ตอน270ความโกรธที่ไม่อาจต้า นทานได้

ตอนที่270

ความโกรธที่ไม่อาจต้านทานได้

“มามี ทำไมมามีไม่ไปทำงานล่ะ แล้วคุณพ่อล่ะครับ” นิเวศน์มองไปที่จันวิภา พูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

จันวิภาเหลือบมองนิเวศน์ คิดว่าเขายังไม่รู้ถึงเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่า งตนกับสุมิตร หัวใจหยุดเต้นไป แต่สุดท้ายจันวิภาก็เลือกที่จะไม่บอกคว ามจริงกับเขา

จันวิภาพูดด้วยท่าทีสบายว่า

“มามีลาออกแล้ว ไปแล้ว”

“ทำไม” นิเวศน์สีหน้าช็อก เขาค่อนข้างเจ็บปวดขณะดึงเสื้อจันวิภา และพูดต่อว่า “ทำไมมามีถึงลาออก ไม่ใช่ว่าสัญญากับนิเวศน์แล้วเหรอว่าจ ะอยู่กับคุณพ่อ”

ที่จริงแล้วนิเวศน์ก็เดาเรื่องนี้ได้บ้างแล้ ว คงเพราะสิ่งที่เจริญศรีพูดเมื่อวันก่อน ที่ให้มามีกับคุณพ่อแยกทางกัน หรือไม่ก็เป็นมามีที่ยังไม่เลิกเกลียด จึงฉวยโอกาสนี้ตัดขาดความสัมพันธ์กั บคุณพ่อ

แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เขาไม่มีวันยอมให้มันเกิดขึ้นแน่! เมื่อเผชิญหน้ากับการสอบสวนของนิเว เธอไม่อยากโกหกใคร แต่สำหรับลูกชายที่รักแล้ว เธอยังเลือกการโกหก

จันวิภาพูดด้วยความจริงจัง

“เพราะเมื่อวานคุณพ่อของลูกโทรมา บอกมามีว่าไม่ต้องไปทำงาน

วันก่อนไม่ใช่เพราะพวกเราไปที่บริษัท แล้วทำให้คู่หมั้นของคุณพ่อของลูกไม่ สบายใจหรอกเหรอ

เขาเพื่อที่จะเอาใจคู่หมั้นจึงให้มามีไม่ต้ องไปทำงานสักพัก”

เมื่อพูดจบจันวิภาก็ตั้งใจขอโทษออกม าในใจ

เพื่อให้นิเวศน์เชื่อในสิ่งที่เธอพูด

จึงว่าร้ายลับหลังให้สุมิตรกลายเป็นแพ ะรับบาป มิตร

เขาก็จะได้ไม่ต้องบังคับให้ตนคืนดีกับสุ มิตรอีก!

เมื่อได้ยินคำพูดของจันวิภา นิเวศน์ก็มีสีหน้าไม่เชื่อทันที เขาเหลือบมองจันวิภาแล้วพูดว่า “มามีโกหก เมื่อวานมามีอยู่กับผม ยังไม่ได้รับโทรศัพท์เลยสักครั้ง”

“ำ ลูกเฝ้าดูมามี้ทั้งวันเหรอ ตอนที่มามี้ไปห้องน้ำลูกรู้ได้ยังไงว่ามา มีไม่ได้รับโทรศัพท์”

จันวิภาดึงแขนออกในขณะที่พูด แต่ที่จริงแล้ว เพื่อไม่ให้สุมิตรโทรหาเธอ เมื่อวานนี้เธอจึงปิดเครื่องทั้งวัน เพิ่งเปิดเครื่องเมื่อตอนกลางคืน บสาย ซึ่งทั้งหมดมาจากสุมิตร!

