ตอน399คำตอบที่ว่า

ตอนที่ 399 ค่าตอบที่ว่า

มองดูด้านหลังที่ดูโดดเดี่ยวของธนภาคพัชรีรู้สึกไม่ดี

เท่าไร

จะว่านี้เป็นครั้งแรกที่ถูกสารภาพรักก็ไม่ใช่สำหรับพัชรี เพราะไม่กี่วันก่อนเธอก็ถูกโยธินสารภาพรักมาและคนในชมรม นักแข่งหลายคนต่างก็ชื่นชมพัชรีถึงแม้ว่าพัชรีจะไม่ค่อยถนัด เรื่องนี้แต่ก็ยังไงก็ยังรู้สึกได้อยู่เพียงแค่ว่าเธอไม่ได้ใส่ใจกับ เรื่องพวกนี้เท่าไร

เพราะแบบนี้ธนภาคที่สารภาพกับเธอตรงๆแบบนี้ทำให้ เธอรู้สึกเหมือนไม่ใช่เรื่องจริงแต่ก็ไม่ได้สงสัยเรื่องความจริงใจ ของธนาค

พัชรีเชื่อในความจริงใจของธนภาคเชื่อใจถึงขั้นว่าแม้จะ ไม่มีหลักฐานแต่ก็เชื่อใจที่เธอรู้สึกไม่จริงน่าจะเป็นเพราะความ สับสนวุ่นวายในตัวของเธอเอง

เพราะพัชรีก็ชอบธนภาคเหมือนกันข้อนี้เธอยืนยันกับตัว เองในใจหลายรอบแล้วแค่ไม่กล้าเอยปากเท่านั้นตั้งแต่เล็กจน โตพัชรีเป็นคนที่ไม่มีดวงเรื่องความรักเหตุผลหลักๆน่าจะ เกี่ยวข้องกับนิสัยของเธอ
พัชรีที่โดนธนภาคสารภาพรักน่าจะเรียกว่าได้รับการ โปรดปรานอย่างไม่คาดฝันจนรู้สึกประหลาดใจแต่ในเวลา เดียวกันเธอก็เป็นคนที่เข้มงวดเรื่องความรักไม่ยอมให้ตัวเอง ตัดสินใจในตอนที่ไม่มีสติ

หลังจากธนภาคกลับไปพัชรีก็นั่งลงเธอมีคำตอบแล้ว

แต่ยังต้องการยืนยันคำตอบนั้นอีกครั้งถ้าธนภาคอยู่ที่นี่ เธอจะไม่สามารถตั้งสติได้

น่าจะเป็นเพราะตื่นเต้นอยู่ดีๆพัชรีก็หัวเราะขึ้นมา ใบหน้า เริ่มแดงขึ้นอีกครั้งถ้าธนภาคเห็นท่าทางตอนนี้ของพัชรีก็คงจะรู้ คำตอบที่ว่าของพัชรี

ข้างหน้าฝนยังคงตกอยู่ธนภาคเดินลงไปถึงชั้นหนึ่งแล้ว หยุดเดินเหม่อลอยมองฝนที่ตกลงมา

พัชรีคิดยังไงกันแน่?เธอคิดจะปฏิเสธเหรอ?

หรือว่าเพราะอายเลยไม่กล้าตอบต่อหน้าเลยให้ตัวเอง กลับก่อน?

ธนภาคมองดูฝนที่พัดจากทิศเหนือมาทิศใต้ตาเหม่อลอย ภาพในหัวกลับเปลี่ยนไปมาอย่างรวดเร็ว

ค่าตอบคืออะไรกันแน่?

ตอนนี้โทรศัพท์ดังขึ้นเพราะธนภาคเตรียมรับโทรศัพท์จากฟซี ดังนั้นเลยจับโทรศัพท์ไว้ตลอด วินาทีที่โทรศัพท์สั่นเขาก็เลื่อนเปิดหน้าจอแล้ว

ไม่ใช่โทรศัพท์เข้าแต่เป็นข้อความเข้า

“ขอบใจนะธนาคฉันก็ชอบคุณ

ในข้อความเป็นประโยคสั้นๆ ธนภาคกลัดกลุ้มมากอยาก วิ่งขึ้นไปถามพัชรีว่านี่คือตกลงแล้วหรือยังไง

ในตอนที่เขารู้สึกกังวลอยู่นั้นข้อความต่อมาก็ดังขึ้น

“เราคบกันเถอะ”

ในข้อความว่า

พัชรีไม่กล้าตอบต่อหน้าเพราะอายจริงๆเหรอ? เป็นผู้หญิง แปลกประหลาดจริงๆแต่ว่าเพราะรู้คำตอบแล้วพัชรีจะอายหรือ ไม่ก็ไม่สำคัญแล้วธนภาคเพิ่งรู้สึกตื่นเต้นที่เขาถูกยอมรับจากผู้ หญิงคนหนึ่งเป็นครั้งแรกถึงขนาดว่าหายใจเร็วขึ้น

ธนภาคไม่ได้ตอบข้อความแต่ขึ้นตึกไปเคาะห้องของพัชรี

พัชรีที่อยู่ในห้องตกใจมากเธอคิดว่าธนภาคกลับไปนาน แล้วไม่คิดว่านายคนนี้จะรอคำตอบของตัวเองอยู่ชั้นล่างในใจ เลยรู้สึกทั้งดีใจและตกใจ

“พัชรีผมรู้แล้วผมรู้หมดแล้วเปิดประตูเถอะผมอยากเจอ

คุณ
ธนภาคตะโกนเสียงอย่างตื่นเต้นทางเดินที่เงียบสงัดมีแต่

เสียงเขา

ที่จริงแล้วทั้งธนภาคและพัชรีต่างก็มีใจให้กันแต่เพราะทั้ง คู่ต่างไม่กล้าและหลบหนีมาตลอดตอนนี้ความจรองก็ถูกเปิด เผยความรู้สึกเหมือนเปาไล่หมอกควันที่อยู่ในใจของธนาค มาตลอดออกไป

ก็โทษไม่ได้ว่าธนภาคจะตื่นเต้นขนาดนี้มันก็เหมือนเจอ ของที่ตัวเองสูญเสียไปอันที่จริงแล้วอยู่ข้างตัวเองมาตลอด

“เฮ้ยคุณเบาๆหน่อยคนอื่นได้ยินหมดแล้ว…..

