ตอน271คุณพ่อVSพ่อบุญธรรม

ตอนที่271 คุณพ่อ VS พ่อบุญธรรม ตอนนี้นิเวศน์อ้าปากหุบปากก็เป็นคุณพ่ อ การเรียกแบบนี้ เขาก็คิดอยากได้ยินจากปากของนิเวศ

คิดไม่ถึงว่าตอนนี้ได้ยินแล้ว

แต่กลับไม่ใช่เรียกเขา เมื่อคิดแบบนี้แล้ว ความตั้งใจที่จะจัดการกับสุมิตรก็ยิ่งชัดเ จนมากขึ้น เขาต้องเร่งทำลายสุมิตร คราวนี้ทั้งจันวิภาและนิเวศน์ก็จะไม่หันเ หความสนใจไปหาใคร

และกลับมาหาเขา พวกเขาทั้งสามคนก็จะกลับไปมีความสุ ความโกรธของสุพจน์กำลังจะปะทุ เมื่อเขาได้ยินว่านิเวศน์ตั้งใจจะโทรหาสุ มิตร และจันวิภาก็ไม่พูดอะไร เขาจึงเปิดประตูห้องเข้าไปข้างใน

เห็นจันวิภานั่งยองๆ อยู่ตรงหน้านิเวศน์ กำลังดึงมือเขาเพื่อเค้นคอให้เขาหาข้อ อ้าง

สุพจน์ยิ้มและพูดกับนิเวศน์ว่า “นิเวศน์ พ่อบุญธรรมกลับมาแล้ว”

พูดอย่างนั้นแล้วก็อ้าแขนออก เพื่อที่จะให้นิเวศน์เข้ามาทักทาย

ถ้าปกติสุพจน์กลับมาด้วยท่าทางแบบนี้

นิเวศน์ต้องรีบวิ่งเข้าไปในอ้อมแขนของ แต่ว่าพวกเขากำลังโต้เถียงกันเรื่องขอ งสุมิตร

ถึงแม้ว่านิเวศน์จะเป็นคนมีเหตุผล แต่เขากำลังกดดันให้จันวิภาตัดสินใจ การที่สุพจน์เข้ามาตอนนี้ ก็มีแต่จะทำให้จันวิภาหลีกเลี่ยงได้

นิเวศน์ค่อนข้างหมดหนทาง แต่ก็ยังรักษาหน้าสุพจน์ด้วยการเผยรอ ยยิ้มพูดกับเขา

“พ่อบุญธรรมกลับมาแล้ว”

แต่ทว่า

เขากลับไม่ได้วิ่งเข้าไปหาอย่างมีความ สุขเหมือนเช่นทุกที

สุพจน์ยังคงอ้าแขนของเขา น่าอาย

บางทีมันอาจเป็นคุณภาพทางจิตวิทยาใ นหลายปีมานี้

แม้ในสถานการณ์ที่น่าอึดอัดใจ สุพจน์ก็ยังคงยิ้มอย่างมีความสุข เขาเดินไปที่หานิเวศน์

อุ้มเขาขึ้นไว้ในอ้อมแขน “นิเวศน์ ทานข้าวกลางวันหรือยัง พ่อบุญธรรมกลับมาทานข้าวกับมามีขอ

งเธอ

เธออยากออกไปทานข้างนอกไหม หรือว่าอยากทานที่บ้าน”

“ทานที่บ้านเถอะครับ ทานข้างนอกไม่ดี” นิเวศน์มุ่ยใบหน้าเล็ก

นิเวศน์วางหัวใจลง หมือนเช่นทุกที

ในเวลาเดียวกันก็ตัดสินใจที่จะหาโอกา สกดดันจันวิภาอีกครั้ง

“ได้ ฉันให้ป้าทำอาหารแล้ว ตอนที่ฉันกลับมาประเทศนี้ได้ซื้อของข วัญที่เหมาะกับเธอมาฝากเธอด้วย อยากไปดูกับพ่อบุญธรรมไหม” สุพจน์อุ้มนิเวศน์ขึ้นและถามด้วยรอยยิ้ม ทันทีที่ได้ยินว่ามีของขวัญ หัวใจที่เศร้าของนิเวศน์ก็หายไป เขามองสุพจน์ด้วยความตื่นเต้นและรีบ ถามว่า “ดีจังเลย พ่อบุญธรรม ผมอยากเห็นของขวัญที่คุณให้ผมครับ!

สิ่งที่สุพจน์ให้เขาทั้งหมดมันตรงกับรส ดังนั้นนิเวศน์จะต้องมีความสุขมาก

“ไปกัน ไปห้องหนังสือของฉัน”

“เย้ พ่อบุญธรรมดีที่สุด

นิเวศน์ร้องอย่างมีความสุข

เห็นสุพจน์อุ้มนิเวศน์ออกไปแล้ว

จันวิภาก็ถอนหายใจโล่งอก

ในที่สุดเธอก็ไม่ต้องคิดหาวิธีที่จะโน้มน้ าวนิเวศน์

บางครั้งมันก็เป็นบาปในการมีลูกชายที่ มีไอคิวสูง เพราะเขาฉลาดกว่าคุณ มันจึงเหนื่อยมากที่จะโกหก……

อีกด้านหนึ่ง สุมิตรนั่งอยู่ในห้องทำงานด้วยสีหน้าห มองคล้ำ ชายหนุ่มสองคนนั่งกันอยู่แบบนี้มาเป็นเ วลานานแล้ว

ไม่มีใครเอ่ยปากพูดขึ้นมาก่อน

วันที่สองแล้ว

มันเป็นวันที่สองที่จันวิภาหายตัวไป

เมื่อวานสุมิตรพบว่าจันวิภาไม่มาทำงาน จึงไปหาเธอที่อพาร์ตเมนต์

ไม่คิดว่าเคาะประตูแล้วก็ไม่มีใครมาเปิด เขากังวลมากจึงตามช่างปลดล็อกมา และพบว่าบ้านว่างเปล่า เฟอร์นิเจอร์ทั้งหมดถูกจัดเรียงอย่างเป็ นระเบียบ

มันเหมือนไม่มีใครอาศัยอยู่ที่นี่!