จันวิภาสามารถจินตนาการใบหน้าที่เต็ม ไปด้วยความโกรธของสุมิตรออกเลย

คำพูดของจันวิภายืนยันการคาดเดาขอ งนิเวศน์

เธอพยายามที่จะหลบซ่อนตัวอยู่ห่างจา

กคุณพ่อ

แววตาของนิเวศน์ทอประกายความเฉลี ยวฉลาด เขาก้มหน้าเล็กน้อย ใช้เวลาครู่หนึ่งก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นพูด

“มามี้ ผมไม่เชื่อ มามี้ต้องโทรหาคุณพ่อตอนนี้ ผมต้องได้ยินจากปากของคุณพ่อ ผมถึงจะเชื่อ”

สำหรับคนโกหก หัวใจจันวิภาตื่นตระหนก มองใบหน้าที่จริงจังของนิเวศน์ รู้ว่าเขาไม่เชื่อคําพูดของตัวเองจริง ๆ

อาจเป็นเพราะความไม่ไว้ใจของเขา เพียงพอที่จะให้จันวิภามีความกล้าหาญ เธอจ้องไปที่นิเวศน์เขม็ง พูดอย่างไม่พอใจว่า “เจ้าตัวดี กล้าที่จะไม่เชื่อในสิ่งที่มามีพูดงั้นเหรอ

กินความกล้าหาญของถุงนํ้าติเสือดาวเ ข้าไปหรือไง อย่าคิดว่ามีพ่อบุญธรรมปกป้องลูกแล้ว มามี้จะไม่กล้าทำอะไรลูกนะ ถ้าทำให้มามีโกรธ ลูกโดนตีแน่!”

ความคิดหนึ่งแวบผ่าน แล้วนิเวศน์ก็เบะปาก “ฮือฮือ…..มามี้แกล้งนิเวศน์…..มามี้แย่ม าก ผมแค่อยากได้ยินคุณพ่อพูดกับผม ทำไมมามีไม่ให้ผมโทรหาคุณพ่อ ทำไม….. 11

จันวิภายังไม่ทันได้ลงมือ นิเวศน์ก็เริ่มร้องไห้ออกมาแล้ว

นั่นทำให้เธอไม่มีหนทาง เอื้อมมือออกไปบีบหน้าของนิเวศน์แล้ว ถามอย่างคลางแคลงใจว่า

“ร้องไห้ทำไม มามี้ยังไม่ได้ทำอะไรเลย

หยุดร้องเลยนะ!”

“ฮือฮือ….”

นิเวศน์ยังคงร้องไห้อย่างขมขื่นต่อไป เขามองจันวิภาทั้งน้ำตา

“ผมไม่ร้องก็ได้ ความหมายก็คือ เขายังอยากให้โทรหาสุมิตร

เมื่อได้ยินคำพูดของนิเวศน์ มือของจันวิภาก็หยุดนิ่ง จากนั้นเธอก็ยกมือยอมแพ้ พูดกับนิเวศน์ว่า “งั้นลูกก็ร้องไห้ต่อไป มามี้จะไม่โทรหาคุณพ่อให้ลูก”

“มามีไม่รักผมแล้ว…… นิเวศน์ร้องไห้อย่างน่าสงสารพลางมอง ไปที่จันวิภาทั้งน้ำตา

จันวิภาเห็นเขาแบบนั้นก็รู้สึกผิด กลัวว่าตัวเองจะใจอ่อนยอมตกลงต่อคำ ขอร้องของนิเวศน์ เธอหันไปทางอื่นและพูดอย่างมั่นคงว่า

“มามี้ไม่รักลูก มามีไม่สน

ต่อให้ลูกร้องไห้จนเสียงแหบมามีก็ไม่โ ทร”

เมื่อเห็นว่าการแสร้งทำเป็นร้องไห้ไม่ส

ามารถแก้ปัญหาได้

นิเวศน์จึงกลั้นน้ำตาและพูดด้วยใบหน้า ที่ดื้อรั้นว่า “มามีไม่โทร

งั้นผมจะโทรไปหาคุณพ่อเอง” เมื่อพูดอย่างนั้นแล้วก็หันเดินไปทางปร

“นิเวศน์!”

