ตอน332 ด่าเพื่อกระชับความสัมพันธ์

ตอนที่ 332 ค่าเพื่อกระชับความสัมพันธ์

บรรยากาศเริ่มกลับมาคุกกรุ่นอีกรอบจนวิภาได้แต่แอบ มองธนภาคด้วยความระมัดระวังและก็ได้เห็นว่าหน้าของชาย หนุ่มนั้นเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความโกรธแต่ชายหนุ่มก็ยัง ระงับเอาไว้และพยายามหายใจเข้าออกลึกๆอย่างอดกลั้น

จนวิภาที่ปกติไม่เคยเห็นอาการเช่นนี้ของชายหนุ่มเลยคิด ว่าต่อไปคงต้องห้ามพูดถึงเพื่อนของชายหนุ่มเป็นอย่างเด็ด ขาดด้านพัชรีที่เพิ่งรู้ตัวว่าพูดอะไรออกมาถึงแม้ว่าจะรู้สึกผิดแต่ ก็ไม่อยากให้ตนต้องเสียหน้าจึงทำที่เป็นพูดกลบเกลื่อน

“ทำไมที่ฉันพูดมาคุณจะบอกว่ามันผิดงั้นเหรอพอพูดความ จริงเข้าหน่อยทำเป็นโมโหใครกันแน่ที่ไม่มีเหตุผล

คนนอกอย่างในวิภาเมื่อได้ฟังประโยคเมื่อสักครู่ของพัชรี ก็ได้แต่คิดในใจว่าตัวคนพูดต่างหากล่ะที่ไม่มีเหตุผล

ธนภาคที่ปกติเป็นคนสุภาพแต่ตอนนี้กำลังโกรธจนมีแต่ ออร่าของความเย็นชาออกมาได้แต่ข่มความโกรธของตนเต็มที่ พลางพูด ช่างเถอะผมไม่ใส่ใจผู้หญิงที่หัวโตแต่ไม่มีสมองแบบ

คุณหรอก” ด้านพัชรีที่ตั้งแต่เล็กเธอต้องทนกับคำๆนี้มาตลอดรีบถามด้วยความโมโหทันที คุณว่าใครหัวโตหะ!”

“ก็คุณไง ธนภาคตอบด้วยรอยยิ้มพลางมองที่ศรีษะของ

พัชร์ได้แต่โมโหตัวเองที่ด่าใครไม่เคยได้เลยสักทีได้แต่ ยืนนิ่งหน้า หน้าแดงอย่างไม่รู้จะหาคำไหนมาตอบโต้ชาย หนุ่มตรงหน้า

ด้านนวิภาก็อดยิ้มออกมาไม่ได้เมื่อเห็นท่าทีของทั้งสอง คนยิ่งมองเท่าไหร่เธอก็ยิ่งรู้สึกว่าทั้งสองนั้นเหมาะสมกันมาก คนหนึ่งนิสัยขี้โมโหคนหนึ่งนิสัยหนักแน่นเป็นคู่ที่สมบูรณ์แบบ จริงๆ

“ไอ้…ไอ้บ้ามองไรเล่า เมื่อได้ยินดังนั้นธนาคจึงถอน สายตาออกจากพืช แต่ก็อดที่จะแอบมองพัชรีที่กลับไปนั่งลง ข้างจันวิภาดังเดิมไม่ได้ยอมรับว่าตัวเองแพ้แล้วสินะแบบนี้ค่อย หมือนผู้หญิงหน่อยชายหนุ่มได้แต่คิดในใจ

ในความคิดของจันวิภานั้นพัชรีไม่เคยเถียงแพ้ใครมา ก่อนเลยแต่กลับเถียงแพ้ธนภาคแค่นี้เธอก็ยืนยันความคิดของ เธอได้แล้ว

ต้านเด็กน้อยอย่างนิเวศน์ก็แอบบถอนหายใจด้วยความ โล่งอกไม่ได้แต่ก็แอบสงสัยว่าปกติลุงกับป้าทั้งสองนั้นก็รักกัน ดีไม่ใช่เหรอทำไมครั้งนี้ถึงทะเลาะกันได้

เมื่อเห็นธนภาคนิ่งเงียบไม่พูดอะไรออกมาพัชรก็อดที่จะรู้สึกผิดหวังไม่ได้ขณะนั้นเองหางตาก็เหลือบไปเห็นนิเวศน์เข้า

ด้านคนถูกมองก็รีบเอาหมอนขึ้นมาบังหน้าไว้ทันทีพลาง พิมพ์ ตีกันเพื่อกระชับความสัมพันธ์กันยังงั้นเหรอคิดจะปิด ปิดไม่มิดหรอก”

“ตูดยังเป็นรอยไม่พอใช่ไหม” พัชรีหูดีได้ยินเข้าพูดขึ้น ทันที

ด้านเด็กน้อยก็รีบวิ่งเข้าไปเกาะขาของธนภาคอย่างขอ ความช่วยเหลือ ช่วยด้วยๆป้าจะฆ่าคนปิดปากแล้ว

“เจ้าเด็กพูดสำนวนเก่งจริงนะ

“หนูยังรู้อีกคนะ นิเวศน์ที่แอบอยู่ด้านหลังธนภาคชโงก หน้าออกมาพูด

“อะไร”

“ลิ้นกับฟัน พูดจบธนภาคก็ตีเข้าที่ศรีษะของเด็กน้อยเบาๆ ด้วยสีหน้าไม่แสดงอารมณ์ใดๆทั้งสิ้น

