ตอน323ตัวตนที่แท้จริงของแฮกเกอร์

ตอนที่ 323 ตัวตนที่แท้จริงของแฮกเกอร์

เมื่อสุพจน์คิดถึงเรื่องนี้ในใจนอกจากจะมีความอิจฉาและ ความไม่เต็มใจคาดไม่ถึงว่าจะมีความโกรธด้วยเล็กน้อยถ้า หากเป็นคนอื่นทำเรื่องนี้ล่ะก็สุพจน์ก็คงฆ่าเขาและไม่ถือว่ามัน มากเกินไป

ถ้าหากเป็นเขา

ทันทีที่สุพจน์คิดถึงเกี่ยวกับมันอดไม่ได้ที่จะหลับตาลงทั้ง สองข้างในใจรู้สึกหงุดหงิดอย่างหาอะไรเทียบไม่ได้แต่ไม่ว่าจะ ยังไงก็ต้องตรวจสอบให้ชัดเจนถ้าไม่ใช่เขาก็ดีไปหรือแม้แต่ ใครก็ตาม

ในใจของสุพจน์กำลังคิดเช่นนี้อาจเป็นเพราะตัวเองกังวล เกี่ยวกับมันมากเกินไป

เมื่อนิเวศน์ตื่นขึ้นมาจากความฝันอันแสนหวานของเขา ปฏิกิริยาแรกคือการเปิดประตูไปดูบอดี้การ์ดเมื่อยังเห็นว่าพวก เขายังคงนั่งอยู่ตรงนั้นก็โล่งใจ

“คนโง่พวกนี้นอกจากจะดูเหมือนคนที่มีจิตใจอำมหิต

ไม่มีอะไรน่ากลัวเลย

นิเวศน์ปิดประตูห้องเบาๆแล้วเปิดคอมพิวเตอร์อีกครั้งหลังจากนั้นหาทางหนีทีไล่แอบเข้าไปในระบบรักษาความ ปลอดภัยและระบบทำงานของบริษัทตะวันกรุ๊ปจำกัดหลังจาก ตรวจสอบแล้วก็ยืนยันได้ว่าบริษัทตะวันกรุ๊ปจำกัดได้ระงับ แผนการโฆษณาที่น่าสงสัยนั่น

จนถึงตอนนี้จิตใจของนิเวศน์เพิ่งจะสงบลงได้จริงๆ ถึง อย่างไรเขาก็ได้เคยให้คำสัญญากับจันวิภาทุกอย่างอยู่ภายใต้ การควบคุมของเขาซึ่งจะไม่ยอมให้เกิดเหตุการณ์ที่วุ่นวาย อย่าง นอีก

ในเวลานี้จู่ๆคอมพิวเตอร์สีฟ้าบนโต๊ะของนิเวศน์ก็มีแสง ไฟสีแดงกะพริบขึ้นมา

มันเป็นสัญญาณเตือนจากเครื่องดักฟังโทรศัพท์

แสงสีฟ้าแดงตัดสลับส่องสะท้อนไปที่บนใบหน้าอันอ่อน เยาว์ของนิเวศน์ทันใดนั้นในใจเขาก็เต้นเร็วขึ้นมาอีกครั้ง

“พ่อบุญธรรมคงไม่ได้ใช้แผนการทำอะไรอีกนะสายสืบ ของบริษัทตะวันกรุ๊ปจํากัดคงจะนำข่าวไปแจ้งเขาแล้วปากของ นิเวศน์บ่นพึมพำแต่ทว่ามือยังคงไม่หยุดป้อนคำสั่งที่ยาวลงบน แป้นพิมพ์เขาได้รับโทรศัพท์ว่าสุพจน์อยู่ในสายกำลังคุย โทรศัพท์

มีเสียงคลื่นดังออกมาจากหูฟังน่าจะเป็นเสียงกระแสไฟฟ้า นิเวศน์คิดในใจว่าคุณภาพอุปกรณ์ติดตั้งพวกนี้เทียบไม่ได้ถ้า หากเขาเป็นคนจัดเตรียมเอง
แต่โดยทั่วไปมันค่อนข้างชัดเจน

มีเสียงของชายคนหนึ่งดังขึ้นจากแถบแม่เหล็กไม่ต้องเดา ก็รู้ว่าคือสุพจน์

“ไม่รู้ว่าผู้เชี่ยวชาญที่ไหนกำลังแอบช่วยเหลือสุมิตรแต่ ต้องตรวจสอบออกมาให้ละเอียด เสียงของสุพจน์นั้นดูมีความ โกรธซึ่งเป็นไปตามที่นิเวศน์คาดการณ์ไว้

