ตอน433ขอสาบานว่าจะปกป้อง

ตอนที่ 433 ขอสาบานว่าจะปกป้อง

และตอนที่กำลังเล็งจะยิ่งนั้น ก็มีเสียงปืนที่ไม่คาดคิดได้

ที่แท้ก็เป็นเสียงปืนที่ดังขึ้นเกิดจากจันวิภา ถึงแม้ว่าจะไม่ ได้ฆ่าชายชุดดำ แต่ก็สามารถดึงดูดความสนใจของสุมิตรได้ สุมิตรหันไปมองจันวิภา ก็ตกใจอย่างมาก

ได้เห็นสุมิตรมองมาทางเธอ จนวิภาก็โล่งใจไปได้นิดหนึ่ง แต่ในไม่ช้า เธอก็ต้องชาไปทั้งตัวอีกครั้ง เพราะเธอพบว่า

มีชายชุดดำอีกคนที่โผล่มาข้างหลังของสุมิตร แถมยังทั้งสอง

คน

สุพจน์คนที่คอยซุ่มดูอยู่ในเงามืดก็เริ่มหน้าบึ้ง เขาคิดไม่ ถึงเลยว่าในวิภาจออกมาช่วยสุมิตร

ถึงแม้ตอนนี้สุมิตรจะยังไม่ตาย แล้วไงละ เขาได้เดินเข้า มาในกับดักนี้แล้ว ยังไงก็ต้องไม่มีชีวิตรอดกลับไปแน่นอน

คนข้างสุมิตรได้ตัดสินใจยิงออกไป และสุมิตรก็ได้ยิงชาย ชุดดำตายไปหนึ่งคน คนที่ซ่อนอยู่หลังน้ำพุก็ค่อยๆเคลื่อนตัว ออกไป
จนวิภาไม่สนใจความปลอดภัยของตัวเองเลย เธอพุ่งไป ข้างหน้า

จันวิภายิงปืนไม่เป็นเลย มีแต่ฟ้าเท่านั้นที่รู้ว่าเมื่อกี้เธอยัง ปืนได้ยังไง สิ่งเดียวที่เธอสามารถทำได้ตอนนี้ก็คือ เป็นเป้าล่อ ให้คนชุดด่ามาสนใจเธอ เพื่อที่จะให้สุมิตรได้มีจังหวะวิ่งหนี ออกไป

มองเห็นจันวิภาที่ไม่สนใจความปลอดภัยของตัวเองเลย สุมิตรตะโกนให้เธอหลบซ่อนตัว อย่าวิ่งออกมา

พอมาดูสุพจน์สีหน้าของเขาก็ไม่ดีเท่าไหร่ เขาคิดไม่ถึง เลยว่าจันวิภาจะยอมสละชีวิตของตัวเองเพื่อสุมิตร หรือว่าใน ใจของเธอเขาสำคัญขนาดนั้นเลยหรอ

สําหรับในวิภาแล้ว เธอทุ่มสุดตัว เธอไม่สนว่าจะมี แผนการร้ายอะไรเธอต้องให้สุมิตรมีชีวิตรอดให้ได้ เธอไม่ยอม

ให้เขาเป็นอะไรเด็ดขาด

มองดูแผนการของตัวเองถูกทำลาย คนหัวล้านมองไปที่สุ พจน์แล้วพูดว่า “ลูกพี่”

“ไม่อนุญาตให้ทำร้ายจนวิภา

“แต่ว่า”

“ฟังไม่รู้เรื่อง ไง

คนหัวล้านทำหน้าไม่เข้าใจก่อนที่จะยกมือบอกลูกน้องให้

พอ
จนวิภาพบว่าชายชุดด่าไม่ได้ทําร้ายเธอ คิดอยู่ในใจว่าที่ สุดแล้วสุพจน์ก็ยังคิดถึงความรู้สึกในวันเก่าๆอยู่ทำใจทำร้าย เธอไม่ลง

แบบนี้ก็ดี งั้นก็ให้ตัวเธอได้ทำประโยชน์สูงสุดแล้วกัน ระหว่างหากระสุนปืน จันวิภายิ้ม รอยยิ้มของเธอนั้นมี เสน่ห์ดึงดูด ทำให้หัวใจของสุมิตรเต้นแรง