พัชรีไม่เตรียมจะเปิดประตูเธอหันหลังพิงประตูไว้แอ่นหัว พูดเบาๆแล้วเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่

เขินอาย

“ผมเสียมารยาทจริงๆ แต่ว่าผมดีใจจริงๆ ที่คุณก็ชอบผม

พัชรีหลุดหัวเราะเธอพูดว่า “พวกเราสองคนเหมือนเด็ก

เลย

ใช่ทั้งสองคนเหมือนหนุ่มสาวมีความรักครั้งแรกเต็มไป ด้วยความกล้าที่จะเจาะลึกเข้าไปในหัวใจของกันและกันแต่ใน เวลาเดียวกันก็มีความเขินอายที่จะปกป้องตนเอง

“พัชรคุณกำลังหัวเราะผมอยากหน้าตอนคุณหัวเราะ ธน ภาคก็เอาหลังพิงประตูปิดตาพูดอย่างอ่อนโยน
พัชรีสายหัวเพิ่งรู้ว่าจะให้ธนภาคเห็นสภาพเธอตอนนี้ไม่ ได้เลยพูดว่า”โอ๊ยไม่ได้ตอนนี้หน้าแดงจนไม่รู้จะเรียกว่าไร แล้ว”

คือดูตลิ่งมั่งเป็นถึงพี่ใหญ่ในแก๊งรถแข่งถึงขั้นอายกับ ประโยคแบบนี้เลยเหรอ?

ธนภาคว่า ช่วงเวลาประวัติศาสตร์แบบนี้จะไม่ให้ผมเห็น เป็นสักขีพยานพยานเหรอ?ผมรอมานานมาก ในที่สุด….. ธนภาครู้สึกว่าตัวเองไม่รู้จะพูดอะไรต่อ

พัชรหัวเราะ วันนี้เจอคุณไม่ได้ธนภาคตอนนี้คุณรู้สึกยังไง บ้างอ่า ตอนนี้ฉันรู้สึกตัวเบาไปหมดเหมือนจะบินได้ยังไงยัง

เป็นการเปรียบเทียบที่เด็กมากจริงๆ

ไม่คาดคิดว่าธนภาคจะพยักหน้าเห็นด้วย ผมก็เหมือนกัน เหมือนแขนขาหมดแรงไปหมด…..

“หรือว่าจะโดนยาพิษของเจริญศรีพัชรีเริ่มผ่อนคลายลง

ประโยคนี้ทำให้ทั้งคู่นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนั้นธนภาค พูดเสียงเบา ที่จริงวันนั้นถ้าไม่ใช่คุณผมก็คงไม่ทำเรื่องเหนือ ความคาดหมายแบบนั้นแม้จะผิดแต่ว่าถ้าจะให้โอกาสผมอีก ครั้งผมก็ทำแบบเดิมและจะทำให้ถึงที่สุดจะไม่ให้คุณปฏิเสธได้ เลย

ธนภาคกระซิบนัยน์ตาไม่มีความตื่นแต่กลับเต็มไปด้วยความอบอุ่น

พัชรีแบะปากพูดอย่างกลัดกลุ้ม คุณนี้มันเพิ่งจะตอบรับ คุณคุณพูดแรงขนาดนี้หลังนี้คงโดนคุณรังแกหนักเลย

น้ำเสียงไม่พอใจแต่ว่าในใจพัชรีนั้นมีความสุขมากเธอ รู้สึกเสียดายที่รู้ว่าวันนั้นธนภาคทำเรื่องแบบนั้นเพราะฤทธิ์ยา ตอนนี้ธนภาคได้ชดเชยความเสียดายนั้นของเธอแล้ว

“เพราะผมรู้สึกว่าพัชรีสวยมากจริงๆ ไม่ว่าจะตอนที่เธอใส่ ชุดแข่งหรือว่าฉากแผ่นหลังที่ฉันยากจะลืมที่โรงพยาบาลนั้น หรือว่าก่อนหน้านี้ที่คุณกางร่มอยู่ท่ามกลางสายฝนเหมือน นางฟ้าก็สวยทั้งหมด

“ไม่แน่ว่าในอนาคตผมอาจทำเรื่องแบบนั้น โดนห้ามตัว เองไม่ได้อีกคุณอย่าปฏิเสธผมนะ ธนภาคเหมือนกำลังคุยกัน เรื่องสำคัญจริงจังยังงั้น

พัชรีไม่ตอบไม่ได้แล้ว

“เรื่องแบบนี้มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับอารมณ์เหรอเฮ้ยหยุดไม่พูด เรื่องนี้แล้วคุณจะให้ฉันตอบยังไงไม่ว่ายังไงวันนี้ไม่ได้วันนี้ฉัน จะเจอคุณไม่ได้”

พัชรีเพิ่งยอมรับการสารภาพรักที่สำคัญกับชีวิตแบบนี้ก็ ต้องจัดการตัวเองให้ดีก่อนดังนั้นเลยไม่อยากเจอกับธนภาค