ตอน368ความผิดหวังและความโกรธ

ตอนที่ 368 ความผิดหวังและความโกรธ

คุณหมอกล่าวขอโทษอีกครั้ง : “ต้องขอประทานโทษจริงๆ นะครับ ผมไม่รู้ว่าระหว่างพวกคุณเกิดอะไรขึ้น แต่คุณสุมิตร บอกว่าไม่ต้องแจ้งคุณ เพราะนี้คือความต้องการของผู้ป่วย เพราะฉะนั้นพวกผมจึงจำเป็นต้องทำตามครับ

จันวิภาคิดไม่ออก

ถ้าเกิดสุมิตรความทรงจำกลับมาแล้ว เขาทำไมถึงให้ตัว เองเป็นเลขาเขาตั้งนาน ดูแลเขาตั้งนานก็ควรมาพบสักครั้ง หนึ่งสิ ทำไมถึงวางแผนที่จะไม่บอกตัวเอง

นอกจากนั้น ถ้าเกิดสุมิตรความทรงจำกลับมาแล้ว หรือ ว่าเขาเตรียมที่จะใช้มีดคมตัดความสัมพันธ์นี้ไป? ไม่อยากพบ หน้าตนเองหรอ?

แต่ว่าสุมิตร แม้แต่ลูกของเขาเองก็ไม่เอาแล้วหรอ?

ในเวลาเดียวกัน ความดีใจของฉันวิภาก็เปลี่ยนไปเป็น ความว่างเปล่าเปลี่ยนเป็นความแปลกใจและสับสน และยัง ผิดหวังกับสุมิตรมาก

นิเวศน์ดูท่าทางความหมายของวันวิภาออก ลุกขึ้นมาแล้ว จับมือฉันวิภาไว้ ก่อนที่จะจับไหล่แล้วก็พูดขึ้นมาว่า “มา :อย่าเพิ่งคิดไปเอง ผมรู้สึกว่าแคดดี้ทำไปเพราะมีเหตุผลแน่ๆ

จันวิภากับใบหน้าที่เป็นชา พูดอย่างไร้ความรู้สึก : ลูก แต่ว่าแดด แล้วก็แดด ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ช่วยเขาพูดทุกครั้งใช้ ไหม?”

ที่จริงนิเวศน์ดูออกว่าจันวิภาไม่ได้โกรธจริงจัง ส่วนใหญ่ จะผิดหวัง แต่เขาก็ยิ้มตอบไปว่า : “แดดดี้ไม่เจอพวกเรา นั้น พวกเราก็ไปรีบไปหาแดดสี ใช่ไหม?

จันวิภาไม่ได้เห็นด้วยกับความคิดนี้ แต่ว่าตอนนี้ก็ไม่ใช่ เวลาที่จะมาโกรธแค้น เธอก็ไม่อยากโกรธแค้นสุมิตรอีกแล้ว

จันวิภานึกขึ้นมาได้รีบคว้าโทรศัพท์โทรไปหาสุมิตร แต่ โทรศัพท์กับมีแต่เสียงรอสาย ไม่มีคนรับโทรศัพท์เลย

จันวิภาโกรธจนกัดฟัน พูดอย่างโมโห “ไอ้บ้านกำลังทำ อะไรอยู่กันแน่ จะให้กังวลไปถึงเมื่อไหร่?

นิเวศน์ตอนนี้สับสนมาก เลยพูดไปอย่างไม่คิด “มาม หรือว่าหลังจากที่แดดดี้ตื่นขึ้นมา รู้เรื่องบริษัทตะวันกรุ๊ปจำกัด เพราะงั้นเลยต้องรีบไปจัดการ?”

มันก็แค่ประโยคแค่นี้ฟังดูไม่มีเหตุผลเอาสักเลย จนวิภา ยอมกับความไร้เดียงสาของนิเวศน์ จากนั้นก็พูดอย่างไม่สบ อารมณ์ขึ้นมาว่า “สุมิตรนี้ก็โชคดีเหลือเกิน ลูกชายที่เกิดจาก เขา พูดเข้าข้างแต่เขาได้ขนาดนี้

นิเวศน์ตอบ: ที่แท้แล้วผู้หญิงชอบหึงหวงแบบนี้นี่เองนิเวศน์ใส่ตัวอย่างหมดปัญญา เหมือนทำตัวแก่แดด

“พอแล้ว งั้นพวกเราก็ไปดูบริษัทกันดีกว่า” จันวิภากแค่ อยากรีบไปพบสุมิตร อยากรู้ว่าหมอนี้กำลังจะทำอะไรกันแน่