ด้านพัชรีก็ทำเป็นไม่ได้ยินในสิ่งที่เด็กน้อยอย่างนิเวศน์พูด ต่อมาเธอก็ถูกจั่นวิภาลากตัวออกไปเพื่อกระซิบบอกประโยคที่ แสดงถึงการเห็นด้วยกับคำพูดของลูกตนพัชรีเมื่อทำอะไรไม่ได้ ทำได้เพียงแค่ถลึงตามองสองแม่ลูกเท่านั้น

จนวิภาไม่ได้สังเกตเห็นถึงสายตาที่มองมายังตนของพัชรี จึงพูดสนับสนุนต่ออีกว่า “ฉันคิดว่าพวกเธอเหมาะสมกันดีนะฉัน

ว่าพวกเธอคบกันเลยเถอะ
นิเวศน์ที่อยู่ดีๆก็มายืนอยู่ข้างๆพวกเธอสองคนตั้งแต่เมื่อ ไหร่ไม่รู้รีบพูดสนับสนุนทันที คบเลยๆ ด้านชายหนุ่มที่ถูก พาดพิงก์ได้นั่งเฉยทำเป็นไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น

“เพื่อนของคนพาลยังไงก็เป็นคนพาล ใครอยากคบก็คบ เอง”พัชรีเหลือบตามองชายหนุ่มนิดหนึ่งก่อนจะพูดตัดบท

“ถือเป็นพระคุณมากเลยที่คุณไม่ชอบผมเพราะคนที่ชอบ ผมนะมีเยอะจนนับไม่หวัดไม่ไหวเลยถ้าเพิ่มคุณเข้าไปอีกผมคง ลำบากใจแย่ ชายหนุ่มไม่เพียงไม่โกรธกลับพูดอย่างยินดีแทน

ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงและท่าทางที่แสดงออกว่าถูกฝึก ให้จัดการกับอารมณ์โกรธของตนได้เป็นอย่างดีนี้สิถึงจะสมกับ เป็นคนที่ได้รับการสั่งสอนมาอย่างดี

พัชรีที่ตอนแรกคิดจะกลับออกไปแต่เมื่อได้ฟังที่ชายหนุ่ม พูดเธอถึงนิ่งจนพูดไม่ออกทำให้ฉันวิภาเดาได้ทันทีว่าหญิงสาว นั้นหลงรักธนภาคเข้าแล้วไม่งั้นคงไม่มีทำที่ผิดหวังขนาดนี้

ด้านธนภาคก็ได้แต่มองพัชรีเหมือนรอว่าหญิงสาวจะพูด โต้ตอบตนอย่างไรในใจก็คิดว่าหญิงสาวตรงหน้านั้นก็ดูเข้าที่ อยู่เหมือนกันเสียแต่ขี้โมโหไปหน่อย

“ยุ่ง พัชรีพูดจบชายหนุ่มก็หัวเราะออกมาทันทีหลังจากนั้น

จึงพูดต่ออีกว่า “ผมว่าพวกเราเป็นเพื่อนกันดีกว่าแล้วเรื่องที่ ทะเลาะกันเมื่อครู่สำหรับผมแล้วยังไงสุมิตรก็เพื่อนผมใน สายตาผมเขาก็ดีขึ้นกว่าแต่ก่อนมากแล้วผมว่าคุณอย่าเพิ่ง ตัดสินเขาไปก่อนดีกว่าแต่ก็ช่างเถอะเอาเป็นว่าแล้วแต่พวกคุณล่ะกันแต่สําหรับผมเขาเป็นคนดีก็แล้วกัน”

พัชรีรู้สึกว่าคำพูดของธนภาคนั้นถึงแม้จะดูนุ่มนวลสักแค่ ไหนแต่ก็ยังแฝงไว้ด้วยความเหินห่างอย่างเห็นได้ชัดจนหญิง สาวไม่รู้จะพูดอะไรออกมาดีช่างมันเถอะหญิงสาวบอกตนเอง

จนวิภาก็เลือกที่จะไม่พูดอะไรออกมาบรรยากาศต่อจาก นั้นจึงมีแต่ความเงียบนิเวศน์ก็ได้แต่มองคนนั้นคนนี้ก็พูดขึ้น มาว่า”ลุงธนภาคเรื่องของพ่อลุงสืบไปถึงไหนแล้วครับ

“ใช่เถียงกันจนลืมไปเลยผมส่งคนออกไปสืบแล้วแต่ไม่มี ข่าวอะไรเลยแล้วก็ไม่รู้ว่าตอนนี้สุมิตรหายไปไหนอีก ชายหนุ่ม พูดบอกอย่างเพิ่งนึกขึ้นได้

นิเวศน์เมื่อได้ฟังก็ร้อนใจขึ้นมาทันทีพลางคิดว่าคนของ พจน์ที่ส่งมานั้นฝีมือดีเหลือเกินตนจึงไม่สามารถสืบข่าวอะไรได้ เลยเพียงแค่คิดความไม่พอใจที่เขามีต่อสุพจน์ก็เพิ่มมากขึ้น

“ผมคงต้องไปสืบต่อแล้วพวกคุณวางใจเถอะจะช้าหรือเร็ว ยังไงผมก็ต้องหาให้เจอให้ได้”ธนภาคพูดจบก็เดินออกไปทันที