ตอน221ความเกลียดชังของฉัน ต้องแก้แค้นคืน

ตอนที่221ความเกลียดชังของฉันต้องแ ก้แค้นคืน

จันทร์วิภาใช้เสียงตะคอกเกือบหมดใส่ สุมิตร:คุณไม่เล่นสนุกกับผู้หญิงจะไม่ใ ห้ฉันโกรธคุณอีกหรอแล้วก็ขอร้องหล่ะ อย่าใช้ความรู้สึกที่ว่าผู้หญิงทุกคนจะช อบคุณรวมถึงฉันด้วยได้ไหมผู้หญิงบน โลกใบนี้ไม่ได้ชอบคนเลวๆแบบคุณซัก ทุกคนหรอกคนที่ชอบคุณตาของเธอต้ องมีปัญหาแน่ไม่งั้นก็รอคิดบัญชีกับคุณ แน่

จันทร์วิภาการตำหนิของจันทร์วิภาสุมิต รฟังแล้วรู้สึกผิดหวังและปวดใจเขาคว้า ไหล่ของจันทร์วิภาอย่างแรงและบังคับ ให้เธอมองตาเขา:คุณเห็นผมเป็นคนแบ บนั้นหรอถึงแม้ว่าผมจะเล่นสนุกกับผู้ห ญิงอื่นแต่กับคุณไม่ใช่แบบนั้นแน่นอน

คุณหุบปากจันทร์วิภาใช้แรงผลักสุมิตร ออกไม่ให้เขาแตะต้องตัวเธอตาของเธ อแดงก่ำมองไปที่สุมิตรอย่างโมโหคุณ อย่าทำให้ฉันรู้สึกขยะแขยงอีกเลยก็ว่า ทำไมคุณไม่เคยพูดกับฉันเลยว่าคุณชอ บฉันดังนั้นคุณแค่เล่นๆกับฉันหรอสุมิตร คุณมันเกินไปจริงๆฉันเคยเห็นคนหลอก ลวงแต่ไม่เคยเห็นคนหลอกลวงแบบคุ

ณ

ฉัน…..

จันทร์วิภามีอาการต่อต้านสุมิตรมองสุมิ ตรด้วยความเกลียดชังและความแค้นเข าเกือบจะพูดประโยคนั้นออกมาโดยไม่ ทันคิดแต่เมื่อเขาเห็นความเกลียดชังใน สายตาของจันทร์ทิราคำพูดที่เขาจะพูด ออกมาถึงปากแล้วก็ต้องกลืนลงไป

ดวงตาที่ดุร้ายของสุมิตรมองไปตรงหน้ าอย่างเย้ยหยันผมชอบคุณหรออย่ามา ตลกหน่อยเลยผู้หญิงแบบคุณจะให้ร่าง กายผมหรือไม่ให้จะมีรูปหน้าที่สวยหรื อว่าไม่สวยแบบผู้หญิงผมจะชอบคุณห รอคุณคงไม่เอาคำพูดที่ได้ยินตอนเช้าวั นนี้คิดว่าผมทำตัวพิเศษกับคุณนะผมจะ แนะนำให้อย่าคิดมากเลยถ้าคุณตกสู่จุด จบเช่นเดียวกับพจรินทร์……

เมื่อถึงปลายประโยคสายตาของสุมิตร มองไปที่จันทร์วิภาแล้วเผยรอยยิ้มที่โห ดร้ายและพูดอย่างเฉยเมยอย่าโทษว่าผ มไม่ได้เตือนคุณถ้าถึงวันที่คุณร้องไห้แ ละขอร้องผมผมจะไม่มีวันตอบรับคำขอ ของคุณ

อย่างที่เขาพูดสุมิตรเดินอย่างแรงออก จากห้องเขากลับไปที่บ้านของเขาปิดป ระตูแล้วชกไปที่ประตูอย่างแรง

สุมิตรโกรธมากเขาต้องป่วยแน่ๆถึงได้ พูดแบบนั้นกับจันทร์วิภาในใจของเขาไ ม่ได้คิดแบบนั้นเลย

