ตอน334ข่มขู่

ตอนที่334 ข่มขู่

“ฉันวิภาจำไว้นะไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นที่อยู่ข้างเธอเสมอเธอ ไม่ใช่ตัวคนเดียวเข้าใจไหม ฟังประโยคนี้ของนราวิชญ์หญิง สาวก็ซาบซึ้งจนพูดไม่ออก

“ตลอดไป นราวิชย์พูดด้วยสายตาจริงจังและหนักแน่น

ตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอได้รับการดูแลรวมถึงความรักและ ช่วยเหลือจากชายหนุ่มตรงหน้ามาโดยตลอดถึงแม้ว่าเธอจะ อยากปฏิเสธด้วยความเกรงใจมากเพียงใดมันกลับจะยิ่งทำให้ ชายหนุ่มรู้สึกเสียใจมากขึ้นเท่านั้นพูดได้ว่าความสัมพันธ์ของ เธอกับนราวิชญ์ค่อนข้างจะซับซ้อนพอสมควร

ด้วยค่าพูดนี้ของชายหนุ่มทำให้ฉันวิภาพยักหน้าโดยไม่รู้ เนื้อรู้ตัวและการกระทำนี้เองทำให้ชายหนุ่มตรงหน้าอดยิ้มออก มาไม่ได้หลายปีมานี้นราวิชญ์ครองตัวเป็นโสดมาโดยตลอด ก็สามารถยืนยันได้แล้วว่าความรู้สึกที่ชายหนุ่มมีให้หญิงสาว นั้นลึกซึ้งมากเพียงใดและเพียงเพื่อให้ได้อยู่ข้างกายจันวิภาได้ คอยดูแลอยู่ใกล้ๆ ชายหนุ่มก็พร้อมที่จะเป็นเพียงแค่พี่ชายถึง แม้ว่าเขาจะไม่พอใจก็ตาม

“เอ่อ… ขอบคุณมากค่ะพี่จันวิภานิ่งเงียบไปนานก่อนจะเงยหน้าเอ่ยขึ้นมาพร้อมกับยิ้มให้ขายตรงหน้าซึ่งยิ้มนี้เองถึง กับทำให้ชายหนุ่มทำอะไรไม่ถูก

ด้านนวิภาเห็นนราวิชญ์นิ่งไปก็นึกว่าไม่ได้ยินค่าพูดของ เมื่อสักครู่จึงเอ่ยขึ้นมาอีกรอบ ขอบคุณนะคะพี่นราวิชญ์

นราวิชญ์ต้องห้ามใจตัวเองแทบตายไม่ให้ยื่นมือออกไป สัมผัสหญิงสาวตรงหน้าเขารู้ได้เลยว่าหัวใจนั้นเต้นเร็วแค่ไหน แต่เขาก็ทําอะไรไม่ได้ทำได้เพียงแค่ยิ้มออกมาเท่านั้น

“ฉันวิภาไม่ว่าอย่างไรก็จะไม่มีวันทิ้งเธอไปไหนหลายปีที่ ผ่านมาเธอรู้ใช่ไหมว่าพี่คิดยังไงกับเธอ

หญิงสาวลุกขึ้นยืนตามนราวิชญ์ขณะที่ได้ยินประโยคนี้ ของชายหนุ่มซึ่งมันทำให้หญิงสาวถึงกับไปไม่เป็นเลยทีเดียว ควรจะตอบว่าใช่ใช่ไหมหญิงสาวคิด

ด้านนราวิชญ์ชายหนุ่มไม่ได้รอให้หญิงสาวตอบเขาแตะ ไหล่ของหญิงสาวเบาๆ แล้วเดินออกจากร้านไปในทันที

