ตอน330สงครามแฮกเกอร์

ตอนที่ 330 สงครามแฮกเกอร์

“ฉันมีอะไรที่เธอรู้จักไม่รู้จักหรอ? ธนภาควันนี้คุณทำตัว แปลกมาก ฉันวิภาพยายามไม่ให้ตัวเองดูใจแคบเกินไป

ธนภาคไม่ได้พูดอะไรแต่กลับต้องจันวิภาไว้ ผ่านไปสักพัก ก็ส่ายหัวเหมือนกำลังปฏิเสธความคิดบางอย่างของตัวเอง

“แล้วยังไง ธนภาคคุณกำลังสงสัยฉันเหรอ?”จันวิภารู้สึก ผิดหวังเธอเป็นเพื่อนที่ดีกับธนภาคมาตลอดและเชื่อใจกันมา ตลอดถึงขนาดที่ว่าเรื่องบางเรื่องธนภาคจะรู้เรื่องเธอมากกว่า มิตรด้วยซ้ำ

ธนาคตอบ “ไม่ใช่แบบนั้น ช่างเหอะเธอก็อย่าคิดมาก เลยฉันแค่รู้สึกว่าเธอมีเรื่องปิดบังฉันอยู่ใช่ไหม?”

เป็นอย่างที่พูดแต่จันวิภาจะพูดออกมาได้ยังไง? เมื่อเรื่อง ราวทั้งหมดจบลงแล้วค่อยบอกเขาก็ไม่สายถึงยังไงจันวิภา รู้สึกว่าตัวเองไม่ได้ทำเรื่องที่ทำร้ายใคร

จันวิภาพูดอย่างจริงจัง “มีเรื่องปิดบังเธอจริงๆ แต่ฉันมี เหตุผลหวังว่าเธอจะเข้าใจอย่าถามอีกเลย

ธนภาคเช็ตไหล่พูดว่า “เธอไม่บอกฉันฉันก็ทำอะไรไม่ได้ ไม่ใช่เหรอ? เอาเถอะไม่มีอะไรจะพูดแล้วเธอก็ไปพักผ่อนเถอะฉันให้คนไปตามหาเจริญศรีแล้ว

ถึงแม้จะจับคนบงการคนนั้นกับแฮกเกอร์ที่ช่วยบริษัท ตะวันกรุ๊ปจำกัดยังไม่ได้แต่ว่าแค่หาเจริญศรีสำหรับธนภาค แล้วถือว่าไม่ยากเท่าไร

ตอนนี้ในห้องห้องหนึ่ง ในบ้านธนภาคหน้าจอคอมพิวเตอร์ กำลังส่องแสงสีฟ้าสีเขียวไปมาคนที่นั่งอยู่ที่หน้าจอก็คือ แฮกเกอร์นิเวศน์

ใบหน้าของเขาดูตึงเครียดดูจริงจังนิ้วมือที่อ่อนนุ่มของเขา ก็กตอย่างรวดเร็วบนคีย์บอร์ดถึงแม้เสียงจะเบามากแต่ก็มี จังหวะเฉพาะตัวบางอย่าง

ตอนนี้นิเวศน์ตื่นเต้นมากแต่ในเวลาเดียวกันก็รู้สึกท้าทาย แล้วชอบใจไม่เหมือนกันแฮกเกอร์ที่ผ่านเป้าหมายของเขาตอน นี้ไม่ใช่การแอบเข้าระบบของ ใครแอบเข้าคอมพิวเตอร์ของ ใครแต่คือการเล่นเกมส์กับใครบางคน

