ตอน328หนีต่อไป

ตอนที่328 หนีต่อไป

ในตอนที่จันวิภาคิดว่าวิธีนี้ได้ผลแล้วนั้นสีหน้าที่ดูกลัวของ เขาก็เปลี่ยนเป็นเยาะเย้ยแล้วหลุดหัวเราะออกมา

อาจเป็นเพราะอ่านเนื้อหาในสัญญาหมดแล้วเขาหัวเราะ แล้วพูดกับทุกคนว่า “พวกเธอดูสิ นี่มันยุคไหนกันแล้วนี่มัน อะไร?สัญญาทาส?”

ทุกคนก็เริ่มหัวเราะเยาะเย้ยนี้เป็นข้อบ่งชี้ว่าข่าวที่ถือมา ตลอดว่าในวิภามีความสัมพันธ์กับสุมิตรเป็นเรื่องจริงดังนั้น ผู้คนเลยเริ่มว่าร้ายจนวิภา

จันวิภาไม่รู้จะทำยังไงดีเปิดเผยเอกสารสัญญาใน สถานการณ์อย่างนี้มันไม่ค่อยดีจริงๆอายจนถึงขั้นสุดเลย

แต่ว่ามาถึงขั้นนี้แล้วจันวิภาก็ทำได้แค่หน้าด้านพูดเสียง แข็งว่า “ไม่ว่าจะเป็นหนังสือทาสหรืออะไร นี้ก็เป็นสัญญาที่ฉัน กับคุณสุมิตรเซ็นไว้แล้วถ้าผิดสัญญาพวกเธอน่าจะรู้นิสัยของ คุณสุมิตรนะ”

คนอื่นหยุดหัวเราะแล้วมีแค่หัวหน้าที่ไม่สนใจเรื่องนี้เขาจัด เสื้อสูทตัวเองแล้วเดินไปหน้าจนวิภาแล้วมองดูเธอด้วยหางตา พูดว่า “คุณจันวิภา คุณสุมิตรยังไม่ได้สติตอนนี้อยู่ดีๆคุณก็เอาสัญญาที่พวกคุณสองคนเซ็นกันเอง ใครจะรู้ว่าของจริงหรือ เปล่า

จนวิภาขมวดคิ้ว “เธอดูให้ชัดเจนเลยนะ นี่เป็นลายเซ็น แล้วตราประทับของคุณสุมิตร

เขาหัวเราะ “อย่าลืมสิ คุณเป็นเลขาของคุณสุมิตรสายเซ็น ปลอมกันได้ตราประทับขโมยได้ง่ายๆ คุณรีบไปจากที่นี่จะดี ที่สุด

“เธอ….” ตอนที่จันวิภาเก็บอารมณ์ไม่อยู่แล้วก็รู้สึกว่า นิเวศน์ดึงมือเธออยู่และดึงจันวิภาไปข้างตัวเขา

ตอนนี้ทุกคนถึงจะเห็นว่านิเวศน์อยู่ตรงนี้แอบหัวเราะเย้ยผู้ หญิงมีลูกติดยังจะกล้าเป็นชู้กับคุณสุมิตรอีก

นิเวศน์ไม่สนใจสายตาดูถูกพวกนั้นแต่จ้องชายตรงหน้า แล้วพูดว่า “ถ้าแกกล้ารังแกแม่ฉัน ฉันจะโกรธแล้วนะ เขาห ตาเล็กลงทิ้งสายตาไปที่ป้ายชื่อของชายดังกล่าว

เขาไม่ถือว่าเป็นพนักงานชั้นสูงแต่ก็ไม่ได้ขนาด จัดการที่ป้ายชื่อมีตำแหน่งกำกับอยู่ด้วยแต่ที่นิเวศน์นิ่งเงียบ ก่อนหน้านี้ก็เพราะกำลังดูฐานะของเขาอยู่

