ตอน447ดอกบัวสีขาวดีๆดอกหนึ่ง

ตอนที่ 447 ดอกบัวสีขาวดีๆตอกหนึ่ง

ฟ้าใสชะงักไปครู่หนึ่ง เงยหน้าดุๆจ้องที่หน้าตุ๊กตานั้น รู้สึกว่าตัวเองพูดอะไรผิดไป สาวหน้าตุ๊กตาจึงก้มหน้าลง

“เธอจำไว้เลยนะ ฉันต่างหากที่โดดเด่นที่สุด ไม่มีใครที่จะ ปีนมาถึงฉันได้!”

พูดจบ ฟ้าใสก็ลุกขึ้นเดินหนีไป แม้ข้าวก็ไม่กิน

มองตามแผ่นหลังของฟ้าใส สลับกับจันวิภาที่อยู่อีกฝั่ง สาวหน้าตุ๊กตาสบถออกมาเบาๆ

พอออกจากโรงอาหาร ฟ้าใสไม่ได้กลับไปยังหอพัก แต่ ไปที่ ห้องทำงานของครูฝึกชั้นสิบ

ก๊อกก๊อก–

“เข้ามา

พอก้าวเข้าประตูมา ฟ้าใสทำสีหน้าจะร้องไห้ และเอ่ย ขึ้น : “ผู้จัดการปอก ฉันมีอะไรจะพูดกับคุณค่ะ

มองเห็นฟ้าใส ผู้จัดการปอกรีบลุกขึ้นและเดินเข้ามาหา เธอ ลูบคลำที่ไหลของเธอ พยุงไปที่โซฟาข้างๆ ถามขึ้นด้วยสีหน้าที่เป็นห่วง : “ไม่ต้องร้องนะ พูดมา เป็นอะไรหรอ ไม่ สบายหรอ?”

ฟ้าใสพยักหน้า เอ่ยขึ้น ” ค่ะ หน้าอกหนูรู้สึกเจ็บๆ เจ็บ ปวดมากเลยค่ะ”

พูดจบ ฟ้าใสก็กุมมือของผู้จัดการปอกมาคลำๆตรงที่

หน้าอก ราวกับหลินด้ายหยุ่นผู้อ่อนแอ

สัมผัสที่อ่อนนุ่มละมุน ทำให้ผู้จัดการปอกเริ่มอยู่ไม่

เป็นสุข

ในตำแหน่งนี้ของเขา มักจะมีนักแสดงหญิงใช้เป็นเป้า หมายในการประจบเขาเพื่อฟื่องเรื่องต่างๆ ผู้จัดการปอกจึงไม่ ได้รู้สึกตกใจใดๆ

จึงทำจริงจังขึ้นมา ผู้จัดการปอกเอ่ยขึ้น : “งั้นให้คุณ

หมอดูหน่อยซิ

“หนูไม่ได้เจ็บที่ตรงนี้ แต่เจ็บใจนัก โน้มตัวลงพิงที่ไหล่ ของผู้จัดการปอก ฟ้าใสเอ่ยขึ้นเสียงอู้อี้ : “ผู้จัดการปอกคะ มี คนรังแกหนูค่ะ”

แม้ว่าผู้จัดการปลอกมีทีท่าอยากจะละลาบละล้วง แต่ ท่าที่ยั่วคนของฟ้าใส เย้ายวนให้ใจเขาเริ่มขู่วาม มือก็เริ่มไม่ อยู่นิ่งแล้ว

“ใครแกล้งเธอกัน ฉันจะจัดการเอง

แววตาฉายความชั่วร้ายซ่อนไว้นัยน์ตา ฟ้าใสเอ่ย : “คนคนนั้นก็คือทิพานัน!”

เลิกคิ้วขึ้นสูง ผู้จัดการปอกรีบกระเด้งตัวออกห่างจากฟ้า

ใสทันที

“เป็นเขาหรอ?”

“ค่ะเป็นเขา ผู้หญิงคนนั้นภายนอกดูไม่มีพิษมีภัยอะไร แต่ จริงๆข้างในมีแผนการไม่ดีมากมาย พวกเราหลายคนล้วนเคย ถูกเธอจัดการแล้ว อ๋อ และก็ยังมีคนใหม่ที่พึ่งมาอย่างเปมิศา อีกคน ลับหลังครูก็มีการตบตีเพื่อนเรียนด้วยกัน ทั้งสองคนนี้ มีการสมรู้ร่วมคิดกันตั้งแต่แรกแล้ว!

เก็บมือกลับมา ผู้จัดการปอกเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ : * ฉันคิด ว่า เรื่องนี้น่าจะมีการเข้าใจผิดอะไรกันแล้วแหละ

“ไม่ได้เข้าใจผิดเลยค่ะ ทั้งหมดเป็นเรื่องจริง!

