ตอน357ผู้หญิงนั้นแสนลำบาก

ตอนที่ 357 ผู้หญิงนั้นแสนลำบาก

ธนุภาคมีใบหน้าที่เย็นชาและพูดอย่างจริงจัง “ฉันขอให้ คุณช่วยเสนอวิธีการ ไม่ใช่ให้คุณพูดอะไรเรื่อยเปื่อย แล้วยัง พูดเรื่องตลกไร้สาระอีก

นิเวศน์เม้มริมฝีปากไปมา แล้วใช้นิ้วลูบขมับ อีกด้านก็ กำลังคิด แต่อย่างไรก็ตามปัญหานี้ไม่อยู่ในขอบเขตความ สามารถของแฮกเกอร์ แต่ก็นับว่าเขาดีกว่านิเวศน์ที่จะไปลาก ป้าเข้ามาเกี่ยว

ดูเหมือนว่าธนภาคจะอยู่ในภาวะกำลังรีบเร่ง

นิเวศน์ถอนหายใจกล่าว “ท้ายที่สุดคุณกลัวว่าจะไม่มี โอกาสนี้อีก ทําไมคุณถึงพูดอย่างนั้น?

“วันนั้นฉันส่งเธอไปที่โรงพยาบาลแล้ว หลังจากนั้นฉันก็ เสนอคำขอนแล้ว ตอนแรกเธอไม่รับปาก แต่อาจจะเป็นเพราะ ได้ไตร่ตรองมานานทำให้เธอส่งข่าวมาบอกว่ายินยอม สถานการณ์อย่างนี้ ถ้าฉันต้องผิดนัดแล้วล่ะก็ เกรงว่าจะไม่มี ครั้งต่อไปแล้ว”

ถึงแม้พัชรีจะไม่แยแส แต่ในความรู้สึกก็มีบ้างที่จะไม่มี เหตุผล ซึ่งนับว่าเธอแสดงอารมณ์ออกมาแล้ว บางครั้งผู้หญิงก็ยังเป็นเด็กมากกว่าเด็ก ซึ่งมันแตกต่างจากบุคลิกปกติของเธอ

ด้วยเหตุนี้ความกังวลของนภาคไม่ใช่ไม่มีเหตุผล

งั้นคุณก็เลื่อนการนัดพบกับเจริญศรีออกไป

ในที่สุดนิเวศน์ก็พูดความคิดเห็นที่ไม่ได้ช่วยอะไรออกมา

“อย่างนั้นก็ดี แต่ธนภาคใต้กำหนดไว้อย่างชัดเจด ฉันมี โอกาสแค่ครั้งนี้ ถึงแม้จะไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นคิดจะทำอะไร แต่ ก็ต้องลองดู”

แท้จริงแล้วธนภาคคิดว่า ถึงแม้จันวิภาและสุพจน์จะหย่า ร้างกัน แต่ก็ยังสามารถเสียสละเพื่อบริษัทตะวันกรุ๊ปจำกัดได้ อีกทั้งตอนนี้เขาก็เป็นผู้รักษาการแทนของบริษัทตะวันกรุ๊ป จำกัด ไม่มีเหตุผลที่จะปล่อยโอกาสนี้ทิ้งไป

อีกทั้งธนภาคไม่เหมือนกับจันวิภา ระหว่างเขาและเจริญ ศรีไม่ได้มีความแค้นส่วนตัว

นิเวศน์รู้สึกว่าผู้หญิงเป็นสิ่งมีชีวิตที่แสนลำบาก มันเป็น เรื่องยากมากกว่าการถอดรหัสโปรแกรมที่ตั้งไว้ของแฮกเกอร์ เสียอีก

หลังจากพยายามเค้นสมอง ท้ายที่สุดนิเวศน์ก็ส่ายหัวออก มาแล้วกล่าว “ขอโทษ ฉันเองก็ไม่รู้ว่าจะต้องจัดการเรื่องนี้อย่า งไร แต่ฉันสามารถแนะนำคนคนหนึ่งให้คุณได้

ธนภาคตั้งใจฟัง
“แน่นอนว่าคือแม่ของฉัน เธอเข้าใจป่าพัชรี ทำไมคุณถึง ไม่ไปปรึกษาเธอล่ะ?

