ตอนที่ 161 ครอบครัวสี่คน2

คิ้วของหยางหยางขมวดพันกัน ใบหน้าเล็กมุ่ย มองดูกู้ฮอ นพูดมาพักหนึ่งก็โพล่งออกมา

“โอ้ย มันน่าเหนื่อยที่จะต้องแสดงเป็นเจ้าที่มฝาแฝดเป็ห ซิเฉิงคุณแม่ครับ ผมไปนอนกับคุณอาได้ไหมครับ?”

“ไม่ได้!”

“ไม่ได้”

เฉิงเฉิงและกู้ฮอนพูดพร้อมกัน

เฉิงเฉิงกลอกตาอย่างช่วยไม่ได้ “นายไปหาคุณลุงก็มัว แต่เล่นไปวันๆ จะเอาอย่างนั้นเหรอ? และก็นะ มาเรียกฉัน ว่าเจ้าที่ม? พวกเราเป็นฝาแฝดกัน ยังจะต้องแสดงเป็นกัน อีกเหรอ”

“เดี๋ยวก่อน ที่พวกลูกพูดถึงคุณอา คงไม่ใช่ซุปเปอร์สตาร์ คุณชายสามตระกูลเป็หมิงหรอกนะ?” ถึงแม้กู้ฮอนจะไม่ ค่อยรู้เรื่องของตระกูลเท่าไหร่ แต่เรื่องอื้อฉาวของ คุณชายสามตระกูลเป่ยหมิง เธอเคยได้ยินเรื่องนี้มาบ้าง เป็น เพลย์บอยตัวพ่อ แต่ก็เป็นผู้ชายที่มากความสามารถ!

“ใช่ครับ คุณอาที่เป็นดารานั่นแหละครับ” เฉิงเฉิงพยัก

หน้า

“ไม่ได้นะ!” กู้ฮอนพูดขึ้นอีกครั้ง และลูบที่หูของหยาง หยาง ตั้งใจพูดเสียงหนักแน่น “แม่จะไม่มีทางให้ลูกไปอยู่ กับคนแบบนั้นแน่! ทำตามที่แม่พูด ห้ามต่อต้าน ห้ามโต้แย้งเลิกกองได้ -”

“ครับ ท่านผู้นำ!” เฉิงเฉิงยิ้มออกมาอย่างมีภาคภูมิ และ ยกมือทำความเคารพให้กับแม่หนึ่งครั้ง หยางหยางพูดอย่างขมขื่น “แม่เป็นคนเผด็จการ รังแกผู้ ด้อยและอ่อนแอในท้องถิ่น ฮือ….”

“โห้ ภาษาจีนกลางตอนนี้พัฒนาไม่น้อยเลยนี้ สามารถ พูดคำพวกนี้ได้แล้ว ….และนายกล้าพูดได้อย่างไรว่าแม่ เป็นคนเผด็จการ? พ่อที่ยังนอนอยู่ข้างนอกนั้นใช่มากกว่า

ไหม?”

“เห้อ เขาไม่ใช่คนเผด็จการซะหน่อย” หยางหยางส่ายหัว อย่างจริงจัง และพูดต่อว่า “เขาเป็นโจรเผด็จการ!”

@@! เฉิงเฉิงพูดไม่ออก

W! กู้ฮอนเหงื่อตก

ในตอนที่ให้ลูกสองคนอยู่ในห้อง และปล่อยให้พวกเขา เปลี่ยนเสื้อผ้ากันเอง ให้กลายเป็นฝาแฝดอย่างแท้จริง

กู้ฮอนออกมาจากห้อง แล้วเดินตรงไปที่ระเบียง เป่หมิง เธอจำความโหดร้ายของเขาในคืนก่อนได้ และยืนยันว่า

โม่ยังคงนอนนิ่งเงียบ

โจรเผด็จการ ของของหยางหยางนั้นเป็นความจริง เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เธออดไม่ได้ที่จะยกขาขึ้น เรียนแบบ หยางหยาง และตรงไม่หาเป่หมิงโม่เหยียบไปที่สองขานั้นและพูดว่า “นี่ เหมิง ไม่ เลิกแกล้งตายได้แล้ว?”

ใครจะรู้ เป็หมิงโม่เพียงแค่ขมวดคิ้วเล็กน้อยเท่านั้น และ ไม่ได้ตอบสนองอะไรอีก

เธอก้มตัวลง และจ้องไปที่ใบหน้าคมนั้น

ดูเหมือนว่าใบหน้าของเขาจะขึ้นสีกว่าตอนแรกมาก ขมวดคิ้ว เธอยกมือขึ้น และสัมผัสผิวของเขาเบาๆ “โห้ย

ร้อนมาก ”

ให้ตายเถอะ ชายคนนี้มีไข้ซะแล้ว…

ดังนั้น เธอจึงลากเท้าของเขาอย่างแรง และดึงเข้ามา จากด้านนอก “เป่หมิงโม่ คุณ คุณอย่าทำร้ายกันสิ!”

