ตอน363ประนีประนอม

ตอนที่ 363 ประนีประนอม

ตอนนี้เจริญศรีที่แยกเขี้ยวยิงฟันเหมือนตัวตลกที่น่า รำคาญในสายตาของฝูงชน แม้แต่ลูกน้องของเธอเองก็ได้ ความสามารถได้แต่ไปยืนที่ข้างหลังของเจริญศรี ซึ่งได้ยืนสงบ ไว้อาลัยแก่เธอแล้ว

คนที่มีสายตาแหลมคมสามารถดูออกว่าเจริญศรีไม่ใช่คู่ ต่อสู้แท้ที่จริงของพัชรี แต่เธอขาดการประเมินความสามารถ ของตัวเอง

พัชรีมองดูการตีตอบโต้กลับมาของเจริญศรี มุมปากยิ้ม อย่างเยาะเย้ย เธอแค่ยกมือขึ้นเบา ๆ เพื่อรับมือการโจมตีของ เจริญศรี

เมื่อเจริญศรีถูกพัชรีจับไว้แน่น เธอก็รู้สึกสำนึกผิด อีกทั้ง รอยยิ้มที่ดูถูกของพัชรีทำให้หัวใจของเธอสั่นเทา

ถ้าหากพัชรีต้องการที่จะออกมือล่ะก็ เกรงว่าเจริญศรีคงจะ ล้มลงกับพื้นและตายไปแล้ว ในความเป็นจริงพัชรีก็อยากที่จะ เตะผู้หญิงที่ชอบคิดว่าตัวเองถูกคนนี้ให้ล้มลง แต่หลังจากคิด พิจารณาแล้วก็ยังคงควบคุมอาการใจร้อนของตัวเอง

เธอมาที่นี่เพราะเป็นกังวังว่าธนภาคจะเกิดเกตุการณ์สุดวิสัยขึ้น และถึงแม้ตัวเองจะเป็นฝ่ายได้เปรียบ แต่ถึง อย่างไรที่นี่ก็เป็นอาณาบริเวณของเจริญศรี เมื่อก่อเรื่องแล้ว ยากที่จะยุติลงด้วยดี

อย่างไรก็ตามกลัวว่าผู้หญิงคนนี้จะไม่รู้วิธีการต่อสู้ ดังนั้น พัชรียังคงรั้งมือของเธอเอง เธอพูดอย่างหมดความอดทน “ฉัน พูดกี่ครั้งแล้ว ฉันไม่ได้สนใจที่จะมีปัญหากับคุณ ฉันแค่ ต้องการที่จะพบธนภาคเท่านั้น”

ล้อเล่นน่า อะไรคือความแตกต่างระหว่างการเจอธนภาค และการมีปัญหากับเธอ

ถึงแม้มือที่ถูกจับไว้ของเจริญศรีจะเจ็บปวด แต่ก็กดฟัน ยืนยันพูด “พัชรี เธอร้ายกาจ แต่เกรงว่าคุณจะทำผิดพลาดไป ธนภาคมาที่นี่เพื่อมาเป็นแขก? คุณคิดว่าทำไมเขาถึงไม่ออก มาดูสถานการณ์ข้างนอก

พัชรีไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้จะใช้กลอุบายอะไรหลอกล่ออีก แต่ ก็ยังคงส่ายหัวอย่างไม่ได้สติเพื่อแสดงให้เห็นว่าตัวเองไม่รู้

เจริญศรียิ้มออกลำพองใจกล่าว “คุณธนภาคบอกว่าไม่ อยากพบใคร รวมทั้งคุณ พัชรี เพราะว่า…….

เพราะเขาต้องการอยู่กับฉันคนเดียว… เจริญศรีเงย หน้าขึ้นช้า ๆ คาดไม่ถึงว่าภายในดวงตาคู่นั้นจะแสดงให้เห็น ถึงสายใยแห่งความรัก

พัชรีตะลึงงันไปชั่วขณะ เธอยังสงสัยว่าทำไมธนภาคถึงไม่ออกมา หรือว่าสิ่งที่เจริญศรีพูดจะเป็นความ

ธนภาค ไม่อยากพบเธอเหรอ?

จริง?