ตอนนี้เขารู้แล้ว

ชายคนนั้นหัวเราะ “อ่อ? เด็กข้างถนนที่ไหนไม่รู้ไม่รู้ใคร เป็นใครซะแล้ว”

จนวิภากำลังจะเริ่มก็โดนนิเวศน์ที่สีหน้าแน่นิ่งดึงห้ามไว้
“คุณครับ ยังจำบ่ายสามครึ่งของเมื่อวานได้ไหม? คุณต้อง จำได้แน่นอน “นิเวศน์ยิ้ม

ชายคนนั้นยิ่งในใจคิดเรื่องที่เกิดขึ้นตอนบ่ายสามครึ่งเมื่อ วานสีหน้าเปลี่ยนแปลงเร็วมาก

นิเวศน์พูดต่อ คุณ ช่วงบ่ายเมื่อวานคุณ โทรศัพท์สาย หนึ่งและฉันรู้เนื้อหาในโทรศัพท์สายนั้นคุณเชื่อไหม?” นิเวศน์ พูดเสียงเบามากมีแค่เขาได้ยินคนเดียว

ใช่เขาคือหนอนบ่อนไส้ที่สุพจน์จ้างมาอยู่ในบริษัทตะวัน กรุ๊ปจำกัดนิเวศน์นึกถึงตอนที่เขาแฮกเข้าข้อมูลบริษัท IP ที่ ตามเขาเข้ามาจากตำแหน่งและน้ำเสียงของเขาแล้วน่าจะเป็น หนอนบ่อนไส้ไม่ผิดแน่

สถานการณ์พลิกอย่างเร็วสีหน้าของเขาซีดลงถอยหลังไป สองสามก้าว

นิเวศน์ยิ้มแล้วมองหน้าทุกคนแล้วพูดกับชายคนนั้นว่า “แล้วยังไงแกไม่ควรจะขอโทษในการกระทำเมื่อกี้เหรอ? บางที ฉันอาจลืมเรื่องนี้ไปได้แกก็จะได้มีเวลาเตรียมตัวใช่ไหม? ไม่

ชายคนนั้นสะดุ้งแล้วรีบเดินไปหน้าในวิภาแล้วคำนับ

“ไม่จริงใจพอ!” นิเวศน์มองเขาแวบหนึ่งแล้วพูดไม่พอใจ เขาคำนับอีกครั้งพร้อมกับพูดว่า “คุณจันวิภา ผมขอโทษ สำหรับการกระทำของตัวเองเมื่อสักครู่ครับ
นิเวศน์ส่งเสียงหัวเราะอีกครั้ง “เสียงดังไม่พอ ตอนที่แก โทรหาใครบางคนเสียงดังฟังชัดกว่านี้นะ

เขามองหน้านิเวศน์อย่างโกรธแค้นที่หนึ่งและก็หันกลับไป คำนับอีกครั้งอย่างหาไม่ได้พูดขอโทษเสียงดังอีกครั้ง

ทุกคนถูกการเปลี่ยนแปลงนี้ทำให้มึนงงไปหมดและทำให้ รู้สึกหวาดกลัวเด็กน้อยคนนี้อย่างประหลาดอีกอย่างท่าทาง แบบนี้ทำให้พวกเขารู้สึกคุ้นเคยมาก

เหมือนกับเหมือนประธานของพวกเขาเหมือนสุมิตร

ชายคนหนึ่งพูดขึ้นว่า “คุณจันวิภา ถ้าคุณจะขึ้นให้ได้ แล้วแต่เลย

จันวิภาไม่ได้พูดอะไรแต่นิเวศน์กลับพูดนิ่งๆว่า “ไม่ต้อง แล้ว แกแค่บอกมาว่าตอนนี้คุณสุมิตรอยู่ที่ไหนก็พอกับข้อมูลที่ เกี่ยวข้อง

