ตอน449 ใส่ร้ายป้ายสี

ตอนที่449ใส่ร้ายป้ายสี

ก่อนจะออกไป จันวิภาส่งสายตาไปหาเปมิศา กลับพบว่า อีกฝ่ายกลอกตามองบนให้ ราวกับมองเห็นคนโง่

จริงๆเลย เป็นแผนการที่ดีมากเลย ผู้หญิงคนนั้นเขา

รังเกียจอะไรกัน?

ที่แท้ จันวิภาตั้งใจจะแสดงละครฉากนี้ออกมา เพื่อที่จะสั่ง สอนฟ้าใส ในขณะเดียวกันยังสามารถให้ตัวเองหลุดออกมา จากการถ่ายอย่างสมยอมทุกฝ่าย เรียกว่ายิ่งปืนนัดเดียวได้นก สองตัว!

แต่ทว่า แผนการดีๆแบบนี้ก็ต้องมีอะไรตอบแทนหน่อย หลังจากเกิดเรื่อง ทั้งจันวิภาและฟ้าใสต่างโดนผู้จัดการปอก เรียกเข้าไปอบรม

เพราะเห็นแก่ใบหน้าสวยๆของฉันวิภา ผู้จัดการปอกจึง เรียกมาพอเป็นพิธีและว่าเพียงสองสามประโยค ก็ให้ทั้งสอง กลับไปเขียนทบทวนตัวเอง

ฟ้าใสไม่ยอม เธอโดนคนต่ำต้อยตบไปหนึ่งดอก แล้ว ทำไมตนเองยังต้องมาเขียนทบทวนตัวเองด้วย หลังจากทั้งสองออกไปด้วยกัน ฟ้าใสกลับเข้าไปในห้อง

ทำงานของผู้จัดการปอกอีกครั้ง เขาจะต้องให้ความเป็นธรรม

กับเธอ

“ผู้จัดการปอก เรื่องในวันนี้ทุกคนต่างก็เห็นแล้ว ว่าทิพา นั้นเป็นคนตบหนูก่อน ตามกฎของบริษัท หรือว่าไม่สมควรไล่ เธอออกหรอค่ะ?

ไล่จันวิภาหรอ? ผู้จัดการบอกจะยอมได้อย่างไรกัน?

แม้ว่าไม่อาจบอกเป้าหมายออกไปได้ แต่ผู้จัดการปอกพูด ด้วยท่าที่จริงจังว่า : “ถ้าเกิดไม่ใช่เป็นเพราะเธอไปผลักทิพานั้น ก่อน เอาซะเธอเกือบจะตกลงไปแล้ว ทิพาฉันจะตบเธอไหม? พูดไปพูดมา ก็เป็นปัญหาของเธอนั่นแหละ

“ฉันไม่ได้ผลักทิพานั้นนะคะ เธอใส่ร้ายฉัน

“งั้นเธอพูดมาซิ ทำไมทิพาฉันต้องทำไม่ดีกับเธอ ทำแบบ นี้แล้วจะมีผลดีอะไรกับเขา?”

“เธอ….เธออิจฉาฉัน

ผู้จัดการปอกหัวเราะ เอ่ยขึ้น : “เขาจะอิจฉาอะไรเธอ หรือ เพราะเธอสวยกว่าเขา หรือว่าเธอมีความสามารถกว่าเขา?

คำพูดของผู้จัดการปอกทำให้ฟ้าใสยิ่งโกรธจัด จนหน้า นั้นแดงไปหมด พลางเอ่ยขึ้น “ฉันสาวกว่าเขา :

“ขอโทษนะ อันนี้ฉันดูไม่ออกจริงๆ ฉันมองออกแค่ทิพา นั้นเขาฉลาดมากกว่าเธอ และยิ่งมีเสน่ห์

เห็นผู้จัดการปอกไม่มีทีท่าว่าจะลงโทษจันวิภาแต่อย่างไร ฟ้าใสเอ่ยขึ้นอย่างโมโห : “ผู้จัดการปอกทำไมไม่ยุติธรรม หรือว่าไปมีสัมพันธ์ลับอะไรกับทิพานันจนไม่สามารถบอกใคร ได้! ถ้าเกิดท่านให้คำตอบกับฉันไม่ได้ ฉันจะไปหาหัวหน้า

คำพูดที่ไม่รู้ที่ต่ำที่สูงของฟ้าใส ทำให้ผู้จัดการปอกเกิด โมโหขึ้นมา

ค่อยๆลุกขึ้น ผู้จัดการบอกจ้องไปที่ฟ้าใส เอ่ยด้วยน้ำ เสียงเยือกเย็น : “เธอก็แค่นักเรียนฝึกคนหนึ่ง กล้าดียังไงมา ฉัน! ไปหาหัวหน้าหรอ ฮี ก่อนที่เธอจะเจอกับหัวหน้า ไสหัว ออกไปจากที่นี่ก่อน! ไม่สิ ฉันไม่ให้เธอออกไปจากที่นี่ เธอจะ ต้องอยู่ที่บริษัทMG นี้ แต่ชาตินี้ทั้งชาติเธออย่าหวังว่าจะได้ ออกทีวี!”

