ตอน348จุดจบ

ตอนที่348 จุดจบ

สุพจน์ไม่เคยล้มเหลวแบบนี้มาก่อน ทั้งหมดที่เขาวางแผน ไม่ใช่แค่การสมคบคิด แต่เป็นการเสี่ยงโชค และไม่คำนึงถึง ผลของการพนันเขาเป็นผู้แพ้

อาจไม่มีการพนันที่ไม่เป็นธรรมในโลกดังนั้น เพราะฉะนั้น สุพจน์จึงได้โกรธมากในเวลานี้

“สิ่งที่พวกเธอได้คาดการณ์ไว้ ที่จริงเมื่อก่อนที่นานมาแล้ว ผมก็ได้วางแผนไว้แล้ว จำครั้งก่อนที่เจริญศรีทำร้ายคุณบน ดาดฟ้าได้ไหม ? คุณคงคิดว่าเวลานั้นทำไมผมไม่ได้ฆ่าเธอ

ที่ผ่านมาจนวิภานึกว่าเป็นเพราะตัวเองที่ได้กล่อมให้สุ พจน์ไว้ชีวิต ถ้าดูจากตอนนี้คงจะไม่ใช่แบบนั้นแน่นอน

อ่านออก ใจของฉันวิภา สุพจน์สงบสติอารมณ์ของตัวเอง ให้นิ่ง พูดอย่างนิ่งไป “ความคิดของคุณไม่ผิด ถึงแม้ว่าหนึ่ง ในนั้นคุณกล่อมให้ผมใจอ่อน แต่สองก็คือผมสังเกตเห็นว่าผู้ หญิงคนนี้ดูท่าทางฉลาด แต่สุดท้ายก็โง่ได้อย่างประหลาดใจ ถ้าไม่หลอกใช้ก็น่าเสียดายแย่

ในฐานะที่เป็นคนที่ร่วมมือกันอย่างเจริญศรี ในสายตา พจน์ไม่มีแม้แต่ความเชื่อใย ในเวลาเดียวกันยังไม่ลืมที่จะรื้อฟื้น นอกจากที่เจริญศรีจะโมโห ถึงจะโมโหมาก็ไม่

แสดงออกมา สุพจน์ไม่ใช่จันวิภา เขาไม่ควรที่จะได้รับมัน

สุพจน์ยิ้มอย่างข่มขืนแล้วพูดอีก : “ระหว่างหกปีที่อยู่

อเมริกามา ผมนึกว่าผมทำสำเร็จที่ให้คุณมาอยู่ข้างกาย จาก นั้นยังมีความสัมพันธ์ที่ดีกับนิเวศน์ แต่ว่าหลังที่คุณกลับมาที่ ประเทศนี้ ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป

“จากนั้นก็ถูกพวกเธอสองแม่ลูกปิดบังผม จนเวลาที่ผมไป ดูอาการหนักของสุมิตร ผมก็รู้สึกไม่ดีขึ้นมา ผมกลัวว่าหลายปี ที่ผมทำมาจะศูนย์เปล่าไป

จันวิภานิ่งเงียบ กับเรื่องนี้เธอไม่สามารถเถียงอะไรได้ เรื่องที่ผ่านมาเธอรู้ความในใจของสุพจน์ดี แต่ว่าเธอยากที่จะ รับได้ และแล้วก็ติดหนี้บุญคุณ ยังไงก็ต้องคืน

ถึงแม้ว่าจะไม่คืน แต่ก็มีคนมาทวงด้วยตัวเองอย่าง

แน่นอน

จันวิภาเงียบ……..

สุพจน์พูดต่อไป : หรือว่าคุณยังไม่เข้าใจอีกเหรอ? ฉันแค่ อยากให้คุณอยู่ข้างกายผม เพราะแบบนี้ ไม่ว่าเรื่องอะไรผมก็ ยอมทํามัน

นิเวศน์พูดขัดสุพจน์ : “จะช้าหรือเร็วมามีก็ต้องอยู่กับแดด อยู่ดี คุณเลิกคิดเรื่องที่มันเป็นไปไม่ได้
สุพจน์นั่งลงเผชิญหน้ากับสองแม่ลูก จุดไฟที่บุหรี่ สูบจน ครึ่งม้วนแล้วพูดต่อไปอีกว่า : “เพราะฉะนั้นผมเลยวางแผนการ เสียง ใช้เจริญศรีทำเป็นทำร้ายบริษัทตะวันกรุ๊ปจำกัด จากนั้น บังคับให้คุณเป็นข้อตกลงพวกนี้ ถ้าเป็นแบบนั้น ผมก็จะ สามารถพาคุณกลับอเมริกา และจะไม่มีวันกลับที่นี้อีก

