ตอน222ของเล่นทําไมถึงเป็นค ณอีก

ตอนที่222ของเล่นทำไมถึงเป็นคุณอีก อย่างไรก็ตามสิ่งนี้ไม่ส่งผลต่ออารมณ์ ของจันทร์วิภาเพราะว่าเธอเล่นคนเดียว ได้ดีมากจำได้ว่าเมื่อก่อนเธอมักจะเดิน ทางคนเดียวบางครั้งก็ไปกับพัชรี

ด้วยวิธีนี้จันทร์วิภาใช้เวลาทั้งวันตามลำ พังแม้ว่าเธอยากล่องแพเธอก็กลัวน้ำจ นเกินไปเธอจึงไม่ไป

เมื่อถึงพลบค่ำจันทร์วิภาก็ขึ้นเรือลำนั้น แล้วก็นั่งลงอย่างเงียบๆขังๆเธอมีแม่ที่ กำลังอุ้มลูกอยู่หันมาพูดกับเธอว่าคุณม าได้จังหวะมากถ้าหากคุณพลาดรอบนี้ คุณก็จะพลาดชมการแสดงต้องรอรอบ ต่อไปอีกหนึ่งชั่วโมงโปรแกรมนี้เป็นโป รแกรมที่มีชื่อเสียงที่สุดในประเทศของ เราคุณไม่รู้หรอว่านักท่องเที่ยวมีความ คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้มากแค่ไหน…..

ป้าคนนี้คาดว่าจะเป็นคนในท้องถิ่นเธอ มีสำเนียงที่แท้จริงจันทร์วิภาไม่สามาร ถปรับตัวให้เข้ากับความกระตือรือร้นขอ งคนในท้องถิ่นได้เธอยิ้มและพยักหน้าเ พื่อตอบกลับและกลับไปมองเรือต่อ

ไม่พูดไม่ได้ว่ามีคนเยอะมากบนเรืออาจ เป็นจริงตามที่ป้าบอกแขกของเรือนี้ทั้ง หมดต่างกระตือรือร้นที่จะดูรายการเปิด หรือตอนนี้อยู่ในช่วงฟดูท่องเที่ยวจึงมี ผู้คนเพิ่มขึ้น

ก็เป็นเพราะว่าคนมีมากเกินไปดังนั้นจัน ทร์วิภาก็ไม่พบกับคนที่คอยตามหลังเธ อคนนั้น……. เมื่อมาถึงเกาะแล้วจันทร์วิภาได้ตระหนั กถึงความพิเศษของโปรแกรมนี้ด้วงตัว เองถึงเข้าใจว่าทำไมผู้คนมากมายจึงรี บไปที่เรือสำราญลำสุดท้ายเพราะการแ สดงแรกบนเกาะในตอนกลางคืนเตรียม พร้อมสำหรับชายโสดและสาวโสด

ตอนนี้เป็นเวลาหนึ่งทุ่มแล้วตอนกลางคื นกำลังจะมาถึงหลายคนไม่มีเวลากินอ าหารเย็นเพื่อขึ้นเรือลำสุดท้ายต้องบอ กว่านักพัฒนาโปรแกรมการท่องเที่ยวเ ป็นคนที่ระมัดระวังจริงๆและเหตุการ์ณ์เ กิดขึ้นเป็นพิเศษในสภาพแวดล้อมพิเศ ษและฤดูกาลพิเศษ

เนื้อหาของกิจกรรมคือ—–กินข้าว

ใช่มันเป็นอาหารที่เรียบง่ายแต่ส่วนที่น่า สำคัญที่สุดของกิจกรรมนี้คือแบ่งกลุ่มค นออกเป็นสองกลุ่ม เมื่อทานข้าวไปได้ครึ่งนึงคุณจะได้รับแ จังว่าคุณจะมีเพื่อนทานข้าวถ้าหากคุณ กดกระดานไม้ตรงหน้าว่าใช่จะค่อยๆเลื่ อนขึ้นและคุณจะเห็นคนที่นั่งตรงข้ามห ากคุณคลิกไม่จะไม่มีการเปลี่ยนแปลงคุ ณก็ทานข้าวคนเดียวต่อไป

