ตอน404อย่าดูถูกฉัน

ตอนที่ 404 อย่าดูถูกฉัน

พอพูดจบทุกคนก็ต่างพากันหัวเราะออกมา ไม่ต้องรอให้ พวกเขาหัวเราะจนจบ มีคนที่เห็นว่าธนภาคไม่ได้เอารถของตัว เองมาก็พูดขึ้นมา “พี่ใหญ่ไม่ได้จะให้เขาซ้อนแล้วแข่งรถกับ พวกเราหรอกใช่ไหม

“มีปัญหาอะไรไหม?” พัชรีถามกลับเสียงเข้ม

“เฮ้อ พี่ธนภาคไม่อายเหรอ ให้ผู้หญิงเป็นคนขี่ วันนี้ให้ เขาเป็นคนขี้แล้วกัน พวกเราจะได้ชนะซักครั้งนึง

ธนภาคยมพร้อมตอบว่า “ฉันขี่มอเตอร์ไซด์ไม่เป็นจริงๆ แต่ว่าการที่ให้ผู้หญิงขับก็ไม่ใช่เรื่องน่าอายอะไร อะไรที่พัชรี ชอบ ถึงฉันจะทำไม่เป็น แต่ฉันก็จะไปเป็นเพื่อนเธอ ต่อไปไม่ ว่าเธออยากจะทำอะไร ฉันก็จะไปเป็นเพื่อนเธอ

พอพูดแบบนี้กลุ่มคนพวกนั้นก็ไม่รู้จะพูดอะไรต่อ แต่พัชรี กลับเข้าใจในสิ่งที่เขาพูด แล้วก็รู้สึกซาบซึ้งขึ้นมา

พัชรีสวมหมวกกันน็อคเข้าไป ธนภาคเห็นอย่างนั้นก็ทำ ตาม แต่ว่าท่าที่ดูเก้ๆกังๆไม่เหมือนเธอเลยซักนิด

ถึงแม้จะนั่งซ้อนหลังของพัชรี แต่เขาก็รู้สึกได้ทันทีว่าพัชรี พอได้ขึ้นมอเตอร์ไซด์แล้ว อารมณ์เธอเปลี่ยนไปทันที เขารับรู้ได้ว่า คนที่เขากำลังโอบเอวอยู่นั้นไม่ใช่ผู้หญิง อีกต่อไป แต่เป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งและกล้าหาญ ขี้อายคนเมื่อกี้นี้

“เขาหิวหมิง” มันคดเคี้ยวกว่าทียนภาคคิดเอาไว้ เพราะมี

ถนนหลายสายถูกสร้างขึ้นตรงริมหน้าผา ดูแล้วรู้สึกได้ถึง ความอันตราย แต่วิวสองข้างทางนั้นกลับสวยงามราวกับไม่ได้ อยู่บนโลกมนุษย์

ถ้ามองจากไกลๆ ก็เหมือนกับมอเตอร์ไซด์กำลังขับอยู่บน ก้อนเมฆ

ทันทีที่เสียงเริ่มการแข่งขันดังขึ้น รถของพัชรีก็ขึ้นนำเป็น คันแรก แล้วก็อยู่คันหน้ามาโดยตลอด ตอนจบเธอชนะที่สอง ไปเพียงแค่สามสิบวินาที เรียกได้ว่าแตกต่างกันราวฟ้ากับดิน

ถึงแม้ว่าจะมีคนซ้อนมาหนึ่งคนข้างหลัง แต่ความเร็วของ พัชรีก็ไม่ลดลงเลย หลังจากเวลาผ่านไปสี่สิบนาทีเธอก็กลับไป ที่จุดเริ่มต้น

พัชรียังคงเป็นที่หนึ่งอีกเหมือนเดิม การที่เธอได้ตำแหน่ง พี่ใหญ่จากในแก๊งมาได้ไม่ใช่เรื่องง่าย เธอต้องอาศัยความ สามารถเพื่อให้ได้มันมา ธนภาครู้สึกชื่นชมในตัวเธอมาก