2วันที่ผ่านมาเขาดีกับพจรินทร์มากเพื่อ ให้พจรินทร์เห็นด้วยที่จะลงนามในโคร งการความร่วมมือนี้ด้วยตัวเองเหตุผลที่ สำคัญที่สุดคือเขาอยากเห็นจันทร์วิภารู้ สึกหึงและอยากได้ยินเธอยอมรับว่าเธ อชอบเขาด้วยปากของเธอเองจันทร์วิภ าเป็นผู้หญิงที่ปากอย่างใจอย่างกลัวว่าเ ธอจะไม่ยอมพูดออกมาเพียงแค่เห็นเธ อเอาใจใส่ตัวเองในใจของสุมิตรก็มีควา มสุขมากแล้ว อย่างไรก็ตามจันทร์วิภาอุดอู้อยู่ข้างหลั งพวกเขาแต่ไม่ได้เปล่งเสียงออกมาสัก แอะเลยแล้วยังไม่บ่นไม่คิดเล็กคิดน้อย เป็นบางครั้งที่มีการบ่นแต่ยอมให้เขาพู ดกดดันสัก2ประโยค

ในใจของสุมิตรรู้สึกกระวนกระวายใจจั นทร์วิภาแสดงออกมาเหมือนหลอกตัวเ องสีหน้าเหมือนไม่สนไม่แคร์อย่างนั้น ทำให้สุมิตรรู้สึกว่าจริงๆแล้วเธอไม่ได้รู้ สึกหวั่นไหวแต่ไหนแต่ไรมาแล้วเขากลั วว่าจันทร์ทิราจะไม่ได้ชอบเขาดังนั้นเมื่ อเขาเห็นจันทร์วิภารับเงินของพจรินทร์ ก็รู้สึกโกรธขึ้นมา

แต่คิดไม่ถึงว่าจันทร์วิภาจะมีท่าทีอดใจ รอไม่ไหวที่จะเก็บเงินอย่างไวแล้วรีบอ อกไปกระตุ้นให้ใจของสุมิตรอยู่ไม่สุขยิ่ งขึ้นดังนั้นเขาถึงได้นัดพจรินทร์มายุติใ ห้ไวที่สุดแล้วกลับมาสั่งสอนจันทร์วิภา

ให้ถึงที่สุด

สุมิตรก็ยังไม่เข้าใจกับความคิดของเขา เองเมื่อใดก็ตามที่เขาเห็นจันทร์วิภาก็อ ดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยเธออยากเห็นเธอใ นมุมที่ไม่เคยเห็นให้มากกว่านี้ง

เมื่อเร็ซๆนี้สุมิตรฉุดคิดขึ้นมาได้ว่าอยา กรู้ว่าเธอชอบเขาหรือไม่ความอยากรู้อ ยากครอบครองนี้ทำให้ความปราถนาอั นแรงกล้าของเขาหยุดไม่ได้แล้วดังนั้น จึงมีเรื่องตลกสำหรับสองวันนี้

อย่างไรก็ตามท่าทีของจันทร์วิภายากที่ จะเข้าใจบางครั้งเธอก็มีท่าทียินดีทำให้ เขาคิดว่าจันทร์วิภาก็คงชอบเขาบ้างแต่ บางครั้งจันทร์วิภาก็เหมือนผลักไสเขาไ ปไกลๆทุกครั้งที่พยายามเข้าใกล้เธอแ ต่ในที่สุดเธอก็หนีเขาไป ความรู้สึกนี้ทำให้สุมิตรผู้ถือทุกอย่างใน มือรู้สึกอึดอัดจันทร์วิภาปฏิเสธเขามากเ ท่าไหร่ความปราถนาในการครอบครอง ของเขาก็มากขึ้นและยิ่งต้องการให้จัน ทร์วิภาอยู่ข้างกายและเป็นของเขาเท่า นั้น