“คุณสุพจน์นี่มันไม่ง่ายเลยนะจากเรื่องที่เกิดขึ้นฉันก็ จัดการส่งคนไปตรวจสอบแล้วแต่ว่าฝีมือของแฮกเกอร์คนนั้น ยอดเยี่ยมและยังเจ้าเล่ห์มากจนไม่สามารถหาที่อยู่ IP ได้

เมื่อได้ยินอย่างนั้นนิเวศน์ก็ยิ้มออกมาอย่างอิ่มอกอิ่มใจ ในใจของเขากล่าวออกมาอย่างไม่ดูถูกตัวเองคนโง่อย่างพวก คุณก็ทำได้แค่เล่นเกมต่อสู้กับพืชในสงครามซอมบี้เท่านั้นยัง อยากจะเล่นคอมพิวเตอร์กับฉันอย่างนั้นเหรอ? เหอะๆ

แต่ดูเหมือนว่านิเวศน์จะไม่ได้พอใจอย่างนั้นแล้ว

“อืมตอนนี้สุมิตรนอนป่วยอยู่บนเตียงคุณส่งคนไปจัดการ เขาอย่างเงียบๆแกล้งทำว่าเป็นเพราะอุบัติเหตุทางการแพทย์ ถึงแม้สุมิตรจะเป็นคนที่มีความสามารถแต่ตอนนี้ที่อยู่ตรงหน้า ฉันไม่ใช่คนที่จะสามารถพลิกสถานการณ์ได้แล้ว

สุพจน์พูดโดยไม่มีการแสดงอารมณ์ใดๆออกมาแม้แต่ น้อยแต่ทว่าเสียงที่ทะลุผ่านหูฟังนั้นทำให้นิเวศน์รับรู้ได้ถึง พจน์นั้นสามารถฆ่าคนได้อย่างเลือดเย็น
ถึงแม้ว่าลูกน้องของเขาจะได้ยินคำสั่งที่ยากลำบากแต่ก็ ไม่ได้ต่อต้านเพียงแค่ขานรับแล้ววางสายไปแสดงให้เห็นว่าสุ พจน์เป็นคนพูดแล้วทำจริงสามารถฆ่าคนได้อย่างแน่นอนลูก น้องของเขาจึงไม่มีข้ออ้างใดๆ

เมื่อคิดถึงตรงนี้แล้วนิเวศน์โยนหูฟังของเขาลงแล้วดึง แฟลชไดร์ฟออกเพื่อเตรียมตัวที่จะหนีพ่อบุญธรรมออกไปแต่ ประตูด้านนอกมีบอดี้การ์ดหน้าต่างของห้องนี้ก็ถูกล็อกปิดตาย แต่แผนความคิดอันชั่วร้ายก็ไม่สามารถออกไปจากหัวของเขา ได้

ดีที่สุดคือขอร้องให้ธนภาคช่วยเหลืออีกทั้งยังจำเป็นต้อง เก็บเป็นความลับต่อแม่ตอนนี้เธอไม่มีเสรีภาพทางกายถ้ารู้ เรื่องนี้แล้วจะทำให้เป็นกังวลมากขึ้นเท่านั้น

เมื่อนิเวศน์นึกเช่นนี้เขานั่งลงข้างคอมพิวเตอร์ดูละครต่อ และได้รับการติดต่อจากธรภาค

ไม่มีภาษาที่เกินความจำเป็นนิเวศน์แค่นประโยคที่ สำคัญที่สุดของสุพจน์ในบันทึกเสียงส่งออกไปในใจเขาแอบ อธิษฐานว่าธนภาคต้องคว้าด้านหน้าของสุพจน์ได้อย่างแน่นอน

อีกทั้งนิเวศน์เองก็กำลังเตรียมตัวออกไปโรงพยาบาลถึง แม้การกระทำของตัวเองจะทำให้ถูกเปิดเผยแต่เพื่อพ่อตอนนี้ เขาไม่มีเวลาแล้ว

นิเวศน์หยิบเก้าอี้คอมพิวเตอร์ขึ้นมาใช้มันทุบหน้าต่างที่ ล็อกปิดตายแตกออกเป็นชิ้นๆ แต่ทว่าบอดี้การ์ดข้างนอกประตูกลับไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆเกิดขึ้น หรือว่าหลับเป็นตายไปแล้วเหรอ?