หลังจากที่พัชรีมาถึงแล้ว มอเตอร์ไซด์ที่ตามมาข้างหลัง อีกสิบกว่าคันก็ทยอยมาถึงเส้นชัย ทุกครั้งเวลาแข่งขัน พวก เขานับอันดับกันเองในใจ แต่ยังไงก็ไม่เคยมีใครแซงพัชรีได้ มาก่อนเลย
ตอนแรกทุกคนอย่างจัดปาร์ตี้ให้ธนภาคกับพัชรี ข้อนี้ธน ภาคเห็นด้วยอย่างยิ่ง เพราะว่าเขาอยากเข้าร่วมแก๊งนี้อยู่แล้ว แต่พืช ปฏิเสธ

สุดท้ายธนภาค พาพัชรมากินอาหารกลางวัน เพราะว่า ธนภาคให้พัชรีเป็นคนเลือกร้านอาหาร เธอเลยพาเขาไปกินที่ ร้านข้างทาง

“แปลกใจเหรอ?” พัชรีนั่งลงที่ร้านขายอาหารข้างทาง พร้อมกับยิ้มและถามธนภาค “คงไม่เคยมาร้านแบบนี้สินะ ทายาทเศรษฐีแบบนาย

ธนาสายหัว เธอดูถูกฉันเกินไปแล้ว

“ไม่มีทาง บรรยากาศแย่ๆแบบนี้ดูยังไงก็ไม่เข้ากับนาย เลยซักนิด” พัชรีมองไปที่ร้านอาหารที่โต๊ะโดนไฟคลอกจน กลายเป็นสีดำา

ธนาคเปิดกระป๋องเบียร์และยกดื่ม แล้วก็ยิ้มพลางตอบ ว่า “เธอรู้ไหมว่าฉันถนัดอะไรมากที่สุด?

อยู่ดีๆ ธนภาคก็ถามคำถามที่น่าสับสนขึ้นมา แต่ว่าพัชรี กลับรู้คำตอบ เธอเคยได้ยินจันวิภาพูดว่า เรื่องการสืบหา ข้อมูลของเขาเนี่ยถือว่าเป็นมือหนึ่งเลย ธุรกิจต่างๆของสุมิตร เกิดขึ้นได้ก็เพราะเขาเนี่ยแหละ

พัชรีพยักหน้า แล้วก็ถามคำถามต่อ “แล้วมันเกี่ยวอะไร กับร้านอาหารข้างทางนี้ล่ะ
ธนภาคกระดกเบียร์ลงไปอีกใหญ่ ใบหน้าดูมีความสุข พร้อมกับตอบว่า “เพราะว่าเมื่อก่อนฉันก็แอบสืบเกี่ยวกับเธอ ด้วย เช่นพวกสิ่งที่เธอชอบ หรือวิถีชีวิตของเธอ รู้ว่าตอนเธอ อารมณ์ไม่ดีจะชอบดื่มเหล้า ที่แบบนี้เธอก็ชอบมาบ่อยๆ แล้วก็ ส่วนใหญ่จะชอบไปรวมตัวกับพวกแกงรถบิน

พัชรีพยักหน้าแบบไม่รู้จะพูดอะไร ทั้งหมดที่เขาพูดมาคือ

เรื่องจริง เธอแค่คิดไม่ถึงว่าธนภาคจะเคยสืบเรื่องของเธอด้วย ธนภาคกุมมือเธอพร้อมกับพูดว่า “ทำไม? อารมณ์ไม่ดี

เพราะฉันแอบสืบเรื่องของเธอเหรอ?”

พัชรียมพร้อมกับส่ายหัว “ไม่ใช่หรอก เพราะฉันรู้ว่าที่นาย ทำแบบนี้เพราะว่าอยากจะเข้าใจฉันให้มากขึ้น ฉันก็เลยดีใจ แต่ว่าฉันไม่เคยสังเกตเลย แล้วก็ไม่เคยเข้าใจนายเหมือนที่ นายเข้าใจฉัน เรื่องนี้ทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันทำผิดไปมากเลย

