ตอน254ในโลกนี้มีเพียงแม่เท่า นั้นที่ดี

ตอนที่254 ในโลกนี้มีเพียงแม่เท่านั้นที่ดี

นอกเหนือจากนี้

สุมิตรยังจำคำพูดเหล่านั้นของจันวิภาไ

ด้ ถามเขาว่าเห็นเด็กผู้ชายที่มาตามหาเข

าที่บริษัทหรือเปล่า และยังถามอยู่หลายครั้ง ตอนนั้นสุมิตรไม่ได้ใส่ใจ ตอนนี้ดูเหมือนว่า ที่จันวิภาตามหานั้นเป็นลูกชายแท้ๆ

แต่ถ้าเป็นอย่างนั้น ทำไมวันนั้นจันวิภาต้องพูดว่าเธอช่วยเ ไม่บอกว่ากำลังตามหาลูกชายของตัวเ

องล่ะ

ชั่วขณะหนึ่ง

ปริศนามากมายเกิดขึ้นในจิตใจสุมิตร เขาไม่สามารถปรับตัวได้ สุมิตรจ้องมองไปยังนิเวศน์ กำลังจะถามอะไรบางอย่าง แต่จันวิภากลับขัดจังหวะขึ้นมาด้วยควา มตื่นเต้นกังวลเสียก่อน

“ประธาน คุณทานอาหารเช้าหรือยัง คุณยังไม่ได้บอกเลยว่าทำไมถึงมาหาฉั นที่บ้านน่ะ” จันวิภาหัวเราะแข็งทื่อ เธอพยายามทำให้รอยยิ้มของตัวเองดูเ ป็นธรรมชาติ

ไม่ให้สุมิตรมองความลนลานของตัวเอ

งออก วามสงสัย

เขามองไปที่รอยยิ้มบนใบหน้าของจันวิ ภา

ตอบกลับไปด้วยใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว “ผมเห็นว่ามันเก้าโมงแล้วคุณยังไม่ไป ทำงาน โทรหาคุณก็ไม่รับสาย คิดว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับคุณหรือเปล่า ก็เลยมาหาคุณที่บ้าน

ไม่คิดว่าพอมาที่นี่กดกริ่งก็ไม่มีใครเปิด

ประตู

ผมกลัวจนโทรเรียกคนจากบริษัทปลด ล็อกมาแล้ว…..

เสียงเพิ่งจบ ‘ติ๊ง’ คนสองคนที่เหมือนมาจากบริษัทปลดล็ อกมาพร้อมกับบรรไดสีเงิน อดไม่ได้ที่จะตกตะลึงไปเล็กน้อย ะลึงไปเล็กน้อย

รู้สึกว่ามีใครอยู่ข้างหลัง จันวิภาค่อยๆ หันไป

เมื่อเธอเห็นบริษัทปลดล็อกถือกล่องเค รื่องมือ ในตอนนั้นสีหน้าก็เปลี่ยนไป

ใช้เวลาอยู่นานกว่าจะเชิญให้คนของบริ ษัทปลดล็อกกลับไปได้

จันวิภาเดินไปที่ห้องนั่งเล่นด้วยความโ

กรธ

มองดูคนที่นั่งตามสบายอยู่บนโซฟากำ ลังเพลิดเพลินกับชา

พ่อและลูกชายกำลังทานของว่าง ทันใดนั้นก็โกรธจนควันออกหู

“สุมิตร คุณเป็นคนทำเรื่องวุ่นวาย จันวิภาพูดด้วยความโกรธ

สุมิตรกำลังพูดคุยกับเจ้าตัวเล็กนิเวศน์ เขาพบว่าเจ้าตัวเล็กฉลาดมาก ไม่มีปัญหาในการพูดคุยกับเขา

ได้ยินคำพูดของจันวิภา

เขาเงยหน้าขึ้นมองจันวิภาอย่างเกียจค ร้าน แล้วพูดด้วยเหตุผลว่า

“คุณเป็นเลขาของผม

ทำเรื่องพวกนี้ให้ผมก็สมควรแล้ว”

ไปตายซะ!

