ตอน295ความจริงเมื่อหกปีก่อน

ตอนที่ 295 ความจริงเมื่อหกปีก่อน

หากเป็นเรื่องบังเอิญทั้งหมดนั่นก็คงจะอธิบายได้หากมีคน อยู่เบื้องหลังจริงๆคงจะอธิบายได้แค่เพียงว่าคนผู้นี้สามารถ ซ่อนตัวจากมุมมองของสุมิตรและแอบอยู่เบื้องหลังได้มันแสดง ถึงว่าคนผู้นี้มีวิธีการที่ยอดเยี่ยม

และมีโอกาสมากที่จะมีอำนาจบารมีเทียบชั้นเท่ากับสุมิตร ดังนั้นสุมิตรจึงไม่มีวิธีที่หยิบเขาขึ้นมาได้

หวังว่าพวกเขาจะคิดมากขึ้นไม่งั้นด้วยอำนาจของสุมิตร สามารถต่อต้านเขาได้มีเพียงไม่กี่คนในประเทศจีนที่สามารถ ทำได้คนเหล่านั้นจะอยู่ต่างประเทศหรือเงื่อนไขไม่ตรงกัน

แต่เมื่อถามจันวิภาเธอกลับไม่ยอมปริปากพูดออกมา

ในขณะเดียวกันสุมิตรกับธนภาคต่างก็รู้สึกทำอะไรไม่ถูก เรื่องนี้หากฉันวิภาไม่ยอมปริปากพูดออกมาพวกเขาเองก็คง ไม่มีวิธีที่จะสาวไปให้ถึงตัวคนผู้นั้น

ภายใต้การถอนหายใจเพื่อที่ธนภาคจะบรรเทา บรรยากาศที่หนักหน่วงแล้วเขาบังเอิญเห็นพัสดุยังอยู่ในมือ ของสุมิตรจึงเอ่ยปากถามด้วยความประหลาดใจ นี่คืออะไร?

สุมิตรที่กำลังอยู่ในภวังค์แห่งความคิดได้ถูกธนภาคเอ่ยปากถามเช่นนี้จึงมีการตอบสนองในทันทีที่เป็นพัสดุที่จันวิภา ส่งมาให้เขาเขาถืออยู่ในมือมาตลอดเพราะว่าพูดคุยกับธน ภาคบวกกับพัสดุชิ้นนี้น้ำหนักค่อนข้างเบาสุมิตรจึงไม่ได้สังเกตุ มันอยู่ชั่วครู่ขณะ

เมื่อได้ยินธนภาคพูดขึ้นมาสุมิตรจึงมองไปที่ชื่อผู้ส่งที่อยู่ บนพัสดุมันว่างเปล่าด้านบนนอกจากที่อยู่บริษัทของสุมิตรกับ ชื่อแล้วมันไม่ได้มีอะไรเขียนเอาไว้เลย

สุมิตรไม่อยากที่จะสนใจจ้องมองมันอย่างจงใจอดไม่ได้ที่ จะลงมือกพัสดุออกธนภาคเองก็สนใจไม่แพ้กันธนภาคเหลือบ มองสุมิตรส่งสัญญาณให้เขาอีกต่อไป

พูดถึงพัสดุที่จริงแล้วมันเป็นเพียงแค่เอกสารหลังจากที่สุ มิตรเปิดจึงได้เห็นซองเอกสารอยู่ซองหนึ่ง

สุมิตรกับธนภาคมองประสานตากันจากนั้นจึงลงมือเปิด ซองเอกสารหยิบกระดาษปีกหนาขึ้นมาจากด้านใน

เดิมที่ธนภาคก็จ้องมองมันต่อไปด้วยสีหน้าที่ปกติแต่เมื่อ หลังจากเขาเห็นรูปภาพของฉันวิภาที่แนบมาแล้วสีหน้าก็ เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด

ใครกันคิดไม่ถึงเลยว่าจะส่งของพวกนี้มาให้สุมิตร! ฉัน วิภาคือระเบิดที่อยู่ในสมองของสุมิตรมาโดยตลอดหากไม่ ระวังมันก็จะไปจุดประกายไฟให้กับสุมิตรจนระเบิด