พัชรีรู้สึกงง นึกขึ้นมาได้ถึงบทสนทนาเมื่อตอนบ่าย หรือ ว่า ธนภาค โกรธเป็นเพราะตัวเองผิดนัด? หรือว่าถูกเสน่ห์ ของเจริญศรียั่วยวนให้ติดกับ

ยิ่งคิดยิ่งน่ากลัว แต่พัชรีก็อดไม่ได้ที่จะคิด เดิมที่ต้อง ทำให้บรรยากาศของสถานการณ์คลี่คลาย แต่ดูเหมือนตอนนี้ จะเป็นผู้หญิงที่โศกเศร้าอย่างเหลือเกิน

เจริญศรีใช้โอกาสนี้ดึงมือตัวเองกลับออกมา เธอกข้อมือ ที่เจ็บปวดจากการที่ถูกพัชรีจับไว้ แต่ทว่าใบหน้าของเธอกลับ แสดงสีหน้าเยาะเย้ย

เป็นเพราะประโยคนั้นของเจริญศรีที่ทำให้สถานการณ์เลว

ร้ายพลิกกลับมาได้อย่างกะทันหัน

ในใจของเจริญศรีคิดว่าตัวเองนั้นเดิมพันถูกทางแล้ว เดิมที่คิดว่าพัชรีเป็นคนที่น่าสนใจต่อธนภาค ไม่อย่างนั้นถ้า หากจนวิภาเป็นคนให้เธอมา เธอจะมีสีหน้าที่แสดงออกอย่าง นั้นได้อย่างไร

คุณดูแลผู้ชายของตัวเองไม่ได้ก็อย่ามาโทษฉัน ธนภาค เขาบอกว่าฉันดีกว่าคุณมาก ไม่ว่าเป็น ร่างกายหรือหัวใจของ ฉัน”

เจริญศรีเริ่มที่จะใช้ความกระตุ้งกระติ้งตามที่ตัวเองชำนาญ แต่ครั้งนี้เพื่อที่จะดึงดูดผู้ชาย และเพื่อโจมตีพัชรี

เมื่อพัชรีถูกเจริญศรียั่วยวนและเหน็บแนมเช่นนี้ จิตใจยิ่ง รู้สึกแย่ เธอส่ายหัวกล่าว ถึงแม้ว่าสิ่งที่เธอพูดจะเป็นความจริง แต่ฉันเองอยากจะฟังธนภาคเป็นคนบอกฉันเอง

สุนัขที่เจ้าของไม่ต้องการ ยังมีคุณสมบัติอะไรจะขอกลับ ไปอยู่ข้างกาย? คุณคิดว่าคุณเป็นใคร? เจริญศรีเยาะเย้ย

กากกาง

พัชรียิ้มเยาะกล่าว “หน้าด้านขวาของคุณคงหมด แล้ว? ฉันไม่ต้องการโต้เถียงกับคุณมาก จุดประสงค์การมา ของฉันคือพบธนภาค

ครั้งนี้พัชรียืนยันอย่างหนักแน่นกว่าครั้งที่แล้ว เจริญศรี รู้สึกมีลางสังหรณ์ ถ้าหากตัวเองยังคงขัดขวางล่ะก็ เห็นทีพัชรี คงจะลงมือจริง ๆ

พัชรีสูดหายใจยาว เพื่อทำให้อารมณ์ของตัวเองคงที่แล้ว กล่าว “ที่นี่เป็นอาณาบริเวณของคุณ ฉันไว้หน้าคุณมาเท่าไร แล้ว สิบวินาทีหลังจากนี้ฉันหวังว่าคนของคุณทั้งหมดจะถอย ออกไป และคุณเองก็คงจะอำนวยความสะดวกเช่นกัน

เจริญศรีกระวนกระวายใจจริง ๆ แล้ว ผู้หญิงอย่างพัชรี ช่างป่าเถื่อนไม่มีเหตุผล ฟังแล้วดูเหมือนจะยังมีเวลาให้ ไตร่ตรองสิบวินาที แต่สิบวินาทีนี้ทำกลับทำให้เจริญศรีรู้สึกเป็นทุกข์

ถ้าหากถอยล่ะก็ คงเสียหน้าไม่น้อย อีกทั้งแผนการลง ต้องพัง เหตุการณ์ต่อจากนี้ก็คงต้องถูกชนภาคแก้แค้น

ถ้าหากไม่ถอย ก็ไม่มีอะไรรับรองได้ว่าผู้หญิงคนนี้จะทำ เรื่องอะไรที่บ้าคลั่ง

เจริญศรีกัดฟัน แต่ในที่สุดก็คิดได้ว่าชีวิตตัวเองนั้นสำคัญ สุด อยากมากก็แค่ต่อไปไม่ต้องอำนวยความสะดวกให้คนกลุ่ม นี้ของสุมิตร

