล้านช่วยท้อง ให้ผู้ชายเท่านั้น ไม่ได้สูงส่งอะไร” ฉันเตือนเธอไว้ก่อนคุณกู้ อย่าผัดวันประกันพรุ่ง!เคืนพรุ่งนี้มีนัดดูตัวอีกรอบหนึ่ง เธอคิด เอาเองว่าจะทำยังไงแล้วกัน!”

ตูดๆ หลิวสุ่ยตัดสายทิ้งอย่างไม่สบอารมณ์ กู้ฮอนจ้องไปที่มือถือ อึ้งอยู่พักหนึ่ง

รู้สึกแสบๆที่เบ้าตาอย่างหาสาเหตุไม่ได้ เธอแอบสูด หายใจเข้าลึกๆอยู่กี่ครั้ง พยายามกลั่นไม่ให้น้ำตาไหลออก

ยึดตัวตรง ยกมือ โบกแท็กซี่กลับบ้าน..

Lit
ในทางเดินแคบๆไฟ อัตโนมัติกะพริบริบหรี่

ชายหญิงคู่หนึ่งยืนพิงผนังกำแพง กำลังจูบกอดกันอย่าง

เร่าร้อน..

เสื้อของผู้หญิงเลื่อนมาอยู่ที่เอว เผยให้เห็นชุดชั้นในเซ็ก

กับผิวขาวเนียน..

ทั้งสองครางเสียงสั่นระทวย.

ขวางทางเดินอยู่

กู้ฮอนหยุดฝีเท้า กระแอมนิดหนึ่ง “ขอโทษค่ะ ขอทาง

หน่อยคะ- -”

เห็นได้ชัดว่าชายคนนั้นไม่มีทีท่าว่าจะหลบทางให้แต่อย่าง ใด ยังคงจูบผู้หญิงคนนั้นต่อไป

ผู้หญิงคนนั้นมองไปที่กู้ฮอนแวบหนึ่ง ตบไหล่ด้านหลังของ ผู้ชายคนนั้นเบาๆ แล้วผลักชายคนนั้นออกไป

ชายหนุ่มทำสีหน้ารำคาญหันมามองกู้ฮอนแวบหนึ่ง กู้ฮอน ถึงเห็นใบหน้าของชายคนนี้ชัดๆ

ผู้ชายคนนี้อธิบายได้ด้วยค่าสี่พยางค์คือ งดงามสง่า!

“เสียอารมณ์จริงๆ!” ชายหนุ่มพีมพำออกมาเบาๆ จากนั้น ก็ตบบันท้ายของผู้หญิงคนนั้น
หญิงสาวยิ้มอย่างยั่วยวน จากนั้นก็มองไปรอบๆบันไดทา เดิน แล้วขมวดคิ้ว “คุณชายหยินครั้งต่อไปถ้าจะหนีออกจาก บ้าน ก็ควรหาที่ดีๆหน่อยสิ ดูนี่สิบันไดทางเดินก็แคบ ดูสะ เปะสะปะไปเสียหมด คนแบบไหนก็มี!” หญิงสาวพูดจบ ไม่ ลืมที่จะเหลือบไปมองกู้ฮอนแวบหนึ่ง แล้วพูดต่อว่า “หรือไม่ ย้ายไปอยู่กับฉันที่นั่นดีกว่าไหม? ที่นี่ไม่เหมาะกับฐานะของ คุณเลยสักนิด!”

กู้ฮอนขมวดคิ้ว ตอนที่พาหยางหยางย้ายมาอยู่ที่นี่ เธอ สำรวจดูรอบๆแล้วว่าที่นี่ดูสงบดี อีกอย่างที่นี่คนแก่เยอะ ดู เรียบง่ายไม่อันตราย ถ้าบอกว่าสถานที่แบบนี้สะเปะสะปะ ในAซิตี้ก็คงหาที่จะไปไม่ได้แล้ว

เธอไม่มีกะจิตกะใจมาดูหญิงชายคู่นี้สนทนาเจรจากัน เธอ พูดอย่างอดกลั้นอีกรอบ “ขอโทษค่ะ กรุณาขอทางหน่อยค่ะ แล้วพวกคุณจะทำอะไรกันต่อก็ตามสบาย!”

คุณชายหยินผละจากหญิงสาว แล้วยิ้มพรางพูดว่า “เด็กดี กลับไปก่อนนะ”

แม้ว่าหญิงสาวคนนั้นจะไม่เต็มใจ แต่ก็พยักหน้าอย่างว่า ง่าย แล้วสวมรองเท้าส้นสูงเดินเชิดจากไป

กู้ฮอนกุมกระเป๋าสะพายหนังไว้แน่น คิดว่าจะเดินอ้อมชาย หนุ่มไป ใครจะคาดคิด ชายคนนั้นทำท่าจะไม่หลี่กทางให้ ร่างสูงใหญ่ขวางเต็มทางเดิน
“คุณค่ะ กรุณาหลบหน่อยค่ะ!” กู้ฌอนพูดอีกครั้งด้วยความ อดกลั้น

“ผมหยินปู้ฝัน เพิ่งย้ายมาที่นี่วันนี้ อยู่ห้องตรงข้ามกับคุณ ชายหนุ่มแนะนำตนเอง แต่ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะขยับตัวออก จากทางเดิน

กู้ฮอนขมวดคิ้วขึ้น และมองไปที่ชายหนุ่มอย่างไม่เข้าใจ สีหน้าชายหนุ่มยิ้มระรื่นหว่านเสน่ห์ เธอหายใจลึก พูดอย่าง อดกลั้นว่า “คุณหยิน กรุณาขอทางด้วยคะ!”