จันวิภาลอบสบถในใจ

แต่ความโกรธของเธอก็ลดลงในไม่ช้

เมื่อเห็นฉากที่น่ารื่นรมย์ของการสนทน าระหว่างสุมิตรกับนิเวศน์ มองดูพวกเขาสองพ่อลูกแบบนี้ ค่อนข้างเหมือนกัน เพียงแต่….

เจ้าตัวเล็กนิเวศน์คงจะไม่ฉวยโอกาสต อนที่เธอไม่อยู่ พูดอะไรไร้สาระกับสุมิตรหรอกใช่ไหม

ไม่สนใจจันวิภาอีกต่อไป สุมิตรหันไปพูดกับนิเวศน์

“เธอเป็นลูกชายของจันวิภาเหรอ ฉันดูแล้วไม่เห็นเหมือนเลย จันวิภาเป็นผู้หญิงโง่อย่างนี้ ทำไมถึงให้กำเนิดลูกชายที่ฉลาดอย่าง นี้ได้ เธอชื่ออะไรเหรอ”

“ผมชื่อนิเวศน์ครับ” นิเวศน์ยิ้มอย่างภาคภูมิใจ เขาหัวเราะคิกคัก แต่ยีนที่ฉลาดทั้งหมดของผมถูกส่งต่อ มาจากคุณพ่อ ทั้งหมดเป็นเครดิตของคุณพ่อครับ”

ได้ยินคำพูดของนิเวศน์ สุมิตรก็เลิกคิ้วขึ้น เขาจำได้ว่าก่อนหน้านี้นิเวศน์คิดว่าเขาเ ป็นพ่อ จึงอดไม่ได้ที่จะถามออกไป “คุณพ่อของเธอคือใครหรอ”

“คุณพ่อของผมก็คือ….. นิเวศน์หมุนดวงตาเล็ก กำลังจะบอกชื่อคนคนนั้นออกไป แต่เสียงที่น่ากลัวของจันวิภาดังขึ้นข้าง หลังเป็นสัญญาณเตือนเสียก่อน

“นิเวศน์

พวกเธอกำลังพูดเรื่องอะไรกัน” มเหล็กให้กลายเป็นเหล็กกล้าได้ เจ้าตัวดี โชคดีที่เธอกลับมาเร็ว ไม่ใช่ว่าผลที่ตามมาจะไม่มีทางจบมันห รอกเหรอ

ถ้าเธอมาสายอีกก้าวเดียว

“อ๊ะคิกคิก…..มามี้ คุณกลับมาเร็วจังคับ

นิเวศน์หัวเราะอย่างไร้เดียงสา เขาหันกลับไปกอดแขนของมา พาเธอไปนั่งระหว่างตัวเองกับสุมิตร

จากนั้นก็พูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน “ไม่มีอะไรหรอกมา

ผมกับคุณลุงกำลังพูดถึงปัญหาไอคิวข องมามี”

เมื่อจันวิภาได้ยินคําพูดของนิเวศน์ใบห เธอถลึงตาจ้องมองเขาอย่างไม่พอใจ เจ้าตัวเล็กนี่กำลังแก้แค้นเธอเรื่องที่ไม่ ให้รู้จักพ่อที่แท้จริงของเขาสินะ

จันวิภายิ้มน่ากลัว เธอพูดด้วยรอยยิ้มที่ยิ้มเพียงภายนอก แต่ภายในไม่ได้ยิ้มตาม

“ใช่

ฉันคิดว่ากำลังพูดถึงหัวข้อเรื่องคุณพ่อ ของลูก เด็กน้อย

มามี้ไม่ได้บอกลูกสินะว่าคุณพ่อของลูก น่ะเข้าโรงพยาบาลด้วยอาการป่วยทาง จิตแล้วจากนั้นก็ถูกคนไข้คนอื่นฆ่าตาย