เมื่อสุมิตรเห็นรูภาพพวกนี้จึงอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วขึ้นมาแม้ว่าภายในใจจะไม่เข้าใจแต่ก็ต้องบอกว่ารูปที่เป็นใบหน้า ของจันวิภาดึงดูดความสนใจของเขาอยู่ไม่น้อย

ด้านล่างยังมีรูปภาพอีกหลายไปราวกับจะมีอะไรเกี่ยวข้อง กับจันวิภาสุมิตรหยิบรูแรกขึ้นมาเปิดแล้วดูต่อไป

แต่ตอนที่สุมิตรมองเห็นรูปที่สองนั้นบนใบหน้าของเขาก็ ปรากฏออกมาถึงความสงสัยอยู่เล็กน้อยเขาไม่เข้าใจเลยจริงๆ ว่ารูปหยกที่ซูมเข้าไปนี้มันมีความหมายว่าอะไรกันแน่

สุมิตรไม่เข้าใจแต่ธนภาคเข้าใจได้เป็นอย่างดี

เกือบจะในเวลาเดียวกันเมื่อธนภาคเห็นรูปภาพใบนั้นก็ได้ ตกตะลึงเขามองหยกที่อยู่ในรูปอย่างเหม่อลอยทั่วทั้งร่างกาย แข็งทอและเคลื่อนไหวไม่ได้

หยกก้อนนี้นี่เป็นข้าวของของแมวป่าน้อยเมื่อหกปีก่อนนั้น หรือ! แมวป่าน้อยคือในวิภาและสิ่งของที่อยู่ตรงหน้านี้ธนภาค เองก็สาบานได้เลยว่ามันเป็นของตกทอดของครอบครัวจัน วิภา เพื่อหาแมวป่าตัวน้อยแล้วธนภาคจึงมองดูหยกทุก ตารางนิ้วอย่างละเอียดถี่ถ้วนแม้ว่ามันจะกลายเป็นขี้เถ้าแล้วก็ ยังจําได้!

แต่ทำไมของเมื่อหกปีก่อนตอนนี้ถึงได้ถูกคนถ่ายภาพเอา ไว้ได้ล่ะและยังส่งมาให้สุมิตรอีก

ชั่วพริบตาธนภาคราวกับจะมีลางสังหรณ์ว่าจะเกิดเรื่องไม่ ดีขึ้นทันใดนั้นเองเขาก็สงสัยคนที่ส่งพัสดุมาอยู่เล็กน้อยมีจุดประสงค์อะไรซ่อนเร้นหรือไม่เรื่องนี้คนที่รู้เรื่องในปีนั้นมีอยู่ไม่

มาก!

จู่ๆ ธนภาคก็มีแรงกระตุ้นขึ้นมาและขวางสุมิตรไม่ให้ดู

ต่อ!

แต่ถ้าเขาขัดขวางก็แสดงว่าในเรื่องนี้มันมีความผิดปกติ และทำให้สุมิตรอยากดูมากขึ้นไร้ซึ่งทางเลือกธนภาคกลั้น หายใจแล้วดูต่อไปว่าจะเกิดอะไรขึ้นหากวัตถุประสงค์ของคนผู้ นี้ไม่บริสุทธิ์เช่นนั้นเขาก็จะขัดขวางสุมิตรไม่ให้ดูด้วยชีวิต ตนเอง!

รูปภาพที่สองไม่ได้ดึงดูดความสนใจของสุมิตรเท่าไหร่ เขาขมวดคิ้วขึ้นแล้วพลิกรูปภาพที่สองและมองไปยังรูปภาพใบ ที่สาม

ภาพใบที่สามคือ……..

สุมิตรมองดูคนทั้งสองที่อยู่บนรูปภาพอึ้งตะลึงแม้แต่ธน ภาคเองก็อึ้งตะลึงไม่แพ้กัน

ภาพใบที่สามเป็นภาพที่สุมิตรถ่ายด้วนกันกับฉัน

วิภา! ! !