ผู้จัดการปอกเขย่านิ้วโป้งไปมา เอ่ย : “จากที่ฉันรู้จักทิพา นั้น เธอไม่ใช่คนที่ไม่มีเหตุผล น่าจะเป็นปัญหาที่การสื่อสาร ของพวกเธอมากกว่า ก็เลยเกิดเรื่องเข้าใจผิดกัน พวกเธอต่าง ก็เป็นต้นกล้าที่ดี อย่าเป็นเพราะเรื่องถือโทษโกรธเคืองกัน เล็กๆน้อยๆจนกระทบถึงการฝึกซ้อม ส่วนเปมิศา…..

น้ำเสียงของผู้จัดการปอกขรึมขึ้นมา เอ่ยเตือนว่า : “เธอ อย่าไปยุ่งกับเขา ไม่ว่าเขาทำอะไร เธอก็ทำเป็นหลับตาข้าง หนึ่งไปก็พอแล้ว”

เมื่อเห็นผู้จัดการปอกไม่เชื่อในคำพูดของตน ฟ้าใสก็ขยับเข้าใกล้อีกครั้ง เอ่ยขึ้นเสียงอ่อย : “ดูเหมือนว่า แม้ขนาด จัดการปอกเองก็ถูกหน้าตาที่ดูเป็นคนดีของทิพานันหลอกลวง ไปแล้ว การแสดงของเธอนั้นดีจริงๆ ฉันว่าเธอไม่จำเป็นต้องมา เรียนเลยด้วยซ้ำ สามารถเล่นหนังเลยก็ได้

ขยับตัวหนี สีหน้าของผู้จัดการปอกเยือกเย็นลง เอ่ย ถาม : “เธอกำลังโทษว่าฉันดูคนไม่ดีใช่ไหม?

มือทั้งสองข้างของฟ้าใสกำหมัดแน่น แต่ว่าน้ำเสียงยังคง นุ่มนวล ปั้นน้ำตาออกมา

“หนูไม่ได้หมายถึงเช่นนั้นค่ะ แค่ถูกใครบางคนสกัดขา รู้สึกไม่ยุติธรรมเลย เดิมทีว่าจะมาระบายความทุกข์นี้กับท่าน คิดไม่ถึงว่าขนาดท่านก็ไม่ช่วยเหลือหนู

ฟ้าใสแสดงท่าทีที่น่าสงสารสุดๆ จนทำให้คนที่พบเห็น

ต้องสงสารจริงๆ

แต่ผู้จัดการบอกไม่ได้หวั่นไหวอะไรตั้งแต่แรก ในหัวมี เพียงใบหน้าของวันวิภาเต็มไปหมด

ถ้าเกิดเป็นจันวิภาที่เป็นฝ่ายมาออเซาะแบบนี้บ้างก็คงจะ

เบือนหน้ามองหญิงสาวที่อยู่บนโซฟา ผู้จัดการปอกรู้สึก ไม่มีอารมณ์ น้ำเสียงเปลี่ยนเป็นเยือกเย็นลง

“ถ้าจะให้ฉันพูด นี่แสดงว่าบทเรียนเข้มงวดไม่พอ ให้เธอ ยังมีเวลาคิดเพ้อเจ้อเหลวไหลอยู่ เธอดูอย่างทิพานั้น แต่ไหนแต่ไรมาไม่เคยบ่นว่าเหนื่อยและก็ไม่เคยมาฟ้องอะไรเลย ยังเป็นฝ่ายขอเพิ่มเวลาซ้อมเองอีก แบบนี้ไม่ใช่ตัวอย่างที่ดารา ควรจะมีหรอกหรือ

“แต่ว่า…

“พอแล้ว

เถอะ”

พอแล้ว

ฉันยังมีงานต้องทำ

เธอกลับไปก่อน

พูดจบ ผู้จัดการที่นั่งอยู่บนโต๊ะตรงข้าม เริ่มพลิกเปิดดู

เอกสารไปมา

กัดริมฝีปาก ฟ้าใสกลอกตาลงต่ำ หันหลังเดินออกจาก

ห้องทํางาน

ประตูถูกปิดลง ฟ้าใสสีหน้านิ่งซีด เกลียดจนกัดฟัน

กร่อนๆ

น่ารังเกียจยิ่งนัก ทิพาฉันคงต้องปีนป่ายขึ้นไปถึงเตียง นอนแล้วเป็นแน่ ไม่เช่นนั้น ผู้จัดการปอกคงไม่เข้าข้างมัน

ผู้หญิงคนนี้ภายนอกแกล้งทำเป็นไม่มีพิษภัยไม่หวังอะไร แต่ลับหลังกลับใช้มารยาล่อ ดูไปแล้วก็ไม่ใช่ของบริสุทธิ์อะไร เลย!