เจ้าของบ้านเพิ่งมาตรวจสอบบ้าน ได้พบกับสุมิตรและถามว่าเขาคือใคร ให้เขาบอกความจริงออกมาทั้งหมด

เจ้าของบ้านตกใจกับสุมิตร จึงพูดตะกุกตะกักว่าลูกค้าเดิมที่อาศัยอ ยู่ที่นี่ได้ย้ายไปแล้ว ที่เขามาวันนี้ก็เพื่อดูว่าเฟอร์นิเจอร์บ้าน มีอะไรเสียหายหรือไม่

ได้ยินคำพูดของเจ้าของบ้าน สุมิตรก็ไฟลุกโชน!

ผู้หญิงคนนั้น

ไม่ใช่ว่าสัญญากับตนเอาไว้แล้วหรอกเ หรือว่าจะไม่จากไป! เมื่อวานยังดี ๆ อยู่เลย วันนี้ปล่อยให้เธอหนีไปเสียได้!

สุมิตรเตะประตูด้วยความโกรธ

เจ้าของบ้านมองประตูบ้านตัวเองด้วยอ าการตัวสั่นเทา

มันร้ายแรงมากแต่เขาไม่กล้าพูดออกม สุมิตรลุกเป็นเปลวไฟอยู่ที่ประตูอพาร์ต เมนต์ของจันวิภา รู้สึกว่าถูกเธอหลอก และไม่เต็มใจที่จะปล่อยให้เธอหนีไป เมื่อคิดถึงตรงนี้สุมิตรก็ออกไปด้วยใบห น้าที่โกรธจัด เขาไปที่บริษัทของธนภาคและถามเขา ว่าจันวิภาอยู่ที่ไหน!

ธนภาคงุนงงไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็เข้าใจว่าสุมิตรพูดถึงอะไร เมื่อเขาได้เรียนรู้ว่าจันวิภาในที่สุดก็หนี ไป

หัวใจเต็มไปด้วยความสิ้นหวังและความ เจ็บปวด จันวิภาสร้างเรื่องอีกแล้ว

หกปีที่ผ่านมาหนีไปจากสุมิตร มาตอนนี้ก็หนีอีก เธอทำร้ายสุมิตรแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า มองไปทางสุมิตรที่กำลังจะระเบิด ธนภาคพูดอย่างหมดหนทาง “สุมิตร ตอนนี้ฉันยังไม่รู้ว่าเธออยู่ที่ไหน…นาย ใจเย็นก่อน พวกเรารอจนถึงพรุ่งนี้ก่อน บางที่พรุ่งนี้เธออาจจะกลับมาก็ได้”

เดิมทีสุมิตรยังไม่เชื่อคำพูดของธนภาค เขารู้สึกไม่ดีจนอยากฆ่าคน เขาไม่สามารถยอมรับความจริงที่ว่าจัน วิภาทิ้งเขาไป เมื่อวานมันไม่มีสัญญาณเตือน…

แต่ด้วยความช่วยเหลือของธนภาค สุมิตรต้องกัดฟันใจเย็นลงก่อน เขายินดีที่จะให้เวลาธนภาคอีกวัน ถ้าเขายังไม่สามารถหาจันวิภาเจอ เขาจะลงมือเอง เรื่องที่ยากที่จะพูด

จึงปฏิเสธที่จะพูดกับสุมิตร เขาอยากแก้ไขสถานการณ์ด้วยตัวเอง

ดังนั้นเมื่อธนภาคกลับมาบ้านครั้งแรกที่ ทำคือการโทรไปหมายเลขโทรศัพท์ใน อเมริกาของจันวิภา

แต่ไม่คิดว่าหมายเลขนั้นจะถูกยกเลิกไ ปแล้ว ธนภาคอับจนหนทาง

จึงโทรไปที่โทรศัพท์มือถือของจันวิภา

อีกครั้ง

สิ่งที่ได้คือปิดเครื่องไม่มีใครรับสาย หลังจากที่วางโทรศัพท์ลง

หัวใจของธนภาคก็เย็นเฉียบ สถานการณ์แบบนี้มันเหมือนเมื่อหกปีที่ แล้ว เมื่อหกปีที่แล้ว

จันวิภาก็หายตัวไปโดยไม่พูดอะไรสัก ไปหาเธอในสถานที่ที่เธอเคยอยู่ก็ไม่มี

ใครหาพบ

ในตอนนั้นกลุ่มเพื่อนกังวลว่าเธอจะถูก คนร้ายลักพาตัวไป

ภายใต้การหมดหนทาง ธนภาคจำต้องไปตามหากับพัชรี แต่พัชรึกลับหัวเราะเยาะเขา “ฉันไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดถึงอะไร จันวิภาไม่ได้อยู่ที่นี่กับฉัน ถ้าจันวิภาหายตัวไปอย่างกะทันหัน นั่นก็เหมือนกับเธอเมื่อหกปีก่อน เพียงแต่การจากสุมิตรไปครั้งนี้ฉันสนับ สนุนเธอ

ดังนั้นฉันจะไม่ช่วยคุณตามหาเธอ ให้คุณหาให้ตายไปเลย!

พฤติกรรมเลวร้ายของพัชรีทำให้ธนภา 00 แต่ก็รับรู้ได้ว่าพัชรีพูดเข้าข้างจันวิภา