ตอน274ยังคงปะทะกับสุมิตร

ตอนที่274 ยังคงปะทะกับสุมิตร

“นั่น…..”

จันวิภายังคงลังเลในขณะที่สุพจน์เลี้ยว

รถแล้ว

เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่แน่นอน

“เลิกลังเล

ผมมั่นใจในความสามารถของคุณ เป็นถึงนักออกแบบที่มีชื่อเสียงในสหรัฐ อเมริกา

ทำไมคุณไม่มีความมั่นใจในตัวเองล่ะ

ผมจะพาคุณไปสัมภาษณ์ หลังจากสัมภาษณ์เสร็จแล้ว คุณค่อยเก็บมาคิดว่ามันดีสำหรับคุณหรื อเปล่าดีไหม” ในที่สุดก็เลือกที่จะยอมรับข้อเสนอของ สุพจน์ “ได้ ขอบคุณคุณแล้วกันสุพจน์”

เมื่อเทียบกับการใช้เส้นแล้ว จันวิภากังวลมากขึ้นกับการเป็นหนี้บุญ คุณของสุพจน์

เธอมักจะมีปัญหาเช่นนี้กับสุพจน์ ในที่สุดก็ไม่มีอะไรจะตอบแทนเขา นั่นคือสิ่งที่จันวิภาใส่ใจมากที่สุด

สุพจน์ไม่รู้ความคิดภายในใจของจันวิภ า เขาคิดแต่เรื่องดี ๆ เกี่ยวกับจันวิภา ทำให้เธอเปลี่ยนใจ ทำให้เธอชอบตน

สุพจน์พาจันวิภาไปที่บริษัทของเพื่อนที่ เขาพูดถึง เพิ่งเข้ามาในบริษัทก็มีคนออกมาทักทา สุพจน์บอกว่าเขาต้องการให้จันวิภาสัม ภาษณ์งานออกแบบ

ที่มาคงจะเป็นเพื่อนของสุพจน์ ดูเหมือนว่าเขาค่อนข้างพึงพอใจ ตามลักษณะนี้

ดูเป็นคนที่โดยปกติจะประจบประแจงต่ อสุพจน์ ถึงแม้ว่าจะดูสงบนิ่ง

ดีใจที่สุมิตรมา

แต่ดูจากท่าทีเขาแล้วมันเหมือนว่าถ้าพู ดออกมาแค่สักประโยคฉันจะต้องตาย นั่นก็พอเข้าใจแล้ว

เมื่อได้ยินคำพูดของสุพจน์เขาก็นำจันวิ ภาไปที่ห้องทำงาน

ถามคำถามจำนวนหนึ่ง

รับรู้ประวัติการทำงานอันทรงเกียรติตอ นอยู่อเมริกาของจันวิภาก็ค้นพบว่าตนมี โดยที่ไม่พูดอะไรสักคำเขาก็ให้ตำแหน่ งผู้อำนวยการฝ่ายออกแบบกับจันวิภา และยังสอบถามอย่างชื่นชมว่า “คุณอยากเริ่มงานเมื่อไหร่ครับ เมื่อไหร่ก็ได้นะตามที่คุณต้องการ ตราบเท่าที่คุณมีเวลาว่างเลย”

เวลาจันวิภาทำงานมักจะรักษาระยะห่าง

กับเจ้านาย

แตกต่างชัดเจนทั้งเรื่องงานและเรื่องส่ วนตัว

ถึงแม้ว่าเจ้านายจะเป็นเพื่อนของสุพจน์

แต่ความกระตือรือร้นต่อเธอนั้นเธอไม่ชิ

นกับมันเลย

สุพจน์ปลอบใจเธอ

“อาหมิงเป็นคนอัธยาศัยดี อกไปตรง ๆ ได้เลย”

“อืม ฉันรู้แล้ว” จันวิภายิ้มอย่างไม่ใส่ใจ

สุพจน์ปลอบจันวิภาอีกหลายประโยค และคุยกับคนที่เขาเรียกว่าเพื่อนอีกไม่ กี่คำแล้วก็ไป