ในใจของฟ้ากำลังบ่นสวดให้กับจันวิภา กลับลืมไปว่าเมื่อ สักครู่นี้ตัวเองพึ่งจะใช้มารยาหญิงล่อลวงผู้จัดการปอกเช่นกัน

หลังจากกลับถึงห้องนอน ความโกรธในใจปะทุหนักกำลัง หาที่จะระบาย มองเห็นสาวหน้าตุ๊กตากำลังแต่งหน้าอยู่หน้ากระจก จึงก้าวรุดเข้าไปหาเรื่องด้วยอารมณ์โมโห

“แต่งหน้าอย่างกับผีอะไรของเธอเนี่ย จะไปหลอกคนหรือ อย่างไรกัน?”

“มันขี้เหร่มากเลยหรอ” สาวหน้าตุ๊กตาสำรวจดูหน้าตัวเอง ในกระจกอย่างละเอียด เอ่ย “เหมือนอายไลน์เนอร์จะอ่อนไป หน่อย”

พูดจบ ก็เริ่มหยิบขึ้นมาขีดใหม่

มองเห็นสีหน้าที่จริงจังของสาวหน้าตุ๊กตา ฟ้าใสจึงถาม ขึ้นอย่างประหลาดใจ : “ตอนบ่ายไม่ใช่มีซ้อมหรอ จะแต่งหน้า ไปทำไม?”

“ฟ้าใส เธอยังไม่รู้หรอ?” สาวหน้าตุ๊กตาเอ่ยขึ้นอย่าง ลิงโลด “อีกสักครู่จะมีแบรนด์เครื่องสำอางมาถ่ายโฆษณา ต้องการนางแบบ ครูเสนอให้นักเรียนสองสามคนไปด้วย แหละ”

“ไม่ใช่แค่ถ่ายโฆษณาหรอ ทำไมต้องดีใจขนาดนั้น ไม่

เคยเห็นหรอ!”

“อยหย่า ครั้งนี้ไม่เหมือนกัน เป็นแบรนด์ระดับประเทศ อีกอย่างยังมีดาราชั้นนำมาร่วมถ่ายด้วย

“ดาราชั้นนำหรอ? ใครหรอ?”

“ก็คือพระเอกหนังหน้าใหม่ในช่วงนี้นะ! สาวหน้า ตุ๊กตาทำมือเป็นรูปหัวใจ เอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าท่าทางรวยริน“เขาหล่อมาก ในสายตามีกระแสไฟฟ้า ฉันแค่กลัวว่าจะถูก สายฟ้าฟาดและเป็นลมไปน่ะสิ!

ที่แท้มีเรื่องดีๆอย่างนี้นี่เอง มิน่าล่ะเธอคนนี้ยิ้มน้อยยิ้ม ใหญ่อย่างกับคนบ้า

“ฟ้าใสเธอเองก็เลิกงงและรีบไปแต่งหน้าได้แล้ว แม้จะ บอกว่าอีกสักครู่จะมีครูแต่งหน้ามา แต่ว่าพวกตัวประกอบ เล็กๆอย่างเราๆ เขาคงไม่ได้ตั้งใจแต่งให้มากอะไร รู้ตัวเอง เตรียมตัวไปเองดีกว่า

“อันตัวข้านั้นเกิดมาก็สวยเลย ต่อให้แต่งพอผิวเผิน สามารถเป็นนางแบบที่โดดเด่นเหนือผู้ใดได้แล้ว”

แม้จะพูดเช่นนั้น แต่ฟ้าใสก็เลือกเครื่องสำอางที่ดีที่สุด

ออกมา เริ่มเขียนๆปัดๆอย่างละเอียด

หลังจากที่เตรียมตัวเสร็จ ทั้งสองจึงไปรวมตัวกันที่กอง

ถ่าย

ฟ้าใสที่แต่งสวยงามจนเจิดจรัสตา กลายเป็นจุดเด่น ท่ามกลางทุกคน

ทีมงานถ่ายโฆษณาพบกับฟ้าใสเข้า ก็กำลังพิจารณาเธอ ราวกับว่าสนใจในตัวเธอเป็นอย่างมาก

เชิดหน้าขึ้น ฟ้าใสยังคงเชิดอยู่อย่างนั้น ด้วยท่าทีที่ดูสูง ศักดิ์และหยิ่งทะนง ยิ่งเพิ่มความประทับใจให้กับพวกเขา

แต่ว่าการพิจารณาที่พิเศษนี้ เกิดขึ้นก่อนที่จันวิภาจะปรากฏตัวขึ้น

“เอ๋ ผู้หญิงคนนั้นใช่นักแสดงฝึกหัดของที่นี่ด้วยไหม?”

“เหมือนว่าจะใช่นะ

“ใบหน้าเธอขึ้นกล้องเลย คาดว่าถ่ายออกมาคงสวย

มากๆแน่ๆเลย

“คนสวยแบบนี้มีไม่ค่อยเยอะ แต่ว่าต้องถ่ายให้ออกมา

สวยหน่อยนะ”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