ตอน312กลยุทธ์ที่ประสบความสำเร็จ

ตอนที่ 312 กลยุทธ์ที่ประสบความสําเร็จ

“ฉันมองท่าทางคุณสองคนแล้วมันแปลกๆนะ เป็นไง คุณ คิดกับเพื่อนที่คบกันมามากกว่าสิบปีของฉันแบบไหนล่ะ

ได้ยินจันวิภาพูดถึงพัชรี ธนภาคกชะงักไปเล็กน้อย นี่เป็น ครั้งแรกที่ได้ยินจันวิภาพูดถึงเรื่องของเขากับพัชรีขึ้นมา ยิ่งไป กว่านั้นคือเขาไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้เลย

ทุกครั้งที่พัชรีเจอเขา ท่าทางก็เหมือนเจอศัตรูทุกครั้งไป ธนภาคก็ได้แต่จัดการกับเธอท่านั้น พัชรีเป็นเพื่อนของฉันวิภา ธนาคจึงไม่ได้คิดถึงเรื่องระหว่างหนุ่มสาวเลย

ถึงแม้ว่าภายหลังจะมีการติดต่อกันสองสามครั้ง ถึงแม้จะ รู้สึกว่าพัชรีเป็นผู้หญิงที่น่ารักมาก ต้องบอกว่า ในเวลานั้นมี ความรู้สึกที่ดีต่อพัชรี แต่กลับไม่ได้คิดไปในเรื่องลึกซึ้งระหว่าง ชายหญิงเลย

และต่อมา เพราะการปรากฏตัวของนิเวศน์ทำให้เกิด ความไม่ลงรอยกันระหว่างพัชรี จุดยืนของทั้งสองคนนั้นแตก ต่างกันโดยสิ้นเชิง ทำให้ธนภาครู้ว่าตนกับพัชรีนั้นอยู่กันคนละ โลก ความคิดแตกต่างและก็ไม่สามารถเข้าใจกันและกันได้ เลย แน่นอนว่าไม่สามารถมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งต่อกันมากไปกว่านี้ได้

ในเวลานั้น ธนภาคที่มีความรู้สึกดีๆ ให้พัชรีเล็กน้อยมัน ก็ได้หายไปแล้ว

คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างพัชรี ธนภาคก็ส่ายหน้าพลาง ยิ้มและพูดอย่างหมดหนทางว่า “จันวิภา คุณก็อย่ามาล้อผม เล่นเลย ผมกับพัชรี ไม่ใช่ความสัมพันธ์อย่างที่คุณคิด

“เหรอ” จันวิภาเลิกคิ้วอย่างไม่เห็นด้วย เธอพูดอย่างจุด “มันเป็นไปไม่ได้หรอก ฉันเห็นสายตาที่คุณสองคนมองกัน ยัง มีท่าทางตอนอยู่ด้วยกันอีก มันเหมือนคู่รักคู่แค้น ไม่ใช่ ประโยคนี้เหรอ เรียกว่าถ้าไม่มีเรื่องก็ไม่รู้จักกัน

จันวิภาอธิบายเกี่ยวกับพัชรีอีกครั้ง “คุณอย่าดูที่ท่าที่หยิ่ง ผยองของเธอ ที่จริงแล้วเธอปากร้ายใจดี มันง่ายที่จะเปิดปาก โกหก ที่บอกว่าเกลียดคุณ ความจริงเธอก็ไม่ได้เกลียดคุณ มากมายอะไร เธอแค่เกลียดสุมิตร มันก็แค่อคติที่มีต่อคุณ อย่ามองเธอแค่ผิวเผิน ที่จริงแล้วเธอจิตใจดีมาก ห่วงใยคนอื่น มาก อีกทั้งยังรักเดียวใจเดียว เป็นผู้หญิงดีที่คุณจะหาไม่ได้อีก ทั้งชีวิต”

ทั้งสองฝ่ายเป็นเพื่อนของตัวเอง หนึ่งคือเพื่อนสนิทมา มากกว่าสิบปี อีกหนึ่งคือเพื่อนที่ช่วยเธอเอาไว้มาก จนวิภาเห็น พวกเขาสองคนมีความรู้สึกต่อกัน จึงอดไม่ได้ที่จะเป็นแม่สื่อ

