ตอน251เธอชอบเขาไปแล้ว

ตอนที่251 เธอชอบเขาไปแล้ว

“ทำไมให้เขาพูดก่อนจันวิภาฉัน….” พัชรีแย้งอย่างไม่เต็มใจ แต่จันวิภากลับขัดจังหวะอย่างจริงจัง ธนภาคก็ไม่ทะเลาะกับเธออีก เขามองไปที่จันวิภาและพูดอย่างจริงจัง

“จันวิภา….ที่ผมจะพูดต่อไปนี้ บางทีมันอาจจะเหลือเชื่อสำหรับคุณ คุณต้องเตรียมใจให้พร้อม”

มีอะไรที่เธอต้องเตรียมใจให้พร้อม

จันวิภาไม่สนใจ พูดด้วยสีหน้าจริงจัง “เอาล่ะ ฉันเข้าใจแล้ว คุณพูดมา”

“ที่จริงแล้ว นิเวศน์อยู่ที่บ้านผม” ไปตรงมา

เสียงคำพูดของธนภาคเพิ่งลดลง จันวิภาก็สติหลุดไปโดยสมบูรณ์

เธอตกใจมาก สงสัยว่าหูตัวเองอาจจะมีบางอย่างผิดป กติ

เธอถามอย่างไม่อยากเชื่อ “คุณ คุณพูดว่าอะไรนะ

คุณบอกว่าลูกชายของฉันอยู่กับคุณเหร อ!”

“ใช่” ธนภาคสีหน้าจริงจัง ไม่ได้มีร่องรอยของการล้อเล่น

จันวิภาตกตะลึงชะงักไป เธอมักคิดว่านิเวศน์อยู่กับสุมิตร ภาค! ถ้าเป็นอย่างนั้น ทำไมเขาไม่บอกเธอก่อนหน้านี้!

นึกถึงที่ก่อนหน้านี้เธอได้ขอร้องธนภา คให้เขาช่วยตามหาลูกชาย ธนภาคเป็นคนซื่อสัตย์และจริงใจ

ไม่มีปัญหากับการข่มขู่ แต่ในที่สุดมันก็ไม่มีผล

ไม่ได้คิดเลยว่าจะอยู่ที่นี่ ธนภาควิ่งมาบอกเธอด้วยตัวเองว่านิเว ศน์อาศัยอยู่ที่บ้านเขา

จันวิภาใช้เวลาอยู่นานกว่าจะได้สติกลับ มา เธอมองไปที่ธนภาค ถามอย่างมึนเบลอว่า “ถ้าเป็นอย่างนั้น ทำไมคุณไม่บอกฉันก่อนหน้านี้”

“นั่นเป็นเพราะ..….…… จังหวะเสียก่อน

เธอกระชากเสียงพูดเสียงดังอย่างโอหั ง “เหตุผลที่เขาไม่กล้าพูด นั่นเพราะเขาเป็นโจรสันหลังหวะน่ะสิ”

“หมายความว่ายังไง” หลังจากได้รู้ว่าลูกชายที่รักอยู่ที่บ้านขอ งธนภาค จันวิภาที่รู้สึกตกใจในคราแรก ตอนนี้ค่อย ๆ กลับคืนสู่ความสงบ

ถึงแม้ว่าเธอจะยังไม่เข้าใจว่าทำไมธนภ าคถึงทำเช่นนี้

แต่หลังจากหลายปีที่รู้จักกันมา ทำให้เธอเลือกที่จะเชื่อในตัวธนภาค

แต่ในทางกลับกันอีกคนก็เป็นเพื่อนสนิ ทกันมาหลายปี

จันวิภาก็อยากรู้สิ่งที่เธอหมายถึง ดังนั้นเธอจึงมองอย่างใจเย็นไปที่พัชรี อยากรู้ความจริงจากปากของเธอด้วย

พัชรีไม่ตอบคำถามของจันวิภา

เธอมองจันวิภาอย่างจริงจังแล้วถามว่า

“จันวิภา เธอบอกฉันมาตามตรง นิเวศน์คือลูกของเธอกับสุมิตรใช่ไหม”

จันวิภาตกตะลึง

พัชรีถามคำถามนี้กับเธอเป็นครั้งที่สาม

แล้ว

ข้อเท็จจริงที่ว่านิเวศน์เป็นลูกของสุมิตร นั้น เธอไม่ได้บอกใคร แม้แต่พัชรีก็ตาม

เธอต้องการให้มันถูกฝังไปตลอดกาล แต่ถ้าเธอจำไม่ผิด คนที่รู้ว่าเธอคือแมวป่าน้อย

จะรู้เรื่องนี้ด้วยแน่นอน สงสัยว่าเขาบอกกับพัชรีไปแล้วใช่หรือ

ไม่

ธนภาครู้สึกถึงสายตาของจันวิภาจึงยัก

ไหล่อย่างหมดหนทาง

หมายความว่าเขาถูกบังคับจนไม่มีทางเ ลือก

เมื่อเห็นสีหน้าของธนภาค

จันวิภาก็รู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น เหตุผลที่พัชรีรู้เรื่องนี้

มันต้องเป็นธนภาคที่บอกเธอ

ช่างเถอะ

อย่างไรก็ตามกระดาษไม่ห่อไฟ ในเมื่อพัชรีรู้แล้ว

เธอก็ไม่สามารถปิดบังมันได้อีกต่อไป ตอนนี้ทำได้แค่ต้องยอมรับ “ใช่ ไม่ผิด

นิเวศน์เป็นลูกของสุมิตร” พัชรีนั่งอยู่บนโซฟาด้วยสีหน้าช็อก ดวงตาของเธอค่อนข้างซึมเซา บ่นพึมพำว่า “มันเกิดขึ้นได้ยังไง……….

