ตอน231 คําสารภาพของสุมตร ตอนที่231คำสารภาพของสุมิตร

วิภา…

ชื่อเรียกนี้ทำให้จันวิภาใจเต้นอย่างแรงเ ธอกระแอมเสียงเพื่อปกปิดเสียงเต้นขอ งหัวใจและพูดอย่างไม่พอใจว่าท่านปร ะธานได้โปรดอย่าเรียกอย่างสนิทสนม ได้ไหม!มีครั้งแรกก็ต้องมีครั้งที่สองใค รจะรู้ว่าคราวหน้าอาจจะถูกคู่หมั้นคุณรู้จ นอาจจะถือมีดมาฟันฉันก็ได้นะฉันได้พ บกับความร้ายกาจของเธอแล้วฉันไม่ก ล้าที่จะไปยั่วคุณอีกท่านประธานใหญ่ข องฉันคุณปล่อยฉันไปเถอะอย่าทรมาน ฉันอีกเลย!

เกี่ยวกับจดหมายลาออกเมื่อวานฉันได้ วางไว้บนโตะทางานแล้วเดโปรดเข้าใจ และลืมฉันเสียเถอะที่ทำงานความรักอะ ไรนั่นฉันไม่สามารถเล่นและไม่ต้องการ เล่นด้วย!

จันวิ!สุมิตรไม่สามารถอดทนจนตะโกน ออกมาลั่นเขาพูดด้วยน้ำเสียงที่รุนแรง ว่าผมเคยบอกคุณไปแล้วว่าไม่อนุญาต ให้คุณลาออกถ้าอยากลาออกก็เอาเงิน มาหนึ่งล้านค่าผิดสัญญามาแล้วค่อยพู ดครั้งหน้าอย่าทำตัวเป็นเด็กเจ้าอารมณ์ แบบนี้อีก

อ้าวยังบอกว่าเธอเป็นเด็กเจ้าอารมณ์!

จันวิภาระเบิดความโกธรและพูดออดมา อย่างไม่พอใจนี่!สุมิตร!คุณควรที่จะหยุ ดมันได้แล้วสุดท้ายเป็นเพราะใครฉันเพิ่ งถูกคู่หมั้นของคุณชี้หน้าด่าว่าเป็นเมีย น้อยฉันพูดกับคุณอย่างชัดเจนไปตั้งนา นแล้วว่าฉันไม่สามารถไปเป็นเมียน้อยใ ครได้และฉันก็ไม่อยากมีความสัมพันธ์ แบบนี้กับคุณ

ฉันเคยปฏิเสธคุณไปไม่รู้กี่ครั้งแล้ว!เห็น ได้ชัดว่าคุณกำลังรบกวนฉันทำไมคนสุ ดท้ายที่ซวยต้องเป็นฉันคุณเคยคิดถึงค วามรู้สึกของฉันบ้างไหม!เคยคิดบ้างไห มว่าคุณมีคู่หมั้นแล้ว!สุมิตรถือว่าฉันขอร้ องคุณแล้วกันปล่อยฉันไปเถอะคุณต้อง การผู้หญิงแบบไหนกันทำไมถึงยังวนเ วียนไม่ปล่อยฉันไปนี่คุณน่ามืดตามัวเห

รอ

ยังไม่ทันที่จันวิภาจะพูดจบสุมิตรก็วางส ายโทรศัพท์ไปเสียแล้วยังไม่ทันที่จันวิ ภาจะระบายคำพูดความโกธรของตัวเอ งหมดเธอมองโทรศัพท์ด้วยความโกธร แล้วโยนโทรศัพท์ไว้ด้านข้าง

จันวิภานอนมองเพดานด้วยความโกธร กว่าครึ่งค่อนวันที่อารมณ์จะสงบลงเธอ ถึงได้ลุกขึ้นมาล้างหน้าแปรงฟันและเป ลี่ยนเสื้อผ้า

หลังจากทำทั้งหมดจันวิภายืนมองตัวเอ งในกระจกอย่างใจลอยทำไมเธอถึงอย ากจะเปลี่ยนเสื้อผ้ากันนะ?หรืออยากจะ ได้ยินสุมิตรพูดว่าออกไปกินข้าวกัน?