คนคนนั้นก็คือแฮกเกอร์ที่ทำงานให้สุพจน์นั้นเอง

สําหรับการหาสุมิตรเจอไม่มีใครจะคาดหวังเท่านิเวศน์อีก แล้วแต่ว่าเพราะมีแฮกเกอร์ฝีมือดีของสุพจน์อยู่ทำให้นิเวศน์ไม่ กล้าที่จะเชื่อมอินเทอร์เน็ตและแอบเข้าข้อมูลของเจริญศรีเพราะ คนคนนั้นกำลังรอเขาอยู่ขอแค่เขาเริ่มเมื่อไรตำแหน่งที่อยู่ตอน นี้ก็จะโดนจับได้
ที่ทำให้นิเวศน์หดหูมากที่สุดคือแฮกเกอร์คนนั้นได้ลง ระบบป้องกันอีกชั้น ให้เจริญศรีเวลาที่ตัวเองจะแฮกเข้าไปจึง ยาวขึ้น

นิเวศน์ก็มีวิธีตอบโต้แล้วเขาติดตั้งระบบหลบ IP ชุดหนึ่ง ในคอมพิวเตอร์ของบ้านธนภาคและก็คือหากว่าฝ่ายตรงข้าม จะหาตำแหน่งที่ตั้งของตัวเองก็ต้องใช้ระบบมาแก้เช่นกัน

สถานการณ์ที่นิเวศน์เผชิญอยู่ตอนนี้คือทั้งคู่ต่างจู่โจมกัน ใครจู่โจมได้ก่อนก็คือผู้ชนะ

นิเวศน์ไม่อยากเสียเวลาแม้เสี้ยววินาทีเดียวในการ หายใจมือทั้งสองข้างกดสัญลักษณ์เป็นแถวๆฝ่ายตรงข้ามตอน นี้จู่โจมเข้าได้มา40-50%แล้วและเขาก็เหมือนกันขอแค่พลาด แค่นิดเดียวก็ต้องแพ้แน่นอน

ความสามารถที่ซ่อนไว้ของนิเวศน์ถูกกระตุ้นออกมา ทั้งหมดถึงเวลาคับขันช่วงสุดท้ายใบหน้าของนิเวศน์เริ่มมีรอย ยิ้มมุมปากก็ยกสูงขึ้นเรื่อยๆ

ฝ่ายตรงข้ามคือ98%แต่ตัวเอง99%แล้ว

อีกแค่วิเดียว

“นิเวศน์ ยังไม่นอนเหรอ

ประตูห้องถูกเปิดออก โดยไม่มีสัญญาณเสียงธนาคส่งมา
นิเวศน์รีบกดปิดคีย์บอร์ดแสงไฟจากคอมพิวเตอร์และ คีย์บอร์ดดับลงกลับสู่ความเงียบ

ห้องมืดมากได้ยินแค่เสียงหายใจของนิเวศน์

“คุณอาธนภาค ผมตกใจหมดเลยผมกำลังดูหนังผีอยู่เลย คุณอาธนภาคจะเข้าห้องนี่ไม่เคาะประตูเลยเหรอครับจริงๆ เลย

“อ่อ ต้องขอโทษจริงๆนิเวศน์อาผิดเองหนูพักผ่อนได้แล้ว พูดจบก็ปิดประตูลง

ร่างเล็กๆของนิเวศน์นอนอยู่บนเตียงรู้สึกหงุดหงิดมาก

“จะสำเร็จอยู่แล้วเชียว ทำไมต้องเวลานี้ด้วย…..นิเวศน์ อารมณ์ไม่ดีจนไม่อยากนอนแล้วก็โล่งใจไปพร้อมกันยังดีที่ ปฏิกิริยาเร็วรีบปิดเครื่องไม่งั้นก็ถูกจับได้

“คราวหน้าฉันต้องระวังให้มากกว่านี้ แต่ว่าฉันสามารถ ชนะนายนั่นครั้งหนึ่งก็ต้องมีครั้งหน้านิเวศน์ภูมิใจจนยิ้มออก มา