ท่าทางของพัชรีเหมือนได้รับการโจมตี จันวิภาจึงใช้สายตาสอบถามธนภาค แต่ธนภาคกับส่ายหน้า

บ่งบอกว่าเขาไม่รู้ว่าทำไมพัชรีถึงมีการ ตอบสนองกับข่าวนี้มากนัก

พัชรีตกตะลึงไปหลายวินาที

ไม่รอให้จันวิภาได้ถามว่าเธอเป็นอะไร

จู่ ๆ เธอก็เด้งออกจากโซฟา

เข้าคว้าไหล่ของจันวิภา

ดูเคร่งขรึมและน่ากลัว

เธอจ้องจันวิภาและบังคับถาม

“ถ้าพูดอย่างนี้

ที่ว่าเกลียดสุมิตรน่ะเป็นเท็จเหรอ ธอ!”

ตกใจโดยปฏิกิริยาของพัชรี เธอถามอย่างไม่ค่อยเข้าใจ “พัชรี เธอกำลังพูดอะไร

ฉันจะลืมได้ยังไงว่าสุมิตรคือศัตรูของพ่ อ ฉันโกหกเธอเมื่อไหร่

แน่นอนว่าฉันเกลียดสุมิตร”

ได้ยินคำพูดของจันวิภา พัชรียังดูไม่ไว้ใจ เธอถามต่ออีกว่า

“ถ้าเป็นอย่างนั้น

แล้วทำไมเธอถึงให้กำเนิดลูกชายของเ ขา

เธอไม่คิดเหรอว่า…..มันน่ารังเกียจที่จะ ให้กำเนิดลูกของศัตรู!”

ทันทีที่คำพูดนั้นออกมา

จันวิภาและธนภาคต่างก็เข้าใจแล้วว่า นั่นเป็นเพราะว่าเธอยังติดใจไม่ลืมเกี่ยว กับเรื่องนี้

จันวิภาดึงมือของเธอลงจากไหล่ พูดอย่างขบขันว่า

“ฉันคิดว่ายังมีอะไรเกิดขึ้นอีกซะอีก ที่แท้ก็เพราะเรื่องนี้เอง…..

“อะไรที่บอกว่าเพราะเรื่องนี้เอง มันไม่ใช่เรื่องใหญ่เหรอ เธอให้กำเนิดลูกชายของนิเวศน์ นั่นไม่ได้หมายความว่าเธอไม่ได้เกลียด เขาหรอกเหรอ” พัชรีพูดตรงไปตรงมา

จันวิภาถอนหายใจ เธออธิบายให้พัชรีฟังอย่างหมดหนทา ง “พัชรี ฉันรู้ว่าเธอกำลังต่อสู้เพื่อฉัน และฉันก็รู้ว่าเธอคิดถึงสิ่งที่สุมิตรทำไว้ กับฉัน แต่ว่า แต่เด็กเป็นผู้บริสุทธิ์ แท้จริงแล้วเขาก็เป็นลูกของฉัน แล้วเธอจะให้ฉันลงมือได้ยังไง!”

ได้ยินคำพูดของจันวิภา

อารมณ์ตึงเครียดของพัชรีก็ผ่อนคลาย ลง เธอพูดด้วยสีหน้าที่เข้าใจแล้ว

“เธอพูดมีเหตุมีผล เป็นฉันที่ไม่ได้พิจารณา

ฉันคิดว่าที่เธอให้กำเนิดลูกชายของสุมิ ตร….นั่นเป็นเพราะว่าชอบเขาไปแล้ว….. ปลายประโยคของพัชรีเบาลง เป็นผลให้จันวิภาไม่ได้ยินอย่างชัดเจน

จันวิภาถามอย่างสงสัย “เธอพูดว่าอะไรนะ”

“เอ่อ ไม่มีอะไร” พัชรีรีบส่ายหน้า คิดถึงคำพูดของเขาก่อนหน้านี้ แล้วพูดอย่างประสงค์ร้ายว่า “จันวิภา ตอนนี้เธอก็รู้แล้วว่าลูกชายของเธออยู่ ที่ไหน

ไม่ใช่ว่าควรไปรับเขากลับมาแล้วกลับไ ปอเมริกาด้วยกันเหรอ”

ได้ยินคำพูดของพัชรี

จันวิภาก็มีปฏิกิริยาตอบกลับ

ข่าวมากะทันหันเกินไป

เธอยังพร้อมที่จะต่อสู้สงครามยืดเยื้อกั บสุมิตร ไม่มีความคิดเปลี่ยนทิศทาง เมื่อได้ยินธนภาคบอกว่าลูกชายที่รักขอ งตัวเองอยู่ที่นั่น

ร่างกายของจันวิภาก็นิ่งค้างไป

เดิมทีเธอเข้าใจสุมิตรผิด เธอยังคิดว่าคำพูดทั้งหมดที่สุมิตรพูดนั้ ไม่ได้ตระหนักเลยว่าสิ่งที่เขาพูดนั้นเป็น ความจริง

เมื่อคิดว่าตัวเองต้องกลับไปอเมริกา จันวิภาควรจะมีความสุข

แต่ไม่รู้ว่าทำไม

ในใจของเธอกลับมีความลังเลขึ้นเล็กน้

อย

ดูเหมือนว่า

เธอไม่ได้ต้องการที่จะออกจากประเทศ

จีน

จันวิภายังไม่ได้พูดอะไร

ธนภาคก็ขัดขวางขึ้นมาเสียก่อน คุณยังไม่สามารถกลับไปอเมริกาได้”

“ไม่ได้ จันวิภา

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