ท้ายที่สุดเจริญศรีก็เลือกที่จะละทิ้งศักดิ์ศรีของตัวเอง เธอ พาลูกน้องของตัวเองเดินออกไปอย่างเศร้าซึม

พัชรีรู้สึกโล่งใจ พาน้องชายทั้งหลายของตัวเองไปเฝ้า

ที่ประตู และตัวเองก็เดินเข้าไปในห้อง

หลังจากเดินเข้าไปในห้อง พัชรีก็พบว่าธนภาคนั่งอยู่บน โซฟาด้วยท่าทางแปลก ๆ ชุดสูทบนร่างกายของเขานั้นยับเยิน เกินกว่าที่จะรับได้ เนกไทก็หลุดลุ่ยออกมา เธอไม่หยุดขมวด คิ้ว หรือว่าธนภาคและเจริญศรีจะมีอะไรกันแล้วภายในห้อง

แน่นอนว่าเพื่อนของสุมิตรนั้นไม่ใช่คนดีสักเท่าไร? แม้แต่ ธนภาคเองก็ไม่สามารถหลบหนีจากเวทมนตร์นี้ได้

ในใจของพัชรีเริ่มโกรธขึ้นมา แต่ก็เตรียมฟังคำพูดจาก ปากของธนภาคให้แน่ชัด
แท้ที่จริงธนภาครู้ว่าข้างนอกเกิดการต่อสู้อะไรกัน แต่ สติสัมปชัญญะของเขาในตอนนี้ค่อนข้างเลือนราง ด้วยเหตุนี้ ทำให้ไม่รู้จริง ๆ ว่าพัชรีนั้นอยู่ข้างนอก

นอกจากนี้ร่างกายภายในของเขาร้อนจนทนไม่ไหว คิด อยากจะเดินออกไปก็ยากที่จะทำไหว ดังนั้นจึงนั่งบนโซฟา กุม หัวตัวเองไว้แน่น และต่อสู้กับสัตว์ร้ายราคะภายในร่างกายของ ตัวเอง

เห็นได้ชัดว่าเขารู้สึกได้ว่าไฟกำลังเผาผลาญเขา ถ้าหาก ไม่ยอมปลดปล่อยออกมา ไม่แน่ร่างกายของเขาอาจจะระเบิด ออกมา

ในตอนนี้เขาได้ยินเสียงฝีเท้าอันอ่อนนุ่ม คาดไม่ถึงว่าเมื่อ

เงยหน้าขึ้นดูจะพบพัชรี

แต่อย่างไรก็ตามตอนนี้พัชรีในสายตาของธนภาคเป็น เพียงผู้หญิงคนหนึ่งเท่านั้น ตอนนี้เขาต้องการผู้หญิง

ยังไม่ทันที่จะรอให้พัชรีถามคำถามที่เธอกังวลใจ ธนภาค ก็ดึงพัชรีเข้ามาในอ้อมกอดของตัวเอง เวลาเดียวกันมือขวา ก็ได้ปลดเสื้อของพัชรี มือซ้ายก็อ้อมไปกดลงบนไหล่ที่ผอมบาง ของเธอ

”

พัชรีตกใจกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลันทำให้เธอพูดไม่ออก ชั่วพริบตาเธอก็รู้สึกว่าตัวเองนั้นถูกชนภาคกดลงไป บนโซฟา ที่เอาก็ถูกมืออันอบอุ่นทั้งสองข้างลูบไล้อย่างป่าเถื่อน

ธนาคไม่สามารถควบคุมความต้องการของตัวเองได้ จริง ๆ ในขณะที่มือของเขารุกเร้าที่เอวของพัชรี ด้านหนึ่งก็ หายใจหอบสั่นอย่างป่าเถื่อน อีกด้านหนึ่งก็จูบลงไปที่ปาก แดงอ่อนของพัชรี

พัชรีดูเหมือนกลายเป็นคนโง่ทันที เมื่อธนภาคเข้ามาจูบ อย่างใกล้ ๆ แต่ยังไม่ถึง แต่ด้วยความที่มีกลิ่นอายของความ เป็นผู้ชายร้อนแรง ทำให้บนใบหน้าของพัชรีรู้สึกจักกะจี้