แค่เริ่มต้นเรื่องนี้ก็ถึงหูสุพจน์อย่างเร็วถึงแม้จะไม่รู้ว่าทำไม นิเวศน์ถึงหยุดการจู่โจมในช่วงเวลาสุดท้ายแค่ว่าสุพจน์คิดว่า จะสู้กับนิเวศน์คงต้องหาแฮกเกอร์อีก2-3คน

เลยสั่งการลงไปคู่ต่อสู้ของนิเวศน์จากหนึ่งคนกลายเป็น สามคนอีกทั้งมีความเป็นไปได้ที่จะเพิ่มขึ้นได้ทุกเมื่อ

คู่ต่อสู้ไม่สมน้ำสมเนื้อ
ไม่มีน้ำใจ!

ไม่มีเหตุผล!

ถ้านิเวศน์รู้เข้าไม่แน่อาจต่ว่าสุพจน์หน้าไม่อาย

วันที่สองนิเวศน์เพิ่งตื่นจากความฝันก็ได้ยินเสียงผู้หญิงอีก คนข้างนอกเดินออกมาจากห้องด้วยอาการครึ่งหลับครึ่งตื่นถึง ได้รู้ว่าคือพัชรี

ที่แท้พัชรีได้ข่าวว่าในวิภาพักอยู่บ้านธนภาคชั่วคราวก็เลย มาคุยเป็นเพื่อนเธอนี้เองทั้งสองคนก็ไม่ได้เจอกันมาสักพักแล้ว เวลาอยู่ด้วยกันเลยมีเรื่องนี้เรื่องนุ่นให้พูดมากมายเป็นธรรมดา

พัชรีเห็นนิเวศน์เดินออกจากห้องลากขาเหมือนขาไม่มีแรง ก็เลยพูดอย่างตกใจว่า “นิเวศน์ หนูฝันร้ายเหรอ?ตาแดงหมด เลยหรือว่าหนูไม่ได้นอนทั้งคืน

นิเวศน์เงยหน้าขึ้นหาว “ผมฝันร้ายหน่ะ ฝันเห็นน้าพัชรี นิเวศน์พูดช้าๆเพิ่งพูดจบก็โดนพัชรีอุ้มไปตีก้น

“น้าไม่ได้น่ารังแกเหมือนแม่หนูนะ ดูสิคราวหลังยังกล้า พูดเล่นกับน้าอีกหรือเปล่า พัชรีอุ้มนิเวศน์ไว้ตีกันเสร็จก็หยิก แก้มเล่น

ข้าราชการตัวเล็กอย่างนิเวศน์เจอกับทหารยศสูงอย่างพัช

ก็ทําได้แค่ยอม
“น้าว่าหนูกลับไปนอนต่อเถอะ น้ากับแม่ของหนูมีธุระต้อง

คุยกัน พัชรีสีหน้าจริงจัง

“ผู้หญิงสองคนจะมีธุระสำคัญอะไรให้คุยกัน พูดไปพูดมา ก็มีแค่ไม่กี่เรื่องพวกน้าไม่อยากให้ผมยุ่งผมก็จะหลับตาจีบอยู่ ตรงนี้ถือซะว่าฟังข่าวซุบซิบนิเวศน์วิ่งไปที่โซฟาหลับตาบ อย่างที่พูดจริงๆ

พัชรีส่ายหัวอย่างว่าไม่ได้มองหน้ากับนิเวศน์

“พวกน้าเริ่มคุยกันได้เลยครับ ถือว่ากลอนนอน……

พูดยังไม่ทันจบนิเวศน์ก็เจอหมอนโยนมาเขารับหมอนแล้ว หลับอยู่โซฟาต่อ

ผู้หญิงทั้งสองคน โดนนิเวศน์ทำให้หัวเราะหลังจากผ่านไป สักครู่พัชรีจู่ๆก็จับมือนิเวศน์แล้วพูดว่า “ถ้านายสุมิตรนั้นดีได้ ครึ่งหนึ่งของนิเวศน์ก็คงดี