แต่เดิมวันนี้เขาอยากจะพูดสิ่งที่คิดของ ตัวเองกับจันทร์วิภาแต่กลับเห็นความเก ลียดชังในดวงตาของเธอแล้วทำให้สุมิ ตรต้องถอยก่อนในที่สุดแล้วเขาทำอะไ รให้จันทร์วิภาเกลียดชังเขารุนแรงเช่น

ก่อนที่ทุดอย่างจะถูกตัดสินใจสุมิตรไม่ อยากบอกจันทร์วิภาเกี่ยวกับความกังว ลของเขาในเร็ซๆนี้และเขาก็ไม่อยากใ ห้ตัวเองอยู่ในสถานการ์ณเช่นนี้ดังนั้นเ ขาก็ใช้คำพูดที่ปากอย่างใจอย่างออกม าแทน

สุมิตรรรู้สึกว่าตั้งแต่จันทร์ทิราปรากฏตั วขึ้นเขาก็เปลี่ยนไปเมื่อก่อนเขาไม่มีคว ามกังวลมากเท่ากับตอนนี้

กลับมาคุยของฝั่งจันทร์วิภาตั้งแต่สุมิต รพูดจบคำนั้นก็ออกจากประตูเธอรู้สึกเ หมือนเธอตกลงไปในถ้ำน้ำแข็งและทุก เซลล์ในร่างกายจะตายโดยไม่รู้สึกใดๆ

เธอค่อยๆนั่งลงที่พื้นไม่รู้ว่าทำไมทันใด นั้นถึงอยากร้องไห้เธอไม่พอใจไม่พอใ จเลย

ไม่พอใจที่ถูกสิมิตรล้อเล่นไม่พอใจที่ถู กสุมิตรดูถูกหกปีก่อนโดนเขาดูถูกทำไ มหกปีต่อมาเขาก็ยังล้อเล่นกับเธออีกจั นทร์ทิราเกลียดสุมิตรเกลียดเกลียดเก ลียด

พ่อ……..หนูขอโทษ……พ่อ

จันทร์วิภาปล่อยให้น้ำตาไหลอย่างเงีย บๆเธอไม่เคยร้องไห้หนักแบบนี้มาก่อน มือทั้งสองข้างวางที่พื้นใช้แรงกำหมัดแ น่นดวงตาเต็มไปด้วยความเกลียดชังใน ใจเต็มไปด้วยความไม่พอใจ

ถ้าหากมีโอกาสเธอจะต้องทำให้สุมิตรเ ป็นหนี้แค้นเธอทั้งหมดเขาจะต้องชดใช้ หลังจากทะเลาะกันสุมิตรก็แทบไม่ไปห าจันทร์วิภาอีกเลยโครงการความร่วมมื อของเขาก็เจรจาสำเร็จแล้วพวกเขาไม่ มีเหตุผลที่จะต้องอยู่ในเมืองBต่อแต่โด ยไม่คาดคิดสุมิตรไม่ได้พูดถึงเรื่องของ เมืองAและจันทร์วิภาก็ไม่ได้ถามถึง อุดอู้อยู่ในห้องทั้งวันแล้วรู้สึกเบื่อจันทร์ วิภาคิดเกี่ยวกับเรื่องนั้นแต่ก็ตัดสินใจอ อกไปเที่ยวสนุกเธอไม่ได้มีช่วงเวลาที่ดี ในเมืองที่มีสถานที่ท่องเที่ยวส่วนใหญ่ มาเป็นเวลานาน

วันนี้จันทร์วิภาตื่นแต่เช้าสวมใส่ชุดสบา ยๆมัดผมขึ้นลวกๆและก็ออกไปด้วยควา มสนใจเป็นอย่างมาก

