ตอน456อีกด้านหนึ่งของเปมิศา

ตอนที่456 อีกด้านหนึ่งของเปมิศา

“เฮ้ย เธอกลัวอะไร

“เธอมีปืนได้ยังไง

เปมิศาขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วตอบว่า “เพราะต้องคุ้มครอง เธอไง เมื่อคืนก่อนฉันคิดดูแล้ว เธอมีเรื่องยุ่งยาก เลยเตรียม พร้อมไว้

ผู้หญิงคนนี้ นับว่ามีเทคนิคในการพูดโกหกได้แนบเนียน

เลย

“อย่ากังวลเลย ฉันรู้จักบันยะบันยังในการทำงาน และฉัน ก็ไม่ทําร้ายเธอด้วย

“ฉันเชื่อว่าเธอไม่ทำร้ายฉัน แต่ฉันกังวลว่าเธอจะทำร้าย ตัวเธอเอง”

คำพูดของฉันวิภา ทำให้เปมิศาตะลึงไปครู่หนึ่ง และใน ทันใดนั้น เธอก็เปิดเผยเสียงหัวเราะที่ดูเกินจริงออกมา “ฮ่าๆๆ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่สำออยอ่อนแอ คนที่จะทำร้ายฉันตอนนี้ยังไม่ เกิดเลย

“ไม่ว่าจะพูดยังไง วันนี้ก็ขอบคุณเธอมาก ถ้าพวกเราไม่ถูกฟ้าใสจัดการ ไม่อย่างนั้น

ไม่อย่างนั้นก็ต้องถูกส่งไปไนต์คลับจริงๆ

พจน์แน่

จะต้องรบกวน

“ถ้าอยากขอบคุณฉัน ก็ต้องไปกินชีสเป็นเพื่อนฉัน ตอนนี้ ฉันหิวมากแล้ว สามารถกินวัวได้ทั้งตัวแล้ว

เปมิศาก็ไม่ได้พูดเกินจริง เพราะตอนนี้เธอหิวจริงๆ เมื่อ ไปถึงร้านอาหารก็สั่งอาหารมาโต๊ะหนึ่ง เธอเข้าไปในร้านด้วย ความเร็ว ทําให้ในวิภาตะลึง

ดูแล้วจะอิ่มไหม เธอก็กินสักหน่อยสิ”

“อ่ะ อืม”

จนวิภาเคี้ยวอาหารเหมือนเครื่องจักร รำพึงรำพันว่าอีก เดี๋ยวจะต้องเรียกรถพยาบาลไหม เพื่อว่าท้องของเปมิศาจะ ระเบิด

ดื่มน้ำผลไม้เสร็จแล้วเปมิศาจึงถามปองว่า “ใช่แล้ว ครั้ง ก่อนให้คุณถอดรหัสของบางอย่าง ทำไปถึงไหนแล้ว

“ได้เห็นแล้ว”

“ฉันเชื่อในความสามารถของคุณ ต้องเร็วหน่อยนะ

“หะ สรุปแล้วฉันเป็นแฟนเธอหรือเป็นคนงานของเธอกัน โยนงานยากขนาดนั้นมาให้ฉัน ปวดหัวจริงๆ

“อย่าบ่นอีกเลย เสร็จงานแล้วทุกคนจะซาบซึ้งในตัวคุณพูดพลางเปมิศาก็ใช้แขนสะกิดในวิภา แล้วพูดว่า “เธอว่าใช่ ไหม จันวิภา”

จนวิภาส่ายหน้าอย่างซื่อสัตย์ แล้วพูดว่า “ฉันไม่รู้ว่าพวก เธอพูดเรื่องอะไรอยู่ ดูเหมือนกับเล่นใบ้คำ “ยังไม่ใช่ว่ากำลังช่วยเธอทำธุระเหรอ ลำบากขนาดนี้ ให้

เธอมากินข้าวเป็นเพื่อนฉันยังบ่น

“ช่วยฉันเหรอ”

“ใช่ไง ไม่ใช่ว่าเธออยากติดต่อหมายเลขนั้นเหรอ ช่วง ตลอดเวลานี้ปองกำลังตรวจสอบข้อมูลอยู่ ฉันว่าเธอก็ไม่ใช่คน ธรรมดาเลย ไม่เพียงแต่มีความเกี่ยวข้องกับสุพจน์ ยังมีความ สัมพันธ์ที่ไม่ชัดเจนกับสุมิตรอีก

