ตอน249ต้องการให้สุมิตรกับจัน วิภาอยู่ด้วยกัน

ตอนที่249

ต้องการให้สุมิตรกับจันวิภาอยู่ด้วยกัน

” ธนภาคเม้มริมฝีปากแน่น เขากำลังดิ้นรนเฮือกสุดท้าย

เขาควรเชื่อใจพัชรีหรือไม่

เสียงในใจบอกเขาว่า

ไม่สามารถพูดได้ ไม่สามารถพูดได้แน่นอน! แต่ในอารมณ์ความรู้สึกก็มีอีกเสียงหนึ่ง บอกว่า พูดเถอะ พัชรีเป็นผู้หญิงที่ดี เขาไม่ควรปิดบังอะไรเธอ

พัชรีเห็นธนภาคตกอยู่ภายใต้ความกดดั นของตัวเอง ไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ แค่ก้มหน้าลงเงียบ ๆ

โดยไม่พูดอะไรสักคำ และไม่กล้ามองเธอ

พัชรีคิดว่าความเงียบของธนภาคนั้นเป็

นการยอมรับโดยปริยาย

ความโกรธเผาไหม้ในจิตใจ

เธอผลักธนภาคอย่างแรงจนติดผนัง แล้วตะคอกใส่ธนภาคว่า

“ฉันด่าคุณอยู่นะคุณจะไม่มีปฏิกิริยาหน่ อยหรือไง!

คุณยังเป็นผู้ชายอยู่หรือเปล่า! คุณกินศักดิ์ศรีลูกผู้ชายไปแล้วเหรอ!

พูดออกมาเร็ว ๆ! ถ้าคุณไม่พูด ฉันจะบอกจันวิภาตอนนี้เลย

ว่าลูกชายของเธออยู่กับคุณที่นี่!”

“เอาล่ะ ผมจะบอกแล้ว…… ภายใต้ความกดดันของพัชรี ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกในที่สุด

ธนภาคก็ตัดสินใจ

เขาเงยหน้าขึ้นมองพัชรี

แล้วพูดด้วยสีหน้าหนัก

“แต่คุณต้องสัญญากับผม

หลังจากที่คุณได้ยินคำอธิบายของผมแ ล้วจะไม่ตื่นเต้น และจะไม่บอกเรื่องนี้กับใครได้ไหม!”

“หยุดพูดไร้สาระ! รีบพูดมา!” พัชรีมองเขาตาขวางพร้อมกับพูดด้วย น้ำเสียงที่ไม่ดี

“คุณสัญญากับผมก่อน” ธนภาคสีหน้าหนัก

ดูเหมือนกับว่าเรื่องนี้มันจะสำคัญมากจ ริง ๆ

เมื่อเห็นเช่นนั้นแล้ว

พัชรีก็เริ่มตระหนักถึงความร้ายแรงของ เรื่องนี้

ด้านหนึ่งพวกเขาเป็นเพื่อนที่ดีมาหลาย

ปี ด้านหนึ่งเป็นความจริง ภายใต้การชั่งน้ำหนักซ้ายขวานี้ พัชรีก็พูดออกมาอย่างไม่เต็มใจ “ให้สัญญาก็สัญญาได้ แต่คุณต้องบอกถึงเหตุผล ไม่อย่างนั้นฉันจะไม่สัญญา!”

ธนภาคครุ่นคิดแล้วพูดว่า “เหตุผลก็คือ

ทั้งหมดที่ผมทำก็เพื่อให้จันวิภาอยู่ในป ระเทศนี้ต่อไป ยังไงก็ตาม ผมจะไม่ทำร้ายเธอ”

“เอาล่ะ!

หยุดทำตัวจู้จี้จุกจิกเหมือนผู้หญิงได้แล้

ว

รีบอธิบายเรื่องทุกอย่างมาให้ฉันฟังเดี๋ ยวนี!”