“ตอนนี้ผมสนิทสนมกับพวกบริษัทตะวันกรุ๊ป จำกัด เพราะ ฉะนั้นผมต้องกลับไปดูพวกที่เคยดูแลผมแล้ว ฮ่าๆ

นิเวศน์กลัวจนวิภาไม่รู้จักความสามารถของเขาแล้ว พยายามพูดให้เสียงดัง จะว่าไปก่อนหน้านี้นิเวศน์อยู่ที่บริษัท ตะวันกรุ๊ปจำกัดที่มีความหวังขึ้นมา คนที่นั้นก็อยู่ใต้บังคับ บัญชาเชื่อฟังเขา นับได้ว่าเป็นผู้นำคนหนึ่งเลยก็ไม่ใช่เรื่องที่ ใหญ่โตอะไร

ตึกด้านล่างของบริษัทตะวันกรุ๊ปจำกัด

ผู้หญิงที่อยู่ในเคาน์เตอร์มองไปที่จันวิภาและนิเวศน์ที่ ปรากฏตัว ตกใจจนพูดขึ้นมา คุณจนวิภา คือ…ผู้จัดการ นิเวศน์ ….

ที่จริงแล้วตอนที่นิเวศน์อยู่ที่บริษัท ธนภาคได้แต่งตั้ง ตำแหน่งให้เขาเป็นผู้จัดการ ไม่งั้นคนที่ชอบยุ่งเรื่อวและชอบ จัดการเรื่องราวอย่างเขา ถ้าเรียกแค่นิเวศน์คงไม่ใช่เรื่อง

นิเวศน์ทำเป็นพยักหน้า จากนั้นเปลี่ยนสีหน้าอย่างเกร่ง ขามถามไปว่า “คุณสุมิตรได้มาบริษัทหรือเปล่า?”

นิเวศน์คิดในใจว่าถ้าสถานการณ์แบบนี้ถ้าเรียกแดดดี้คงพูดไม่ออก เพราะฉะนั้นเรียกคุณสุมิตรดีกว่า ผู้หญิงที่อยู่ เคาน์เตอร์เทนนิเวศน์แบบนั้นก็ขำ แต่ก็ได้พูดต่อไปว่า “ขออภัยด้วยนะคะ ท่านออกเดินทางไปทำธุระที่ เกี่ยวกับ บริษัท ไม่ได้อยู่ที่บริษัทค่ะ

นิเวศน์ก็แปลกใจ ตอนนี้บริษัทต้องการคนดูแลอย่างมาก เขาไปไหนกันแน่ ถึงจะมีปัญหาแต่ก็สามารถให้ลูกน้องช่วยเครื ยร์ให้ส

ข้ออ้าง มันเป็นแค่ข้ออ้างที่อ้างขึ้นมา

นิเวศน์พูดอย่างไม่สบอารมณ์ไป : “คือเจ้าสุมิตรบ้าที่ วางแผนให้เธอพูดแบบนี้ใช่ไหม?”

ผู้หญิงที่อยู่เคาน์เตอร์รู้ดีว่ากันวิภาคือเลขาของคุณสุมิตร แต่ว่าในสายตาก็ยังมองว่าก็ยังเป็นคนรักของคุณสุมิตรอยู่ เพราะฉะนั้นก็ไม่ได้ตกใจกับการเรียกชื่อของคุณนิเวศน์แบบนั้น เพียงแค่ตอบอย่างเสียงอ่อนโยนไปว่า : คุณวิภาค่ะ นี้คือเรื่อง จริงนะคะ ถ้าไม่เชื่อคุณสามารถเข้าไปดูที่ห้องทำงานได้ค่ะ

“ไม่มีใครในบริษัทตะวันกรุ๊ปจำกัดนี้จะรู้จักคุณสุมิตรดี เท่าคุณเลขาของคุณสุมิตรเองแล้วค่ะ คุณจะหาเขาก็คงไม่ได้ ยากเย็นหรอกค่ะ ผู้หญิงที่เคาน์เตอร์ยิ้มอย่างอ่อนโยนออก

มา

จันวิภาพานิเวศน์ดิ่งตรงไปห้องทำงานของสุมิตร ถึงได้เห็นว่าห้องมันว่างเปล่าจริงๆ ในระหว่างที่เดินลงชั้นล่าง วัน วิภาเหมือนไร้วิญญาณในตัว กำลังคิดอย่างเมื่อลอย

