ตอน455การแก้แค้นของฟ้าใส

ตอนที่ 455 การแก้แค้นของฟ้าใส

ฟังคำพูดนี้แล้ว เปมิศาก็เงียบขรึมขึ้นมา

แม้ว่าในวิภาจะไม่รู้ว่าทั้งสองคนมีความลับอะไร แต่ตอน นี้ก็ลุยลงมาในน้ำโคลนนี้แล้ว และเรื่องราวยังมีเธอมาร่วมด้วย ก็คงจะยืนเฉยๆไม่ได้แล้ว

จันวิภาเอื้อมมือไปเปิดประตูรถ และเดินลงจากรถผ่าเผย “หรือให้ฉันไปดี”

“หรือเธอจะไม่กลัวการเผยตัวเหรอ ในนี้ล้วนแล้วแต่เป็น คนวีไอพี และล้วนแล้วแต่มีความเกี่ยวข้องกับสุพจน์” เปมิศา ผลักประตูรถอย่างไม่สบายใจ และพูดว่า “ไม่สนแล้ว เรื่องนี้ ให้ฉันจัดการดีที่สุด ตอนนี้ไปกินข้าวกันก่อนเถอะ

“ไม่มีแต่ปอง ออกรถ

ปองชำเลืองดูจันวิภาผ่านกระจกรถ เขาเตรียมออกรถ พลางพูดว่า “เปมิศาเวลาหิวก็จะเปิดเผยมาก พวกเราเชื่อเธอ เถอะ”

พูดพลาง ปองก็ขับรถออกไป จนวิภาหมดหนทางจะพูดอีก

สําหรับฟ้าใส ดวงตาทั้งสองจ้องมองที่รถคันนั้น กำหมัด

แน่น

“เมื่อก่อนยังคิดว่าจะหาเธอเพื่อแก้แค้นยังไง ตอนนี้ดีแล้ว ตัวเองส่งมาถึงประตูแล้ว

เห็นว่าฟ้าใสยืนอยู่ที่หน้าประตูตลอด ชายหนุ่มในสูทดำ เดินมาหาเธอและถามว่า “ฟ้าใส เธอยืนอยู่ทำไม คุณสามเขา มาถึงกันแล้ว

เธอเดินเข้าไปหาชายคนนั้นอย่างไร้เรี่ยวแรง และฟ้าใส พูดว่า “พี่ไก่ ครั้งก่อนฉันบอกพี่แล้วใช่ไหมว่ามีคนคนหนึ่ง รังแกฉัน วันนี้ฉันเจอเธอแล้ว”

“เธอเคยพูด เพียงแต่ฟังฉันนะ เธอเพียงแค่ออกหน้าให้ บทเรียนผู้หญิงเลวคนนั้น วันนี้เธออยู่ที่นี่ หาโอกาสได้ยากมาก แต่ต้องดูการแสดงของเธอแล้ว

ไม่ใช่แค่จัดการผู้หญิงคนนั้นเหรอ ส่งให้ฉัน

ได้รับคำสัญญาจากฝ่ายตรงข้าม ฟ้าใสจึงพูดว่า “เห็นรถ คนสีดำด้านหน้านั้นไหม ผู้หญิงคนนั้นอยู่บนนั้น อ่อ และอยู่ ด้วยกันกับเขา เขาคือเพื่อนสนิทกัน แล้วก็ไม่ใช่ของดีอะไร แล้วก็สั่งสอนเธอสักหน่อย

“วางใจเถอะ ตอนนี้ฉันจะส่งคนไป เธอรีบเข้าไป อย่าให้เสียเวลางาน”

“ได้ ฉันเข้าไปก่อน รอข่าวดีจากพี่นะ”

อีกด้านหนึ่ง

จันวิภามองออกไปทางหน้าต่างอย่างเงียบๆ ดูเหมือน กําลังคิดอะไรอยู่

เปมิศายกมือวางลงบนไหล่ของจันวิภา ทําลายความ

เงียบด้วยการพูดว่า “ เอาล่ะเอาล่ะ เรื่องราวก็ผ่านไปแล้ว เธอ อย่าคิดมากเลย วันนี้ต้องขอบคุณการคอยคุ้มกันของเธอมาก ที่ทำให้ภารกิจของฉันสำเร็จ เพื่อแสดงคำขอบคุณ พี่สาวฉันจะ เลี้ยงข้าวมื้อใหญ่พี่