พัชรีดึงธนภาคไปที่โซฟาอย่างเหลือท น ตัวเธอก็นั่งลงข้างธนภาคด้วย จ้องเขาด้วยสีหน้าจริงจัง

เห็นอย่างนั้นแล้ว

ธนภาคก็ทำตามที่เธอสัญญา

จำใจพยักหน้าอย่างหมดหนทาง

ไม่คาดคิดว่าสุดท้ายแล้ว เขายังคงพ่ายแพ้ต่อความรู้สึกตัวเอง ยินยอมเชื่อใจพัชรี และที่มากกว่านั้น ก็คือเขาไม่อยากหลอกลวงผู้หญิงคนนี้ ทำอารมณ์ครู่หนึ่ง

และหลังจากการรวบรวมความคิด ธนภาคก็มองเข้าไปในดวงตาของจันวิ ภา แล้วพูดอย่างจริงจังว่า “เกี่ยวกับเหตุผลที่ว่าทำไมนิเวศน์ถึงอยู่ ที่บ้านของผม

และปฏิเสธที่จะบอกเรื่องนี้กับจันวิภา ก็อย่างที่ผมบอกคุณไปแล้ว และนั่นคือความจริง ผมไม่ได้โกหกคุณ”

“เลิกพูดไร้สาระสักที! พูดให้มันตรงประเด็นหน่อย!!!”

“ประเด็นก็คือ

ผมต้องการให้จันวิภากับสุมิตรอธิบายป รับความเข้าใจผิดระหว่างพวกเขา ผมเห็นความรู้สึกของพวกเขาด้วยตาตั

วเอง

ดังนั้นผมรู้ว่าพวกเขาเข้าใจผิดต่อกันมา กแค่ไหน ก่อนที่พวกเขาจะแยกจากกัน เพื่อประโยชน์ของพวกเขาทั้งสองคน

ผมต้องปิดบังจันวิภาเรื่องที่ลูกชายของ เธออยู่กับผมนี

และให้พวกเขาสร้างโอกาสปรับความเ

ข้าใจต่อกัน”

ธนภาคพูดอย่างจริงจังมีเหตุผลเป็นธรร

ม

หลังจากฟังธนภาคแล้ว

สีหน้าของเธอรีบร้อน “ถุย!” สบถออกมาก่อนที่เธอจะพูดอย่างไม่เห็ นด้วย “ทั้งหมดที่คุณพูดน่ะมันเพ้อเจ้อ! อะไรคือการปรับความเข้าใจผิด สุมิตรฆ่าพ่อของจันวิภานะ มันจะเรียกว่าเข้าใจผิดตรงไหน แล้วยิ่งกว่านั้น

สุมิตรสูญเสียความทรงจำไปแล้ว คุณจะให้เขาอธิบายอะไรได้”

ธนภาคสีหน้าหนักใจพร้อมกับกุมหน้าผ าก พูดอย่างจนใจว่า “สัญญากับผมแล้วว่าจะไม่ตื่นเต้นไม่ใช่ เหรอ”

“โดยพื้นฐานแล้วสองเรื่องนี้มันแตกต่า งกันเหรอ

ถ้าคุณเจอเรื่องไร้สาระบ้าบอแบบนี้

คุณจะไม่โกรธเหรอ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่คู่นั้นเป็นเพื่อนส นิทของคุณมาตั้งหลายปี!” พัชรีลุกขึ้นยืนด้วยความตื่นเต้น เธอจ้องมองไปที่ธนภาคด้วยสีหน้าโกร ธเคือง

“คุณอย่าทำแบบนี้. 11

ธนภาคพยายามให้เธอสงบลง จัดระเบียบภาษาแล้วพูดต่อไป “ผมก็รู้ว่าตอนนี้เขาสูญเสียความทรงจำ แต่สิ่งที่จำเป็นคือสถานการณ์ตอนนี้ เริ่มต้นทำความรู้จักกันใหม่กับจันวิภาใ นขณะที่สูญสียความทรงจำ

เกิดความรู้สึกดีกับเธอ ถึงแม้ว่าวันหนึ่งเขาจะฟื้นความทรงจำ

ก็จะไม่มีความไม่พอใจจันวิภามากมาย จนเกินไป อย่างน้อยความรู้สึกของทั้งสองคนก็ยัง คงอยู่ ใช่ไหมครับ”

“คุณจะเอาอะไรมารับประกัน

ว่าหลังจากสุมิตรฟื้นความทรงจำแล้วจ ะดีต่อจันวิภา ยิ่งกว่านั้น

เขามีอะไรไม่พอใจจันวิภา

เห็นได้ชัดว่าเขาต่างหากที่ผิดต่อจันวิภ

าไม่ใช่หรือไง!”