จนวิภายิ้มอย่างเยือกเย็นแล้วตอบไปว่า : “พูดได้ยิ่งใหญ่ นี้ คุณไม่เห็นแก่ตัวไปหรอ บริษัทตะวันกรุ๊ปจำกัดก็ได้ทำการ เสียสละที่ไม่จําเป็น

สุพจน์ เงยหัวขึ้น ถามจันวิภาท่ามกลางในควันหมอก นั้น หรือผมไม่ได้เสียสละหรอ?”

สิ่งที่ฉันทำพนันนี้ขึ้นมา คือกำลังพนันว่าคุณจะยอมรับ เงื่อนไขของหนังสือสัญญาของข้อตกลงได้หรือเปล่าถ้าเกิดคุณ ยอมรับได้ แสดงว่าคุณยอมที่จะทิ้งทุกอย่างเพื่อสุมิตร ถึงตอน นั้นผมพาคุณไปจากที่นี้ แต่ใจของคุณก็ยังอยู่ที่สุมิตร สิ่งที่ผม แพ้คือศักดิ์ศรีของการเป็นผู้ชาย

สุพจน์เคยเอาศักดิ์ศรีมาพนัน? แล้วเมื่อไหร่กันที่เคยพ่าย แพ้เหมือนตอนนี้

“แต่ว่าเพื่อที่จะให้คุณอยู่ข้างกาย ถึงแม้ว่าจะจบแบบนี้ผม ก็ยอมรับมันได้ ยังมีผลลัพธ์คือ ถ้าคุณปฏิเสธเจรจาครั้งนี้ แน่นอนอยู่แล้วว่าคุณเลือกที่อยู่ข้างกายสุมิตร แบบนั้นบริษัท ตะวันกรุ๊ปจำกัดก็คงต้องจบ ผมก็ต้องพ่ายแพ้ไปอย่างแน่นอน

“ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้นก็ตาม การคงอยู่ของบริษัทตะวันกรุ๊ปจํากัดก็เกี่ยวข้องกับเจริญศรี ถึงตอนสุดท้ายแล้วบริษัทตะวัน กรุ๊ปจำกัดก็จะไม่ล่มสลายไปแน่นอน

ในที่สุดสุมิตรก็ได้พูดในสิ่งที่ตัวเองอยากพูดออกมาหมด แล้ว เขากับก้นบุหรี่ทิ้ง ใช้ดวงตาที่มืดมนจ้องไปที่ต้นวิภา พูด เป็นค่คำ ยังไงก็ตามสุดท้ายฉันก็คนที่พ่ายแพ้อยู่ดี

นิเวศน์พูดตอบด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ “คิดเอาเถอะ ของไม่ คู่ควรสุดท้ายผลสรุปก็จะออกมาแบบนี้

จันวิภากอดนิเวศน์แน่นขึ้น ซึ่งหมายถึงให้เขาไม่พูดมาก จากนั้นตอบสุพจน์ : “ฉันไม่รู้ว่าในใจฉันมีสุมิตรหรือเปล่า แต่ ว่ายืนยันได้ว่าไม่มีคุณ คุณสุพจน์

“ฉันรู้ดี”

สุพจน์หัวเราะ

“ฉันติดหนี้บุญคุณมามาก มากมาก หกปีก่อนการเริ่มต้น ใหม่ของฉัน และทุกๆอย่างคุณก็ช่วยเหลือฉัน ฉันวิภาค่อยๆ ปิดตาลง ดวงตาก็เปียกไปแล้ว

“แต่ว่าฉันคงจะคืนหนี้บุญคุณ คุณไม่ได้ขาดเหลืออะไร สิ่ง ที่คุณอยากได้ฉันก็ให้คุณไม่ได้” ดวงตาคู่นั้นของฉันวิภาษี น้ำตาคลอเบ้าแต่ไม่ได้ไหลลง

“นี่คือเรื่องที่ช่วยไม่ได้” เสียงของจันวิภาเปลี่ยนเป็นเสียง

สุพจน์ตอบอย่างใจเย็น: “ออ ? เพราะฉะนั้น คุณจะทำยัง

แทบไง?”

