ตอน162นราวิชญ์ยังมีชีวิตอยู่

ตอนที่ 162 นราวิชญ์ยังมีชีวิตอยู่?

“ไม่!” ฉันวิภารีบทำไม้ทำมือ แล้วพูดมัวว่า ” ฉันไม่เคย เจอคุณมาก่อน……. แต่คุณเหมือนเพื่อนเก่าคนหนึ่งของฉัน

มาก เลยหักห้ามไม่อยู่…….?

ใช่หรอ? งั้นผมพอจะมีโอกาสได้ฟังเรื่องของเพื่อนคุณ

ไหม…….?

บดกาแฟต้องใช้เวลา นราวิชญ์มองจันวิภา มือทั้งสอง กอดอกไว้ พูดคุยกับเธอด้วยใบหน้าที่อบอุ่น

นราวิชญ์ไม่ได้มองภายนอกจันวิภาแล้วดูถูกเธอ แต่กลับ

เคารพ

ไม่ถึงเลยหลายปีแล้ว นราวิชญ์ก็ยังคงเคารพอย่างออน โยนกับคนอื่น จนวิภาถามเธอเรื่องของปีนั้น แต่ ก็กลัวเปิด

เผยสถานะตัวเอง

ดินนี้ตัวเองกำลังปิดบัง นราวิชญ์จำเธอไม่ได้ เป็นเรื่อง ปกติ และถ้าตัวเองไปซักถามเรื่อง ปีที่แล้วของเขา ก็จะทำให้ ตัวเองน่าสงสัยไม่ดีหนึ่งหนึ่ง สถานะเธอก็ถูกเปิดเผล ยิ่งแล้ว สุ มิตรยังอยู่แถวๆนี้

จนวิภาสับสนมาก คิดสักแปป ก็เลือกที่จะกั้นสน ตอนนั้นพยักหน้า น้องพูดอย่างจืดจังว่า คนที่เค้า เหมือนคน ตอนนี้เค้าไม่อยู่แล้ว”

งั้นต้องขอโทษด้วย พูดถึงเรื่องที่ทำให้คุณ เสียใจ” นราวิชญ์มีความรู้สึกผิด แต่ใบหน้ากลับรู้สึกขอโทษ

“ไม่เป็นไร” จันวิภาสายส่ายหัวอย่างไม่เป็นไร แล้วพูด: เรื่องมันผ่านไปนานแล้ ฉันยอมรับเรื่องนี้ได้แล้ว คุณไม่ต้อง ขอโทษอะไร”

ยังไง เธอรู้แค่ว่าคนนั้นยังมีชีวิตอยู่ก็พอแล้ว

มองเห็นจันวิภาที่เป็นแบบนี้ นราวิชญ์ก็ยิ้มขึ้นมา เขาเดิน หน้าไปยื่นนำบัตรให้เธอ นิ้วแล้วพูด นี่เป็นนำบัตรของผม ด้านบนมีเบอร์โทรศัพท์ของผม ในเมื่อคุณบอกว่าผมเหมือน เพื่อนที่คุณตายไปแล้ว ก็สามารถโทรหาผมได้ แก้ ความเครียดให้คุณ ผมก็พอทำได้

ความหมายของนราวิชญ์คือ อยากเป็นเพื่อนกับเธอ

จนวิภามองดูนำบัตรในมือของนราวิชญ์ อึ้งมาก น่าจะ เอื้อมมือไปจับ แต่ก็นึกถึง6ปีที่แล้วที่เธอสองคนยุ่งเกี่ยวกัน

ไม่ ไม่ได้ เธอไม่อยากจะกลับไปตอนนั้น ตอนนี้เธอแค่ อยากหาลูกชายเจอ แล้วกลับไปที่อเมริกา จากไปตลอดการ

คิดไปคิดมา จนวิภากัดฟัน แล้วปฏิเสธอย่างอ่อนน้อม “ขอโทษ นำบัตรของท่านประธานนราวิชญ์ฉันรับไว้ไม่ได้ ฉัน เป็นแค่ลูกน้องของเจ้านาย รับน้ำใจใหญ่หลวงนี้ไว้ไม่ได้ นราวิชญ์สงสัย แต่มีความสัมพันธ์กันในการค้าก็พอ สิ่ง ที่ให้เขานึกไม่ถึงก็คือ ผู้หญิงคนนี้ปฏิเสธเขาโดยตรง

แค่ความรู้สึกที่อยากจะรับนำบัตรไปก็ไม่มี ปฏิเสธอย่าง

ชัดเจน

สนุก!

งั้นได้” นราวิชญ์ยิ้มแล้วเอานำบัตรกลับมา แล้วพูด นิสัยคุณดีนะ ประธานสุมิตรหาเลขาได้ดีจริงๆ แต่ว่า……..

คุณ ออะไร?

“ฉัน……….นารา! ไม่คิดเลยว่านราวิชญ์จะถามชื่อเธอ จนวิภาเกือบจะหลุดปากพูดชื่อจริงออกมา ยังดีที่ไม่ทันพูด

ชื่อสวยดีนะ แต่ก่อนผมก็มีเพื่อนคนหนึ่ง นามสกุลนี้ พอดีกาแฟบดเสร็จ เขาหันหลังไปหยิบแก้ว

จนวิภาโล่งใจไปที ตอนที่นราวิชญ์บอกว่าเคยมีเพื่อน

นามสกุลนี้มันแปลว่าอะไร?