นิเวศน์มองไปยังธนภาคที่เหมือนคนโง่ คิดไม่ออกว่าคน เฉลียวฉลาดอย่างธนภาคจะกลายเป็นคนโง่ขนาดนี้ เรื่องของผู้ หญิง ต้องขอให้ผู้หญิงเป็นคนช่วยหาทางออก โดยเฉพาะใน วิกาซึ่งเป็นคนที่มีความคิดละเอียดอ่อน

เหมือนถูกปลุกจากความฝันด้วยคำพูด ธนภาคหัวเราะ กล่าว “ใช่ ทําไมฉันถึงคิดไม่ได้ เพียงแต่…..……

ช่วงนี้จนวิภาดูเหมือนจะรู้สึกหดหูมาก หากไปถามเธอ อย่างนี้จะเป็นการรบกวนเธอหรือไม่?

ในขณะที่ธนภาคกำลังลังเลตัดสินใจไม่ถูก ชั่วพริบตา

นิเวศน์ล้วงเอาโทรศัพท์ออกมา แล้วกดโทรไปหาจนวิภา

“ฮัลโหล แม่ ฉันนิเวศน์นะ” นิเวศน์พูดคุยกับแม่ น้ำเสียง ที่เป็นธรรมชาติก็เปลี่ยนเป็นไร้เดียงสาและโรแมนติก ราวกับมี เครื่องแปลงเสียงพกติดกับตัว ทำให้ธนภาครู้สึกสนใจขึ้นมา ทันที

ถึงอย่างไรธนภาคก็ไม่รู้ ว่านิเวศน์นั้นได้พกเครื่องแปลง เสียงติดตัวจริง ๆ

นิเวศน์พุ่งประเด็นจากเรื่องที่ธนภาคไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไร โดยใช้คำพูดไม่กี่คำบอกกับฉันวิภา

คาดไม่ถึงวันวิภาที่อยู่ในอารมณ์ซึมเศร้ากลับมีเสียงหัวเราะดังออกมาจากโทรศัพท์ เธอคิดมาตลอดว่าอยากจะเป็น คนกลางติดต่อให้ระหว่างธนภาคและพัชรี เดิมทีนึกว่าสองคน นี้ไม่ได้หยอกล้อกันแล้ว แต่คิดไม่ถึงว่าทั้งสองคนจะยังล้มลุก คลุกคลาน จนในที่สุดได้พบเจอกัน

อาจกล่าวได้ว่ามันคือโชคชะตาที่ไม่สามารถแก้ไขอะไรได้

จนวิภามีความสุขอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ แต่ตอนนี้เธอ ต้องการที่จะสวมบทบาทการทำให้ธนภาคผิดนัด โดยที่ไม่ ทำให้พชรเกิดความรู้สึกผิดหวัง

ไม่ว่าจะเป็นนวิภาหรือธนภาค ก็ต้องแยกเรื่องเล็กและ ใหญ่ให้ชัดเจน ดังนั้นการที่เจริญศรีเสนอให้พบกันในครั้งนี้ก็ ควรจะต้องไป

เป็นไปไม่ได้ที่ธนภาคจะตกอยู่ในอันตราย

“เพียงแค่สงสัยว่าท้ายที่สุดแล้วผู้หญิงอย่างเจริญศรี ต้องการอะไร” จันวิภานจนเช่นเดียวกับอีกสองคน

นิเวศน์คะยั้นคะยอถามอย่างร้อนใจ “เรื่องนี้มันไม่สำคัญ คุณแค่ต้องบอกลุงธนภาคว่าต้องทำอย่างไรเท่านั้นก็พอ ใน ฐานะที่เป็นพี่น้องกับป้า ไม่มีใครเข้าใจเธอได้มากกว่าคุณ แล้ว”

นิเวศน์กระซิบ “โอ้ ถ้าอย่างนั้น ถ้าหากผิดนัดแล้วล่ะก็ ป้าต้องรู้สึกไม่พอใจอย่างแน่นอน อีกทั้งยังอาจจะเข้าใจผิดคิด ว่าธนภาคกําลังล้อเล่นกับเธอ
“แม่ คุณคงไม่ได้พูดคุยมาหลายวันแล้ว วันนี้คุณเตรียม

