ตอน308กลายเป็นผัก

ตอนที่ 308 กลายเป็นผัก

พูดมาถึงแต่ว่า ธนภาคก็หยุดและไม่สามารถพูดได้อีกต่อ ไป สีหน้าของเขาเจ็บปวดเล็กน้อย ก้มหน้าลง และเป็นอีกครั้ง ที่ต้องถอนหายใจหนัก

วันนี้ธนภาคถอนหายใจไปหลายครั้งแล้ว ค่อนข้างเกิด ความรู้สึกหดหู่เล็กน้อย

“แต่ว่าอะไร!” จันวิภาดูตกใจมาก อดไม่ได้ที่จะจับไหล่ ของธนภาค ก้มลงไปหาเขาที่ก้มหน้าอยู่และถามอย่างร้อนรน

“หมอบอกว่า….. ธนภาคมองพื้นอย่างเหม่อลอย น้ำเสียง ค่อนข้างฝืดเคือง ต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการเติม ประโยคให้สมบูรณ์ “หมอบอกว่า เขาอาจจะไม่ตื่นขึ้นมาอีก เลย…..

“อะไรกัน! นี่มันหมายความว่ายังไง!” จันวิภาตกใจกับคำ ตอบของธนภาค ทำไมที่ธนภาคพูดไม่เหมือนกับที่นิเวศน์บอก ไม่ใช่ว่าสุมิตรกำลังจะตายหรอกเหรอ ทำไมถึงกลายเป็นหลับ ไปไม่ตื่นขึ้นมาอีก!

ที่สุดแล้วสถานการณ์ของสุมิตรคืออะไรกันแน่

จนวิภากังวลจนกระโดด อดไม่ได้ที่จะผลักธรภาค เสียงเริ่มสั่นคลอนรีบพูดออกมา “คุณบอกมา! ตอนนี้สุมิตรยังมีชีวิต อยู่หรือว่าตายไปแล้ว ไม่ฉันต้องเข้าไปดูเขา……

เมื่อพูดอย่างนั้นแล้วจันวิภาก็จะเข้าไปในห้อง

“จันวิภา คุณรอเดี๋ยวก่อน….. ธนาคได้ยินเสียงมือของ จนวิภา รีบเงยหน้าขึ้นพยายามที่จะหยุดจนวิภา อย่างไรก็ตาม จนวิภาร้อนใจเกินกว่าที่จะรักษาความสงบเอาไว้ได้ ฝีเท้าวิ่งไป ยังประตูห้องอย่างรวดเร็ว

เห็นว่าไม่สามารถหยุดได้ ธนภาคจึงถอนหายใจอย่าง หมดหนทาง ตามหลังในวิภาเข้าไปในห้อง

จันวิภาตุปัดตุเปเกือบจะสะดุดไปตลอดทางเข้าไปในห้อง แต่เมื่อเธอเห็นคนนอนนิ่งไม่ขยับอยู่บนเตียงคนไข้สีหน้าก็ซีด เผือดไร้สีเลือด สุมิตรที่อยู่บนเตือยังไม่มีร่องรอยของการมีชีวิต อดไม่ได้ที่จะหลั่งน้ำตา

สุมิตรในขณะนี้ดูไร้เรี่ยวแรงเหมือนเช่นปกติ เขานอนอยู่ บนเตียงเงียบๆ เหมือนคนตาย เสียงเล็กน้อยก็ไม่มี

เห็นสุมิตรที่เป็นแบบนี้ จันวิภารู้สึกว่าหัวใจของตัวเองว่าง เปล่าทันที แต่เดิมคิดว่ามันน่าจะมีอะไรบางอย่างบ้าง แต่มัน กลับว่างเปล่า ลมพัดมาจนรู้สาวหนาวยะเยือก

จันวิภาโยนตัวลงบนเตียงของสุมิตร อดไม่ได้ที่จะยื่นมือ

ออกไปจับมือใหญ่ของเขา และพึมพำออกมาว่า “สุมิตร สุ มิตร…คุณตื่นสิ! ตอนนี้คุณนอนอยู่บนเตียงแบบนี้มันเหมือนอะไรก็ไม่รู้