และจันวิภาตัดสินใจเริ่มทำงานในวันนี้ เจ้านายของเธอไม่ได้พูดพร่ำทำเพลงก็ พาเธอไปสังเกตการณ์แผนผังของบริษั ท โดยทำหน้าที่เป็นไกด์ให้เธอ

ถึงแม้ว่าจันวิภาจะไม่ชินกับความกระตื อรือร้นของผู้อื่น

แต่เมื่อเธอมองไปที่ทรัพยากรบุคคลขอ งบริษัทและสภาพแวดล้อม ความรู้สึกโดยรวมก็ไม่เลว

เป็นบริษัทออกแบบที่แม้แต่ของตกแต่ง มันให้ความรู้สึกที่ดีในงานออกแบบ

เมื่อรู้ภายในบริษัทคร่าวๆ ชัดเจนแล้ว เจ้านายพาจันวิภาไปที่ออฟฟิศของเธอ

ในฐานะผู้อำนวยการ

เป็นเหตุผลที่ควรมีออฟฟิศอิสระของตั วเอง จันวิภาก็ไม่มีข้อยกเว้น

เมื่อตอนอยู่อเมริกาก็ชินกับสภาพแวดล้ อมแบบนี้ ไม่มีอะไรผิดปกติ

ถามเจ้านายสองสามคำถามก็เริ่มทำงา นได้โดยทันที

เห็นจันวิภาเชี่ยวชาญเกือบทุกอย่าง เจ้านายก็ยิ่งปลื้มใจ ตนที่ประกอบธุรกิจอิสระ

ใครจะไม่ต้องการรับสมัครผู้มีความสาม

ารถพิเศษ

ถึงแม้ว่าบริษัทของเขาจะไม่ใช่บริษัทที่ แต่คนมีความสามารถอย่างจันวิภาก็ไม่ ใช่ว่าไม่เคยเห็นมาก่อน

แต่ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวของจั

นวิภา

ก็คือเธอได้รับการแนะนำมาจากสุพจน์ คนแบบนี้ อย่างไรก็ตามก็ต้องเก่งแน่!

เจ้านายวางสายโทรศัพท์ส่วนตัวของเข

า

บอกว่ามีบางอย่างกำลังตามหาเขาอยู่ แล้วก็จากไป

หลังจากที่เจ้านายจากไป

จันวิภาถอนหายใจหนัก

เป็นครั้งแรกที่ได้รับการปฏิบัติอย่างดีจ

ากเจ้านาย

เธอไม่สามารถยอมรับมันได้สักพัก ที่บริษัทได้ทำเมื่อไม่นานมานี้ในห้อง ทำงานของตัวเอง

เพิ่งค้นพบโครงการใหญ่ที่กำลังทําอยู่เ

มื่อเร็ว ๆ นี้

แต่ไม่มีใครสามารถทำชิ้นงานออกมาไ ด้

จันวิภาออกไปและเรียกหนึ่งในผู้ช่วยที่ เจ้านายแนะนำให้เธอ

ผู้ช่วยได้ยินจันวิภาเรียกเธอก็กระวีกระ

วาดเข้าไปหาและถามอย่างสุภาพ “เจ้านาย เจ้านาย….มีอะไรรึเปล่าคะ”

ผู้ช่วยที่เรียกมาดูกล้าๆกลัวๆ เธอกลัวจนเป็นแบบนี้เลยเหรอ

จันวิภาเลิกคิ้วพลางยิ้ม ถามเธอขึ้นเบาๆว่า “คุณชื่ออะไรคะ” เธอไม่กล้าแม้แต่จะมองจันวิภา