พัชรีพูดด้วยท่าทางไม่พอใจ

ได้ยินคำพูดของพัชรี

ในใจของธนภาคก็รู้สึกเหนื่อยล้า เขาจะบอกเธออย่างไรดี

ตอนนั้นสุมิตรเกือบต้องตายเพราะจันวิ ภา ถึงแม้ว่าสุมิตรผิดต่อจันวิภา แต่เขาเชื่อว่าจันวิภาจะสามารถให้โอกา สสุมิตร

เรื่องที่ผ่านไปแล้วมันสามารถละเว้นได้ ดังนั้นอย่างที่เขาพูด ตอนนี้เป็นโอกาสที่ดีที่สุด คนหนึ่งที่ความจำเสื่อม อาจจะกลับมาเหมือนเดิมได้อีกครั้ง คนหนึ่งที่รู้ว่าเขาความจำเสื่อม ก็จะปฏิบัติต่อเขาในลักษณะที่ต่างออก ไป

ธนภาคหวังจากหัวใจว่าระหว่างสุมิตรกั บจันวิภาจะสามารถคืนดีกันได้ ทำไมโลกใบนี้ต้องสร้างความคับแค้นใ ห้กับผู้บริสุทธิจนไม่ง่ายทีควจะมีชีวิตอ ยู่ ทำไมต้องทำให้ตัวเองเหนื่อย เขาเป็นเพื่อนสนิทของทั้งสองฝ่ายในเว ลาเดียวกัน จึงหวังว่าเพื่อนๆ ของเขาจะมีชีวิตอย่างมีความสุข

แต่ทั้งหมดนี้พัชรีไม่เข้าใจ ด้วยสภาวะทางอารมณ์ปัจจุบันของพัชรี

เขาไม่สามารถอธิบายได้อย่างชัดเจนใ นสองหรือสามคำ ในเวลานี้เขามีปัญหาใหญ่แล้ว

ครุ่นคิดสักพัก

ธนภาคตัดสินใจที่จะสื่อสารดี ๆ กับพัชรี จะเล่าเหตุผลทุกอย่างให้ฟัง หวังว่าจะมีใครบางคนมายืนอยู่ข้างตนแ ละมาช่วยเหลือตนเพิ่มขึ้น

ธนภาคขมวดคิ้ว ความรู้สึกหมดหนทางค่อย ๆ สงบลง เขาคิดอย่างรอบคอบ สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้ก็คือการขจัด ความเข้าใจผิดที่รุนแรงของพัชรีที่มีต่อ สุมิตร

เขามองพัชรีอย่างจริงจังพลางพูดว่า “พัชรี ผมจะอธิบายให้คุณฟัง แต่คุณต้องใจเย็นลงก่อน พวกเราต้องคุยกันต่อ ตกลงไหม”

“ยังต้องอธิบายอะไรอีก คำพูดของคุณชัดเจนพอแล้ว เนินเขาเดียวกันไม่ต่างหรอก ผู้ชายอย่างพวกคุณไม่มีอะไรดี! เล่นสนุกกับผู้หญิงเอาตามใจชอบ อยากจะเหยียบย่ำยังไงก็เยียบย่ำอย่าง นั้น! ไม่เคยสนว่าคนอื่นจะรู้สึกยังไง!”

คำพูดของพัชรีนั้นไร้ความเห็นใจ เธอพูดด้วยใบหน้าที่เย็นชา

“ในตอนที่จันวิภาถูกสุมิตรรังแกและทร มานตอนนั้นคุณทำอะไรอยู่ ตอนที่ลูกของจันวิภากำลังถูกสุมิตรทำ

ร้ายตอนนั้นคุณกำลังทำอะไร ตอนที่พ่อของจันวิภาถูกฆ่าตายตอนนั้น คุณทำอะไรอยู่!

ตอนนี้คุณมาบอกฉันว่าคุณต้องการที่จะ แก้ไขความเข้าใจผิดของพวกเขา

มันไม่น่าขำไปหน่อยเหรอ

มันไม่ใช่คุณที่ถูกดูถูก

มันไม่ใช่คุณที่ญาติพี่น้องของตัวเองถูก

ฆ่า

แล้วคุณมีสิทธิ์อะไรไปตัดสินใจแทนจัน

วิภา!”

“เป็นคนที่เอาแต่ยืนพูดน่ะมันไม่ปวดเอ

วหรอกนะ!” คำพูดคำจาของพัชรีทำให้ธนภาคไม่มี

กําลังที่จะต่อสู้

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