ฟังคำพูดแล้ว แก้วน้ำในมือของจันวิภาก็หล่นลงพื้นไป ทำให้น้ำกระเด็นตามพื้น

เปมิศาค่อนข้างใจเย็น กัดปีกไก่พลางพูดว่า “ดูเธอสิ ถ้า ฉันจะหักหลังเธอ ก็ต้องรีบไปหาสุพจน์เอาเงินรางวัล จะยังนั่ง อยู่ที่นี่ทำไม”

“ฉัน…ฉันกลัวว่าทำให้เธอลำบาก สุพจน์ก็ไม่ใช่คนดี

“เขาเป็นคนดีหรือไม่ดีแล้วเกี่ยวอะไรกับฉัน ฉันแค่อยาก จะปกป้องเพื่อนฉัน มีฉันอยู่ ก็จะไม่มีใครมารักแกเธอ

ฟังคำพูดของเปมิศาแล้วทำให้วันวิภาน้ำตาซึมเล็กน้อย พลางพูดว่า “เปมิศา ได้รู้จักเธอนี่ดีจริงๆ
“ในเมื่อซาบซึ้งขนาดนี้ ถ้าอย่างนั้นดื่มเหล้าแก้วนี้ให้หมด สักแก้ว”

จันวิภารู้สึกซาบซึ้งจริงๆ และเห็นว่าเปมิศาส่งเบียร์ให้เธอ แก้วหนึ่ง

“อะ ดีมาก”

“คนหลอกลวง หยุดพูดเรื่องไร้สาระได้แล้ว รีบดื่ม เปมิศาพูดพลางจับมือจันวิภาไว้ รินเบียร์ลงไปให้เธอ ดื่มเบียร์เสร็จ จันวิภาคอไม่แข็ง ทำให้ฟุบลงกับโต๊ะ

จันวิภาที่สับสนอยู่รำพึงกับตัวเอง ตัวตนที่แท้จริงของผู้ หญิงคนนี้คงไม่ใช่มาเฟียหรอกนะ

เห็นใบหน้าของวันวิภาที่กำลังจะหลับ รอยยิ้มของเปมิศา

ค่อยๆหายไป

ปองที่ดื่มเบียร์ไปหนึ่งค่าและนั่งอยู่ข้างๆจึงถามขึ้น “ทำ แบบนี้จะไม่เป็นไรใช่ไหม”

“วางใจเถอะ ฉันมีความบันยะบันยัง

รู้ว่าเปมิศาจะไม่ล้มเลิกความตั้งใจ ปองจึงได้แต่ส่ายหัว

เพิ่งจะถึงเมืองบี สุมิตรก็ต้องรับสายโทรศัพท์ มองเห็นหมายเลขโทรศัพท์สุมิตรอดไม่ได้ที่จะมีสีหน้าขรึม
สุมิตรรับสายและถามด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่า “คนล่ะ

“วางใจเถอะ ตอนนี้เธอปลอดภัย

“เมื่อไหร่แกจะส่งตัวเธอมา

น้ำเสียงของสุมิตรเต็มไปด้วยอารมณ์โกรธ แต่ฝ่ายตรง ข้ามก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร ตอบอย่างไม่เกรงกลัวว่า “ให้ของที่ฉัน ต้องการ ฉันจะส่งคนให้คุณแน่

“ขอเวลาหน่อย

ฝ่ายตรงข้ามขมวดคิ้วและพูดอย่างไม่สนใจว่า “ไม่มี ปัญหา แต่ถ้าสุพจน์มาเจอตัวเธอก่อนแล้วเอาตัวเธอไป คุณก็ เหมือนได้ตะกร้าไม้ไผ่ที่ว่างเปล่า

“แกกําลังขู่ฉันเหรอ”

“ไม่ ฉันแค่เตือนคุณ ฉันก็หวังว่าเธอจะกลับไปหาคุณ อย่างปลอดภัย เพราะสุดท้ายแล้วเธอก็เป็นเพื่อนฉัน