“ช่างมันเถอะ ฉันกังวลว่าจะถูกลากไปที่ที่ไม่รู้จักอีก ถูก เอาไปขายแล้วยังต้องช่วยนับเงิน

“ดูเธอพูด คนที่สวยน่ารักแบบเธอ ฉันจะขายได้ยังไง

พูดจบ ก็เอื้อมมือไปลูบคางของจันวิภา ท่าทางที่ล้อเลียน ของหญิงสาวเหมือนกับคนพาล แต่ในวิภากลับไม่ไหวติงและ พูดว่า “ถึงพูดให้น่าฟังอีกฉันก็ไม่ไป เหนื่อยแล้ว อยากกลับไป นอน”

“อ่าว นี่เธอโกรธแล้วใช่ไหม

จันวิภาไม่ได้โกรธ เพียงแต่มีบางอย่างในใจ ไม่สนใจเป

มิศาอยู่พักหนึ่ง
“ดูเหมือนว่ายังโกรธจริงๆ ทิพานั้น เธอรู้ไหมว่าฉันปลอบ ใจคนกำลังโกรธยังไง ตอนนี้ฉันจะทำให้เธอรู้ พูดจบ เปมิศาก็เอื้อมมือไปจับเอวของจันวิภาไว้

จันวิภาจั๊กกะจี้มาก หลบไปทางซ้ายขวา พื้นที่ว่างบนรถก็ น้อย ยังสามารถหลบไปที่ไหนได้อีกล่ะ อย่างรวดเร็วที่จันวิภา ทิ้งหมวกและเสื้อเกราะ

“พูดมา เธอยังโกรธไหม

ในวิภาย่อตัวอยู่ในมุม หัวเราะจนหมดลมหายใจ และพูด

ว่า “ ไม่ ไม่โกรธแล้ว

“ดี อย่างนี้ค่อยดีหน่อย

เปมิศาดึงมือกลับมาพร้อมกับทำสีหน้าพอใจ

จนวิภาหายใจเรียบๆ นั่งตัวตรง บ่นพึมพำขึ้นว่า “เปมิศา เธอมันเหมือนโจรหญิง เธอกับปองอยู่ด้วยกัน เธอก็แข็งแรง กว่าทุกคน ใช่ไหม”

“นี่เธอพูดผิดแล้ว ตอนแรกเป็นเขาที่แกล้งฉัน ฉันถึงตอบ กลับเขาอย่างไม่เต็มใจ

“ถ้าอย่างนั้นเธอก็หวั่นไหวละสิ ไม่อย่างนั้นตอนนี้ปองก็ ดูแลตัวเองไม่ได้แล้ว

“เธอสองคน ทะเลาะกันเองแล้วมาพูดถึงผมทำไม

จันวิภามองจากกระจกไปเห็นหูของปองเริ่มเป็นสีแดงแล้วอดไม่ได้ที่จะทําปากงอ

ไม่คิดว่าผู้ชายอกสามศอกคนนี้ ยังมีความรักที่บริสุทธิ์ จริงใจ เพิ่งจะล้อไปไม่กี่ประโยค หน้าก็แดงแล้ว และเปมิศา เป็นผู้หญิงที่ไม่ค่อยสนใจอะไร ไม่รู้จริงๆว่าสองคนนี้เมื่ออยู่ ด้วยกัน ปองจะถูกแกล้งอะไร

จนวิภาที่นั่งใจลอยก็ไม่ได้เห็นว่ามีรถคนหนึ่งที่ปรากฏขึ้น ในทันใดนั้น เซมาชนแล้ว

ปัง

การชนกันอย่างรุนแรง ทำให้รถเสียการควบคุม ตรงเข้า ชนกับข้างทาง

จันวิภาแค่รู้สึกว่าโลกหมุน และรถยนต์คันด้านหลังชนเข้า

รุนแรงมาก ศีรษะของจันวิภาไปกระแทกกับกระจก ทำให้เธอ

ส่งเสียงร้องออกมา

จนวิภาขบกรามแน่น รู้สึกว่าตัวเองแย่แล้ว

แต่ก็ไม่ใช่เรื่องที่แย่ที่สุด มีคนร่างกายแข็งแรงถีบประตู รถ ดวงตาเย็นชามองจันวิภาและคนอื่นๆ