ทั้งในสายตาและทั้งในใจเขาของมีแต่ฉันวิภา จนเขาลืม คนร้ายที่อยู่ข้างหลังไป

แต่ในขณะนั้น ผู้หญิงคนที่ทุกคนไม่ได้ให้ความสนใจ เธอ ค่อยๆยื่นปืนออกมาจากเสื้อคลุม และเล็งไปที่สุมิตร

“ระวัง”

ร่างที่สั่นของสุมิตร รู้สึกสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นที่เข้ามาก อดตัวเขา ปกป้องเขาจากความตาย

“จันวิภา”

จันวิภาอยากให้สุมิตรรีบหนีไป ปากขยับแต่กลับไม่มี เสียงอะไรออกมา

ความเจ็บปวดที่รุนแรงจากด้านหลังร่างกายของเธอ ฉัน วิภาคิดว่าเธอกำลังใกล้จะตาย แต่เธอไม่อยากตาย เธอยังไม่ ได้เห็นสุมิตรออกไปจากที่นี่อย่างปลอดภัย
ยื่นมือออกมาโอบกอดร่างของจีนวิภาไว้ สุมิตรพาไปหลบ ซ่อนในที่ที่ปลอดภัย และพูดข้างๆหูว่า “จันวิภา เธอจะต้องไม่ เป็นอะไร”

ดวงตาที่สวยงามคู่นั้นจ้องมองไปที่สุมิตร จันวิภายิ้มอย่าง มีความสุข แล้วหัวก็เธอก็เอียงลงและหมดสติ

เขากำมือข้างที่ถือปืนแน่นจนเส้นเลือดขึ้น ตาทั้งสองข้าง ของสุมิตรเป็นสีแดง เหมือนทุกอย่างพังทลาย

ไอ้ชั่ว กล้าดียังไงมาแตะต้องผู้หญิงของฉัน เขาต้องการ ให้พวกขายตายไม่มีหลุมฝังศพ

สุมิตรที่มีความเยือกเย็น ได้พูดกับหูฟังว่า ปล่อยการ โจมตีทางอากาศลงมาทั้งหมด และเตรียมศัลยแพทย์มาให้ พร้อม

“ครับ”

สุพจน์อยากให้สุมิตรตาย แต่คิดไม่ถึงเลยว่าในวิภาจะ

ตายแทนเขา

เห็นจันวิภาที่ตกลงมาเหมือนกับว่าวที่เชือกขาด สุพจน์ ลุกขึ้นอย่างฉับพลัน ตัวเขาเต็มไปด้วยท่าทางที่ดุร้าย

“ใครอนุญาตให้ทำร้ายผู้หญิงคนนั้น

“ลูกพี่ นั่นมันเป็นอุบัติเหตุ

“คนของฉัน ฉันไม่อนุญาตให้เกิดความผิดพลาด” สุพจน์กำหมัดแน่น เหมือนกับสิงโตที่กำลังโกรธ ตะโกนออกไปว่า “ฆ่าผู้หญิงคนนั้นซะ แล้วพากันวิภากลับมา ถ้าในวิภาตาย ฉัน จะให้พวกแกทุกคนชดใช้

“แล้วสุมิตร”

ยังพูดไม่ทันจบ สุพจน์ก็พูดด้วยน้ำเสียงมืดทีมน่ากลัวว่า “โอกาสที่จะจัดการกับเขายังมีอีกเยอะ รีบช่วยกันวิภาออกมา ก่อนแล้วค่อยว่ากัน

คนหัวล้านไม่เต็มใจ แต่ท่าทางของสุพจน์น่ากลัวมากๆ ถ้าเขาพูดคำว่าไม่ออกมาละก็เกรงว่าสุมิตรจะระเบิดออกมา

ก้มหัวออกมาจากห้อง คนหัวล้านกำลังจะติดต่อลูกน้อง

เอาโทรศัพท์แนบหู คนหัวล้านยังมาไม่ได้ที่จะวางแผน ก เห็นเงาที่มีพลังเดินผ่านไป

สุพจน์

คนหัวล้านตามไปติดๆ ถามไปแบบงงๆว่า “ลูกพี่ จะไป

“ผู้หญิงของฉัน ฉันจะไปรับมาเอง

เวลาผ่านไปหนึ่งนาทีหนึ่งวินาที อากาศก็อึมครึมขึ้นมา

ทั้งสองฝ่ายไม่หยุดยั้ง แต่ก็ไม่มีใครที่จะหยุดสถานการณ์

ไหน”

