ตอน443สร้างศัตรู

ตอนที่ 443 สร้างศัตรู

ถ้าฉันไปแล้ว จะไม่แค่ถูกครูดว่ามาสาย แถมยังจะเลือก รองเท้าที่ใช้ไม่ได้มาใส่อีก

“คุณ….

จันวิภาไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์ยุ่งยาก จึงไม่ได้สนใจ เด็กผู้หญิงที่หน้าคล้ายตุ๊กตา หันหลังไปมุมห้องเพื่อเปลี่ยน รองเท้า

“คนอะไรเนี่ย ใจดีเตือนเธอ เปลี่ยนของฉันก็ไม่ใช่อีก เด็กผู้หญิงที่หน้าคล้ายตุ๊กตาบ่นคนข้างๆ บนใบหน้าก็ยัง

มีความเรียบเฉย

“พวกคุณกำลังคุยเรื่องอะไรกัน

มีเสียงเล็กๆแทรกเข้ามา ทำให้เด็กผู้หญิงไม่กี่คนตรงนั้น มีหน้าตายิ้มแย้มแจ่มใสทันที

“ฟ้าใสเธอมาได้ยังไงเนี่ย

คนที่ถูกรายล้อมไปด้วยพวกเด็กผู้หญิงก็คือเด็กผู้หญิงที่

หน้าตาคล้ายตุ๊กตา
เธอเป็นเด็กผู้หญิงที่สวยมาก โดยเฉพาะดวงตาคู่นั้นของ เธอนั้นใสเหมือนดั่งน้ำ

แต่ดวงตาของเด็กผู้หญิงนั้นมาก แสดงออกมาอย่างบ้า

คลั่ง

เด็กผู้หญิงหน้าคล้ายตุ๊กตาที่ยังคงบ่นอยู่นั้น หลังจากที่ เห็นฟ้าใสก็เหมือนกับเจอคนหนุนหลัง เข้าไปใกล้หูเธอแล้วพูด อะไรบางอย่างกับเธอ

ฟังคำพูดของอีกฝ่ายแล้ว ฟ้าใสที่ยกแขนอยู่ได้เดินไปหา จันวิภา เชิดหน้าขึ้น ถามอย่างหยาบคายว่า “คุณชื่ออะไร

“ทิพานัน

คนข้างๆหัวเราะเยาะ ฟ้าใสจึงพูดถากถางว่า “เป็นชื่อที่ โบราณมาก พ่อแม่ของคุณช่างไม่มีวัฒนธรรมเอาเสียเลย

เปลี่ยนรองเท้าเสร็จ จันวิภาก็ลุกขึ้น หันกลับมาเผชิญหน้า ต่อฟ้าใสอย่างไม่เกรงกลัวแล้วพูดว่า “พวกเขาไม่มีวัฒนธรรม ยังไง ก็ไม่ทำให้ลูกชายลูกสาวตัวเองมาต่อว่าแม่คนอื่น ใน ทางกลับกันคุณคิดว่าใครไม่มีวัฒนธรรมกันแน่

ฟ้าใสคิดไม่ถึงว่าจันวิภาจะลุกยืนแล้วสูงกว่าตัวเอง จึง

รู้สึกเสียการทรงตัวทันที

ท่าทีที่แสดงความไม่สุภาพของอีกฝ่าย ทำให้ฟ้าใสไม่ พอใจมาก

“น่ารังเกียจที่สุด คุณพูดว่าอะไรนะ
ฟ้าใสต้องการจะสั่งสอนนวิภา จันวิภากลับไปมองฟ้าใส อย่างไม่สนใจ เพราะเธอไม่อยู่ในสายตาอยู่แล้ว

“พวกคุณกำลังทำอะไรกัน

เสียงที่ดุเดือดนั้นทำให้ผู้คนหุบยิ้มทันที ทำให้ทุกคนลุก ขึ้นยืนพร้อมกัน

เห็นครูฝึกสอนแล้ว ฟ้าใสจึงเปลี่ยนเหมือนกับแกะตัวเล็ก ทันที ชิงลงมือเสแสร้งก่อน

“ครูคะ ทิพานันคนนี้พูดหยาบคายค่ะ หนูบอกเธอดีๆเรื่อง กฎของห้องซ้อม แต่เธอกลับด่าและพูดว่าอย่ามายุ่งเรื่องของ คนอื่นค่ะ”

สายตาเย็นชามองไปที่ฟ้าใส จันวิภาคิดว่าความสามารถ

ที่กลับเป็นขาว กลับขาวเป็นของคนนี้ไม่ธรรมดาเลย

จริงๆ

เหมือนเธอแบบนี้เลย และยังเข้าร่วมการอบรมอะไรนี่อีก ทั้งหมดนี้เธอสามารถคว้ารางวัลออสการ์ได้เลย ครูที่อบรมหันมามองจันวิภาแล้วถามว่า “มันเป็นแบบนี้เห