เช่นเดียวกับเหตุการ์ณครั้งนี้ในบางครั้ง ผุ้คนจำนวนมากต้องการสัมผัสถึงแม้ว่า พวกเขารู้จุดประสงค์ของตัวองแล้วหรื อหลายคนต้องการลองว่าเขาจะได้พบใ คร

แม้แต่จันทร์วิภาเมื่อได้ฟังกฎของกิจกร รมนี้ก็ไม่สามารถที่จะถูกล่อลวงได้

จันทร์วิภารู้สึกตื่นเต้นมากที่ได้ชื่อหลาย สถานที่แต่พื้นที่ไม่ได้ถูดปิดนี่เป็นเพราะ ความสะดวกของผู้ที่ไม่ได้มีส่วนร่วมใน กิจกรรมครั้งนี้แม้ว่าจะเป็นเรื่องแปลกที่ มีคนดูแต่ก็ไม่ได้หยุดคนที่ต้องการสัมผั สโอกาสในการเผชิญหน้าครั้งนี้

จันทร์วิภาเข้าแถวข้างหลังและในไม่ช้า ก็เป็นคิวของเธอเธอถูกนำเข้าไปในบรร ยากาศของกิจกรรมอย่างสมบูรณ์และไ ม่ได้ระมัดระวังหลังว่ามีคนสังเกตุเธออ ยู่เบื้องหลัง

จันทร์วิภาถูกนำตัวไปยังตำแหน่งที่แย กจากกันโดยพนักงานและนั่งลงเธอสั่ง อาหารของเขาตามปกติในห้องอาหาร บางคนนั่งอยู่ทางซ้ายและขวาแต่เธอ กำลังนั่งอยู่ในตำแหน่งที่แยกออกจาก กันและแยกตัวจากไม้เธอรู้สึกเหงานิด หน่อย

เมื่อมื้ออาหารถูกทานไปครึ่งหนึ่งหน้าจ ออิเล็คทรอนิกส์ที่โต๊ะก็สว่างขึ้นอย่างก ะทันหันเขียนเป็นภาษาจีนและภาษาอัง กฤษว่าคุณต้องการทานอาหารเย็นกับค นอื่นหรือไม่ จันทร์วิภาเข้าร่วมโปรแกรมนี้เพื่อสัมผัส

ความสดชื่นนี้ดังนั้นเธอจึงคลิกว่าใช่

ไม่สำคัญว่าจะคลิกหรือไม่หลังจากคลิ กแล้วก็รู้สึกอยากโดดขึ้นมา

สุมิตรทำไมถึงเป็นเขา

สุมิตรคาดไม่คาดคิดเมื่อเห็นเธอจันทร์ วิภาเธอแสดงสีหน้าที่มีความหมาย

จันทร์วิภาตัวคนเดียวคงไม่ดีแน่เธอนั่งเ ก้าอี้ของเธอด้วยความยากลำบากเมื่อเ ห็นอาหารทะเลตรงหน้าความรู้สึกที่อย ากกินก็ไม่มีแล้ว

ในบรรดาผู้คนหลายพันบนเกาะจันทร์วิ ภาไม่เคยคิดเลยว่าเธอกับสุมิตรจะบังเ อิญโลกกลมมาเจอกัน สุมิตรหัวเราะแล้วหัวเราะอีกกับเธอแล้ว พูดแรงจูงใจที่ซ่อนเร้นเรามีชะตากรรม การจริงๆแล้วเลขาตัวน้อยของฉัน

จันทร์วิภาก้มหัวลงและทานอาหารทะเ ลของเธอเธอไม่ต้องการคุยกับสุมิตรเธ อทำใจกับเรื่องของสุมิตรเมื่อสองวันก่ อนแล้วเมื่อเธอเห็นสุมิตรเธอพยายามเ พิกเฉยเขาให้มากที่สุดจากนั้นเธอพยา ยามที่จะรักษาระยะห่างกับเขาไว้

อาหารส่วนที่เหลือจันทร์วิภารีบกินอยู่พั กหนึ่งแล้วลุกขึ้นและแยกตัวออกสุมิตร มองเธอตลอดทางเห็นเธอไปแล้วเขาก็ ลุกขึ้นและออกไป