ผู้จัดการปอกเผยความชั่วร้ายและยิ้มอย่างเยือกเย็น จน ทำให้ฟ้าใสตกใจมีสติขึ้นมา

“ผู้จัดการปอก เมื่อครู่นี้ฉันโมโหจนเลอะเลือนไป ก็เลย พูดซ้ำซั่วไป ท่านอย่าเก็บมาใส่ใจเลยค่ะ

ฟ้าใสอยากจะชดเชยความผิด แต่ว่ามันสายไปแล้ว ผู้

จัดการปอกเกลียดลูกน้องที่ไม่เชื่อฟังความที่สุด โดยเฉพาะ ผู้ ที่คิดจะฟ้องตัวเขา

ก็เป็นแบบนี้ ตัดอนาคตตัวเอง

ฟ้าใสที่อยากจะทำลายผู้อื่น กลับเป็นการ

แม้ว่าจะเป็นโฆษณาเล็กๆ แต่กลับใช้เวลาถ่ายตั้งแต่ กลางวันยันฟ้ามืด เปมิศากลับถึงห้องพัก สิ่งแรกที่ทำคือล้มตัวลงเตียงนอน

นอนผงาดอย่างไม่สนใจภาพลักษณ์

“อยหย่า นอนแบบนี้สบายกว่าเยอะ

เปมิศาบ่นอย่างโรยแรง ดูท่าคงจะเหนื่อยจะแย่แล้ว คิดไปก็ท่าจะจริง ใส่รองเท้าส้นสูงขนาดนั้น เดินทั้งวันก็

ว่าทรมานพอแล้ว

หันหน้าไปมองจันวิภา เปมิศาเอ่ยขึ้นอย่างโรยแรง : “ตอนนั้นยังหัวเราะเยาะวิธีการโง่ๆของเธออยู่เลย ตอนนี้รู้แล้ว ว่า เธอคือคนที่ฉลาดคนหนึ่ง ถ้าฉันรู้ว่าถ่ายโฆษณามันเหนื่อย ขนาดนี้ ฉันจะแกล้งตบใครสักคน อืม ตบผู้กำกับก็ได้

จันวิภาที่พลิกเปิดนิตยสารอยู่ หัวเราะออกมาพลางเอ่ยขึ้น

: “ตอนนั้นคือฉันโกรธสุดๆแล้ว ไม่งั้นคงไม่ระเบิดอารมณ์ออก

ไปแบบนั้นหรอก”

“ระเบิดที่ไหนกัน ฉันยังรู้สึกว่าเธอยังมือเบาไปหน่อยนะ นั่น ถ้าเกิดว่าเป็นฉันนะ ฉันจะพุ่งไปตบที่จมูกให้ดั้งหักไปเลย เปมิศาพูดไปพลางออกลีลาท่าทางตาม

“แต่ว่าดูไม่ออกจริงๆ ปกติก็นุ่มนิ่มยังกะลูกแกะ แต่ตอน โมโหก็ทำให้คนตกใจเหมือนกัน ตอนนั้นเธอดมากเลยนะ แม้

ขนาดฉันเองยังกลัวเลย

“ถ้าไม่มายุ่งกับฉันก่อนฉันก็ไม่ตอบกลับหรอก ถูกบังคับ จริงๆ ผู้หญิงคนนั้นถ้าไม่สั่งสอนสักหน่อย ก็จะมาระรานฉันอยู่ แบบนี้ ผู้จัดการสักหน่อยต่อไปจะได้สบาย

เปมิศาพยักหน้าเห็นด้วย เอ่ย “อืม เธอน่าจะทำแบบนี้ตั้ง นานแล้ว ถ้าเธอไม่ลงมือ ฉันก็คงลงมือแทนเธอไปแล้ว

“เอาล่ะๆ เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว รีบไปอาบน้ำเลย จะได้รับ พักผ่อน

เปมิศายังคงกลิ้งอยู่บนเตียงอย่างขี้เกียจ อ้อนวอนต่อ

“ฉันขี้เกียจอาบน้ำแล้ว อยหย่า ถ้าเกิดว่ามีคนช่วยอาบ

น้ำก็คงดี”

“งั้น ฉันจะโทรหาของตอนนี้เลย เชื่อเลยว่าเขาต้อง

ยินยอมมาบริการเธออย่างแน่นอน

“น้ำที่อยู่ไกลๆ ดับกระหายไม่ได้หรอก ฉันจะอาบน้ำตอน นี้” ยิ้มอย่างมีเลศนัยให้จนวิภา เปมิศาเอ่ยขึ้น : “พี่ว่าน้องสาว ก็ไม่เลวเลยนะ สนใจมาช่วยพี่อาบน้ำหน่อยไหมจ๊ะ