น่ะ

เพราะฉะนั้นจากนี้ไปลูกไม่ต้องพูดถึงเรื่ องของคุณพ่อตัวเองอีกต่อไปแล้ว ไม่อย่างนั้นคนอื่นจะคิดว่าลูกเป็นตัวปร “เหรอครับ…..” ได้ยินคำพูดของจันวิภา

นิเวศน์ก็อยากจะหัวเราะ

เขาแอบเหล่มองสุมิตร

ในใจยังคงกลั้นหัวเราะจนตับของเขาแ ทบระเบิด

หากว่าไม่ได้กำลังถูกจันวิภาข่มขู่อยู่ เขาคงหัวเราะออกมานานแล้ว ฮ่าฮ่าฮ่า ไม่ใช่แค่เพียงด่าว่าสุมิตรเป็นโรคจิต แต่ยังด่าว่าตัวเองสายตาไม่ดี เลือกคนบ้าเป็นสามีด้วยไม่ใช่เหรอ

“แน่นอนว่าใช่ เด็กน้อย

นับจากนี้ลูกก็อย่าลืมเรื่องนี้อีก

จันวิภายิ้มบนใบหน้า

แต่ในใจบีบคอนิเวศน์ไปแล้วหลายครั้ง

เจ้าตัวดี รอก่อนเถอะ กใบนี้มีเพียงแม่เท่านั้นที่ดี!

คุณพ่อเหรอ นั่นมันไร้สาระ

และไม่ว่าสุมิตรจะยังอยู่หรือไม่ จันวิภากับนิเวศน์ก็ต่อปากต่อคำกันต่อไ ป

“อะแฮ่ม” ในที่สุด สุมิตรก็ส่งเสียงกระแอมไอออกมาเพื่อ แสดงถึงการมีอยู่ของตน เขามองจันวิภาแล้วก็มองนิเวศน์ แล้วพูดอย่างมีความหมายแฝง

“จันวิภา คุณกับลูกชายมีรูปแบบของปฏิสัมพันธ์ ที่น่าสนใจดีนะ

คุณมักจะสอนลูกแบบนี้เหรอ”

ด้านหนึ่งพูดไปอย่างนี้ น่าเสียดาย

โดยพื้นฐานแล้วเขายังอยากจะได้ยินนิเ วศน์บอกว่าพ่อของเขาเป็นใคร ถ้าเขายังเป็นเหมือนวันนั้น

พูดอย่างจริงจังว่าเขาเป็นพ่อของตัวเอ

ง

สุมิตรก็ไม่จำเป็นต้องกลัวที่จะยอมรับ ทำความรู้จักลูกชาย

อย่างไรก็ตามก่อนหน้านี้เขาเคยเกริ่นกั บจันวิภาแล้ว

ลูกชายของเธอเขาจะเลี้ยงดูเป็นลูกชา

ยของตัวเอง ไม่ว่าพ่อแท้ๆ ของเขาจะเป็นใคร สุมิตรไม่รังเกียจ

และเขาก็อยากรู้

วันนั้นทำไมนิเวศน์ต้องมาหาตน เมื่อตอนอยู่ต่อหน้าเขาตัวเองก็ยืนกราน มองไปที่คู่ตาของนิเวศน์นั้นมีความเหมื อนกับตัวเอง

ถ้าไม่ยืนยันว่าตนไม่เคยเจอนิเวศน์มาก่ อน

เขาก็ยังสงสัยอยู่ว่านิเวศน์เป็นลูกชายข องเขา และจันวิภา.………

ก็เป็นภรรยาของเขา เช่นนี้ก็จะไม่สูญเสียสิ่งสําคัญ

ความคิดอีกอย่าง สุมิตรรู้สึกว่าไม่ช้าก็เร็ว เมื่อเขาชอบจันวิภา

ต้องการแต่งเธอเข้าบ้านในฐานะภรรยา ถึงนิเวศน์จะไม่ใช่ลูกชายของเขา เขาก็จะไม่จุกจิกในเรื่องนี้เลย

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