ก่อนหน้านี้ที่จันวิภาคิดว่าสุมิตรกำลังจะตาย ตลอดเวลา เต็มไปด้วยความหวาดกลัว กังวลเหมือนมดในหม้อร้อน หวัง ว่าจะสามารถบินมาโรงพยาบาลเพื่อเขาได้

ตอนนี้พอมารู้ว่าสุมิตรจะไม่ตายแต่อาจจะไม่ตื่นขึ้นมาเลย ตลอดชีวิต มันเป็นระเบิดที่ใหญ่กว่าสำหรับจันวิภา เธอไม่ สามารถยอมรับความจริงนี้ได้ สุมิตรต้องนอนอยู่บนเตียง เหมือนผัก มันจะต่างอะไรกับคนตาย

จนวิภาไม่เต็มใจที่จะมองไปทางสุมิตร อดไม่ได้ที่จะสั่น ศีรษะพลางร้องไห้

“สุมิตร ทำไมคุณถึงใจร้ายขนาดนี้ คุณคิดว่าแกล้งทำเป็น หมดสติแล้วฉันจะยกโทษให้คุณเหรอ คิดว่าฉันจะวางความ เกลียดชังที่มีต่อคุณงั้นเหรอ ไม่ ฉันจะไม่ลืมว่าคุณเป็นศัตรูที่ ฆ่าพ่อ ฉันจะไม่มีวันยกโทษให้คุณ

ตอนนี้ธนภาคเข้ามาในห้องแล้ว เมื่อเห็นจันวิภาโยนตัว เองลงบนเตียงของสุมิตร ก็ได้ระบายอารมณ์ความหงุดหงิด และความขมขื่นของตัวเอง ทำเพียงแค่ยืนดูเฉยๆ

แบบนี้ก็ดี เพื่อให้จันวิภาสามารถตระหนักถึงจิตใจของตัว เอง มันช่วยให้เธอระบายความไม่พอใจในตัวสุมิตรออกมา ดี ที่สุดก็สามารถทำให้สุมิตรตื่นขึ้นมาด้วยวิธีนี้ได้

จันวิภายังคงอยู่บนเตียงและด่าว่าสุมิตรไม่หยุด ธนาคเฝ้ามองอยู่ รอจนเธอเหนื่อยจึงเข้าไปพยุงเธอขึ้นและปลอบว่า “อย่าเศร้าไปเลย หมอบอกว่า การจะสามารถตื่นขึ้นมาได้หรือ ไม่นั้นมันอยู่ที่ความต้องการของเขาเอง ถ้าคุณมาพูดคุยกับเขา บ่อยๆ บางทีสักวันเขาก็อาจจะตื่นขึ้นมา

“สักวันหนึ่งมันคือวันไหน!” ในวิภาเปลี่ยนทิศทางการ โกรธสุมิตรไปยังธนภาค ร้องออกมาอย่างไม่พอใจ “หนึ่งเดือน ให้หลัง หรืออีกหนึ่งปีหรือว่าอีกสิบปีให้หลัง

จันวิภาที่พาลอย่างไม่มีเหตุผล รู้สึกประหลาดใจขึ้นมา ที่ จริงแล้วมีแต่ตัวเธอเองที่ ที่สุมิตรต้องกลายเป็นแบบนี้ มัน เป็นอย่างที่เจริญศรีพูด ทั้งหมดเป็นเพราะเธอที่ผิด

ถ้าในวิภาไม่ไปต่างประเทศเมื่อหกปีก่อน สุมิตรก็จะไม่ ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ มันก็จะไม่ทิ้งผลสืบเนื่องที่น่ากลัว ขนาดนี้เอาไว้ ถ้าไม่ใช่เพราะเธอเข้าไปใกล้ชิด สุมิตรก็จะไม่ สงสัยเกี่ยวกับเรื่องของเธอ ถ้าไม่กระตือรือร้นที่จะทำความ เข้าใจ เรื่องในวันนี้ก็คงจะไม่เกิด

