ตอนที่ 20 ปล่อยฝีมือของคุณออกมาเพื่อเอาใจฉัน

ปล่อยวางจดหมายที่อยู่ในมือ สุมิตรยิ้มอย่างเย็น ชา”ทำไม ยังจะมีหน้ากลับมาอีกหรอ?”

จันวิภากัดริมฝีปากล่างอย่างรุนแรงไม่พูดไม่จา เธอๆ ก้าวเข้ามาอย่างช้าๆ เดินเข้ามาหาสุมิตรด้วยแรงทั้งหมด นัยน์ตาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง ในที่สุดเธอก็เข้ามาอยู่ใกล้ กับสุมิตร จึงยื่นมือออกมาทันที แล้วใช้ฝ่ามือตบไปที่แก้มของสุ มิตรอย่างรุนแรง!

“เพี้ย…

เสียงฝ่ามือที่ชัดแจ๋ว สาวใช้ที่อยู่ด้านข้างถึงกับตกใจ จนลืมที่จะกรีดร้อง ลืมที่จะหายใจ ม่านตาเบิกกว้าง รู้สึกแค่ เพียงเหลือสุมิตร คุณชายของตระกูลวิบูลย์ธนภัณฑ์ที่อยู่เหนือ กว่าพวกเขา คาดไม่ถึงเลยว่าจะถูกผู้หญิงที่มีแค่นาม..ตบ หน้า พระเจ้า

“สุมิตร ฉันมองนายสูงเกินไป

คิดไม่ถึงเลยว่านายจะ

ระยำขนาดนี้จันวิภากัดฝัน ความดื้อรั้นปะทุขึ้นถึงขีดสุด เธอ มองไปยังสุมิตรแล้วพูดขึ้นด้วยความโกรธเคือง”ฉันเป็นภรรยา ของนาย คิดไม่ถึงว่านายจะ.จะทำกับฉันอย่างนั้น คิดไม่ ถึงว่าจะกล้าทำเรื่องอย่างนั้นกับฉัน นายยังมีความเป็นมนุษย์ อยู่หรือป่าว”

เมื่อเห็นว่าสุมิตรไม่ตอบอะไร จันวิภาที่เต็มไปด้วยความ โกรธแค้นก็ตระโกนออกมาอย่างต่อเนื่อง “นายมันคนระยำขายฉันคืนเดียว เหยียบย่ำศักดิ์ศรีของฉัน นายคิดว่า…..นาย คิดว่าไม่ว่าใครก็ยอมให้นายเหยียดหยามงั้นหรอ สถุล

เมื่อจันวิภาตระโกนออกมาอย่างดุเดือดจบแล้ว จึงหันตัว เพื่อขึ้นไปยังขั้นบน เธอพยายามปีนออกไปนอกหน้าต่าง ห้องน้ำของโรงแรมอย่างยากลำบาก หนีออกมาได้ จากนั้นจึง คิดค้นหาวิธีไขกุญแจมือออกจนได้ แล้วจึงรีบวิ่งกลับมาอย่าง เร่งรีบ เหนื่อยเสียจนร่างแทบพังทลาย หากไม่ใช่เพราะความ โกรธที่มากจนเกินไป ก็เกรงว่าแม้แต่เรี่ยวแรงที่ใช้ต่าสุมิตรก็ อาจจะไม่มี

“จันวิภา….”หลังจากจันวิภาหันตัวไป สุมิตรก็ตะโกนเรียก เธอจากข้างหลังขึ้นมาทันที

“ทำไม นายอยากที่จะอัปยศอดสูฉันอีกหรอ”เมื่อได้ยิน เสียงของสุมิตร จันวิภาก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ เธอหันตัวกลับไป ด้วยความเย้ยหยันเป็นอย่างมาก แล้วพูดอย่างเหยียดหยาม”สุ มิตร นายยังอยากจะทำอะไรอีก? หรือตะกูลชาติวิบูลย์ธนภัณฑ์ ขาดเงินจนต้องเอาภรรยาของตัวเองไปประมูลขายหรอ”

สายตาของสุมิตรอีมครีมไปในทันที ความโกรธปะทุขึ้นถึง ขีดสุด เขาก้ามเดินตรงมาข้างหน้า ยื่นมือออกมาจับมือของจัน วิภาอย่างแรง “ผู้หญิงที่กล้าตบฉันสุมิตรคนนี้ จันวิภา มีแค่ เธอเป็นคนแรก”

“ถ้านายไม่ถือสา ตอนนี้ยังมีครั้งที่สองอีก”จันวิภายิ้มและ พูดขึ้นมาอย่างเย็นชา แหงนหน้าขึ้นมามองแล้วเตรียมตัวที่จะ ตบอีกครั้งหนึ่ง
เมื่อสักครู่นี้แค่ไม่ทันระวัง สุมิตรมีหรือจะยอมให้เธอทำอีก ครั้ง เขาจับไปที่มืออีกข้างหนึ่งของเธออย่างรวดเร็ว แล้วจับเอา ไว้อย่างรุนแรง พูดขึ้นมาอย่างเย็นยะเยือก”เธอคิดว่าฉันจะถูก ผู้หญิงคนเดียวตบถึงสองครั้งงั้นหรอ?”

“สุมิตร นายปล่อยฉันนะ! “จันวิภาไม่อยากที่จะสนใจเขา จึงดิ้นรนแล้วพูดขึ้นมาอย่างรีบร้อน แต่แรงของเขาหนักมาก จับเสียจนมือเธอเจ็บ

“ที่”จ้องมองใบหน้าของจันวิภา สุมิตรกระตกริมฝีปาก ขึ้นมาอยู่เล็กน้อย อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา”ฉันตั้งใจจะขาย คืนนี้ของเธอออกไป ในเมื่อเธอจะหนีออกมาได้ งั้นผมจะไม่ ทำให้มันสูญเปล่า”

พอเขาพูดจบ จันวิภายังไม่ทันที่จะได้ตอบสนองอะไร ก็ รู้สึกแต่เพียงร่างกายเบาหวิว เธอถูกอุ้มขึ้นมาทั้งคนเสียแล้ว

“นายทำอะไร “จันวิภาม่านตาเบิกกว้างขึ้นมาทันที แล้วกรีดร้องออกมา”สุมิตร นายมันวิปริต! ประสาท เลวระยำ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้”

“ปล่อยเธอ ฝันไปเถอะ จันวิภา เธออย่ามาแสร้งทำเป็น บริสุทธิ์ต่อหน้าฉันเลย มันขยะแขยงผู้หญิงสารเลวอย่างเธอ ก็ สมควรแล้วที่ถูกทำแบบนี้! “สุมิตรหัวเราะเย็นชา พลางแบก จันวิภาขึ้นไปชั้นบน เท้าข้างหนึ่งถีบประตูออกอย่างรุนแรง จาก นั้นก็โยนเธอลงบนเตียงขนาดใหญ่

“ทีที คืนนี้ผมจะขอดูหน่อย จันวิภา ที่แท้เธอมันเลวทรามต่าข้าขนาดใหนกัน”พูดจบเขาก็กดทับตัวลงไป.