ตอน347การแต่งประโยคคำโกหก

ตอนที่ 347 การแต่งประโยคคำโกหก

จนวิภากับสุพจน์เหมือนกับว่าลืมคนรอบข้ามไปแล้ว สอง ฝั่งจ้องมองกัน แต่ว่าจากนั้นนิเวศน์ก็แสดงยิ้มอย่างเยือกเย็น ออกมา จากนั้นก็หันไปพูดกับฉันวิภาว่า : “มามี ตอนนี้แม่เชื่อ หรือยังไงละ?”

จันวิภารู้สึกร่างกายของตัวเองเบาหวิวไปเลย เรื่องไม่คาด คิดคือที่เจอกับสุพจน์ จากนั้นค่อยๆใสหัวพูด “ฉัน….

บรรยากาศเปลี่ยนไปเป็นความอึดอัด อากาศเหมือนกด

เก็บเอาไว้

จันวิภาไม่รู้ว่าตอนนั้นควรจะพูดอะไร เธอรวบรวมสติอยู่ นาน ถึงสุดท้ายก็ต้องสงบศึกทางเลือกระหว่างบริษัทตะวันกรุ๊ป จำกัดกับตัวเอง เธอเอาการต่อรองครั้งนี้เพื่อนช่วยตัวเองให้ รอดพ้น แต่กลับกัน นี่เป็นแค่กับดักของสุพจน์เอง

น่าตลกสิ้นดี!

ตกลงสุพจน์เป็นคนที่ชอบยุ่งเรื่องของคนอื่น

จันวิภาหมดแรงแล้วนั่งลงที่เก้าอี้ ราวกับรอให้สุพจน์บอก เหตุผลเชอ
สุพจน์ไม่ได้ขายตามองจันวิภาเลย ไม่รู้ว่าเพราะเขาไม่ได้ แคร์หรือว่าเพราะเขาไม่รู้จะเผชิญหน้ายังไง

ตั้งแต่สุพจน์เข้ามาห้องจนถึงตอนนี้ เหมือนรูปปั้นสีดำยืน อยู่ตรงนั้น ไม่พูดไม่จา นอกจากจะทำให้บรรยากาศยิ่งกดดัน แล้วยังไม่พูดอะไรอีกเลย

เจริญศรีรู้ว่าแผนการดำเนินมาถึงแบบนี้ดูเหมือนจะถูก ทำลายแผน นอกนั้นก็ไม่เอ่ยอะไร แค่รอดูละครต่อไป

จู่ๆนิเวศน์ก็ยิ้มขึ้นมา เขามองดูที่เจริญศรีกับสุพจน์กัดปาก จากนั้นก็เอ่ยพูดอย่างเย็นซาว่า “ทำไมละ? พ่อบุญธรรมที่จริง แล้วคุณเป็นคนที่กล้าทำแต่ไม่กล้ารับหรือไง?

“ถึงจนตอนนี้แล้ว ยังจะแสดงละครอะไรอีก ถึงแม้ว่าจะ

ไม่มีคนพูดขึ้นมา ผมพูดขึ้นเองก็ได้” นิเวศน์ถอนหายใจเฮือก ใหญ่

“ถ้าเกิดผมเดาไม่ผิดถึงครั้งนี้มาจะไม่เซ็นชื่อ ถึงเวลาที่ นั้นจริงๆ ยังไงตะกูลละโซก็ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือบริษัทตะวัน กรุ๊ปจำกัดอยู่แล้ว” นิเวศน์ก็พูดต่อไป “ไม่ใช่ ไม่ใช่ช่วยเหลือ สิ คงไม่ใช่ไม่ต้องถูกบังคับแล้ว

สุพจน์สูบลมหายใจเข้าเต็มปอด ไม่มีปฏิกิริยาอะไร ยอมรับผิด โดยปริยาย

นิเวศน์ยิ้มตอบ : “พ่อบุญธรรม ที่คุณจ้างคนลึกลับคนนั้น มา คนนั้นก็เก่งมาก แต่ทว่าสมองโง่ไปหน่อย ผมเลยรู้เรื่องต่อรองทั้งหมดที่คุณคุยกับเจริญศรีหมดแล้ว” ที่จริงตอนที่เรื่องบริษัทตะวันกรุ๊ปจํากัดถูกแพร่หลายออก