หมดสติจนไม่ตื่น! มันเป็นจังหวะในการกลายเป็นผัก

แต่ถึงแม้ว่าจะให้จันวิภามีโอกาสย้อนเวลาโอกาสที่จะ กลับไปเมื่อหกปีก่อนอีกครั้ง ในวิภาก็ยังเลือกที่จะไปต่าง ประเทศโดยไม่ลังเล เพราะว่าเธอมีภาระหนัก เธอไม่สามารถ เผชิญหน้ากับสุมิตรอย่างสงบได้ เพราะเธอจะต้องพยายามฆ่า สุมิตรเกือบตลอดเวลาแน่

ถ้าจนวิภามีโอกาสอีกครั้ง เธอก็จะยังคงเลือกที่จะเข้าไปใกล้ชิดกับสุมิตรอีกครั้ง เพียงเพื่อที่จะตามหาลูกชายของตัว เอง

ดังนั้น จนวิภาไม่ได้เสียใจในสิ่งที่ตัวเองได้ทำลงไปแล้ว เพราะมันเกิดขึ้นแล้ว มันก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้ แต่ นั่นเป็นเพียงเหตุผล จันวิภาเกลียดตัวเองอย่างสุดซึ้ง! ทั้งหมด เป็นเพราะเธอ คนรอบข้างต้องเป็นอันตรายเพราะแบบนี้

อารมณ์ที่ขัดแย้งในตัวเอง จนวิภาอดไม่ได้ที่จะระเบิด ความยุ่งเหยิงออกมา เพราะว่าเธอยังไม่รู้เรื่องอะไร เธอจึง ตกหลุมรักสุมิตรโดยไม่รู้ตัว! นั่นคือเหตุผลที่ว่าทำไมตอนนี้ใน ใจถึงรู้สึกขัดแย้ง

ต้องเผชิญกับคำถามคำรามของจันวิภา หัวใจของธนาค ก็เต็มไปด้วยทั้งความสุขและความทุกข์ การแสดงออกของฉัน วิภาพิสูจน์แล้วว่าเธอมีใจให้สุมิตร ความกังวลในอารมณ์ของ เธอค่อนข้างน่าตื่นเต้น จนกลัวว่าเธอจะทำอะไรที่ควบคุมไม่ได้ ออกไป

อีกอย่างที่นี่ยังอยู่ในห้องพักผู้ป่วย สุมิตรเพิ่งผ่าตัดเสร็จ ไม่นาน ไม่เหมาะเป็นสภาพแวดล้อมที่มีการอบรมเสียงดัง

ธนภาคถอนหายใจอย่างจนปัญญา เขาอดไม่ได้ที่จะยื่น มือออกไปข้างหนึ่งวางบนไหล่ของจันวิภา ส่วนมืออีกข้างหนึ่ง แตะศีรษะเธอพลางปลอบใจเสียงเบา “เอาล่ะ หยุดร้องไห้ได้ แล้ว สุมิตรจะไม่เป็นไร…เขารอดพ้นจากความตายมาได้แล้ว หลังจากนี้จะตื่นขึ้นมาแน่นอน คุณอย่าห่วงมากเกินไปเลย
ฉันวิภาก้มหน้าอยู่ตรงหน้าสุมิตร เป็นครั้งแรกที่ร้องไห้ เหมือนเด็ก จู่ๆ เธอก็นึกถึงสิ่งที่สุมิตรพูด ต้องการทำให้เธอ ร้องไห้ต่อหน้าเขา โชคดีที่ตอนนี้สุมิตรไม่ได้ตื่นอยู่ ไม่อย่างนั้น ให้เขาเห็นตัวเองเป็นแบบนี้ คงต้องมีการยิ้มเยาะแน่

คนสารเลวสุมิตร ตั้งแต่พบเขาก็มีแต่ตนจะถูกรังแก ไม่ว่า เธอจะทําอะไรล้วนไม่สามารถหลบหนีจากฝ่ามือของเขาได้