จีน ภาเบิกตาโตขึ้น ตอบอย่างหนักหน่วงว่า “ครั้งนี้สิ่งที่ คุณทําลงไปมันเกินไป ฉันอภัยให้คุณไม่ได้

และต่อไปนี้ฉันไม่อยากเจอหน้าคุณอีก ระหว่างเราแค่ เพื่อนคงเป็นไปไม่ได้อีกต่อไป

ความรู้สึกและคำพูดของฉันวิภาไม่มีเยื่อใยใดๆ เหมือน มองสุพจน์เป็นแค่คนแปลกหน้า ความรู้สึกสุพจน์ชาไปหมด พูดตอบอย่างหุ่นยนต์: “มัน

เป็นเรื่องคาดหวังไปเอง”

จนวิภาตอบอย่างนิ่ง : “และนี่อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เรา จะได้พบหน้ากัน ฉันหวังว่าครั้งนี้ ก่อนจะฉันจะไปจากที่ฉัน อยากให้คุณตกลงกับฉันสักเรื่อง

สุพจน์หัวเราะอย่างเย็นชา : “ทำไม? ยังจะเป็นหนี้ฉันอีก

หรือไง”

จนวิภาไม่ได้สนใจสุพจน์ที่กำลังเยาะเย้ย พูดต่อไปว่า

“คุณรู้อยู่ว่าครั้งนี้ฉันจะตกลงข้อตกลงนี้หรือไม่? ไม่เพียงแต่ เพราะเป็นสุมิตรเท่านั้น เหตุผลอีกมากมายที่ฉันอยากอยากยุติ ความแค้นพวกนี้ให้ลงไป

สุพจน์มองไปที่จันวิภาราวกับเหมือนว่ากำลังดูการแสดง ตลกอยู่

“การที่แค้นไปแค้นมาแบบนี้ ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปมันก็ได้มี
สุพจน์จุดไฟบุหรี่อีกรอบ ตอบอย่างประชดประชันไปอีกว่า “ยังต้องรบกวนคุณมาเตือนผมอีก

ถึงแม้ว่าข้างนอกสุพจน์จะถูกจันวิภาปฏิเสธจนเปลี่ยนเป็น คนเย็นชา แต่ใจลึกๆแล้วก็เจ็บปวดมาก

“เมื่อกี้ผมก็อยู่ข้างห้อง แต่อีกนิดเดียว อีกนิดเดียวเท่านั้น ผมก็สามารถพาคุณหนีออกไปจากที่นี้ ออกไปจากข้างกายได้ หมอนั้น ไอ้สุมิตร”

สุพจน์โมโหขึ้นอีกครั้ง ดวงตาสีแดงคู่นั้นเหมือนอยาก จะฆ่านิเวศน์ทิ้ง ไม่ใช่เพราะเจ้าหมอนี้โผล่หัวมา เรื่องพวกนี้คง ไม่ต้องเกิดขึ้นแบบนี้

เผชิญหน้ากับสายตาที่เครียดแค้นคู่นั้น นิเวศน์ยังคงสติ สงบถึงแม้จะโมโหแค่ไหน แต่ก็คงจะฆ่าคนแบบนี้ไม่ได้หรอก แต่ยังไงนอกจากวันนี้คงไม่มีใครอยากตายด้วยวิธีนี้หรอก

จันวิภาสังเกตเห็นว่าเจริญศรีกับสุพจน์ก็คือคนประเภท เดียวกัน ดูเหมือนจะฉลาดแต่ก็โง่เง่าสูสีกัน ไม่งั้นทำไมสองผู้ พ่ายแพ้นี้ยังไม่สำนึกบ้าง?

คงไม่ค่พูดมากมายอีกแล้ว

จันวิภาไม่ได้หันกลับมา จูงนิเวศน์ไปอย่างไม่มีวันหวน กลับ คิดซะว่าเรื่องพวกนี้ตกไปยังม่านลึก

เจริญกระวนกระวาย พูดเสียงแหลม: “คุณคิดที่จะให้นางจันวิกาไปจากที่ง่ายๆ หรอ งั้นก่อนหน้านี้หนังสือข้อตกลงกับ เงินพวกนั้นศูนย์เปล่าอะ

“ไม่ได้ ให้คนตามพวกมันไป” เจริญศรีพูดจบก่อนที่จะ โบกมือเพื่อแสดงสัญลักษณ์