จันวิภาที่ถูกหยอกหัวเราะออกมา ม้วนนิตยสารเป็น วงกลมและตีไปที่ก้นของเปมิศา เอ่ย : “ น้ำ ฉันไม่ช่วยเธออาบ หรอก แต่ว่าฉันช่วยนวดให้เธอได้นะ

“ว้าว ได้เลย ก็ดีกว่าไม่ได้อะไรละว้า

เปมิศาพูดอย่างไม่เต็มใจ แต่รีบกลับหลังหัน

แอบหัวเราะ

และกำลัง

จากที่โดนสั่งสอนไปในครั้งที่แล้ว จันวิภาคิดว่าฟ้าใส คงจะสงบไปหลายวัน คงไม่มาหาเรื่องเหมือนเมื่อก่อน

แต่ความเป็นจริงแล้วนั้น ฟ้าใสหายตัวไปสองสามวัน

และ อาจารย์ก็ได้มาช่วยอธิบายว่าเธอขอลาแล้ว เรื่อง เต็มทั้งวันหยุด ครูบอกข่าวที่ทำให้ทุกคนต้องตกใจ

“ฟ้าใสมีเหตุผลส่วนตัว เพราะงั้นตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปจะ ไม่ได้มาซ้อมกับทุกคน

ได้ยินข่าวนี้แล้ว ทุกคนต่างแปลกใจ ส่องสายตาไปที่จัน

วิภา ก็เริ่มซับซ้อนขึ้นมา

ทั้งสองคนรับโทษด้วยกัน แต่คนหนึ่งกลับถูกเตะออกจาก บริษัท ไม่ต้องบอกก็รู้ จันวิภาจะต้องไปทำอะไรลับหลังอย่าง แน่นอน

แต่ว่าในวิภาคือผู้บริสุทธิ์จริงๆ เธอไม่ได้ทำอะไรเลย ไม่รู้ ด้วยซ้ำว่าควรไปหาใคร ไปทำอะไร

แต่ว่าต่อให้ในวิภาจะอธิบายต่อหน้าทุกคน ก็คงไม่มีใคร

สาวหน้าตุ๊กตาที่อยู่ในกลุ่มเอาแต่ก้มหน้า ไม่ได้ร่วม

วิจารณ์ด้วย และก็ไม่ได้มีสายตาที่จะสื่อสารอะไรกับจันวิภา

ท่าทีของเธอดูแปลกไป สงบเสงี่ยมเกินไป ไม่เหมือนนิสัย เธอเอาซะเลย

แต่คนรอบข้างกลับไม่ได้สนใจอะไรเธอ จับกลุ่มกันอยู่ครู่ หนึ่ง ก็ทยอยกันแยกย้ายไปฝึกซ้อม

จากเรื่องของฟ้าใส เพื่อนฝึกด้วยกันต่างไม่กล้าหาเรื่อง จันวิภา เจอหน้าเธอก็ราวกับมองเห็นสัตว์ประหลาดอย่างนั้น ต่างก็เดินอ้อมห่างไป

แรกๆ จนวิภายังคิดว่ามีบางอย่างเปลี่ยนไป แต่พอเริ่มชิน ก็คิดว่าเป็นแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน อย่างน้อย ใบหูก็สงบลง

แต่ทว่าในวิภาผ่อนคลายได้ไม่กี่วัน เพราะว่าเธอมัวแต่

หาข้อสรุป ว่าจะสามารถติดต่อกับสุมิตรได้อย่างไร

แม้ว่าตัวซ่อนอยู่ที่บริษัทMG ก็ปลอดภัยดี แต่ที่นี่ก็ยังคง เป็นเมืองที ถ้าหากยังไม่อาจหลุดพ้นจากที่นี่แม้เพียงหนึ่งวัน จันวิภาก็ยังคงอยู่ในอันตรายไปอีกหนึ่งวัน

คิดอยู่นานก็คิดไม่ออก จันวิภาตัดสินใจเปลี่ยนวิธีการ

ใหม่ ไม่หวังจะไปพึ่งคนอื่น เริ่มจากตัวเองก่อน

เมื่อตัดสินใจจะพึ่งตัวเอง จึงต้องคิดๆดูว่าตัวเองมีข้อดี

อะไร

แล้วข้อดีของจันวิภาคืออะไรกันนะ? เธอในตอนนี้ก็แค่คน ฝึกหัด และยังเป็นคนที่ถูกผู้กำกับขึ้นบัญชีดำไว้อีกต่างหาก นัก

ฝึกหัดที่เคยเขียนบททบทวนตัวเอง

เดี๋ยวนะ! ผู้กำกับหรอ!?

จันวิภาเหมือนกับคิดอะไรออกแล้ว เหม่อไปพักหนึ่ง จาก นั้นจึงเผยรอยยิ้มออกมา

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