เธอวางแผนสำหรับตัวเองตลอดทั้งวัน ก่อนอื่นเธอไปที่อาคารที่โดดเด่นที่สุด ของเมืองจากนั้นก็ไปที่เมืองโบราณที่มี ชื่อเสียงของเมืองในตอนบ่ายและจากนั้ นเธอก็ไปที่เกาะเล็กๆกลางทะเลทางเรื อในตอนเย็นตอนดูรายการเธอได้ยินว่า มันเป็นสัญลักษณ์ของเมืองนี้ถ้าผู้โดยส ารทุกคนมาที่เมืองนี้แล้วไม่ได้ไปที่เกา ะนั้นก็เหมือนมาไม่ถึงเมืองนี้ เพื่อที่จะสามารถออกมาและมีช่วงเวลา ที่ดีได้จันทร์ทิราทำการบ้านทั้งคืนในเมื องนี้เมื่อคืนนี้เธอนอนไม่หลับทั้งคืนตื่น ขึ้นมาในตอนเช้าวันนี้ด้วยความคล้ำใต้ ดวงตาของเธอ

อย่างไรก็ตาม……..

ตอนที่222ของเล่นทำไมถึงเป็นคุณอีก อย่างไรก็ตามสิ่งนี้ไม่ส่งผลต่ออารมณ์ ของจันทร์วิภาเพราะว่าเธอเล่นคนเดียว ได้ดีมากจำได้ว่าเมื่อก่อนเธอมักจะเดิน ทางคนเดียวบางครั้งก็ไปกับพัชรี

ด้วยวิธีนี้จันทร์วิภาใช้เวลาทั้งวันตามลำ พังแม้ว่าเธอยากล่องแพเธอก็กลัวน้ำจ นเกินไปเธอจึงไม่ไป

เมื่อถึงพลบค่ำจันทร์วิภาก็ขึ้นเรือลำนั้น แล้วก็นั่งลงอย่างเงียบๆขังๆเธอมีแม่ที่ กำลังอุ้มลูกอยู่หันมาพูดกับเธอว่าคุณม าได้จังหวะมากถ้าหากคุณพลาดรอบนี้ คุณก็จะพลาดชมการแสดงต้องรอรอบ ต่อไปอีกหนึ่งชั่วโมงโปรแกรมนี้เป็นโป รแกรมที่มีชื่อเสียงที่สุดในประเทศของ เราคุณไม่รู้หรอว่านักท่องเที่ยวมีความ คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้มากแค่ไหน…

ป้าคนนี้คาดว่าจะเป็นคนในท้องถิ่นเธอ มีสำเนียงที่แท้จริงจันทร์ทิราไม่สามาร ถปรับตัวให้เข้ากับความกระตือรือร้นขอ งคนในท้องถิ่นได้เธอยิ้มและพยักหน้าเ พื่อตอบกลับและกลับไปมองเรือต่อ

ไม่พูดไม่ได้ว่ามีคนเยอะมากบนเรืออาจ เป็นจริงตามที่ป้าบอกแขกของเรือนี้ทั้ง หมดต่างกระตือรือร้นที่จะดูรายการเปิด หรือตอนนี้อยู่ในช่วงฟดูท่องเที่ยวจึงมี ผู้คนเพิ่มขึ้น ก็เป็นเพราะว่าคนมีมากเกินไปดังนั้นจั่น ทร์ทิราก็ไม่พบกับคนที่คอยตามหลังเธ อคนนั้น……..

เมื่อมาถึงเกาะแล้วจันทร์ทิราได้ตระหนั กถึงความพิเศษของโปรแกรมนี้ด้วงตัว เองถึงเข้าใจว่าทำไมผู้คนมากมายจึงรี บไปที่เรือสำราญลำสุดท้ายเพราะการแ สดงแรกบนเกาะในตอนกลางคืนเตรียม พร้อมสำหรับชายโสดและสาวโสด ตอนนี้เป็นเวลาหนึ่งทุ่มแล้วตอนกลางคื นกำลังจะมาถึงหลายคนไม่มีเวลากินอ าหารเย็นเพื่อขึ้นเรือลำสุดท้ายต้องบอ กว่านักพัฒนาโปรแกรมการท่องเที่ยวเ ป็นคนที่ระมัดระวังจริงๆและเหตุการ์ณ์เ กิดขึ้นเป็นพิเศษในสภาพแวดล้อมพิเศ ษและฤดูกาลพิเศษ