ได้
จนกระทั่งมีผู้ชายคนหนึ่งออกมา

และพูดว่า

“ส่งจันวิภา

มา

ดวงตาจู่ๆที่มีท่าทางดุร้ายขึ้นมา สุมิตรทำเสียงเยือกเย็น “เธอเป็นผู้หญิงของฉัน

“แต่ตอนนี้เธอได้รับบาดเจ็บหนัก ต้องช่วยชีวิตเธอตอน

“เหอะ ลูกไม่ตื้นๆ”

“ไร้สาระขี้เกียจพูดด้วย ฉันแค่อยากจะถามคำเดียวสั้นๆ เท่านั้น คุณอยากให้ในวิภาตายต่อหน้าคุณหรือ

คำพูดของสุพจน์ ทำให้สุมิตรเงียบไป

“ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไป ก็มีแต่จะทำให้มันแย่ลง นายรัก จันวิภามากไม่ใช่หรอหรือนายจะทนดูเธอกลายเป็นศพ นาย วางใจเถอะ ตอนนี้ฉันไม่มีอารมณ์มาก่อกวนนาย ส่งจันวิภามา แล้วนายก็ไปจากที่นี่ได้”

“นายอยากปล่อยฉันไป แต่นายกลับไม่คิดเลยว่าฉัน อยากปล่อยนายไปหรือเปล่า”

พอพูดจบ ก็มีลดพัดมาอย่างแรง และมีเสียงอึกทึก ลูกน้องได้ล้อมสุพจน์ไว้ เงยหน้ามองเฮลิคอปเตอร์ที่กำลัง

บินมา

แต่สุพจน์กลับมองไม่เห็นอะไร เขาหรี่ตาลงหรี่ตาลง
เมื่อเฮลิคอปเตอร์ขึ้นได้ปล่อยบันไดลงมา ธนภาค ตะโกนผ่านหูฟังว่า “สุมิตร รีบขึ้นมา”

“ฉันจะพากันวิภาออกไปจากที่นี่ด้วยกัน

ธนภาคไม่รู้เรื่องที่จันวิภาได้รับบาดเจ็บ เลยส่งคนลงมา เพื่อที่จะจุดดึงสุมิตรขึ้นไป

เป็นเพื่อนกันมาหลายปี ธนภาครูนิสัยของสุมิตรดี ถ้าหาก ใช้กำลังก็จะทำให้สุมิตรขัดขืน และยิ่งยุ่งยากขึ้นไปอีก

ดังนั้นธนภาคเลยเปลี่ยนคำพูดว่า “ฉันให้คนลงไปสอง สามคน พวกเขาจะได้ช่วยนาย

“ดีมาก”

สุมิตรไม่ได้สงสัยอะไรเลย เขาอุ้มร่างของฉันวิภาขึ้นมา เตรียมพร้อมพอบันไดเข้ามาใกล้ๆเขาก็จะเอาจนวิภาออกมา จากที่ซ่อนและออกไปจากที่นี่ด้วยกัน

พอสุพจน์เห็นวัตถุประสงค์ของฝั่งตรงข้าม ก็รีบออกคำสั่ง ว่า “ยิงปืน อย่าให้พวกเขาพากันวิภาไปได้

ตามคำสั่งของสุพจน์ทั้งสองฝั่งก็ยิงปะทะกัน ตอนที่กอง กำลังเสริมของสุพจน์มาถึงพื้น ก็เหลือกำลังพลแค่ครึ่งเดียว

“พวกนายคอยสกัดกั้นอยู่ด้านหลัง ฉันจะพากันวิภาขึ้นไป

ก่อน”

สุมิตรพูดพร้อมเตรียมอุ้มจันวิภาออกไป
แต่ลูกน้องของสุมิตรได้ตั้งเอาไว้และพูดว่า “ฝ่ายตรงข้ามมี กองกำลังโจมตีอย่างหนาแน่น พวกเราพาคุณกลับไปได้แค่คน เดียวเท่านั้น”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