คำพูดที่ไม่ได้พูดมาหลายวันมาพูดในวันนี้เลย เร็วหน่อย ตอน นี้ลุงธนภาคกำลังรีบร้อน

ขณะที่นิเวศน์คุยโทรศัพท์ ก็กระพริบตามองธนภาคที่รอ

อยู่ข้าง ๆ

แต่ในสายตาของธนภาค รอยยิ้มนี้กลับไม่ได้ดูน่ารัก แต่ มันดูเป็นสายตาที่เหน็บแนม

“มันง่ายมาก แค่ให้พัชรผิดนัดก็พอแล้ว” จนวิภาหัวเราะ ไม่หยุดจากปลายสายโทรศัพท์ “พัชรีเป็นคนที่ที่มีน้ำใจมาก

“ความหมายของคุณคือ คุณจะทำให้ป้าพัชรีออกมาเห อ?” นิเวศน์เบิกตาโพลง หนึ่งรู้สึกไม่เข้าใจ สองรู้สึกว่ามัน ค่อนข้างมีเหตุผล

“เอ๊ะ มัน ไม่ ไม่ ไม่ถูกต้อง แม่ คุณนัดพบป้าพัชรี เธอจะ ออกมาตามนัดแน่เหรอ?” งั้นหมายความว่าจะสลัดลุงธนภาค อย่างนั้นเหรอ?

นิเวศน์พูดติดอ่างเล็กน้อย ความจริงเขารู้สึกว่าแม่ไม่น่า

จะมั่นใจตัวเองไปได้มากกว่าธนภาค

จนวิภากล่าว “ฉันพูดไปหมดแล้ว” พัชรีเป็นคนมีน้ำใจ มาก มันไม่ใช่เรื่องใหญ่ ฉันแค่โกหกบอกฉันรู้สึกไม่ดี นัดเธอ ออกมาดื่ม ฉันไม่เชื่อว่าเธอจะปฏิเสธฉัน

จันวิภามั่นใจตัวเองแล้วยิ้มออกมา ในที่สุด ใบหน้าที่ขีดเขียวก็มีเลือดฝาดออกมาก เธอยิ้มจนเห็นฟันจนดูไม่ออกว่า อยู่อาการซึมเศร้า

“นี่มัน แม่ คุณช่างร้ายกาจจริง ๆ

“แต่ว่ามันเป็นกลยุทธ์และการตัดสินใจที่ดี ตอนนี้แม่โทร หาป้าพีชเถอะ”

“พูดจบ นิเวศน์ก็วางสาย “ แล้วนั่งบนเก้าอี้พร้อมกับถอน

หายใจยาวอย่างสบาย

ธนภาคถามอย่างไม่เข้าใจ “หมายความว่าอย่างไร? ไม่ ได้ถามฉันแต่ตัดสินใจแทนฉันทั้งหมด นิเวศน์ ความกล้าหาญ ของคุณนับวันยิ่งมีมากขึ้น

นิเวศน์ไม่ได้เพิกเฉยต่อความจริงจังของธนภาค อีกทั้งยัง มองเขาด้วยหางสาย แล้วพูดทีละคำ ลุงธนภาค คุณยังอยาก ที่จะผ่านไปด้วยตัวคุณเองหรือไม่

ธนภาคยิ้มเจื่อน แล้วกล่าวอย่างหมดหนทาง “ก็ได้ วัน วิภาพูดว่าอย่างไร พูดให้ฉันฟัง

ทันทีที่เห็นอาการอยากรู้อยากเห็นของธนภาค นิเวศน์ รู้สึกสนใจ จนรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา

นิเวศน์หยิบแก้วชาขึ้นมา เรียนรู้การเป็นผู้ใหญ่นั้นต้อง ค่อย ๆ ชิมแยกรสชาด แต่รสชาดของชานั้นแย่เกินไป ดังนั้น ฉันจึงไม่อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วคู่นี้ เขากล่าวอย่างเบื่อหน่ายสรุป คุณแค่รอโทรศัพท์ก็พอแล้ว”