เนื้อหาของกิจกรรมคือ—–กินข้าว ใช่มันเป็นอาหารที่เรียบง่ายแต่ส่วนที่น่า สำคัญที่สุดของกิจกรรมนี้คือแบ่งกลุ่มค นออกเป็นสองกลุ่ม

เมื่อทานข้าวไปได้ครึ่งนึงคุณจะได้รับแ จ้งว่าคุณจะมีเพื่อนทานข้าวถ้าหากคุณ กดกระดานไม้ตรงหน้าว่าใช่จะค่อยๆเลื่ อนขึ้นและคุณจะเห็นคนที่นั่งตรงข้ามห ากคุณคลิกไม่จะไม่มีการเปลี่ยนแปลงคุ ณก็ทานข้าวคนเดียวต่อไป

เช่นเดียวกับเหตุการ์ณครั้งนี้ในบางครั้ง ผุ้คนจำนวนมากต้องการสัมผัสถึงแม้ว่า พวกเขารู้จุดประสงค์ของตัวองแล้วหรื อหลายคนต้องการลองว่าเขาจะได้พบใ คร

แม้แต่จันทร์วิภาเมื่อได้ฟังกฎของกิจกร รมนี้ก็ไม่สามารถที่จะถูกล่อลวงได้ จันทร์วิภารู้สึกตื่นเต้นมากที่ได้ชื่อหลาย สถานที่แต่พื้นที่ไม่ได้ถูดปิดนี่เป็นเพราะ ความสะดวกของผู้ที่ไม่ได้มีส่วนร่วมใน กิจกรรมครั้งนี้แม้ว่าจะเป็นเรื่องแปลกที่ มีคนดูแต่ก็ไม่ได้หยุดคนที่ต้องการสัมผั สโอกาสในการเผชิญหน้าครั้งนี้

จันทร์ทิราเข้าแถวข้างหลังและในไม่ช้า ก็เป็นคิวของเธอีเธอถูกนำเข้าไปในบรร ยากาศของกิจกรรมอย่างสมบูรณ์และไ ม่ได้ระมัดระวังหลังว่ามีคนสังเกตุเธออ ยู่เบื้องหลัง

จันทร์ทิราถูกนำตัวไปยังตำแหน่งที่แย กจากกันโดยพนักงานและนั่งลงเธอสั่ง อาหารของเขาตามปกติในห้องอาหาร บางคนนั่งอยู่ทางซ้ายและขวาแต่เธอ กำลังนั่งอยู่ในตำแหน่งที่แยกออกจาก กันและแยกตัวจากไม้เธอรู้สึกเหงานิด หน่อย

เมื่อมื้ออาหารถูกทานไปครึ่งหนึ่งหน้าจ ออิเล็คทรอนิกส์ที่โต๊ะก็สว่างขึ้นอย่างก ะทันหันเขียนเป็นภาษาจีนและภาษาอัง กฤษว่าคุณต้องการทานอาหารเย็นกับค นอื่นหรือไม่

จันทร์ทิราเข้าร่วมโปรแกรมนี้เพื่อสัมผั สความสดชื่นนี้ดังนั้นเธอจึงคลิกว่าใช่

ไม่สำคัญว่าจะคลิกหรือไม่หลังจากคลิ กแล้วก็รู้สึกอยากโดดขึ้นมา

สุมิตรทำไมถึงเป็นเขา

สุมิตรคาดไม่คาดคิดเมื่อเห็นเธอจันทร์ จิราเธอแสดงสีหน้าที่มีความหมาย

จันทร์ทิราตัวคนเดียวคงไม่ดีแน่เธอนั่งเ ก้าอี้ของเธอด้วยความยากลำบากเมื่อเ ห็นอาหารทะเลตรงหน้าความรู้สึกที่อย ากกินก็ไม่มีแล้ว