สิ่งที่จันวิภาพูด มันเป็นอะไรที่ธนภาคไม่คาดคิด เขารู้ว่า พัชรีเป็นผู้หญิงที่น่าสนใจ และก็รู้ว่าความไม่แคร์สิ่งใดของเธอมันเป็นแค่ภายนอก แต่ยังไม่ได้คิดว่าพัชรีจะเป็นคนที่ปากร้าย

แต่ถึงอย่างนั้น ธนภาคก็ยังคิดว่าพวกเขาสองคนไม่ เหมาะสมกัน

ส่ายหน้าอย่างหมดหนทาง ธนุภาคของฉันวิภาและพูด อย่างมั่นคง “ช่างเถอะ พัชรีกับผมไม่เหมาะสมกัน เป็นแค่ เพื่อนยังพอได้ แต่ถ้าให้เป็นคนรัก…คงเป็นไปไม่ได้ และเธอ ไม่ใช่สิ่งที่ผมสามารถสัมผัสได้ ถ้าผมเผลอไปทำให้เธอเจ็บช้ำ คุณจะไม่ยกโทษให้ผม

เพื่อไม่ให้บรรยากาศย่ำแย่ ธนภาคจึงพูดในเชิงตลก

ขบขันออกมา

เดิมทีจันวิภาได้ยินคำพูดของธนภาคแล้วถึงกับขมวดคิ้ว เหมือนกับว่าธนภาคไม่คุ้นเคยกับพัชรี ซึ่งมันไม่ได้เป็นอย่าง นั้น ถ้าธนภาคไม่ตั้งใจแบบนั้น มันก็ไม่ง่ายที่จันวิภาจะบังคับ

แต่ทันทีที่ได้ยินคำพูดของเขาหลังจากนั้น จันวิภาก็อดที่ จะหัวเราะออกมาเบาๆ ไม่ได้ “ถ้าคุณกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ ฉัน รับประกันได้ ถ้าคุณกล้าทำให้พัชรีโกรธ คนแรกที่จะไม่ปล่อย คุณน่ะไม่ใช่ฉันหรอก แต่เป็นพัชรีต่างหาก

“งั้นผมก็คงไม่กล้ามีความรู้สึกต่อพัชรีหรอก… ธนภาครับ สารภาพและหัวเราะออกมา

หรือว่าคุณกลัวผู้หญิง คำพูดของธนภาคทำให้ฉันวิภาอดไม่ได้ที่จะสงสัย เขาไม่ใช่ไม่ชอบพัชรี แต่กลัวอารมณ์ของ พัชรี อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วขึ้น “ถึงพัชรีออกจะอารมณ์ร้ายไปสัก หน่อย แต่เธอไม่ได้เป็นคนไร้เหตุผลนะ…นภาค คุณคงจะไม่ เข้มงวดกับคุณสมบัติภรรยาหรอกใช่ไหม

เมื่อคิดถึงตรงนี้ จันวิภาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา เบาๆ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ มันก็คงจะน่าสนุกไม่หยอก

จะว่าไปแล้ว ถึงแม้ธนภาคจะเป็นคนอ่อนโยน ปฏิบัติต่อ ทุกคนด้วยความสุภาพ แต่ก็ไม่น่าจะถึงขนาดที่ว่ากลัวผู้หญิง มา

ที่ยินคำพูดของฉันวิภา ธนภาคได้ยินเสียงหัวเราะเยาะ ของฉันวิภาออกมาและคำพูดที่เป็นข้อสงสัยของเธอ รู้สึกว่า ศักดิ์ศรีลูกผู้ชายของตัวเองถูกดูถูก เขาแค่พยายามทำให้ บรรยากาศไม่อึดอัด จึงพูดเรื่องตลกแบบนั้นกับฉันวิภา ไม่คิด ว่ามันจะทําให้เธอเข้าใจผิด