นิเวศน์ไม่มีเวลาที่จะมาแปลกใจแล้ว เดินออกไปที่บริษัท ตะวันกรุ๊ปจํากัด เขาทักทายคนที่ทำงานอย่างไม่หยุด และพวก เขาก็ไม่ได้มองเขาเป็นแค่เด็ก ต่างก็พาการทําความเคารพ ท่านผู้จัดการ

นิเวศน์พอใจอย่างมาก ว่าจะตั้งใจโชว์ให้ในวิภาดู แต่ กลับเห็นเธอเมื่อลอยอย่างกับคนไร้วิญญาณในร่าง

“นี่ มามี่ มามีคงกลัวแดด ทิ้งสินะ วางใจได้ หรือว่าเขา คงจะทิ้งผมไปอีกคนหรือไง?ผมว่าแดดดี้คงมีเหตุผลจำเป็น จริงๆ เราแค่ต้องอดทนรอก็พอแล้ว……

นิเวศน์พูดขึ้นอย่างมั่นใจ ตาเริ่มเหลไปมองเจ้าเล่ห์ตัว น้อย พูดไปว่า “น้องนิเวศน์ค่ะ หนูรีบบอกมามา หนูรู้อยู่แล้ว ใช่ไหม แล้วก็ปิดบังมามีหรือเปล่า?

“โอ้ว มามีกำลังคิดอะไรอยู่? ผมนิเวศน์ผู้ยิ่งใหญ่เหมือน คนที่ชอบหลอกผู้หญิงหรือไงครับ?” นิเวศน์ชี้ไปที่แถวอกของ เขาเหมือนกําลังแสดงว่าตัวเองเป็นคนดี

“แล้วทำไมหนูถึงเชื่อใจเจ้าบ้าสุมิตรขนาดนั้น มีเหตุผลดีๆ อะไรหรือเปล่า?” จันวิภาพูดแย้งไปถามอีก

นิเวศน์เถียงต่อ: “ผมไม่เข้าใจจริงๆว่า เป็นถึงลูกชายคน หนึ่ง เชื่อมั่นในตัวของแดดดี้ต้องมีเหตุผลที่ดีด้วยเหรอครับ?มามีค่ามา ผมว่ามามีคงถูกเจริญศรีผู้หญิงคนนั้นทำให้กลุ่ม ใจเพราะฉะนั้นตอนนี้กำลังอยู่ภายใต้ความกังวลของตัวเองอยู่ นะ!”

เหมือนกับสุพจน์ทำให้นิเวศน์เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลัง มือ ก่อนหน้านี้นิเวศน์มองว่า ในชีวิตจริงไม่ว่าเรื่องอะไรก็เป็น แค่เรื่องโกหก

ชีวิตคนเราอยู่ยากจริงๆ

“ไม่งั้นลองถามลุงธนภาคดูสิ?” นิเวศน์พูดเตือนขึ้นมา

จันวิภาไม่ได้พูดอะไร หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาธนภาค ทันที รอสายนานหน่อย สักครู่ก็มีคนรับสาย

“นิเวศน์อยู่ไหน?”

รีบถามไปอย่างตรงไปตรงมา

ธนภาคตอบอย่างแปลกใจ “อย่าว่าแต่เธอเลย ฉันก็เคย เจอเขา ในบริษัทแค่สองครั้ง ทำไมละ? เขาไม่ยอมพบเธอหรือ

ไง?”

ถามไปด้วยความอยากรู้ จนวิภาคงไม่เชื่อที่สุมิตรไม่ได้

ติดต่อธนภาคเลย

“พวกเธอดีกันแล้วหรอ?” จันวิภาพูดอย่างโมโหไปว่า “พวกคุณกำลังคิดวางแผนจะทำอะไรกันแน่

ธนภาคเริ่มลำบากใจ เขาพูดแบบไม่รู้จะตอบยังไงดี :”คุณเพื่อนนวิภา เจ้าหมอนั่น โผล่มาที่บริษัทแค่ไม่กี่ครั้งก็ได้ หายสาบสูญไปเลย ตอนนี้ภาระของบริษัททั้งหมดฉันต้องเป็น คนดูแลแทน และอีกอย่างฉันยุ่งจนไม่ได้ไปเครียร์กับพชรเลย จะมีอารมณ์มาวางแผนทำอะไรละ?”

ประโยคพูดเหมือนคนกล้าๆกลัวๆ ในวิภาคงไม่เชื่อธนา แต่ลำพังตัวเองก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี ภาค