เกือบทุกคนไม่ได้คาดหวังว่าพวกเขาจะ จบอย่างรวดเร็วคนอื่นยังสัมผัสกับควา มรู้สึกและพวกเขายังกินไม่เสร็จพวกเข าก็ออกไปแล้ว

สุมิตรยังคงเดินตามหลังของจันทร์วิภา ต่อไปเมื่อออกจากสายตาของผู้คนสุมิ ตรก็จับมือเธอขมวดคิ้วและถามว่าจันท ร์วิภาคุณจะเดินเร็วไปทำไมกัน

อย่าแตะต้องฉันจันทร์วิภาปฏิบัติตามเงื่ อนไขแล้วอยากจะสะบัดมือของเขาออ กสุมิตรมีประสบการณ์มานานเป็นไปไม่ ได้ที่จันทร์วิภาจะสะบัดออกได้ง่ายๆ

เมื่อมองดูสุมิตรด้วยความรังเกียจที่ยังจั บมือเธอแน่นจันทร์วิภาพูดด้วยน้ำเสียง ไม่ดีคุณคิดจะทำอะไรไม่ใช่ว่ารังเกียจฉั นหรอไม่ใช่ว่ารังเกียจร่างกายและใบห น้าฉันหรอคุณเดินใกล้ฉันขนาดนี้ไม่กลั วขายขี้หน้าหรอ คำพูดของจันทร์วิภาทำให้สุมิตรถอนห ายใจอย่างนุ่มนวลเขามองไปที่จันทร์วิ ภาและตั้งใจพูดว่าตอนนั้นแค่อารมณ์ชั่ว วูบทำไมคุณถึงคิดจริงหลายวันผ่านไป แล้วคุณยังโกรธกับเรื่องนั้นอยู่หรือเปล่ า

อาราณ์ชั่ววูบหรอ

ฟังสุมิตรพูดแล้วก็ยิ้มอย่างเย็นชาพูดด้ วยถ้อยคำที่ถากถางฉันไม่ใช่ตั๊กแตนใน ท้องของประธานจะไปรู้ได้ยังไงว่าประ โยคไหนพูดจริงประโยคไหนพูดเล่นแล้ วก็ขอโทษฉันไม่เล่นด้วย

อืมเมื่อเผชิญหน้าคำกับพูดถากถางขอ งจันทร์วิภามันเป็นเรื่องยากที่สุมิตรจะไ ม่โกรธเขาพูดด้วยการโน้มน้าวใจไม่ต้อ งโกรธแล้วนะผมจะพาคุณไปเล่นเป็นก ารชดเชยโอเคไหม จันทร์วิภาถูกล้อด้วยคำพูดขบขันของสุ มิตรเมื่อเขาต้องการเล่นกลกับผู้หญิงก็ เล่นตามใจอยากดูถูกคนก็ดูถูกในสายต าของเขามีคำว่าเคารพบ้างไหม

เมื่อสองวันเขาฉีกหน้าเธอตอนนี้ก็ทำเ หมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเขาคิดว่าไม่ควร สนหรือว่าเมื่อเธอแสดงตัวเธอเองเป็น ผู้หญิงตัวเล็กๆมันสำคัญอะไรอย่างงั้น หรอ

จันทร์วิภาเกือบจะโกรธแบบบ้าคลั่งใส่สุ มิตรแล้วเป็นเรื่องจริงที่สิมิตรไม่สนใจว่ าเธอจะเป็นคนไร้สาระน่าอายเพียงใดสุ มิตรโอบดอดอารมณ์เล็กน้อยของเธอ

สิ่งนี้ทำให้จันทร์วิภารู้สึกหงุดหงิดคำพู ดของเธอเหมือนเธอเล่นดอกไม้เต้าหู้อ่ อนๆและไม่มีการตอบสนองใดๆ จันทร์วิภาไม่แยแส มิตรมีความกระตือ รือร้นเมื่อจันทร์วิภาถอยหลังสุมิตรก็เดิ นเข้าหาทั้งสองคนตามจับกันไปทั้งคืน และในที่สุดจันทร์วิภาก็ยอมจำนน