จันวิภาหยุดเขาไว้ทันทีแล้วตวาดว่า “มามีสั่งให้ลูกหยุด!”

พูดจบก็ไปดึงนิเวศน์ที่ต้องการจะออกไ พูดเสียงอ่อนว่า

“ไม่ต้องโทรหาคุณพ่อ ตอนนี้คุณพ่อกําลังง ลูกอย่าไปสร้างปัญหาให้คุณพ่อเลย”

เห็นว่ากลยุทธ์ของตัวเองในที่สุดก็ประ สบความสําเร็จ ภายในใจของนิเวศน์ก็เริงร่า

แล้วพูดด้วยใบหน้าที่น่าสงสาร

“งั้นมามี้จะไม่ไปช่วยคุณพ่อเหรอครับ ทำไมมาไม่ไปทำงาน”

“นั่นเพราะ….. จันวิภาพูดไม่ออก เธอแค่พยายามจะหลอกนิเวศน์จึงสร้าง เรื่องโกหกขึ้นมา ตอนนี้ลูกที่รักของตนมีใบหน้าที่ขมขื่น ดูน่าสงสารมาก มันทำให้เธอเสียใจ

แต่สถานการณ์ตอนนี้ กไป ไม่สามารถเอากลับคืนมาได้ จันวิภาจึงต้องคิดหาวิธีอื่นมาโน้มน้าวนิเ วศน์

ในขณะที่จันวิภาคิดหาวิธีอื่น สุพจน์ที่อยู่ข้างนอกประตูก็ยืนตัวแข็งที่ ออยู่เป็นเวลานาน เขาได้ยินการสนทนาในห้องทั้งหมด มือที่จับลูกบิดประตูกระชับแน่น สีหน้าของสุพจน์ค่อนข้างหมองคล้ำ

คุณพ่อ คุณพ่อ….

นี่ช่างเป็นคำที่รุนแรง

สิ่งที่สุพจน์ได้ยินมันเหมือนการถากถา งในโสตประสาท สุมิตรคืออะไร ตั้งแต่ยังเล็กเขาให้ความรักของพ่อต่อเ

นิเวศน์

สุมิตรเป็นเพียงแค่คนที่ให้ยีนกับนิเวศน์ โดยพื้นฐานแล้วไม่มีความสำคัญอะไรเ ลยด้วยซ้ำ!

ในตอนนี้

เขายังกล้าที่จะออกมาและคว้าตำแหน่ง ในหัวใจของนิเวศน์ไป!

สุพจน์เกลียดชังสุมิตรจนใบหน้ากลายเ ป็นสีดำ เขาไม่ยินยอม

ความพยายามตลอดหกปีที่ผ่านมาของ เขาถูกทำลายลงอย่างฉับพลันด้วยการ ปล้นของสุมิตร!

จันวิภาเขาก็ต้องการที่จะปล้นเอาไป ตอนนี้แม้กระทั่งนิเวศน์เขาก็ยังต้องการ ที่จะขโมยไปอีก

เขาสุพจน์คนนี้มันง่ายที่จะรังแกใช่ไหม! ภูเขาไฟปะทุขึ้นภายในใจของสุพจน์แล้ ก่อนหน้านี้เขาพบว่าจันวิภากับสุมิตรใก ล้ชิดกัน

ตอนนี้นิเวศน์ก็ยังไปใกล้ชิดกับสุมิตรอี ก แล้วเขามันเป็นตัวอะไรกันแน่!

แต่เดิมเขาก็กลัวว่าสุมิตรจะพบกับนิเวศ

ดังนั้นเมื่อวานนี้เขาจึงรีบไปรับนิเวศน์กั บจันวิภามาที่วิลล่า

ไม่คิดว่าเขาปล่อยให้นิเวศน์กับสุมิตรมี การติดต่อกันแล้ว