แค่ธนภาคได้ยินคําตอบแบบนี้ก็ดีใจมากแล้ว เขาตอบ อย่างอ่อนโยนว่า “ต่อไปไม่ต้องทำแบบนี้แล้ว ถ้าฉันอยากจะ เข้าใจอะไรเธอให้มากขึ้น ฉันก็จะถามเธอเอง เมื่อกี้ที่ฉันอยาก จะไปปาร์ตี้กับแก๊งของเธอเพราะว่าฉันอยากจะเข้าไปอยู่ใน แวดวงเพื่อนเธอด้วย

พัชรีไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้มาก่อนเลย เธอตอบว่า “เพราะฉัน คิดว่าครั้งนี้มันเป็นเดทแรกของพวกเรา ก็เลยคิดว่าพวกเราอยู่ กันสองต่อสองน่าจะดีกว่า เรื่องเข้าแวดวงเพื่อนปล่อยไปตาม ธรรมชาติเถอะ ไม่ต้องรีบร้อนอะไรก็ได้
ธนาคพยักหน้า ขอแต่เธอมีความสุข เข้าก็ไม่สนใจอะไร

อินอีกแล้ว

ตอนกำลังคุยกันอยู่นั้นอาหารก็มาเสิร์ฟ พอได้กลิ่นหอมๆ ของอาหารพัชรี ตาเป็นประกายขึ้นมาทันที เธอทั้งกินทั้งดื่ม เข้าไปใหญ่ทันทีอย่างไม่ลังเล ชนภาคเห็นแบบนั้นก็ทำ อย่างเธอบ้าง

พวกเขากินข้าวด้วยท่าทางเหมือนคนอดอาหารมาเป็น เดือน กินจนปากมันไปหมด พวกเขามองหน้ากันแล้วก็หัวเราะ ออกมา

“พอเริ่มเข้าใจเธอมากขึ้นถึงได้รู้ว่าชีวิตคนเราก็มีแบบนี้ ด้วย มันสนุกกว่าการใช้ชีวิตอยู่ในสังคมชั้นสูงเยอะเลยเนอะ ธนาครู้สึกประทับใจ

พัชรีตอบอย่างไม่เห็นด้วย “คงเป็นเพราะว่านายพึ่งเคย สัมผัสนะสิ ไม่ว่าจะอยู่ชนชั้นไหนก็ต่างมีข้อดีข้อเสียกันทั้งนั้น

ทั้งสองคนไม่ได้คุยเรื่องนี้กันต่อ เขาคิดอยู่ครู่นึงก็ถามพัช ว่า “หลังจากกินเสร็จฉันพาเธอไปเล่นวิดีโอเกมส์ดีไหม?

พอพัชรีได้ยินข้อเสนอของธนภาค ก็รีบกลืนเนื้อสัตว์ที่ กำลังเคี้ยวอยู่ทันที เธอมองหน้าธนภาคไม่หยุด สายตาราวกับ เห็นสัตว์ประหลาดอย่างใดอย่างนั้น

ธนภาคขมวดคิ้วแล้วถามว่า “เห้ย ทำไมทำท่าทางแบ

บนี้เนี่ย ไม่ชอบเล่นเกมส์เหรอ?”
พัชรวางตะเกียบลง พร้อมกับถามอย่างกลุ้มใจ “ธนภาค นายจะเหมือนสัตว์ประหลาดมากไปแล้วนะ ใช่ ฉันชอบเล่น วิดีโอเกมส์ แต่ว่านั้นมันมัน ตั้งแต่สมัยมัธยมแล้ว หลังจาก นั้นก็ไม่เคยเล่นอีกเลย

ธนภาคพยักหน้า เรื่องนี้เขารู้อยู่แล้ว

“ดังนั้นนายจะไม่เป็นสัตว์ประหลาดได้ไง นายสืบเรื่องฉัน ยันตอนมัธยมเลยเหรอ พระเจ้าช่วย…” พัชรีมองหน้าธนาค อย่างขบขัน “อย่าบอกนะว่านายขุดยันดอนฉันอยู่ประถมเลย น่ะ”

ธนาคตอบอย่างกระอักกระอ่วน “ผู้หญิงแบบเธอหาได้ ยากมาก ฉันก็เลยรู้สึกสนใจ ก็เลยสืบยาวไปจนถึงตอนนั้น เลย