รอ”

เมื่อเปรียบกับฟ้าใสที่น้ำตาคลอ จันวิภาพูดด้วยน้ำเสียง เรียบเฉยว่า “ไม่ใช่ค่ะ เธอโกหก

“คุณพูดว่าใครโกหกนะ คุณ…
ครูเหล่ตามองฟ้าใส ทำให้ฟ้าใสเงียบเสียงไป สายตามองไปที่ทุกคนช้าๆ น้ำเสียงของครูที่อบรมดูน่า

เคารพเกรงขาม

“พวกคุณมาที่นี่ไม่ใช่มาฉลองกันเหมือนที่บ้านนะ คำพูด หยาบคายของคนนี้ที่พูดในวันนี้ พรุ่งนี้อีกคนหนึ่งจะมาช่วย เคลียร์ ฉันก็ไม่มีเวลามาตัดสินว่าใครถูกใครผิด พวกคุณจำไว้ ด้วยว่าถ้าอยากจะเป็นดาวในวันพรุ่งนี้ก็ต้องพลังงานไปทำกับ เรื่องที่ถูกต้อง หลังจากวันนี้ใครยังก่อปัญหาอีก ก็ออกไป ได้ยินไหม”

“ได้ยินแล้วค่ะ”

“เอาล่ะ เตรียมตัวให้พร้อม จะเริ่มฝึกฝนกัน

“ค่ะ”

ทุกคนก็แยกย้ายกันไป ใบหน้าที่เหมือนตุ๊กตาของฟ้าใสก็

หายไป

ก่อนจะแยกย้าย ฟ้าใสมองจ้องตาเขียวปัดไปที่จันวิภา เห็นแบบนี้คือได้เปิดศึกกับเธอไปแล้ว

แต่จริงๆจันวิภาไม่เห็นในตาที่โหดร้ายของฟ้าใส เปรียบ กับคู่ปรับเมื่อก่อนแล้ว ฟ้าใสคนนี้โดยเนื้อแท้แล้วไม่ใช่แบบ นั้น

เนื้อหาการฝึกฝนในวันนี้เหมือนกับเมื่อวาน ยังเป็นการฝึก

ท่าทางการยืน
คนหนุ่มสาวที่สามารถผ่านการเลือกจากการยืนที่นี่ล้วน เป็นคนที่ยอดเยี่ยมทั้งนั้น พวกเขาคิดว่าสามารถได้รับการ ฝึกฝนเฉพาะที่นี่ได้ แต่คิดไม่ถึงว่าเนื้อหาในวันแรกจะเรียบง่าย และน่าเบื่อแบบนี้ จนมีการร้องเรียนเพิ่มขึ้นอย่างช่วยไม่ได้

ฟ้าใสไม่ยอมให้เสียเวลาเปล่า พูดขึ้นว่า “ครูคะ คุณสมบัติอย่างพวกเรายังต้องฝึกเนื้อหาระดับต่ำแบบนี้อยู่เห รอคะ”

ครูฝึกหันไปมองฟ้าใส แล้วเดินไปข้างหน้าเธอ สายตาทั้ง คู่จ้องไปที่เธออย่างจับผิด

ฟ้าใสเงยหน้าขึ้นมาด้วยความมั่นใจ หันกลับไปมองครู อย่างไม่ลดละ

“คุณคิดว่าตัวเองเก่งมากแล้วเหรอ

“นั่นมันเป็นมาอยู่แล้วค่ะ

“โอ้ เป็นคนที่คิดว่าตัวเองไฟแรงจริงๆ” ครูจับฟ้าใสให้มา

ยืนหน้ากระจก พูดอย่างไร้ความปรานีว่า “คุณดูตัวเองนะ หลัง

ก็ค่อม คางก็ทุ่ม มีตรงไหนที่ดูสง่างามบ้าง คนอื่นก็มีคอ

เหมือนดั่งหงส์ คุณล่ะ มีเนื้อที่ย้อย คุณสมบัติแย่อะไรขนาดนี้

ไม่ตั้งใจฝึก แถมยังมาตะโกนใส่ฉัน ไปเอาความมั่นใจมาจาก

ไหน”

ฝีปากของครูคนนี้ยังโหดร้ายได้อีก

จันวิภาขมวดคิ้ว คิดว่าแม้ว่านี่จะทำให้ฟ้าใสรู้สึกเสียใจนิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้เลวร้ายเหมือนอย่างที่ครูพูด ก็ไม่รู้ว่าครู กำลังขู่ฟ้าใสอยู่หรือเปล่า หรือว่าต้องการเข้มงวดกับเธอ