กลิ่นน้ำหอมของชายหนุ่มค่อยๆจางไปพร้อมกับเงาของ ชายหนุ่มที่ค่อยๆหายไปจากสายตาของฉันวิภาและนั้นก็ทำให้ หญิงสาวรู้สึกเหมือนเพิ่งทำความผิดอะไรมาสักอย่างแต่นั้นก็ เป็นเหมือนคำตอบรับจากชายหนุ่มกลายๆว่าจะช่วยเหลือเธอ เพียงแค่นี้เธอก็มีความหวังในการหาตัวสุมิตรขึ้นมานิดหนึ่ง แล้วถึงแม้ว่าการทำแบบนี้จะทำให้เธอดูเห็นแก่ตัวก็ตาม

จนวิภาสวมหมวกนิเวศน์เพิ่งซื้อให้กับตนเพื่อปิดบังตัวตนนี้ถ้าคนของสุพจน์รู้ว่าเธอออกมาข้างนอกคนเดียวเธอคงจะ โดนไม่ใช่น้อย

จันวิภาไม่รู้ว่าสุพจน์หายไปไหนแต่ดีที่เธอมีธนภาคกับ นราวิชญ์คอยช่วยเหลือไม่งั้นเธอคงเป็นบ้าได้หญิงสาวไม่อยาก กลับไปนั่งกังวลอยู่แต่ในบ้านของธนภาคเธอจึงเลือกที่จะเดิน เล่นอยู่แถวๆนี้ก่อน

หญิงสาวเดินมาถึงห้างแห่งหนึ่งที่หน้าประตูทางเข้าหญิง สาวก็เหมือนจะเห็นด้านหลังของคนที่เธอคุ้นเคยเธอจึงดึง หมวกขึ้นนิดหน่อยเพื่อให้มองเห็นได้ชัดเป็นเจริญศรีนั้นเอง รอบตัวเธอเต็มไปด้วยคนที่ช่วยเธอถือของดูท่าทางเธอจะเพิ่ง จะช้อปปิ้งเสร็จ

มารู้ตัวเองอีกที่หญิงสาวก็มาหยุดอยู่ที่หน้าเจริญศรีและ ถามหาสุมิตรเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“เอ๋ทำไมเธอมาอยู่ที่นี่ได้เนี่ย เจริญศรีเอ่ยถามพร้อมกับ หยิบแว่นกันแดดขึ้นมาใส่

“สุมิตรอยู่ที่ไหน จันวิภาไม่ใส่ใจคำถามของหญิงสาว หน้าแต่เลือกที่ถามกลับแทน

“คู่หมั้นของฉันอยู่ไหนเธอจำเป็นต้องรู้ด้วยเหรอเจริญศรี ถามกลับด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

“ทุกคนดูผู้หญิงคนนี้ใช้มารยาล่อลวงคู่หมั้นของฉันไป แล้วยังจะมาถามหาเขาจากฉันอีกมันน่าหัวเราะมั้ยละ เจริญศรียังคงพูดต่อด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

เพียงแค่นี้ผู้คนที่ชอบเรื่องสนุกสนานของคนอื่นต่างก็พา กันมามุงดูแล้วมาทางจันวิภาพร้อมกับกระซิบกระซาบใส่กัน

จันวิภาเมื่อเห็นคนเริ่มมามุงดูเธอกับเจริญศรีก็อดที่จะหน้า แตงด้วยความอายไม่ได้แต่ผ่านไปไม่นานหญิงสาวก็ตั้งตัวได้ แล้วเริ่มพูดตอบโต้หญิงสาวตรงหน้า แล้วที่เธอล่ะคู่หมั้นนอน ไม่สบายอยู่ที่โรงพยาบาลแต่เธอก็ยังมีอารมณ์ออกมาช้อปปิ้ง เนี่ยนะ คราวนี้เสียงซุบซิบก็เปลี่ยนเป้าหมายมาที่เจริญศรีแทน