แม้ว่าจะแค่ข้างๆมุมก็ดูเหมือนจะถูกคนแอบถ่ายแต่ด้วย อำนาจที่ยิ่งใหญ่ของทั้งสุมิตรและธนภาคยังคงจดจำคนสอง คนในภาพถ่ายได้อย่างแน่วแน่

สุมิตรหยิบรูปภาพขึ้นมามือสั่นอยู่เล็กน้อยเขาจ้องมองธนภาคด้วยใบหน้าที่ตกตะลึงแล้วพูดอย่างไม่เชื่อสายตา”

เขากับจันวิภาไปสถานที่แห่งนี้มาเมื่อใดกันทำไมในความ ทรงจำของเขาไม่มีทิวทัศน์เช่นนี้ปรากฏขึ้นมาเลยและจันวิภา ในรูปก็ดูดีสาวและสวยมากเหมือนกับเด็กสาววัยรุ่น

สุมิตรตกตะลึงอย่างถึงขีดสุดเขาไม่รู้จะทำอย่างไรเขา เพียงแต่จ้องมองธนภาคอย่างคาดหวังหวังว่าเขาจะสามารถ ตอบตนเองได้

“…สีหน้าของธนาคหม่นหมองเขาพุ่งเข้าไปอย่างยาก ที่จะทนแย่งกองกระดาษปีกหน้าที่อยู่ในมือสุมิตรออกมา

ลางสังหรณ์ของเขายิ่งเด่นชัดขึ้นเรื่อยๆ แต่ตอนนี้ไม่

สามารถเคลื่อนไหวได้เป็นเพียงแค่ข้อมูลนี้เท่านั้นไม่เพียงพอที่

จะพิสูจน์อะไร

เมื่อสุมิตรเห็นธนภาคไม่พูดอะไรสีหน้าก็ไม่ค่อยสู้ดีนักจึง อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามออกมาอย่างสงสัย ธนภาคนายเป็นอะไร หรือรูปภาพพวกนี้มันมีปัญหาอะไร?”

ปัญหานั่นมันมีแน่นอน!

อย่างไรก็ตามธนภาคก็ทำได้เพียงแค่ส่ายหัวกัดฟันพูด อย่างแน่วแน่ ไม่มีปัญหาอะไรแต่………อย่าดูต่อไปเลยของที่ ไม่มีที่มาที่ไปต้องระวังหน่อย

เมื่อได้ยินชนภาคพูดสุมิตรก็ยกคิ้วขึ้นเขาถูกคนที่อยู่ในรูปภาพดึงดูดความสนใจไปแล้วที่นี่มีรูปภาพความทรงจำของ เขาและดูเหมือนว่าภาพถ่ายนี้จะถูกถ่ายเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมามี ความเป็นไปได้ที่จะเป็นเบาะแสเกี่ยวกับจัน ภา

สุมิตรสงสัยอยู่เสมอว่าเขากับจันวิภาเคยพบกันมาก่อน หรือไม่ตอนนี้มีรูปภาพใบนี้แล้วมันเพียงพอที่จะอธิบายสิ่ง ต่างๆมากมายในความมืดราวกับมีคนดึงเขาเอาไว้อยู่เขา ให้เห็นถึงความสัตย์จริง

ดังนั้นตอนที่ธนภาคแนะนำความอยากรู้อยากเห็นของ มิตรจึงได้เพิ่มขึ้นไปอีกมีอะไรที่เขาไม่อยากเห็นกันล่ะ?ไม่มีที่มา ที่ไปแล้วอย่างไงเห็นแล้วมันจะทำไม?

ไม่สนการค้นด้านของธนภาคสุมิตรพลิกรูปภาพต่อไป อย่างแน่วแน่มองดูต่อไป

ภาพใบที่สี่เป็นภาพถ่ายของสุมิตรกับฉันวิภาอีกแล้วจาก มุมมองแล้วเป็นภาพที่ถูกคนแอบถ่ายสุมิตรขมวดคิ้วเขาไม่เข้า ใจจริงๆว่าทำไมถึงมีคนจงใจไปถ่ายรูปของคนอื่นนี่มัน หมายความว่าไงกันแน่?

สุมิตรมองดูต่อไปด้วยใบหน้าที่สงสัยแทบจะทั้งหมดเป็น ภาพที่แอบถ่ายสุมิตรกับจันวิภาบางทีก็มีจันวิภาเพียงแค่คน เดียวบางทีก็อยู่ด้านนอกบางทีก็อยู่ในโรงพยาบาลบางทีก็อยู่ ในห้อง…..