มองไปที่ฟ้าใสอีกครั้ง คนที่เพิ่งภูมิใจว่าตัวเองเหมือนนก ยูง แต่ตอนนี้กำลังจะร้องไห้ออกมา

ฟ้าใสใช้คะแนนสูงที่สุดละได้กลายเป็นนักเรียนฝึกหัด แต่ เธอกำลังถูกลดระดับลงไป คนอื่นก็ไม่กล้าว่าเธอ คนที่ยืนอยู่ ตรงนั้นก็ไม่กล้าพูดเรื่องไร้สาระอีก

ค่อยเดินผ่านหน้าทุกคนไป พูดกับครูฝึกว่า “ไม่สนว่าเมื่อ ก่อนพวกคุณจะเก่งแค่ไหน แต่ฉันมาอยู่ที่นี่ก็ต้องการให้ฟัง แผนงานของฉัน และก็เก็บความภูมิใจและเย่อหยิ่งมาให้ฉัน การมาที่นี่ทุกอย่างล้วนเริ่มตั้งแต่ศูนย์ทั้งนั้น

ตอนที่เดินไปหาในวิภา ครูหยุดเล็กน้อยแล้วพูดว่า “พวก คุณเห็นทิพาฉันไหม คุณสมบัติดีกว่าพวกคุณทุกคน แต่กลับ ไม่มีเรื่องไร้สาระพวกนี้เลย แถมยังขยายเวลาการฝึกซ้อมอีก ถ้าอยากจะโด่งดังล่ะก็ ต้องมาศึกษาเรียนรู้กับเธอเยอะๆ

จันวิภาไม่ได้คิดว่าตัวเองด้อยสุด แต่กลับกลายเป็นเป้า หมายที่ให้คนอื่นมาเรียนรู้เธอ

ตอนนี้จนวิภาเขย่งปลายเท้าก็ยังคิดว่าคนอื่นใช้สายตายัง ไงมองตัวเอง เลยอดไม่ได้ที่จะยิ้ม

“เอาล่ะ ตอนนี้ไปยืนชิดกำแพง เรามีเวลาฝึกซ้อมกันสอง ชั่วโมง”
สิ้นเสียงของครูฝึก ทุกคนก็แยกย้ายไปทุกทิศทุกทาง หา ที่ของตัวเอง

เรื่องวุ่นวายที่เพิ่งผ่านพ้นไป จนวิภาดูเหมือนเป็นโรคห่าที่ แพร่เชื้อรุนแรง เพราะไม่มีใครยอมเข้าใกล้เธอเลย ต้องการ แยกเธอ โดยตั้งใจ

ยืนอยู่มุมห้องเงียบๆ จนวิภาหลับตาเพราะขี้เกียจจะสนใจ สายตารอบข้างที่มองมา

ฟ้าใสที่ยืนอยู่ตรงข้ามกับจันวิภา ก็กำมือแน่นอย่างไม่ พอใจ

ผู้หญิงคนนี้น่าภูมิใจตรงไหน รอฉันก่อนเถอะ เร็วๆนี้ แหละฉันจะทำให้เธอออกไปจากที่นี่ซะ

จันวิภาเดิมที่คิดว่าตัวเองสามารถอยู่กับผู้ฝึกหัดกับคนอื่น อย่างสงบได้ แต่คิดไม่ถึงว่าวันแรกก็สร้างศัตรูแล้ว ทั้งชั้นเรียน ก็ยังเป็นศัตรูหมดทุกคนอีก

ดูแล้วเธอหวังอยากจะเป็นคนที่อยู่เงียบๆแต่สุดท้ายก็พัง

ลง

ช่วงพักเที่ยงจันวิภาเห็นคนอื่นจับกลุ่มกันสองสามคนกิน ข้าวด้วยกันแล้วยังใช้สายตาแปลกๆมองมาที่ตัวเองอีก เลยไม่ สนใจ และไม่อยากอาหารด้วยก็เลยกลับห้องไป

หลังจากที่กลับถึงห้องจันวิภาก็พบว่ามีคนหนึ่งอยู่ในห้อง
มองไปที่เงาของคนนั้น จันวิภารู้สึกคลับคล้ายคลับคลา แล้วพูดพึมพำว่า “พัชรีเหรอ”

มองจากด้านหลังผู้หญิงคนนั้นเหมือนกับพัชรีจริงๆ สติ ปัญญาและความสามารถก็เหมือน ความตรงไปตรงมา เหมือน

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