เธออาจจะไม่ได้คิดแต่ถ้าหากถูกปาปารั ชซี่ถ่ายรูปอีกครั้งจิตใจเธอคงจะต้องตา ยแน่ๆ

จันวิภายืนเหม่อลอยสักพักเสียงกริ่งปร ะตูก็ดังขึ้นมากระทันหันจนทำให้จันวิภา ตกใจแค่เวลาไม่กี่นาทีสุมิตรก็มาถึงอย่ างรวดเร็ว อีกทั้งยังไม่ถึงเวลาทานอาหาร !

จิตใจของจันวิภารู้สึกกระวนกระวายไม่เ ป็นสุขอีกด้านหนึ่งก็เดินไปถึงประตูเธอ มองผ่านช่องตาแมวของประตูทะลุไปเ ห็นคนที่อยู่ข้างนอกซึ่งเป็นใบหน้าของ สุมิตรที่กำลังเคร่งขรึม

ร่างกายของจันวิภาสั่นแล้วสั่นอีกเธอ กำลังลังเลว่าจะเปิดหรือไม่เปิดประตูทั นใดนั้นสุมิตรก็มองเข้ามาผ่านช่องตาแ มวราวกับรู้แล้วว่าเธอเองก็กำลังมองเข าผ่านช่องตาแมวเหมือนกัน

จันวิภามองเห็นสุมิตรที่กำลังบอกเธอว่ าเปิดประตู

เขากระแทกประตูอีกครั้งคราวนี้ทำให้จั นวิภาจำใจต้องเปิดประตู

คุณยังมาที่นี่อีกทำไม ? ฉันบอกคุณอย่ างชัดเจน,,,วูบ!จนวิภาเพงจะเปิดประตูสุ มิตรก็โผเข้ามาพร้อมกับใช้มือปิดประตู

สุมิตรจับมือของจันวิภาขึงเข้ากับกำแพ งแล้วจูบอย่างรุนแรง

อู้อี้… อู้อี้… อู้อี้!จันวิภาอยากจะพูดแต่ถูก สุมิตรปิดปากจนกลายเป็นเสียงอู้อี้มือทั้ งสองข้างถูกขึงไว้แน่นจันวิภาไม่มีทาง ที่จะขัดขืนได้เลย

การจูบอย่างบ้าคลั่งของสุมิตรนั้นแฝงไ ปด้วยความอาลัยอาวรณ์เขาดูดความห วานจากปากของเธอทั้งรวดเร็วและตะ กละตะกรามลิ้นที่แข็งแรงนั้นปลุกเร้าลิ้ นที่อ่อนนุ่มของจันวิภาเธอไม่สามารถต่ อสู้ขัดขืนทำได้แค่ปล่อยให้สุมิตรทำอย่ างงั้น

ไม่ช้าเสื้อผ้าทั้งหมดของจันวิภาก็ถูกแร งของสุมิตรดึงออกจนหมดเธอไร้เรียว แรงหมดหนทางสู้อยู่ในอ้อมอกของสุมิ ตรถ้าไม่ใช่สุมิตรที่กำลังโอบเอวของเธ อไว้เธอก็คงลื่นลงไปอยู่กับพื้นแล้ว

ทั้งสองคนจูบกันอยู่นานสุดท้ายสุมิตร มเธอไปบนโซฟาแล้วกดไปที่ตัวเธอพร้ อมกับจูบที่ริมฝีปากซอกคอและไหปลา ร้าของเธออย่างต่อเนื่อง

หลังจากที่สุมิตรจูบจนพอเขาหายใจเห นื่อยหอบเล็กน้อยพร้อมกับพิงศีรษะที่ไ หล่ของจันวิภาเขาถามเธอด้วยเสียงแห บแห้งอย่างมีความหวังว่าวิภาสองวันม านี้คุณคิดถึงผมไหม?

ฉันอยากให้คุณตายเร็วๆ!