เขาตอบอย่างติดขัดว่า “เรื่องนี้ ผมไม่รู้จริงๆ

น้ำเสียงของเขาดูอ่อนลงและเกรงใจกลัวว่าจะทำให้เด็ก คนนี้อารมณ์ไม่ดีและเขาก็กำลังเดาว่าเด็กคนนี้ก็คือแฮกเกอร์ที่ สุพจน์กำลังตามหาอยู่เพราะสุพจน์ไม่ได้บอกเขาเรื่องที่โดน แฮกเกอร์จับได้ตอนนี้เขาทั้งกลัวแล้วก็สงสัย

นิเวศน์ถอนหายใจอีกครั้งไม่ได้บังคับอะไรชายคนนั้นอีก เขาก็เป็นเพียงแค่หุ่นเชิด

ฉันวิภายนออกมาพูดว่า “ถ้าอย่างนั้น ตอนนี้เจริญศรีอยู่ที่ไหน?เธอคงรู้นะ?”

ชายคนนั้นส่ายหัวปฏิเสธ “ผมเป็นแค่คนรักษาความ ปลอดภัยเท่านั้น ไม่รู้อะไรมากหรอกครับ

แม่ลูกสบตากันไม่รู้จะทำอะไรจึงออกไป

คิดไปคิดมา ในที่สุดจนวิภากโทรศัพท์หาธนภาคอีกทั้งยัง เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เขาฟัง

ธนภาคเมื่อได้ฟังเรื่องราวทั้งหมดก็ตกใจมากเขาก็ไม่รู้ เรื่องสุมิตรกับเจริญศรีเหมือนกัน

เพราะช่วงนี้ธนภาคมัวแต่ยุ่งกับการช่วยบริษัทตะวันกรุ๊ป จำกัดตามหาคนที่ใส่ร้ายสุมิตรยุ่งจนไม่มีเวลาไปดูแลสุมิตรนี้ก็ เลยเป็นโอกาศให้เจริญศรี

พูดถึงเรื่องนี้ธนภาครู้สึกผิดมากที่น้ำเสียงที่มีอาการโกรธ

เจริญศรี

จนวิภาปลอบธนภาคว่า “เป้าหมายของเธอคือไม่ให้ฉัน พบสุมิตร ถ้างั้นสุมิตรคงไม่เป็นอะไรแต่ว่าช่วงนี้เธอยุ่งเรื่อง อะไรอยู่เหรอ?”

ธนภาคคิดไปคิดมาก็ไม่ได้พูดเรื่องนั้นออกมาอีกอย่าง การตามคนบงการก็ไม่มีร่องรอยอะไรเลยเขาเลยหาเหตุผลสัก อย่างบอกปัดเธอไป

“แต่ว่า ฉันก็ยังไม่วางใจเธอช่วยฉันตามหาสุมิตรหน่อย ได้ไหม…ถึงแม้ว่าผู้หญิงคนนั้นจะเป็นคู่หมั้นของเขาแต่ว่า…ฉันก็ยังรู้สึกว่ามันมีเงื่อนงำ

จันวิภายิ่งพูดหน้ายิ่งแดงเธอรู้สึกว่าเหมือนตัวเองกำลัง แย่งผู้ชายกับเจริญศรีและเรื่องนี้ยังทำให้ฉันวิภารู้สึกเขินอาย

ธนภาคที่อยู่ปลายสายหัวเราะขึ้นมาแล้วก็ไอสองที่แล้ว หยุดหัวเราะเร็วมากแล้วพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันก็ตามหาเป็น เรื่องธรรมดาอยู่แล้ว เอางี้เราเจอกันหน่อยดีกว่า

จันวิภากำลังเครียดว่าตอนนี้สุพจน์กำลังตามหาพวกเขา ทั้งเมืองเลยตอบตกลงทันที

ถึงยังไงธนภาคก็ไม่ธรรมดาสุพจน์ก็ไม่สามารถลงมือกับ ธนภาคได้ง่ายๆ