ไปวันนั้น นิเวศน์ก็รู้สึกสงสัยตั้งนานแล้ว บริษัทตะวันกรุ๊ปจำกัด นั่งไปกับพวกหุ่นยนต์มังกร แผนกและ บริษัท ย่อยดำเนินงาน อย่างแน่นหนา

พูดขึ้นมาเพราะเป็นจุดหนึ่งที่มีปัญหา เมื่อเวลาผ่านไป นานเข้าไปแต่ยังไม่ได้แก้ไขปัญหา แต่ว่าแถมยังเกิดเรื่องใน เวลาเดียวกันอีก

นิเวศน์รู้ถึงอำนาจของสุพจน์อยู่แล้ว แต่ไม่เชื่อว่าเขาจะ สามารถเอาข้อมูลของบริษัทตะวันกรุ๊ปจำกัดไปอยู่ที่มือเขาได้ จากนั้นได้ให้ผู้จัดจำหน่ายทั้งหมดกับบริษัทโฆษณาวาง แพ็คเกจ

ถ้าเกิดสุพจน์ทำได้ถึงขนาดนี้แล้ว เรื่องของบริษัทตะวัน กรุ๊ปจำกัดก็เป็นเรื่องที่จะได้มาง่ายๆอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้อง ทำให้ยุ่งยากแบบนี้?

นิเวศน์คิดวิเคราะห์ เพราะว่าข้อสงสัยนี้ตอนที่ถูกรู้ความ

จริง

เรื่องราวของบริษัทตะวันกรุ๊ปจำกัดถูกเครียร์เรียบร้อย แล้ว ตอนนี้นิเวศน์แค่ต้องทำเป็นแค่ผลงานที่ดีแค่นั้นเอง

มันเหมือนกับสิ่งที่โคนันในช่วงสองสามนาทีสุดท้าย

ของการแสดง
“หนึ่งในการอธิบายก็คือ นอกจากคนที่ทรยศ แล้วยังมี ทรยศใหญ่กว่านั้น นอกจากตะกูลละโซแล้ว ผมยังรู้สึกว่ามี แต่หลายเป็นไปได้อีก

ตอนนี้อารมณ์ของไม่ได้แสดงอะไร และไม่ได้โกรธ แต่ รู้สึกได้ถอดหน้ากากคนๆนี้

นิเวศน์ค่อยๆอธิบายหลักฐาน ค่อยอธิบายเป็นข้อๆไป ฉัน วิภายิ่งฟังในใจยิ่งรู้สึกไม่พอใจ แน่นอนว่าผิดในตัวสุพจน์มาก

ถูกต้องแล้ว ปัญหาเรื่องของบริษัทตะวันกรุ๊ปจำกัด มัน

เป็นคนของตะกูลสีละโซที่ก่อขึ้นมา เพราะว่าพวกเขาไม่ได้ กังวลหุ้นและเงินก้อนโตในมือของพวกเขา เพียงแค่เพื่อเป้า หมายไม่กี่อย่าง กับบริษัทตะวันกรุ๊ป ารดำเนินการ เป็นที่รู้จักกันอย่างดี

ถ้าเกิดตะกูลละโซกับสุพจน์ร่วมมือกัน ก็เหมือนไม่มีรอย

ต่อ

“แต่สิ่งที่สำคัญคือคนลึกลับคนนั้นคือคุณพ่อบุญธรรม เจริญศรีเป็นแค่หมากตัวหนึ่งเกมส์ แน่นอนเธอก็มีเป้าหมาย ของเธอเหมือนกัน พ่อบุญธรรมอยากพามามีไปจากที่นี่

นี้คือสิ่งที่นิเวศน์สรุปมาทั้งหมด เรื่องราวถูกกระจ่างแจ้ง แล้วคนโง่ยังดูออกเลย

สุพจน์รู้สึกเสียใจ แต่ว่าก็ยังรู้สึกตกใจอยู่ไม่น้อย เสียงที่ไม่แรงได้เปล่งเสียงออกมาขึ้น สุพจน์นั่งลงไปตรงหน้าของนิเวศน์ ยิ้มพูด: เจ้าเด็กน้อย ครั้งก่อนเครื่องดักฟังหนู ถูกฉันทำพัง ฉันนึกว่าหนูจะไม่ได้ยิน แต่ว่าคงดูลูกหนูเกินไป

