พิชิตใจนายปีศาจ

ตอน18ผู้หญิงคนนั้นหนีไปแล้ว



ตอน18ผู้หญิงคนนั้นหนีไปแล้ว

ตอนที่18 ผู้หญิงคนนั้นหนีไปแล้ว

ชายคนนั้นขมวดคิ้ว เงียบงันลงทันที จากนั้นจึงหลี่ตาทั้ง สองลงเล็กน้อย พูดว่า”รีบไปรีบกลับ”

ในใจของจันวิภารู้สึกปลื้มปีติขึ้นมาทันที แต่ใบหน้ากลับ ไม่แสดงออกมา เธอถามทาง แล้วค่อยเดินตรงไปยังห้องน้ำ

ชายคนนั้นส่งสายตาไปยังบอดี้การ์ดที่อยู่ด้านข้างเธอ บอดี้การ์ดพวกนั้นก็เข้าใจได้ในทันที รีบก้าวเดินตามจันวิภาไป

จันวิภาแอบย่องไปข้างหลัง ก็ได้เห็นร่างของบอดี้การ์ด พวกนั้น หัวใจก็หนักแน่นขึ้นมาทันที ไอ้เฮี่ย

รีบเดินเข้าไปในห้องน้ำ จันวิภาเริ่มมองดูสภาพแวดล้อม

โดยรอบ

ประตูได้ถูกคนกั้นไว้อยู่ เหนือศีรษะเป็นช่องลมอัตโนมัติ สองด้านเป็นช่องเล็กๆ มันไม่มีที่ที่จะให้หลบหนีออกไปได้

เลย…*

ตอนที่จันวิภากระวันกระวายใจอยู่นั้น ทันใดนั้นก็ได้ เหลือบไปเห็นหน้าต่างบานเล็กๆ ที่อยู่ใกล้กับกองของเศษ แววตาของเธอเปล่งประกายออกมาทันที มีหนทางแล้ว

ภายในห้องสูทของโรงแรมหรู
ในห้องรับแขก มีผู้ชายสองคนกำลังนั่งอยู่

หนึ่งในนั้นเป็นชายอายุอานามราวยี่สิบปีกว่า ด้านข้าง เป็นเสื้อสูทสีดำที่ถอดลง ด้านในสวมใส่เสื้อเชิ้ตสีขาว ปลด กระดุมบนอยู่สองเม็ด เผยให้เห็นกระดูกไหปลาร้าที่งดงามและ ละเอียดอ่อน รูปร่างหน้าตาซ่างหล่อเหลาเสียจริง ชายคนนี้ เป็นคนที่ประมูลจันวิภาด้วยเงินสามสิบล้านในงานประมูลสุ พจน์

แต่ชายอีกคนหนึ่งนั้นกลับดูอ้วนท้วนเป็นอย่างยิ่ง รูปร่าง หน้าตาอัปลักษณ์ ใบหน้ามันเยิ้ม เมื่อเทียบกับสุพจน์แล้ว ทั้ง สองคนนี้ช่างแตกต่างกันราวกับฟ้ากับเหว

“คุณบูรพา ตอนที่อยู่ในงานที่ผมเอามาให้คุณในคืนนี้หรือป่าว? มาเล็กน้อย มองดูบูรพาที่อยู่ทางด้านหน้า อันแผ่วเบา

“ชอบมากๆ ฮ่าๆๆ! “เมื่อบูรพาได้ยินคำถามของสุพจน์ ตาทั้งสองจึงเปล่งประกายออกมาทันที

พอคิดถึงร่างกายที่อรชรอ้อนแอ้นกับดวงตาที่น่าสังเวชนั่น เขาก็รู้สึกเลือดลมสูบฉีดขึ้นมาทันที โดยเฉพาะมือและเท้าที่ถูก กุญแจมือล็อคอยู่ ทำให้เกิดอารมณ์ที่อยากจะย่ำยีเธอ!

งั้นพวกเรามาคุยเกี่ยวกับสุพจน์ยก ถ้วยชาขึ้นมานิ้วชี้ที่เรียวยาวชาไปอีกหนึ่ง จึงพูดขึ้นอย่างแผ่ว
“แน่นอนว่าลงชื่อแน่! “บูรพาพูดขึ้นอย่างตรงไปตรง มา”มันไม่มีปัญหาเลยแม้แต่น้อย! ”

ในตอนนี้ เขาคิดแต่เพียงแค่ต้องการทำให้ผู้หญิงคนนั้น

อยู่ใต้ร่างของเขา

“ถ้าอย่างนั้นรบกวนคุณบูรพาลงชื่อก่อน”สุพจน์พูด พลาง หยิบสัญญาจากบอดี้การ์ดที่อยู่ด้านข้างมา ยื่นให้กับบูรพา

บูรพานั้นตวัดปากกาลงไปเซ็นชื่อก็เป็นอันเสร็จสิ้นสัญญา แล้ว สุพจน์หลี่ตามอง นัยน์ตาของเขามีความเหลี่ยมจัดแวบไป คนที่อยู่รอบข้างนั้นไม่อาจสังเกตได้

ในขณะนี้ เหล่าบอดี้การ์ดชุดดำที่เดินตามจันวิภาเข้าไป เมื่อสักครู่นี้วิ่งเข้า พูดว่า “นายใหญ่ กระผมไร้ความสามารถ ปล่อยให้ผู้หญิงคนนั้นหนีไปเสียแล้ว”

สีหน้าของสุพจน์ไม่เปลี่ยนไปเลยแม้แต่น้อย แต่สายตามี เป็นประกายลึกลับ ริมฝีปากยกขึ้นมาโดยไม่รู้ตัวทำไม หนี

ไปได้จริงๆงั้นหรอ”

“ครับ”บอดี้การ์ดก้มหน้าลงพูดกระผมไร้ความสามารถ ปล่อยให้เธอหลบหนีออกไปทางหน้าต่างได้! ”

โฮ่น่าสนใจ

สุพจน์หลี่ตาทั้งสองลง หัวเราะออกมาอย่างขบขัน”ผู้หญิง คนนั้นน่าสนใจจริงๆ..ปล่อยให้เธอหนีไปจริงๆ…

บูรพาที่นั่งอยู่ด้านข้างเมื่อได้ยินว่าเธอหลบหนีไปเสียแล้วใบหน้าก็เปลี่ยนสีขึ้นมาทันที แล้วจึงร้องโหยหวนขึ้นมา “เอ๋ หนี ไปแล้ว งั้นจะทำยังไง สาวสวยของผม และฉันก็เซ็นสัญญานี้ ไปแล้ว”

สุพจน์หัวเราะขึ้นมาเบาๆ “คุณบูรพาไม่ต้องร้อนใจไป หนี ไปได้คนหนึ่งยังมีคนที่สองอยู่ หญิงงามคนนี้ ที่พวกเรามี เยอะ..เขาพูดจบก็ส่งสายตาตาให้บอดี้การ์ด เพื่อที่จะ ให้หาคนมาแทนที่

บอดี้การ์ดรับค่าสั่งทันที บูรพาจ้องมองสุพจน์ตาเดียว

คิดถึงรูปร่างของจันวิภาด้วยท่าทางที่น่ารันทดและน่าสังเวชนั้น ทำได้เพียงแค่ถอนหายใจและยอมรับมันเท่านั้น


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