ไม่มีอะไรแล้ ฉันขอไปก่อน…….. จนวิภาพูดอย่างทำตัวไม่ถูก ตื่นเต้นนิดๆ ไม่รอให้นราวิชญ์ ตอบ ก็ไปแล้ว

“ขอบ ขอบคุณนะ……

จันวิภาเดินเร็วมาก นราวิชญ์อยากจะห้ามก็ห้ามไม่อยู่ มองดูหลังเธอ ก็รู้สึกคุ้นเคยมาก “ เมื่อก่อนฉันเคยเจอเธอหรือ เปล่า ทำไมรู้สึกเลขาคนนี้คุ้นหน้ามาก จันวิภาวิ่งกลับมายังห้องประชุม สุมิตรนั่งอยู่ที่เดิม มอง เห็นเธอเดินเข้ามาอย่างอารมณ์สับสน ยักคิ้วขึ้นมาอย่างรู้ตัว

ทําไมสีหน้าแบบนี้?!

กำลังสงสัยอยู่ สุมิตรก็เห็นนราวิชญ์เดินตามมา เลยโกรธ ขึ้นมา สีหน้าเขาเย็นชา จ้องมองจันวิภาอย่างไม่พอใจ ถาม อย่างโหด : “ เมื่อกี้ไปทำอะไรมา?

สมองฉันวิภาสับสนมาก จู่ๆสุมิตรก็ถามอย่างโมโหแบบนี้ ทำให้เธอรู้สึกแปดตลาด เลยรีบขอโทษ: “ เมื่อฉันไปห้องน้ำ

ดื่ม”

พอพูดจบ สีหน้าในวิภาเปลี่ยนไป ถึงเพิ่งรู้ว่าตัวเองเสีย แผน เลขาไปห้องน้ำเดิม กลับมาไม่ได้เอาน้ำหรือกาแฟมาให้ เจ้านาย ให้ตายเถอะ?!

ไม่แปลกที่สุมิตรโมโหขนาดนี้ ตัวเองก็อยากจะยึดคอตัว

เองให้ตาย!

“เออ…….. ฉันไปเตรียมกาแฟให้คุณประธานรอแปป ……. จันวิภาพูด และก็ไม่ได้รอสุมิตรตอบก็ไปแล้ว

ยังดีที่จันวิภาไป ไม่งั้นเขาคงโมโหกว่าเดิม!

ผู้หญิงคนนี้เมื่อไปห้องดื่มน้ำ ถึงกลับไม่ได้เตรียมกาแฟ

ไว้ให้เขา?!

พอเห็นกาแฟในมือถือนราวิชญ์เขายังคิดว่ากาแฟแก้วนั้น จนวิภาเป็นคนจัดเตรียมไว้ให้เขา แล้วเมื่อตอนหักประชุมนรา วิชญ์เดินตามไปกับจันวิภา หรือว่าเขาสองคนอยู่ในห้องน้ำดื่ม ด้วยกัน?

อยู่ด้านในทำอะไร แค่คิด ก็ทำให้สุมิตรโมโหมาก

ชายหนึ่งหญิงหนึ่ง อยู่ในห้องน้ำดื่มทำอะไรกันนนขนาด นั้น และผู้หญิงยังเป็นเลขาคนใหม่ของเขา ร่วมทำงานกันมา นานขนาดนี้ สุมิตรรู้อีก…….

เลขาที่มานี่เก่งมาก! บึ้ม!!

ประชุมได้จบลง สุมิตรหน้าเย็นชามาก

หลังจากที่บิ๊กบอสทุกคนบกมือร่ำลากันเสร็จ จันวิภากับสุ มิตรก็ขับรถออกไป ทันใดนั้นมีความรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย

การกระทำพวกนี้ของจันวิภาเมื่ออยู่ในสายตาสุมิตรแล้ว

เขายิ่งโมโห

พอกลับไปในรถ จันวิภานั่งเข้าไปปิดประตู ร่างกายเธอ ถูกคนทิ้งไว้ พอหันมา เธอเห็นว่าสุมิตรทับเธอไว้ เขาใช้มือจับ

คอเธอไว้

จนวิภาตกใจมด เธอมองไปที่สุมิตรอย่างสงสัยสุมิตร นายอยากทำไร? นี่นายกำลังลำปามฉันอยู่

ในสายตาสุมิตรเต็มไปด้วยความโกรธ เขามองจนวิภา

จากด้านบน พูดอย่างหยาบคาย: ” ฉันลำปามเธอ? เธอคู่ควร

ด้วยหรอ?” คอถูกสุมิตรจับไว้ ถึงแม้จะทรมาน แต่ก็ไม่ได้หายใจจาก ไม่รู้จริงๆว่าเขาเป็นอะไร เธอตะคอกอย่างโมโห : 4 ใน เมื่อนายไม่ได้ลำปามฉัน นายทับฉันไว้ทําไม!

พูปไป ร่างกายก็ดิ้นเพื่อที่จะหลุดพ้นสุมิตร…