หยินปู้ฝันยักไหล่แย้มยิ้มดังบุปผาสะพรั่ง”จะไม่ทักทาย เพื่อนบ้านใหม่หน่อยเหรอ คุณหวีฮวนกู้?”

เธอสะดุ้งเล็กน้อย ทำไมชายคนนี้ถึงเรียกเธอด้วยชื่อ แปลกๆ?

“เหอๆ แปลกใจหรือครับ?” หยินปู่ฝันยิ้มอย่างได้ใจ “แปลกใจว่าผมรู้จักชื่อของคุณได้ยังไง?”

กู้ฮอนขยับปากเล็กน้อย หายใจเข้าลึก “ในเมื่อคุณหยิน ไม่ยอมหลบทางให้ ฉันก็จะไม่เกรงใจแล้วนะ!” จากนั้นเธอก็ ผลักหยินปู้ฝันไปอีกข้างหนึ่ง เบียดแทรกตัวผ่านชายหนุ่มไป เธอรีบไปที่ประตูบ้าน ควักกุญแจออกมาเพื่อเปิดประตู

หยินปู้ฝันจัดเสื้อผ้าของตัวเองนิดหน่อย จากนั้นก็เดินตาม เธอไป
กุญแจเพิ่งจะไข แกรักเดียว

ประตูก็ถูกเปิดออก

ใบหน้าเล็ก ๆ ที่ไร้เดียงสาของหยางหยาง ดูสดใสราวกับ ดวงอาทิตย์ดวงน้อย

“คุณแม่กลับมาแล้วเหรอ?” หยางหยางเห็นชายที่อยู่ด้าน หลังของกู้ฮอน ก็ยิ้มพลางถามว่า “เอ คุณอาปู่ฝันก็ตามมา ด้วยเหรอครับ?”

หยินปู่ฝันยืนยิ้มพลางพยักหน้า “เฮ้ หยางหยาง ยังไม่ หลับอีกเหรอ? รอคุณแม่กลับบ้านล่ะสิ?”

ดูจากสภาพการณ์แล้ว เหมือนกู้ฮอนจะเข้าใจอะไรบาง อย่าง “หยางหยางแม่สอนลูกกี่ครั้งแล้วว่า อย่าคุยกับคน แปลกหน้าโดยเฉพาะคุณอาที่ท่าทางน่ากลัวแบบนี้ ลูกยิ่งไม่ ควรเข้าไปยุ่งด้วย!”

หยางหยางกะพริบตาถี่ ไม่พูดอะไร

หยินปู้ฝันก็พูดต่อว่า “นี่ หวีฮวนกู้ ยังไงผม หยินปู้ฝัน ก็

ออกจะรูปร่างหน้าตาหล่อเหลา จะกลายเป็นคุณอาท่าทางน่า กลัวไปได้ยังไง?”

กู้ฮอนไม่สนใจเขาสักนิด อุ้มลูกชายขึ้นมา รีบเข้าไปใน

บ้านอย่างรวดเร็ว

จากนั้นก็ปิดประตูใส่หน้าหยินปู้ฝันเสียงดัง “ปัง!!
หยินปู้ฝันยืนอยู่นอกประตู นึกไม่ถึงตนเองคร่ำหวอดอยู่ ในความรักมานานหลายปี จีบผู้หญิงตั้งแต่อายุ 3 ขวบยัน 80ปีเขาไม่เคยพลาดเลยสักครั้งเดียว!

ไม่คิดว่าครั้งนี้จะโดนปิดประตูใส่หน้าอย่างแรงขนาดนี้ เขาจ้องที่ประตูที่ปิดไว้อย่างแน่นหนาครู่หนึ่ง ก็เดินกลับไป ห้องตัวเองอย่างหน้าจ๋อย

กู้ฮอนเดินอุ้มเด็กน้อยพลางถามหยางหยางในขณะที่ เดิน”ทำไมหยินปู่ฝัน ถึงเรียกแม่ว่าหวีฮวนกู้ ลูกเป็นคนบอก เขาหรือ?”

หยางหยางจ้องมองไปที่ประตูที่ปิดสนิท มือน้อย ๆ คล้อง คอแม่ไว้ แลบลิ้นออกมาอย่างทะเล้น “คุณอาปู้ฝันเพิ่งจะย้าย มาอยู่ที่นี่วันนี้เอง ให้ของกินผมเยอะแยะเลยครับ….แต่คุณ แม่ไม่ต้องกังวลไป ถึงเขาจะให้ของกินอร่อยๆเยอะกว่านี้ ผม ก็ไม่ขายคุณแม่ให้เขาแน่ ๆ ครับ!”

กู้ฮอนทั้งโกรธทั้งขำ แตะไปที่จมูกเล็ก ๆ ของหยางหยาง และพูดว่า “ทะเล้นนักนะลูกคนนี้”

หลังจากเห็นกล่องของกินมากมายที่วางซ้อนกันอยู่ที่พื้น ห้อง เธอรู้สึกซาและหนักหัวขึ้นมาทันใด ดึงหูเล็ก ๆ ของ หยางหยาง พลางพูดว่า”ยอมรับมาเสียดี ๆ ว่าครั้งนี้ไป หลอกเขามาเท่าไร ฮึม?”

“เอ ไม่เยอะสักหน่อย เหอๆ คุณอาปู้ฝันบอกเองว่า ถ้าผมบอกเขาว่าพ่อ แม่ พี่น้อง ปู่ ย่า ตา ยายชื่ออะไร พูดหนึ่งชื่อ จะให้ของกินหนึ่งกล่องแค่นั้นเอง..”