สีหน้าของธนภาคอึดอัดและกระแอมไอออกมาเบาๆ เพื่อ รักษาศักดิ์ศรีลูกผู้ชายของตัวเอง ธนภาคพูดออกมาด้วยสีหน้า ปกติว่า “มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิด…ผมหมายถึงว่าพัชรีเป็นผู้ หญิงที่ดีมาก แต่ผมไม่คู่ควรกับเธอ เธอน่าจะหาคนที่ดีกว่านี้ ดังนั้นเพื่อความสุขของพัชรี แน่นอนว่าผมไม่สามารถมีความ หมายกับเธอในแบบนั้นได้

“คุณหมายถึงอะไร คือคุณชอบเธอ แต่กลัวที่จะยอมรับ มันเหรอ” ที่จันวิภาได้ยินคำพูดของธนภาค คือกลับกลายว่าเป็นผู้ชายที่ดูถูกตัวเองในเรื่องความรัก รู้สึกว่าไม่เหมาะกับผู้ หญิงที่รัก ดังนั้นจึงเลือกที่จะยอมแพ้ไปเงียบๆ

ดังนั้นเมื่อได้ยินคำพูดของธนภาค ดวงตาของฉัน ภา สว่างวาบขึ้น เธอมองไปที่ธนาคด้วยความตื่นเต้นและพูด อย่างมีความสุขว่า “คุณวางใจได้! ผู้ชายที่นิสัยดีและอารมณ์ดี อย่างคุณ ทำไมจะไม่คู่ควรกับพัชรีล่ะ ถ้าคุณไม่เหมาะแล้วยัง จะมีใครที่คู่ควรได้อีก วางใจเถอะวางใจนะ…พวกคุณเหมาะสม กัน ฉันดูพวกคุณดีแล้ว!

จบแล้ว ยิ่งอธิบายยิ่งพูดยิ่งไม่ชัดเจน…..

สีหน้าของธนภาคเริ่มซีดเซียวลงเล็กน้อย เขาไม่เก่งใน การอธิบายเรื่องพวกนี้ ยิ่งเขาอธิบายมากเท่าไร จันวิภาก็ยิ่ง คิดว่าเขาชอบพัชรี

ช่างเถอะ มันคงจะดีกว่าถ้าไม่อธิบาย

เมื่อธนภาครู้เรื่องนี้ทัศนคติจึงแข็งแกร่งขึ้นมา จากนั้นก็ พูดอย่างจริงจังว่า “ผมไม่ได้ชอบพัชรี! คุณไม่ต้องมายุ่งกับ เรื่องด้ายแดงของคนอื่นหรอก…จะว่าไป คุณอยู่โรงพยาบาล สุมิตรมาทั้งวันคงเหนื่อยแล้ว รีบกลับไปพักผ่อนเถอะ

ทัศนคติของธนภาคที่แข็งแกร่งขึ้นมา ในความเห็นของ จันวิภาคือดูเหมือนว่าเขาจะเริ่มโกรธ

อดไม่ได้ที่จะลอบยิ้ม จันวิภาจึงล้มเลิกแผนที่จะเปิดโปง ตัวตนของธนภาคต่อ อย่างไรเสียผู้ชายก็ถือหน้าตาเป็นสำคัญตนจึงไม่สามารถหักหน้าเขาได้อีก

จนวิภาหัวเราะเสียงต่ำ จากนั้นก็พูดว่า “เอาล่ะเอาล่ะ ไม่ หาเรื่องคุณแล้ว คืนนี้คุณก็อยู่โรงพยาบาลสุมิตรนะ อ้อยังมี อีก ขอบคุณมากสำหรับอาหารเย็น

เมื่ออย่างนั้นแล้วจันวิภาก็เก็บข้าวกล่องทำความสะอาด สถานที่ที่เพิ่งทานเสร็จ หลังจากนั้นก็เดินไปที่ประตูพร้อมกับ ขยะ แล้วก็หันหลังกลับและบอกลาธนภาค แล้วเจอกัน ถ้าคุณ เปลี่ยนใจก็มาบอกฉันนะ ฉันจะช่วยพวกคุณสองคนสร้าง โอกาสสองต่อสองเอง!

“เลิกโวยวาย” ธนภาคขัดอย่างอารมณ์ดีเชิงติดตลก โบกมือให้ในวิภาแล้วบอกว่า “รีบกลับไปเถอะ เดินทางระวัง ด้วย”

วันที่อัพต่อ 2019-11-22