“นี่มันเรื่องของฉันยุ่งอะไรด้วย

จันวิภารู้ดีว่าการจะต่อกรกับผู้หญิงแบบเจริญศรีเธอต้อง ไม่ใช่อารมณ์โดยเด็ดขาดดังนั้นหญิงสาวจึงค่อยๆหายใจเข้า ลึกๆ พร้อมกับถามขึ้นใหม่อีกรอบ” ทางที่ดีเธอบอกมาดีกว่าว่า มิตรอยู่ไหนไม่งั้นฉันไม่ปล่อยเธอไว้แน่

ในสายตาตาเจริญศรีจันวิภาเป็นหญิงสาวที่อ่อนแอมา โดยตลอดทำไมวันนี้ถึงเปลี่ยนไปได้หรือว่า….เพียงแค่คิดเธอก็ อดจะรู้สึกกลัวขึ้นมาไม่ได้เธอจึงค่อยๆเดินถอยหลังไปทีละ ก้าวๆท่ามกลางการสนับสนุนจากคนที่มุงดูอยู่รอบๆ

จันวิภา ในตอนนี้ไม่ได้กลัวเจริญศรีเลยแม้แต่นิดเดียว เนื่องด้วยหญิงสาวมีสุพจน์และนราวิชญ์คอยหนุนหลังอยู่แล้ว ไหนจะลูกที่แสนจะอัจฉริยะของเธออีกล่ะแล้วเธอจะต้องกลัวไป ทำไมกัน
เจริญศรีที่ใบหน้าเริ่มขีดด้วยความกลัวแต่ด้วยที่ตัวเอง เป็นคนที่เคยแพ้ให้มาก่อน โดยเฉพาะในที่สาธารณะเช่นนี้เธอ จะแพ้ไม่ได้เป็นอันขาด

“อย่าลืมเสียล่ะว่าสุมิตรอยู่ในกำมือฉันถ้าเธอทำอะไรฉัน ล่ะก็เธอไม่มีทางที่จะรู้ว่าเขาอยู่ไหนแน่ เจริญศรีพูดพร้อมกับ หัวเราะด้วยความสะใจอย่างยิ่ง

เมื่อได้ฟังคำขู่เช่นนี้ของเจริญศรีจันวิภาก็ทนข่มอารมณ์ ของตนไม่ไหวอีกต่อไปหญิงสาวเดินไปด้านหน้าและหญิงสาว พร้อมกับทำในสิ่งที่เจริญศรีไม่คาดคิดเพี้ยเธอตบหน้าเจริญศรี

“เธอจะต้องชดใช้….

เพีย

“ฟังให้ดีนะครั้งก่อนที่ฉันปล่อยเธอไปเพราะว่าฉันใจดี หรอกแต่เธออย่าทำให้ฉันต้องเปลี่ยนความคิดดีกว่า”จันวิภา ในตอนนี้เหมือนเปลี่ยนไปเป็นคนละคนอย่างงั้นแหละกลาย เป็นคนที่แข็งแกร่งจนทำให้คนที่มุงดูอยู่อดที่จะรู้สึกร้อนๆ หนาวๆไม่ได้

เจริญศรีหัวเราะออกมาพลางนึกย้อนไปถึงครั้งก่อนที่เธอ ย้ายตัวของสุมิตรไปที่อื่นซึ่งตอนนั้นมีชายลึกลับเสนอแผนให้ กับเธอและตอนนี้เธอรู้แล้วว่าชายลึกลับคนนั้นกับคนที่ช่วยให้ จนวิภาหนีออกไปก็คือคนๆเดียวกันเพียงแค่นึกย้อนกลับไปเธอ ก็อดที่จะหัวเราะตัวเองออกมาไม่ได้
“จันวิภาเธอคิดว่าชายลึกลับคนนั้นจะช่วยเธอหาตัวสุมิตร อย่างงั้นเหรอฉันจะบอกอะไรให้นะเขานั้นแหละที่วางแผนย้ายสุ มิตรให้ไปอยู่ที่อื่น เจริญศรีพูดพร้อมกับหัวเราะออกมา