หัวใจของเธอสั่นคลอนเล็กน้อย

กัดฟันแล้วลากเขาจากพื้นระเบียงเข้าไปในห้องด้านใน

“คุณเก่งมาตลอดไม่ใช่รึไง? คุณแคร์ฐานะตัวเองมากไม่ ใช่รึไง? คุณตื่นมาเดี่ยวนี้นะ! คุณไม่กลัวว่าหนังสือพิมพ์ใน เช้าวันพรุ่งนี้ของเมือง A จะตีพิมพ์ว่าประธานบริษัทเป่ห มิงเป็หมิงโม่เป็นไข้สูงตายอยู่ในบ้านของเขาเองรึไง? ผู้คน คงจะหัวเราะเยาะคุณ…”

ตึง ในขณะที่ลากเขา เธอไม่ระวังทำให้หัวของเขาชน

เข้ากับตู

“อืม…

เขาคร่ำครวญด้วยความงุนงง ใบหน้ามุ่ยเล็กน้อย ร่างกายของเขาเหมือนถูกลากโดยบางสิ่ง และเคลื่อนไหวตลอดเวลา..

เธอลากเขามาในห้องที่กว้างใหญ่นี้.

ในตอนที่เลี้ยวโค้ง ตึง

ร้องขึ้นมาอีกครั้ง

อิ้ม….” เขารู้สึกว่าศีรษะของเขาเหมือนถูกอะไรตีเข้า เจ็บจนต้องกัดฟันแน่น

สติค่อยๆตื่นขึ้นทีละน้อย และเหมือนว่าข้างหูของเขาจะ

ได้ยินเสียงที่คุ้นเคย

“เป้หมิงโม่! คุณช่างเป็นคนที่เลวร้ายอะไรเช่นนี้ คุณนี่ เป็นบุคคลที่เป็นบ่อเกิดของความหายนะจริงๆ..ถ้าคุณ ทำให้ตัวเองเป็นไข้ถึงขนาดสมองนิ่มแบบนี้ คุณคือคนที่ ทำร้ายตัวเอง! ฉันบอกอะไรให้นะ ฉันจะไม่มีวัน….”

เธอแค่อยากจะพูดว่า ให้เด็กๆ ยอมรับพ่อที่สมองที่ม แบบนี้! แต่ไม่คิดว่าเสียงแหบห้าวของเขาจะโพล่งขึ้นมา

ทันที

จะไม่มีวันอะไร?”

“เอ่อ ” มือที่จับเขา สั่นด้วยความตกใจ

ตึง

เป็นผลให้หัวของเป็หมิงโม่ถูกชนที่มุมอีกครั้งอย่าง

สวยงาม!

“ชี้ด เขาสูดลมหายใจเย็นๆ ถ้าไม่ใช่ว่าเขาไม่มีแรง เขา สาบานว่าเขาจะกระโดดขึ้นและบีบคอผู้หญิงคนนี้ “คุณจะ

ซัดฆ่ากันรีไง ”

“คุณ คุณตื่นแล้วเหรอ?” กู้ฮอนตีที่แก้มของเขา คิ้วขมวด พันกัน เธอตกใจจนเกือบจะโพล่งออกไป

เป้หมิงโม่ขมวดคิ้ว รู้สึกแค่ว่าหัวของเขาเหมือนมีเสียง อะไรดังขึ้น ร่างกายของเขาร้อนและรับรู้ถึงความผิดปกติ

ของตัวเอง เขาเป็นไข้

ความทรงจำของเมื่อคืนที่ผ่านมา ไหลเข้ามาในสมอง

ทันที

ตามที่คาดคิด ผู้หญิงตรงหน้าเธอพูดด้วยสีหน้าไม่พึง พอใจ: “เป่หมิงโม่ คุณดื่มไวน์มากเกินกว่าร่างกายของคุณ จะรับได้ สมควรแล้วที่จะมีไข้สูง!”

เขาอดทนต่ออาการปวดหัว เงียบนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะ จ้องที่เธอ “เป็นเพราะเธอ -”

“ฉัน?” เธอประหลาดใจ “ฉันขอพูดอะไรหน่อยนะคะคุณ ชายเป็นหญิง คุณเป็นไข้จนสมองเพี้ยนไม่แล้วเหรอค่ะ? คุณ เป็นไข้สูงเกี่ยวข้องอะไรกับฉันเหรอ?”