เห็นสิ่งนี้ จันวิภาก็หัวเราะออกมาน้อย ๆ เธอเดินไปตรงหน้ากพิรา

ยิ้มแล้วพูดว่า “ฉันชื่อจันวิภาค่ะ ดูแล้วอายุคุณคงน้อยกว่าฉัน เรียกฉันว่าพี่ก็พอ

และคุณก็ไม่ต้องกลัวฉัน ฉันเป็นคนง่าย

ดังนั้นเรื่องในบริษัทก็ยังต้องให้คุณช่ว

ยอีกมาก

เอ่อ

ทําไมคําพูดที่ออกมาถึงเหมือนจะข่มขู่เ

ธอ

เป็นไปตามคาด

ได้ยินคําพูดของจันวิภา ผู้ช่วยที อกเราตัวสั่นเล็กน้อย ขอเรียกคุณว่าเจ้านายนะคะ เจ้านายเรียกฉันมามีอะไรให้ทำเหรอคะ

เห็นกษิราเป็นผู้หญิงขี้กลัว จันวิภาจึงไม่บังคับเธอ เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ จันวิภาก็นึกถึงจุดประสงค์ขึ้นมาได้

กระแอมไอเล็กน้อย กลับไปที่ที่นั่งและนำเอกสารที่เพิ่งเห็น ออกมา มองไปที่กษิราพลางถามว่า “บริษัทของเราไม่ได้ทำโครงการ สุมิต รอเวนิว’เหรอคะ ทำไมยังไม่ได้ตัดสินใจ แม้แต่พื้นฐานโครงการก็ยังไม่เกิดขึ้น”

“อ๋อ อันนั้น”

เมื่อได้ยินว่าจันวิภาต้องการพูดคุยเกี่ยว ผ่อนคลายลง

เธอเดินไปหาจันวิภาด้วยความโล่งอกแ ละอธิบายให้เธอฟัง

“โครงการนี้ยังไม่เห็นว่ามีการตัดสินใจ ว่าจะทำค่ะ ที่เป็นแบบนี้

เพราะเราจำเป็นต้องรักษาความเป็นหุ้น ส่วนระยะยาวกับบริษัทจดทะเบียนค่ะ ตอนนี้เรากำลังจะทำการออกแบบสื่อโ ฆษณาที่จะทำให้พวกเขาพึงพอใจ”

“มันเป็นเพราะเพิ่งมีการตัดสินใจเมื่อสอ

งวันก่อน

มันไม่ใช่ว่ายังไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นค่ะ

เพียงแต่ว่าผู้อำนวยการคนก่อนต้องกลั บบ้านไปเนื่องจากมีลูก ช่วงนี้ฝ่ายออกแบบจึงไม่มีใครคิดไอเดี เธอพยักหน้าและกลับเข้าสู่โหมดการ ทำงาน สีหน้าปกติ “ฉันเข้าใจแล้ว อีกฝ่ายเป็นบริษัทแบบไหน ผลิตภัณฑ์หลักคืออะไรคะ”

“เจ้านายรอเดี๋ยวนะคะ ฉันจะออกไปหาข้อมูลให้คุณค่ะ!” เมื่อพูดถึงเรื่องงาน กษิราก็ไม่ขี้กลัวอีกต่อไป เธอหันไปและวิ่งออกจากห้องทำงาน และไม่นานก็เข้ามาพร้อมกับกองข้อมูล กษิราวางเอกสารให้ที่ด้านหน้าของจันวิ ภาและพูดอย่างมืออาชีพว่า

“เจ้านายคะ

นี่คือข้อมูลของบริษัทที่เราต้องร่วมมือ ด้วยค่ะ และยังมีที่เราทำการวิจัยตลาด นี่คือตัวอย่างสิ่งที่บริษัทของพวกเขาส

นใจ

รายละเอียดพวกนี้ทั้งหมดลองตรวจสอ

บดูค่ะ

หากมีอะไรผิดปกติสามารถแก้ไขได้

จันวิภาพยักหน้า เธอดูข้อมูลอย่างจริงจัง

ยิ่งดูข้อมูลของบริษัทนี้ไปเรื่อยๆ เธอก็ยิ่งขมวดคิ้ว

ทำไมข้อมูลของบริษัทนี้มันช่างคุ้นเคย

ในระดับที่ว่า

มันเหมือนบริษัทของสุมิตร!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