สุพจน์กำลังจะตบไหล่อันเล็กของนิเวศน์อย่างชื่นชม แต่ ว่านิเวศน์หลบ

“นี่คือสิ่งที่พ่อบุญธรรมสอนผมเองนะ ครั้งก่อนเพราะว่า ผมทำล้มเหลวไป แต่ครั้งนี้เพราะคุณ ดูๆไปแล้วคราวหลังคง ต้องหาคนเพิ่ม ไม่งั้นครั้งต่อไปคงต้องล้มเหลวแน่

นิเวศน์รูปร่างที่ผอมบางระเบิดออกด้วยความมั่นใจ

สุพจน์พยักหน้าตอบ: “ถูกต้อง คราวหน้าต้องทดลองหนู ใหม่ แต่ว่าไปคราวหน้าทำไมเราต้องเป็นศัตรู? ฉันคือพ่อ บุญธรรมหนูนะ ไม่ใช่ศัตรูของหนู

สีหน้านิเวศน์เปลี่ยนเป็นความเครียดแค้น

ที่จริงจากที่สุพจน์ได้กักบริเวณพวกเขา คนทั่วโลกจับตู เขาและจันวิภา ในใจของนิเวศน์ที่มีต่อสุพจน์มีแต่ความเคารพ

แน่นอนว่าสู้สุมิตรไม่ได้อยู่แล้ว แต่ว่าในใจของนิเวศน์ มีที่ของสุพจน์อยู่

เริ่มหกปีก่อน ในอเมริกา สุพจน์พยายามดูแลใส่ใจสองแม่ ลูก แต่ว่าไม่กี่วันมานี้ อย่างไรก็ตามความรู้สึกที่ดีเหล่านี้ที่ สะสมมานานหลายปีได้พังทลายลงในแผนอันน่ารังเกียจของ พจน์
นิเวศน์ไม่มีให้อภัยกับคนที่คิดจะมาแยกมามีกับแคดดี้ ออก ถึงจะเป็นสุพจน์ก็ตาม

“ผมตอนนี้เกลียดคุณที่สุดเลย” นิเวศน์มองไปที่สุพจน์ อย่างเย็นชา

สีหน้าของสุพจน์แปปเดี๋ยวก็ได้เปลี่ยนไปอย่างเศร้าเหมือ เหมือนกับใจกำลังถูกทุบให้แตกสลาย ตอนนี้เขากลับรู้สึกแย่ มาก แต่ว่าจากภายนอกจู่ๆเขาก็รู้โกรธขึ้นมา เขาตอบอย่าง เย็นชาไปว่า “ผมหวังว่าครั้งนี้คุณก็ใส่หน้ากากพูดประโยคนั้น ออกมา”

นิเวศน์ไม่สนใจเขาอีกต่อไป แต่กลับไปอยู่ในอ้อมอกของ จนวิภา กอดจนวิภาไว้เหมือนกับกำลังปลอบใจเธอ และยัง เหมือนกับกำลังขอค่าปลอบโยน

“มามี ตอนนี้แม่เข้าใจหรือยัง?”

จนวิภายิ้มอย่างแห้ง จากนั้นมองอย่างผิดหวังไปทางสุ พจน์ที่จู่ก็โกรธขึ้นมา หัวเราะพูด : “คุณตอนนี้มีสิทธิ์ที่จะมา โกรธหรอ? คนที่ควรโกรธคือฉันตั้งหาก

ใบหน้าสุพจน์ที่เย็นชา มือข้างที่ใช้งานนิ้วเรียวยังคงสั่น เล็กน้อยจากที่อยู่กับเขามาหลายปีนี้ จนวิภารู้เรื่องความ เคยชินของพวกนี้อยู่แล้ว ซึ่งหมายความว่าเขากำลังควบคุม ความโกรธของเขา

แต่ว่าฉันวิภาไม่เคยเห็นมือของสุพจน์สั่นได้ถึงขนาดนี้
ในความเป็นจริงความรู้สึกในหัวใจของสุพจน์ไม่ได้เพียง โกรธแค้นนิเวศน์ที่ทำลายแผนชุดนี้ แต่ยังมีการสูญเสียอีก

สุพจน์อาจจะดูผิดหวังมากกว่ากันวิภาเสียอีก