“สวรรค์ช่วยฉัน! ” นิเวศน์ยิ้มที่มุมปากแล้วข้ามผ่าน หน้าต่างไปอย่างคล่องแคล่ว

แต่เมื่อนิเวศน์ยืนทรงตัวได้ก็พบว่ามีเงาใหญ่อยู่ข้างหน้า ราวกับกำแพงน้ำแข็งอยู่ตรงหน้าตัวเอง

หรือว่า? “

ทันทีที่นิเวศน์เงยหน้าขึ้นก็พบใบหน้าที่ไร้อารมณ์ของสุ พจน์อย่างใกล้ชิด

“พ่อบุญธรรมเอ่อ? คุณ…..ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่ได้? นิเวศน์ประหลาดใจที่ได้เห็นผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า

เมื่อสองนาทีที่แล้วสุพจน์ยังคุยโทรศัพท์อยู่ที่บริษัทแล้ว ทำไมถึงกลับมาบ้านได้เร็วขนาดนี้?

นิเวศน์นึกถึงสิ่งที่เลวร้ายต่างๆนานาหัวใจเต้นเร็ว ใน ทันทีหูก็เหมือนกำลังโดนไฟเผาถึงแม้ว่าจิตใจของเขาจะโตเต็ม ที่แต่ก็ยังเป็นแค่เด็กหากต้องการควบคุมความรู้สึกทั้งหมดก็ ต้องใช้เวลาสําหรับประสบการณ์

อย่างไรก็ตามก็ยังคงมีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้าของเขาเขา กล่าวออกไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ว่า “คือว่าฉันฉันค่อนข้างอึดอัด อยากออกไปเดินเล่นหน่อยแต่ว่า……..
“ไอ้หยาพ่อบุญธรรมทำไมคุณถึงไม่พูด? อืม? ”

นิเวศน์มีความกล้าที่จะสัมผัสมืออันเย็นเยือกของสุพจน์

สุพจน์ยังคงไม่พูดอะไรแต่ทว่า ใช้มือล้วงเข้าไปในกระเป๋า กางเกงของนิเวศน์หยิบเอาแฟลชไดร์ฟนั่นอย่างรวดเร็วราวกับ สายฟ้าฟาดเขายิ้มเจื่อนๆแล้วเดินกลับเข้าไปในห้องนอนใหม่

ในเวลานี้นิเวศขึ้นชื่อเป็นไก่ไม้มีเพียงความคิดที่จะหนี ออกไปอย่างเดียวเท่านั้นแต่ข้างหลังของเขามีบอดี้การ์ดชุดดำ สองคนยืนคุมอย่างไม่รู้ตัว

นิเวศน์ยิ้มเจื่อนๆกล่าว “บางเวลาเศษขยะอย่างกลุ่มพวก คุณก็มีประโยชน์” พูดจบเขาก็เดินเข้าห้องไปกับสุพจน์อย่างหัว แข็ง

เวลานั้นในคอมพิวเตอร์ได้ถูกเล่นก่อนที่สุพจน์จะโทรศัพท์

เสียอีก

แท้ที่จริงแล้วไม่ต้องการให้สุพจน์พูดอะไรยิ่งไปกว่านั้นก็

ไม่ต้องการคําอธิบายของนิเวศน์

ทุกอย่างชัดเจนแล้ว

ความเงียบของสุพจน์ทำให้ได้ยินประโยคที่สั่งฆ่าทันใด นั้นก็ยิ้มและกล่าวอย่างน่ากลัวว่า “นิเวศน์ฝีมือการแสดงของ พ่อบุญธรรมเป็นอย่างไร? *

นิเวศน์ส่ายหัวแล้วถอนหายใจ “ไม่แปลกใจที่จะมีเสียง จ้อกแจ้กจอแจของกระแสไฟที่จริงมันเป็นแค่เพียงการเล่นเสียงที่บันทึกไว้เท่านั้นเองครั้งนี้เป็นความผิดพลาดของฉันอย่าง แน่นอนฉันเชื่ออย่างสนิทว่าพ่ายแพ้แล้ว

“ไม่คุณไม่ทําอะไรผิดพลาดที่นี่แต่ทว่าสิ่งที่สำคัญมากกว่า

สุพจน์ถอยหลังลุกขึ้นยืนหันหลังให้นิเวศน์มองไม่เห็นถึง สีหน้าที่แสดงออกมาและไม่ได้ยินเสียง

นิเวศน์คนที่พ่ายแพ้คนนี้ทำได้เพียงถามอย่างจริงใจ ว่า ฉันยังมีตรงไหนที่ทำผิด?

นิเวศน์คิดอยู่เสมอว่าถึงแม้จะเป็นความผิดพลาดแต่จะมี เพียงหนึ่งไม่มีสอง