ในใจของจันวิภากำลังตะโกนบอกแต่ต อนนี้เธอทำได้แค่ต้องหายใจเพื่อรับเอา ออกซิเจนไม่มีแรงพอทจะตอวาสุมตร สุมิตรกอดจันวิภาไว้ในอ้อมแขนอย่างแ นบแน่นสองคนนอนอยู่บนโซฟาร่างกา ยใกล้ชิดสุมิตรพูดเบาๆที่ข้างหูของเธอ ว่าผมคิดถึงคุณ…

คำพูดของสุมิตรทำให้จันวิภาขนลุกใจเ ต้นอย่างเร็วแก้มก็เปลี่ยนเป็นสีแดงเธอ คาดไม่ถึงว่าประโยคนี้ที่สุมิตรพูดจะทำ ให้เธอลังเลใจ

เมื่ออารมณ์ของจันวิภาสงบลงจึงผลักสุ มิตรออกไปแล้วถามด้วยความโมโหคิด ถึงคุณอะไรกัน!ฉันไม่คิดถึงคุณ!ท่านปร ะธานใหญ่กรุณาดูสถานการณ์ด้วยฉันพู ดอย่างชัดเจนในโทรศัพท์ไปหมดแล้ว ฉันไม่อยากจะเป็นเมียน้อยความสัมพัน ธ์ของพวกเราทั้งสองคนเหมือนกำลังเ ป็นชู้รักกัน……. ยังไม่ทันทีจนวิภาจะพูดจบสุมิตรก็จูบเธ ออีกครั้งเขาค่อยๆดูดที่ริมฝีปากของเธ ออย่างเบาๆแล้วปล่อยเธอ

สุมิตรมองลึกเข้าไปในดวงตาของจันวิ ภาและพูดออกมาด้วยความจริงจังว่าวิ ภาผมชอบคุณ

ตูม!

จันวิภาเหมือนคนที่โดนฟ้าผ่าสมองอยู่ใ นสภาวะว่างเปล่าหัวใจเต้นแรงคล้ายกั บกำลังมีความสุขกับคำพูดของสุมิตร

จันวิภาตกตะลึงเธอจ้องมองเข้าไปในด วงตาที่ลึกซึ้งทั้งสองข้างเธอรู้สึกว่าทั้ง หมดนี้คือความฝัน

นี่เป็นครั้งแรกที่สุมิตรสารภาพกับเธอค รั้งก่อนที่เมืองBเขาบอกว่าอยากอยู่กับเ ธอก็ทำให้ประหลาดใจมาแล้ว แต่จันวิภาไม่เคยคิดซึ่งน่าจะพูดได้ว่าช วิตนี้เธอไม่เคยคิดเลยว่าสุมิตรจะสารภ าพกับเธอ

จะเป็นไปได้อย่างไร!ความเย็นชาโหดร้ ายความไม่แยแสคนที่บ้าคลั่งไร้ซึ่งมนุ ษยธรรมอย่างสุมิตรจะชอบเธอได้ ?! จันวิภารู้สึกว่าโลกนี้กำลังเล่นตลกกับเธ อเธอกำลังฝันไปคงจะเป็นความฝันไม่ อย่างงั้นจะได้ยินคำพูดที่น่าตลกอย่างนี้ ได้อย่างไร

สุมิตรกอดเธอแน่นขึ้นและกระซิบที่ข้าง หูเธอด้วยความรักว่าวิภาผมชอบคุณจริ งๆตั้งแต่ครั้งนั้นที่คุณจมน้ำที่เมืองBผม ก็พบว่าผมชอบคุณเข้าแล้ว

ต่อมาผมล้อคุณเล่นว่าอยากจะอยู่ด้วยกั นถึงแม้จะล้อเล่นแต่ในใจผมคิดอย่างนั้ นจริงๆ

จันวิภาพวกเราอยู่ด้วยกันดีไหม?คุณให้ เวลาผมสักระยะให้ผมหาทางออกเรื่อง การหมั้นกับเจริญศรีหลังจากนั้นพวกเร าก็อยู่ด้วยกันอย่างเป็นทางการดีไหม?