“เอาผู้ชายคนนี้ไปโยนในแม่น้ำ ผู้หญิงจับไปที่ไนต์คลับ

“ครับ”

ลูกน้องกำลังจะลงมือทำ แต่ได้ยินเสียงที่เยือกเย็นพูดขึ้น
“แกยังไม่มีคุณสมบัติที่จะมาหยิ่งผยองต่อหน้าฉัน

“ไม่มีคุณสมบัติเหรอ ถ้าอย่างนั้นฉันจะทำให้เธอรู้ว่าอะไร เรียกว่ามีคุณสมบัติ ผู้ชายที่เป็นหัวหน้ายื่นมือออกไปอย่างบ้ากาม ต้องการที่

จะทําร้ายเปมิศา

แต่มือของเขายังไม่โดนเปมิศา ก็ส่งเสียงร้องออกมา

“โอ๊ย”

ร้องเหมือนกับหมูถูกเชือด ผู้ชายคนนั้นคุกเข่าลงบนพื้น แขนห้อยอยู่ด้วยท่าทางแปลกๆ ดูเหมือนว่ากระดูกจะหักแล้ว คนอื่นๆเห็นเข้า สีหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ วิ่งไปคว้า

เปมิศา

แต่ต่อจากนั้น ร่างกายของคนอื่นๆราวกับถูกแช่แข็ง ใน เวลาเดียวกันมือทั้งสองวางไว้บนศีรษะ

ท่าทางเหมือนยอม

จํานน

ดูเปมิศาอีกครั้ง ในมือมีปืนสั้นหนึ่งกระบอก ดวงตาเย็น

“พูดมา ใครจ้างให้พวกแกมาจัดการพวกเรา

“พี่ไก่เหรอ” เปมิศาคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “เหมือนฉัน จะไม่รู้จักเขา”
“พี่ไก่ก็ไม่รู้จักพวกคุณ ครั้งนี้เขาออกหน้าแทนฟ้าใส

ที่แท้ก็เป็นฟ้าใส

เปมิศาหัวเราะอย่างเยือกเย็น และพูดว่า “ดูเหมือนว่าจะ ปล่อยผู้หญิงคนนี้ไว้ไม่ได้แล้ว

ผู้ชายพวกนี้ไม่คิดว่าเปมิศาจะมีปืน และทักษะการใช้ก็ไม่ ธรรมดา ต้องไม่ใช่คนทั่วไปแน่ จึงอ้อนวอนขอความเห็นใจว่า “พี่สาว พวกเราแค่ถูกว่าจ้างมา คุณปล่อยพวกเราไปเถอะ

“พูดก็ถูก ถ้าจะต้องคิดบัญชี ก็ต้องไปหาผู้หญิงคนนั้นที่จะ ทำร้ายฉัน” เปมิสาขบกรามแล้วถามว่า “ตอนนี้ฟ้าใสอยู่ไหน

“หอพักเดี่ยวที่อยู่ทางทิศตะวันตกของเมือง ที่พี่ไก่ส่งให้ ฟ้าใส”

“เขาก็นับว่ามีความสามารถ เพิ่งออกจากบริษัทMG ก็หา

คนหนุนหลังได้ โอเค ไสหัวไปให้หมดเถอะ

ได้รับการเว้นโทษ ทุกคนต่างรีบปีกหนีออกไป

เมื่อดูความเสียหายของรถที่ถูกชน สีหน้าของปองเต็มไป ด้วยความเจ็บปวด ทำได้เพียงแค่พูดพิมพา “รถรถยนต์คัน ใหม่ของฉัน ยังขับได้ไม่ถึงอาทิตย์เลย

“วางใจเถอะ ฉันจะทำให้ฟ้าใสชดใช้กลับมาให้คุณ” เป ศาพูดจบ เหลือบมองจันวิภาที่อยู่ข้างๆ พบว่าแววตาที่เธอมอง มานั้นพร้อมที่จะไต่สวนและเตือนเธอ