ฟังคำพูดนี้แล้ว สุมิตรถอนหายใจไปครั้งหนึ่ง

“ได้ ฉันจะรอข้อความจากแก หวังว่าแกจะไม่ทำให้ฉันผิด

หวง

พูดจบ ฝ่ายตรงข้ามก็ตัดสายทันที

เมื่อในหูได้ยินเสียง “ตัด ตัด ทำให้สุมิตรมีสีหน้าไม่

พอใจ
สุมิตรที่ในดวงตาของเขาเหมือนสายฟ้าที่รุนแรงเขารีบ ร้อนคว้าโทรศัพท์

ไม่ว่าแกเป็นใคร ไม่มีใครสามารถขู่ฉันได้

นิเวศน์ถือเครื่องมือที่ใช้ติดตามตัว(จีพีเอส)ไว้ ออกมา จากด้านข้าง แสดงอาการขรึม

“หาข้อความของฝ่ายตรงข้ามเจอไหม

“เหลืออีกนิดเดียว”นิเวศน์พูดอย่างอารมณ์เสีย “ฝ่ายตรง ข้ามเหมือนจะเตรียมเวลามาแล้ว ก็ก่อนที่ผมจะหาได้ในช่วงสิบ หน้านาทีมันก็ตัดสาย

ความรู้สึกนั่นก็เหมือนกับถูกคนหลอก นี่ทำให้นิเวศน์ อารมณ์เสีย

แต่ในเวลานั้น ผู้หญิงปลายสายคนนั้นกลับรู้สึกดี

ขยับข้อมือครู่หนึ่ง เปมิศาก็ยิ้มมุมปาก พึมพำออกมา แก้ไขไปอย่างหนึ่ง ถึงเวลาที่ควรแก้ไขอีกอย่างหนึ่ง

นอนได้ครึ่งคืน ฟ้าใสก็รู้สึกว่าคอแห้ง ก็เลยลุกขึ้นและลง ไปล่างตึกเพื่อรินน้ำให้ตัวเอง

ถือแก้วน้ำมาแล้วดื่มน้ำไปคำหนึ่งฟ้าใสที่มีโอกาสที่จะหัว ทันใดนั้นก็เห็นเงาดำๆของใครคนหนึ่ง

“ใครน่ะ”
ฟ้าใสตกใจร้องออกมา เดือนฝ่ายตรงข้าม

คนนั้นเดินออกมาจากมุมมืดอย่างช้าๆมองฟ้าใสด้วย สีหน้าแววตาที่ไม่ดี

หลังจากดูสีหน้าของฝ่ายตรงข้ามแล้ว ฟ้าใสขมวดคิ้ว แล้วถามว่า เธอเข้ามาได้ยังไงบอกฉันมา ที่นี่การป้องกันที่ดี แค่ฉันไปแค่สายเดียว เขาก็มาจับเธอแล้ว

“ช่วงนี้เธอกำเริบเสืบสานใหญ่แล้วนะ” ไม่สนใจความ ตกใจกลัวของฟ้าใส เปมิศายกแขน ชำเลืองมองฝ่ายตรงข้าม แล้วพูดว่า “ยังกล้าทำร้ายฉันและความสนใจของทิพานั้น เธอ ควรรู้ว่าจะต้องชดใช้ยังไง

“คนที่ควรชดใช้ต้องเป็นเธอไม่ใช่เหรอ หรือเธอยังทุกข์ ทรมานไม่พอเหรอ เชื่อคนอย่างพี่ไก่ เคยดูแลเธอดีใช่ไหม”

ฟ้าใสไม่รู้ว่าเปมิศาได้สอบสวนลูกน้องของพี่ไก่มาแล้ว ยังพูดหยิ่งผยองกับเปมิศา

เปมิศาก็ชอบที่จะได้เห็นความรู้เรื่องแต่ก็ยังทำตัวใหญ่ ของผู้หญิงคนนี้ ยิ่งเห็นชัดๆยิ่งน่า

“ค่พูดผิดแล้ว ฉันต่างหากที่ดูแลคนของพี่ไก่ ไม่อย่าง นั้น ฉันจะรู้ได้ยังไงว่าเธออยู่ที่นี่

ใช่แล้ว เปมิศาไม่เป็นอะไรเลย และยังกระฉับกระเฉงมี ชีวิตชีวา ไม่เหมือนกับคนที่ถูกทำร้ายมา
ฟ้าใสถอยหลังไปก้าวหนึ่ง หันตัวกลับเพื่อที่จะไปหยิบ

โทรศัพท์

แต่เปมิกาเร็วกว่าเธอก้าวหนึ่ง เอื้อมมือไปปัดโทรศัพท์

ของฟ้าใสตกลงบนพื้น และก็ใช้เท้าเหยียบไว้

ท่าทางของเปมิกาเร็วจนน่ากลัว ทั้งยังป่าเถื่อน นี่ทำให้ ในใจของฟ้าใสมีความวิตกกังวลเพิ่มขึ้น

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