ในบรรดาผู้คนหลายพันบนเกาะจันทร์ทิ

ราไม่เคยคิดเลยว่าเธอกับสุมิตรจะบังเอิ ญโลกกลมมาเจอกัน สุมิตรหัวเราะแล้วหัวเราะอีกกับเธอแล้ว พูดแรงจูงใจที่ซ่อนเร้นเรามีชะตากรรม

การจริงๆแล้วเลขาตัวน้อยของฉัน

จันทร์ทิราก้มหัวลงและทานอาหารทะเ ลของเธอเธอไม่ต้องการคุยกับสุมิตรเธ อทำใจกับเรื่องของสุมิตรเมื่อสองวันก่ อนแล้วเมื่อเธอเห็นสุมิตรเธอพยายามเ พิกเฉยเขาให้มากที่สุดจากนั้นเธอพยา ยามที่จะรักษาระยะห่างกับเขาไว้

อาหารส่วนที่เหลือจันทร์ทิรารีบกินอยู่ พักหนึ่งแล้วลุกขึ้นและแยกตัวออกสุมิต รมองเธอตลอดทางเห็นเธอไปแล้วเขา ก็ลุกขึ้นและออกไป

เกือบทุกคนไม่ได้คาดหวังว่าพวกเขาจะ จบอย่างรวดเร็วคนอื่นยังสัมผัสกับควา มรู้สึกและพวกเขายังกินไม่เสร็จพวกเข าก็ออกไปแล้ว

สุมิตรยังคงเดินตามหลังของจันทร์จิรา ต่อไปเมื่อออกจากสายตาของผู้คนสุมิ ตรก็จับมือเธอขมวดคิ้วและถามว่าจันท ร์จิราคุณจะเดินเร็วไปทำไมกัน

อย่าแตะต้องฉันจันทร์ทิราปฏิบัติตามเงื่ อนไขแล้วอยากจะสะบัดมือของเขาออ กสุมิตรมีประสบการณ์มานานเป็นไปไม่ ได้ที่จันทร์ทิราจะสะบัดออกได้ง่ายๆ

เมื่อมองดูสุมิตรด้วยความรังเกียจที่ยังจั บมือเธอแน่นจันทร์ทิราพูดด้วยน้ำเสียง ไม่ดีคุณคิดจะทำอะไรไม่ใช่ว่ารังเกียจฉั นหรอไม่ใช่ว่ารังเกียจร่างกายและใบห น้าฉันหรอคุณเดินใกล้ฉันขนาดนี้ไม่กลั วขายขี้หน้าหรอ

คำพูดของจันทร์จิราทำให้สุมิตรถอนห ายใจอย่างนุ่มนวลเขามองไปที่จันทร์จิร าและตั้งใจพูดว่าตอนนั้นแค่อารมณ์ชั่ววู บทำไมคุณถึงคิดจริงหลายวันผ่านไปแ ล้วคุณยังโกรธกับเรื่องนั้นอยู่หรือเปล่า

อาราณ์ชั่ววูบหรอ

ฟังสุมิตรพูดแล้วก็ยิ้มอย่างเย็นชาพูดด้ วยถ้อยคำที่ถากถางฉันไม่ใช่ตั๊กแตนใน ท้องของประธานจะไปรู้ได้ยังไงว่าประ โยคไหนพูดจริงประโยคไหนพูดเล่นแล้ วก็ขอโทษฉันไม่เล่นด้วย

อืมเมื่อเผชิญหน้าคำกับพูดถากถางขอ สิ่งนี้ทําให้จันทร์ทิรารู้สึกหงุดหงิดคำพู ดของเธอเหมือนเธอเล่นดอกไม้เต้าหู้อ่ อนๆและไม่มีการตอบสนองใดๆ

จันทร์ทิราไม่แยแสสุมิตรมีความกระตือ รือร้นเมื่อจันทร์ทราถอยหลังสุมิตรก็เดิ นเข้าหาทั้งสองคนตามจับกันไปทั้งคืน และในที่สุดจันทร์ทิราก็ยอมจำนน